Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

Ο Δεκέμβρης μου...

Χάθηκα...
Χάθηκα κι είναι δύσκολο να εξηγήσω το γιατί! Ήθελα να γράψω, έγιναν τόσα πολλά...
Τα γενέθλια του Άγγελου, το πάρτι του. Σκεφτόμουν να κάνω  όμορφες αναρτήσεις γεμάτες χρώμα και χαρά. Σκεφτόμουν να κρατήσω μακριά τη θλίψη που νιώθω...κι όμως ήταν αδύνατο!
Τον τελευταίο μήνα, ζω ένα τέλος... Ένα τέλος δύσκολο και σκληρό, που με αγχώνει  και με γεμίζει πόνο και όσο κι αν αυτό το τέλος ήταν δική μου απόφαση, αυτό δεν μετριάζει τη θλίψη...

Αποφάσισα λοιπόν μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, να αφήσω τη δουλειά που κάνω....Είναι μεγάλη ιστορία κι ίσως αργότερα να μου είναι πιο εύκολο να καταθέσω το γιατί ή το πως, όμως πήρα την απόφαση και την στηρίζω...
Πολλοί μου λένε "μπράβο προχώρα, είσαι γενναία", άλλοι μου λένε "είσαι τρελή σε περίοδο κρίσης αφήνεις μια τόσο καλή δουλειά,άλλοι θα παρακαλούσαν για την τύχη σου"...όλα είναι σωστά...απλά εγώ πήρα την απόφαση μου και τη στηρίζω!
Ένας κύκλος ζωής έκλεισε.Το νιώθω μέσα μου εδω και καιρό.Το ξέρω πως ήρθε η ώρα να αλλάξω ρότα...
Ομως το αντίο πονάει πολύ...Απίστευτα πολύ...
Ολος αυτός ο καιρός ήταν περίοδος κλεισίματος που λέμε και στην θεραπεία ..."Closure". 
Κι αλίμονο δεν θα ήταν δυνατόν να το αποφύγω...όπως με όλα όσα περνούν από τη ζωή μου, μπήκα σε αυτό χωρίς να λογαριάσω συναισθήματα, ή πόνο. Είπα θα το ζήσω χωρίς να δειλιάσω ούτε στιγμή...κι είμαι τόσο ευτυχισμένη που το έκανα!! 

Ισως κάποια μέρα να μπορέσω να βρω τις λέξεις για να εξηγήσω τί ήταν η Ιθάκη για εμένα...Η Ιθάκη μου!!! Ομως σε αυτή την ανάρτηση σειρά έχει το αντίο των συναδέλφων μου...Των ανθρώπων με τους οποίους δούλευα μαζί τα τελευταία 7 χρόνια. Με κάποιους λιγότερα με κάποιους περισσότερα...
Ηταν μια αποχαιρετιστήρια γιορτή στο σπίτι μου. Πρωινός καφές, με κάθε λογής ωραία γλυκίσματα και κεράσματα, που έφεραν.



Λατρεύω αυτές τις όμορφες στιγμές τις γεμάτες απλότητα...


Είμαστε τόσα χρόνια μαζί και βλεπόμασταν τόσες ώρες κάθε μέρα που ξέρουμε τις συνήθειες, τις ανάγκες μας. Έχουμε τους κώδικες, τα εξωλεκτικά μας μηνύματα...όλα αυτά τα δικά μας, που μας κάνουν ομάδα!! 
Μια υπέροχη ομάδα που πέρασε δια πυρός και σιδήρου για να δέσει και να γίνει αυτό που είναι σήμερα... 

Εγώ ήμουν άφαντη τη μέρα εκείνη...Η πρωταγωνίστρια φάντασμα! Ήμουν παντού και πουθενά, έκλαιγα ασταμάτητα, τους φωτογράφιζα ασταμάτητα,αγκαλιαζόμασταν ασταμάτητα...


Μου έκαναν  δώρα τρομερά, γεμάτα μνήμες και συμβολισμούς όπως αυτό το παράθυρο, ρολόι που στα τζάμια του μπαίνουν φωτογραφίες...., μου έδωσαν κάρτες, ένα cd που έγραψαν με τραγούδια μας κι ένα συγκλονιστικό dvd με ένα video που έφτιαξαν για να μου θυμίζει για πάντα όλα αυτά που ζήσαμε...λες κι υπήρχε περίπτωση να τα ξεχάσω ποτέ...
Δύσκολα...απίστευτα δύσκολα κι υπέροχα μαζί!!

Μετά στην κουζίνα για μαγείρεμα και στην  αυλή για μεσημεριανό με ψητά κρέατα...Τα αγόρια έκανα πάλι το θαύμα τους...


 Ακολούθησαν οι στιγμές αυτές που κάνουν μια παρέα, παρέα....Τα ανούσια γέλια, τα αλληλοκοροιδέματα, τα πειράγματα, οι υπερβολές, τα αγγίγματα!!


Το πρόγραμμα είχε ακόμη και γυμναστικές επιδείξεις και πολύ πολύ γέλιο.


Αργότερα διαπίστωσα ότι προς μεγάλη  έκπληξη οι μικρές μπήκαν στην κουζίνα και τη γυάλισαν...

Κλείσιμο με απογευματινό καφεδάκι και ψιλή κουβέντα στο τζάκι... Έτσι απλά.


Το απόγευμα μας βρήκε να χαζολογάμε κάνοντας σχέδια για το μέλλον... για ένα μέλλον όπου δεν θα μας βρει μαζί. Δώσαμε  υποσχέσεις, ότι δεν θα χαθούμε, ότι τώρα πια είμαστε φίλοι, ότι θα βρισκόμαστε στο γνωστό ταβερνάκι τις Παρασκευές...κάναμε αγκαλιές κι είπαμε αντίο, σαν τίποτε να μην έχει αλλάξει!!

Κι ύστερα έφυγαν και  το σπίτι έμεινε άδειο....Μια σιωπή εκκωφαντική... Ήθελα να φύγω κι εγώ να μην την ακούω...να βάλω μουσική , να κάνω θόρυβο....
Έκλαψα πολύ,όπως κλαίγαμε όταν είμασταν παιδιά, απαρηγόρητα...με τα χέρια στα μάτια.

Μου φαίνεται απίστευτο ότι από αύριο δεν θα είμαι η αρχηγός τους. Αυτή που τους δίνει κατεύθυνση.... Ότι δεν θα συμβουλεύονται εμένα, ότι θα γίνονται τόσα πολλά στη ζωή τους κι εγώ δεν θα είμαι εκεί να τα μαθαίνω, ότι κάποιος άλλος θα έχει την τιμή να τους φροντίζει...Την  δική μου ομάδα! Την dream team μου...
Στα τόσα χρόνια δούλεψα με  πολλές ομάδες, δημιούργησα τις δικές μου ομάδες...Τις θυμάμαι όλες, κάθε πρόσωπο, κάθε χαρακτήρα. Αυτή που είχε χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου έως τώρα, ήταν η πρώτη μου ομάδα...
Αυτή είναι η τελευταία μου, η πιο μεγάλη, η πιο παλιά κι ίσως η πιο σημαντική μέσα μου...κι είμαι τόσο περήφανη. Νιώθω τόσο ευλογημένη για αυτό που έζησα όλα αυτά τα σπουδαία χρόνια...Τόσο απίστευτα τυχερή!!!

Το σαββατοκύριακο έφυγε γρήγορα και επιτέλους αποφάσισα να βγω από το "πένθος" και  να στολίσουμε το σπίτι με τα παιδιά ....
Κάναμε μια αρχή λοιπόν και κρέμασα τις πανέμορφες μπάλες από ξηρούς καρπούς και ποτ πουρί και το τριγωνάκι από κανέλα που μου έφτιαξε η Εφούλα μου. Αγαπώ τις τέλειες δημιουργίες της...

Στόλισα και την πιατέλα με τούγιες, ένα δεμάτι με κλαδάκια κι αυτό της Εφης, και τα ομόρφυνα με μικρά διακοσμητικά και βαζάκια για τα κεριά...Μύρισε λίγο Χριστούγεννα! 



Τώρα είναι αργά, ξημέρωμα Δευτέρας κι αύριο μετά από 16 χρόνια δεν θα πάω στη δουλειά... Όλα τα σχέδια που  μου φάνταζαν ονειρεμένα, τώρα, μέσα στη σιωπή της νύχτας είναι τρομακτικά....Μα πρέπει να συνεχίσω να πιστεύω...στα σημάδια, στα όνειρα, στον εαυτό μου, σε όλα εκείνα που με έκαναν να αλλάξω πορεία... 
Άλλωστε...όπως γράφει και στο εξώφυλλο του cd που μου χάρισαν οι σύντροφοι μου, "Υπάρχει κάτι που όλοι φοβούνται να χάσουν...τις αλυσίδες τους"...
Έχω κι άλλα αντίο να πω κι είμαι έτοιμη. Εκείνοι ξέρουν πως..."Αγαπώ τα ταξίδια έστω κι το τίμημα είναι να αποχαιρετώ τους συντρόφους μου φτάνοντας στον προορισμό..."
Ευχαριστώ αγαπημένοι....αυτός...είναι ο Δεκέμβρης μου...!



                                                                                                        Κατερίνα

35 σχόλια:

gwgw είπε...

Αυτο που εχει σημασια ειναι,οτι επι 17 χρονια δουλευες και ηταν κατι που το ηθελες πολυ,επισης τωρα με δικη σου αποφαση(θελω να πιστευω)σταματησες κατι.. που με τοσο ζηλο εκανες..δεν σε πιεσε κανενας..
Σιγουρα τα συναισθηματα ειναι πααααααααααρα πολλα,και θα περασει παρα πολυς καιρος μεχρι να ξεφορτισεις ολα αυτα τα συναισθηματα..δεν θα σβησουν ποτε απλα θα ειναι καπως ξεθωριασμενα..σου μιλαω γιατι το εχω ζησει..τιποτα δεν θα ξεχαστει απο ολα αυτα που εζησες τοσα χρονια ουτε αυτη η ΥΠΕΡΟΧΗ φιλοξενια που περιμενε τους συναδελφους..
Τωρα θα εισαι απλα ακομα πιο κοντα στα παιδακια σου να τους δινεις ισως αυτα που τοσα χρονια δεν μπορουσες να τους δινεις με την ελλειψη χρονου.
Καλη σου μερα,καλη εβδομαδα και ολα καλα θα πανε,φιλακια πολλα!!!

Rena Christodoulou είπε...

ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ........ΠΟΝΑΕΙ ΠΟΛΥ!!!!
ΑΛΛΑ ΣΚΕΨΟΥ ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ!!!!!!
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!
ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΑ, ΑΛΛΑ ΜΟΛΙΣ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΗ , ΘΑ ΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΝΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ!!!!!!!!
ΚΟΙΤΑ ΝΑ ΧΑΡΕΙΣ ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΟΥΣ!!!
ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΝΤΑΖΗ ΝΑ ΧΑΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΑΡΧΗ!!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!!!

tasoula είπε...

καλημερα γλυκο κοριτσι Δευτερα σημερα και πινω τον πρωινο μου καφε παρεα σου ετσι ειμαι κοντα σου μην λιπασε οι στιγμες μας δεν τελιωνουν εδω...σ`αγαπω

ΥΓ.Η φωτο με τον Ηλια αλα Τσακι Τσαν ολα τα λευτα

ΥΓ2.το γλυκο που πηρα φευγοντας το ξεχασα στο πισω καθησμα του Ηλια μαλον θα αναρωτιεται τι μυριζει τοσες μερες στο αυτοκηνιτο!!!

Τασουλα

Litsa είπε...

Ξημέρωσε μια αλλιώτικη Δευτέρα...
Καλή αρχή!

Dee Dee είπε...

Δεν ξερω τι δουλεια εκανες, αλλα αν μεσα σου ενιωσες οτι ηρθε η στιγμη να κλεισεις αυτον τον κυκλο και να ανοιξεις εναν αλλο, εκανες πολυ καλα. Αν ηταν ευκολο δεν θα ηταν τοσο σπουδαιο. :) Η δυσκολια θα κανει πιο αξιολογη τη συνεχεια :)
Ευχομαι να εχεις την απολυτη στηριξη της οικογενειας σου και μη φοβασαι τιποτα. Καθε αλλαγη γινεται παντα για καλο, ακομη κι οταν δεν διακρινεται κατι τετοιο στην αρχη!!!

Καλη επιτυχια στα ονειρα σου....ευχομαι να εισαι εδω τριγυρω να τα μοιραστουμε :)

Kitchen Stories είπε...

Καλό ξεκίνημα με σχέδια, ομορφιές, δραστηριότητες, φροντίδα, παρουσία, με χρόνο διαχειρίσιμο για ό,τι θες!

Καλό καινούριο ταξίδι!
Z.

zoe.k. είπε...

Όλα θα πάνε καλά... Το πιστεύω πως θα τα κάνεις εσύ όλα να πάνε καλά. Αφού ήταν δική σου απόφαση στήριξέ το μέχρι εκεί που δεν πάει. Είναι μια νέα αρχή κι όλες τα ξεκινήματα έχουν τη γοητεία τους. Θα το δεις. Καλή αρχή κορίτσι, καλό κουράγιο!

Yris είπε...

Δεν σε ξέρω προσωπικά όμως είναι απόλυτα λογικό να πονάμε για κάτι που αφήνουμε πίσω ακόμα και αν δεν ήταν τέλειο γιατί ήταν κομμάτι της δικής μας ζωής. Είχες την τύχη αυτή την επιλογή να την κάνεις εσύ και να μην στην επιβάλλουν άλλοι. Μόλις περάσουν οι πρώτες μέρες θα μπορέσεις να δεις και πάλι το μέλλον που τώρα το θαμπώνει η λύπη για όσα χάσαμε αλλά κάθε μέρα χάνουμε κάτι και αποκτούμε κάτι καινούριο. Έτσι είναι η ζωή. Καλή συνέχεια και καλή νέα αρχή!!!

princess είπε...

Κατερινάκι μου γλυκό, ξέρω ότι στενοχωριέσαι πολύ και ότι πονάς, μα εσύ, ζύγισες τα πράγματα μέσα σου και είδες πού γέρνει η ζυγαριά. Είναι ακόμη νωρίς για να καταλαγιάσουν τα συναισθήματά σου! Όμως ο χρόνος θα σε γιατρέψει κορίτσι μου και μέσα από τα παιδιά σου και τον άντρα σου θα πάρεις δύναμη να συνεχίσεις. Πιστεύω πως όλη αυτή την ενέργεια που έχεις μέσα σου θα την διοχετεύσεις στην οικογένειά σου και θα μείνεις έκπληκτη από τον εαυτό σου. Μπορεί να φαίνονται κοινότυπα αυτά που σου γράφω και να σκεφτείς "έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρεις" μα έτσι νομίζω πως είναι η ζωή! Ο Θεός να σας έχει καλά! Φιλιά πολλά!

kyria kapou είπε...

Κατερινάκι τρυφερό και δυναμικό μαζι...κολώνα των τόπων που βρίσκεσαι.....φωτεινό σημείο του μικροσύμπαντος των αγαπημένων σου.....όλα στη ζωή είναι για καλό, οι επιλογές μας υπάρχουν για να τις υποστηρίζουμε και η επόμενη μέρα είναι πάντα καλύτερη όταν πρόκειται για ανθρώπους γεμάτους νόημα και ουσία ...είτε όταν αυτοί αφήνουν είτε όταν μένουν πίσω....
Νομίζω οτι το σημαντικότερο σ αυτη τη ζωή το έχεις καταφέρει...τόση αγάπη να παίρνεις και να δίνεις!!!!
σε φιλώ

Ανώνυμος είπε...

Λένε κάθε φορά όταν τελειώνει κάτι αρχίζει κάτι άλλο ακόμα ομορφότερο.
Η θλίψη και η στεναχώρια είναι κάτι που πρέπει να περάσεις για να συνεχίσεις μετά την ζωή σου. Έτσι γίνεται όταν αποχωριζόμαστε δικά μας κομμάτια είναι πολύ μα πάρα πολυ δύσκολο. Αλλά έτσι είναι η ζωή έχει πολλές ανατροπές γιαυτό είναι τόσο μα τόσο γλυκιά.

Φοβερές στιγμές που θα ξαναπεράσετε σίγουρα ξανά.

Να σου πω και κάτι αληθινό που θα σου φτιάξει την διάθεση. Τρελαίνομαι για τις αναρτήσεις σου.
Φιλάκια και καλό ξεκίνημα σε ότι και αν κάνεις!!!!!!!!

Tzeni xr.
http://jennysdreamylife.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

το cdακι ειναι του ανωνυμου με τραγουδια διαλεγμενα για σενα για να πλανταξεις στο κλαμα....
εγω...

Μαριάννα είπε...

Καλη αρχη λοιπόν στα όνειρα σου!!
Για να φύγεις παει να πει οτι ήσουν έτοιμη για μια αλλαγή!!Φιλια!!

Angelique είπε...

Αγαπημένη Κατερίνα,δεν θα σου πω λυπάμαι για την δουλειά που έχασες γιατί σίγουρα εσύ ξέρεις καλύτερα από τον καθένα τον λόγο της απόφασης σου!!Αυτό που θέλω να σου πω είναι πως εγώ στηρίζω την απόφαση σου!!Έκλεισε ένας κύκλος για να ανοίξει κάποιος άλλος!Όσο για την dream team σου δεν θα την χάσεις, απλά θα αλλάξει ο τόπος συνάντησης σας!!Χα,χα!
Πάρε τον χρόνο σου και όλα τα πράγματα θα βρουν τον δρόμο τους!!Κατ'αρχην σκέψου πόσο ελεύθερο χρόνο θα'χεις τώρα για να φροντίσεις την οικογένεια σου, τον εαυτό σου, τον υπέροχο κήπο σας, το σκυλάκι, να ασχοληθείς με πράγματα που σου αρέσουν και σε γεμίζουν, να δεις αγαπημένα πρόσωπα και πόσα άλλα!!
Δε θέλω να σε κουράσω άλλο αλλά θέλω να σου πω ότι σε καταλαβαίνω.Εγώ διανύω την τελευταία μου βδομάδα στην δουλειά!!Αποχωρώ ήρεμα γιατί έχω ανάγκη από ψυχική ηρεμία!!
Σε φιλώ γλυκά!!

Dee Dee είπε...

http://weheartit.com/entry/18836431

Σου αφιερωνω αυτη τη φωτογραφια. Επεσα πανω της πριν λιγο και σε σκεφτηκα :)

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ,
ΑΦΟΥ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΗΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΕΙΣ. ΗΡΕΜΗΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ...ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΙΣΤΕΥΩ...ΟΙ ΓΙΟΡΤΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΧΑΡΕΙΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΑΓΧΟΣ. ΑΝΤΕ ΝΑ ΧΟΡΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΟ!
ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!!!!!!

myStickland είπε...

Κατερινούλα μου γλυκειά..πέρασα μια βόλτα απο εδω και πίστευα οτι θα είχες άλλη μια χαρούμενη ανάρτηση, αλλά...στα αλήθεια στεναχωρήθηκα που βιώνεις όλα αυτά τα έντονα και στενόχωρα συναισθήματα, αλλά να ξέρεις οτι σε νοιάζομαι και σε καταλαβαίνω.Αν και δεν έχει χρειαστεί ''να αλλάξω ουρανό''..Λατρεύω όμως τη δουλειά μου και τους ανθρώπους της, όπως και εσυ και αν χρειαζόταν να σταματήσω, θα ήμουν μισή( ή θα αισθανόμουν έτσι,στην αρχή τουλάχιστον!)Πάντα όμως όλα στη ζωή μας συμβαίνουν για κάποιο λόγο..και όλα έχουν κάτι θετικό να μας δώσουν..Είσαι τυχερή που γνώρισες τους φίλους σου και που σε αγαπάνε..είσαι τυχερή που θα χαρείς περισσότερο τα παιδάκια σου και την οικογένειά σου..Είναι δύσκολο να αλλάζουμε σελίδα, αλλά όταν το κάνουμε, ανακουφιζόμαστε..Η ζωή και οι περιπέτειες της, είναι εκεί έξω και σε περιμένουν..σε φιλώ, αγαπημένη!!

vailie είπε...

Κατερίνα μουουουου! Είναι η τρίτη φορά που αφήνω σχόλιο στην σημερινή σου ανάρτηση... :ο( Η πρωτη αποτυχημένη προσπάθεια ήταν πρωϊ-πρωϊ μόλις πήγα στη δουλειά και ανοιξα όλο χαρά περιμένοντας μια ακόμη χαρούμενη και ταξιδιάρα ανάρτηση σου.
Αυτή τη φορά θα'ναι ένα σύντομο σχόλιο. Σε νοιώθω....Εστίασε στους λόγους που σε έκαναν να πάρεις αυτή την απόφαση και απόλαυσε όσο πιο πολύ μπορείς τις στιγμές που θα περνάς με τους αγαπημένους σου, κάτι που οι περισσότερες μαμάδες και σύζυγοι λόγω της δουλειάς μας, στερούμαστε και δυστυχώς το στερούμε απ΄τα παιδιά μας και από τους ανθρώπους που μας στηρίζουν και μας αγαπούν!
Warm huggs and a mug of...tea!

vailie είπε...

Και κάτι ακόμη, δεν θα χαθείτε με την ομάδα σου, γιατί πλέον έχουν "κλέψει" μια γωνίτσα για πάντα στην καρδιά σου! ;ο)
Μην λυπάσαι, να χαίρεσαι που ήσουν αρκετά τυχερή για να το ζήσεις!
Φιλάκιααα!

Georgina είπε...

Στα μαγικά χαλιά που θα ΄ρθουν να σε πάρουν φιλενάδα! Εις υγείαν!

Lyriel Bee είπε...

Με έχεις συγκινήσει τόσο πολύ, έκλαιγα όσο τα διάβαζα και έβλεπα τις φωτογραφίες σας .. ξέρω οτι πονάει, όμως μερικές φορές οι τολμηροί προκειμένου να ακολουθήσουν το όνειρό τους, αναγκάζονται να αφήσουν κάποια πρόσωπα και πράγματα λίγο πίσω .. έτσι είναι, θαυμάζω όμως την απόφαση σου να ακούσεις την καρδιά και να κάνεις ότι εκείνη προστάζει, το ίδιο έκανα κι εγώ και βρίσκομαι εδω που βρίσκομαι, έχασα πολλά, αλλά η ζωή ταξίδι είναι και όσοι αγαπούν την "περιπέτεια" πετούν σαν πεταλούδες. Άλλωστε εκεί είστε όλοι, μπορεί να μη βλέπεστε καθημερινά, αλλά αφού έχετε στέκι, εντάξει, μια χαρά !!! Τι να πω κι εγώ που μας χωρίζει ένας ωκεανός ...
πολλά φιλιά κοριτσάκι μου !!
και το σπιτάκι σου είναι πανέμορφο!! ***

My blueprint είπε...

Προφανώς για να πάρεις τέτοια απόφαση έχεις καλύτερα σχέδια για σένα και την οικογένεια σου. Γι΄αυτό λοιπόν, πηρές μία πραγματικά καλή απόφαση ακόμη και αν συνεπάγεται κάποιο ρίσκο. Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρα σου τώρα πότε θα το κάνεις γλυκιά μου; Όλα θα πάνε καλά αφού έχεις την οικογένεια σου και τους αγαπημένους σου να σε στηρίζουν. Είμαι σίγουρη.
Φιλιά

μαγδαληνιώ δια χειρος είπε...

Γεια σου Κατερίνα!!!Η αλήθεια είναι ότι χτες που το διάβαζα έλεγα γιατί? γιατί!!! γιατί? Σήμερα πιο ψύχραιμα σκεφτόμουνα ότι για να το λες εσύ έτσι πρέπει να γίνει!!!Συχνά σκέφτομαι τα λόγια σου πόσο δίκιο είχες πάντα !!!!Είμαι πολύ πολύ τυχερή που σε γνώρισα!!!!Φιλάκια και είμαι σίγουρη πως κάτι καλύτερο θα αρχίσει!!!

EVAGELIA VRETTOU είπε...

εγώ πάντως θα προτιμήσω να σου ευχηθώ καλή αρχή σε ότι νέο κάνεις κι ελπίζω να το αγαπήσεις το ίδιο και περισσότερο! Συγκινήθηκα πολύ με την περιγραφή και τις πανέμορφες φωτογραφίες... όμως, σίγουρα αντλείς δύναμη τελικά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία. Ο στολισμός σας πολύ όμορφος...

EVAGELIA VRETTOU είπε...

εγώ πάντως θα προτιμήσω να σου ευχηθώ καλή αρχή σε ότι νέο κάνεις κι ελπίζω να το αγαπήσεις το ίδιο και περισσότερο! Συγκινήθηκα πολύ με την περιγραφή και τις πανέμορφες φωτογραφίες... όμως, σίγουρα αντλείς δύναμη τελικά μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία. Ο στολισμός σας πολύ όμορφος...

Owl Mommy Βέρα είπε...

Κράτα τα καλύτερα να θυμάσαι Κατερινάκι! Σίγουρα θα είχες τους λόγους σου για μια τέτοια απόφαση. Σιγά σιγά θα καταλαγιάσει η θλίψη σου και θα μείνει μια γλυκιά νοσταλγία..καλή αρχή στο νέο σου ξεκίνημα, τα καλύτερα έρχονται κι εσυ θα έχεις όλη τη θετική ενέργεια να τα δεχτείς!

Ανώνυμος είπε...

Αν νιωθεις πως εκλεισε ο κυκλος, παρε μια βαθια ανασα, κρατα τα ομορφα και στιγμες και προσωπα και προχωρησε!

Ωραια περναγατε παντως!
Θα εχει ενδιαφερον να μαθουμε τον λογο της αποχωρησης σου, σε μια εποχή που πραγματικά οι δουλειες ειναι δυσεύρετες!

Παντα ωστοσο να περνας ομορφα!

Εσυ ξερεις γιατι επιλέγεις ετσι!

φιλια

Maria.. είπε...

Καλή αρχή θα σου πω μόνο! Τόλμησες το πιο δύσκολο κομμάτι.. κάτι που κι εγώ δεν τολμώ να κάνω 10 χρόνια τώρα.. όλα θα πάρουν τον δρόμο τους και το τωρινό 'πένθος' θα δώσει τη θέση του στη 'δημιουργία' και ίσως ακόμη και στην 'ευτυχία'.. γιατί είναι ουτοπικό να πιστεύουμε ότι το επάγγελμα μας δεν συμβάλει στην ευτυχία μας.. καλώς ή/και κακώς..

Πέρασε μια βόλτα απ'το σπιτάκι μου (http://amaryllis-femme.blogspot.com) σε περιμένει ένα βραβείο και μια αγκαλιά..

Agathi είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα!! Με συγκίνησες πολύ με την ανάρτησή σου. Μπορεί τώρα να στεναχωριέσαι που έφυγες,θα έχεις όμως αναμνήσεις από τη δουλειά σου! Αυτό όμως που θα σε κάνει πιο δυνατή είναι το ότι θα έχεις χρόνο για την οικογένειά σου και είναι πολύ σημαντικό! Χρόνο για να πας τα παιδιά μια βόλτα, να παίξετε μαζί, το σπίτι να μυρίζει λιχουδιές....Είναι πολύ όμορφο να κάνεις πράγματα με τους δικούς σου ανθρώπους! Οπότε δεν έχεις παρά να το ζήσεις-απολαύσεις!!!Φιλιά!

maya =^o^= είπε...

δεν ήξερα πως δούλευες στην Ιθάκη!!!!φαίνεστε πολύ αγαπημένοι στις φωτογραφίες,τι ευλογία να έχεις καλούς φίλους!!σπανίζει αυτό στις μέρες μας....οι αναρτήσεις σου μου αρέσουν πάρα πολύ,χαίρομαι να σε διαβάζω!!!! οι φωτογραφίες με το στόλισμα υπέροχες!!η κατασκευή όπου κρεμάς τα σκεύη της κουζίνας με ξετρέλανε!!σε ευχαριστώ πάρα πολύ που στηρίζεις τον μπέμπη μας!!είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος όμορφα συναισθήματα!!!! χαίρομαι που σε γνωρίζω!!!να περνάς όμορφα!!!είναι η αγάπη ένα ταξίδι απο γιορτή σε γιορτή..βάλε φωτιά σε οτι σε καίει σε οτι σου τρώει την ψυχή....απο τα αγαπημένα μου τραγούδια απο ΤΡΥΠΕΣ.αλήθεια ξέρεις τι σημαίνει το όνομα τους;
ΤΡΥΠΕΣ =
Τ(ώρα)
Ρ(εμάλια)
ΥΠ(άρχει)
Ε(να)
Σ(υγκρότημα) !!!!!!!!!!!
ελπίζω να σε έκανα να γέλασες!!!!!!!!! <3 <3 :))

maya =^o^= είπε...

αν θέλεις μπορείς να μου δώσεις ένα email να σου στείλω ένα μήνυμα;; φιλάκια πολλά!!!

"Στον δικό μου υπέροχο κόσμο...." είπε...

...καιρό τώρα παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου...Ζω την καθημερινότητα σου,χαμογελώ με τις φωτογραφίες σου,θαυμάζω την οικογένεια σου και το ζεστό σπιτικό σου.Σήμερα και μετά από όλα τα παραπάνω μου έδωσες ακόμη ένα λόγο για να σε εκτιμώ.Νιώθω απόλυτα το πώς νιώθεις.Κάθε αποχωρισμός αφήνει χαλάσματα,κάθε αλλαγή ταράζει τα νερά μας.Αλλά φίλη να ξέρεις πως σύντομα θα την βρεις την άκρη...Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω.

thomi είπε...

ειχα καιρο να περασω απο το blog σας, πραγματικα λυπηθηκα για τα εντονα συναισθηματα λυπης που βίωσες, μα σε θαυμασα την ιδια στιγμή για την τολμη σου..καποια πορτα κλεινει και καποια αλλη ανοιγει,να εστιασεις μονο στα θετικα και στα ομορφα.. μακαρι να μπορουσα να το κανω κι εγω αυτο

χρυσάνθη είπε...

Κατερινάκι μου μετά από τρεις μέρες πιστεύω να αισθάνεσαι λίγο διαφορετικά!!!Εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κάνεις από δω και στο εξής!!!!

Marie είπε...

Η καρδιά σου επέλεξε να πάρεις αυτή την απόφαση και για να το έκανε μάλλον είχε δίκιο.. Καιρός για μια νέα αρχή λοιπόν!!! Και είσαι τυχερή ποτ το team - φιλαράκια σου, δεν είναι μακριά και θα εξακολουθείτε να βλεπόσαστε! Και μην ξεχνας...
Έρχονται Χριστούγεννα!!! Και αυτό σημαίνει πολλά!
Να'στε καλά και να περνάτε super! Φιλιά!