Κυριακή 5 Ιουλίου 2020

Ένα Κυριακάτικο Χαμόγελο!

Επανομή λίγο πριν τον Υδροβιότοπο. Το αγαπάμε αυτό το άγριο μέρος! Τα νερά ρηχά και ζεστά, γεμάτα κοχύλια. Η κοχυλούπολη...
Φτάσαμε στην αμμουδιά εκεί λίγο πριν την καταιγίδα. Κι όσο εκείνη πλησίαζε εγώ άκουγα τα γέλια τους κι έβλεπα το τοπίο να αλλάζει. Βουτούσαν, φώναζαν κι οι μακρινές φωνές τους αντηχούσαν στην απόλυτη σιωπή.
Κι εκεί μακριά οι αστραπές κι οι απόμακρες βροντές κι η καταιγίδα να πλησιάζει κι η θάλασσα αντί να φουσκώνει να γίνεται σιωπηλή με απίθανες ραγάδες στην επιφάνεια της.

Από τη μια τα μαγικά τους γέλια κι από την άλλη οι αστραπές κι οι βροντές και στη μέση εγώ μέσα στο χρυσό τοπίο κι ένιωσα μια δύναμη και μια καθαρότητα, ώσπου η καταιγίδα έπεσε πάνω μας κι οι αστραπές μας πρόλαβαν και ο αέρας μας έκανε να τρέχουμε γελώντας πίσω από μουσκεμένες πετσέτες και μπήκαμε στο αμάξι πριν το χαλάζι αρχίσει να πέφτει με δύναμη γύρω μας, καθώς μείναμε να χαζεύουμε τις αστραπές να σβήνουν στον μαγικό της ορίζοντα!

Μια Κυριακή από αυτές τις αληθινές. Από αυτές που υπέροχα περιγράφουν στο τραγούδι τους A Sunday Smile οι Beirut.

Είναι αυτές οι υπέροχες Κυριακές της μικρής μας οικογένειας, που δίνουν νόημα σ' ολόκληρη τη ζωή και απομακρύνουν το φόβο...Οι Κυριακές που μας κάνουν αληθινούς, σχεδόν άτρωτους, εκεί φωλιασμένοι ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, καθώς η καταιγίδα πλησιάζει μα δεν την φοβάσαι γιατί είναι μπόρα από αυτές τις μαγικές τις καλοκαιρινές, που ξεπλένουν τη σκόνη και χαρίζουν δροσιά... Οι Κυριακές που δίπλα σου έχεις όλο όσα χρειάζεσαι και όλα όσα σου λείπουν ξέρεις πως τα κουβαλάς σαν φυλαχτά μέσα σου κι είναι εκεί και σε περιμένουν!
Οι Κυριακές που είναι μπογιατισμένες με τα χρώματα της απλότητας και το φως του ήλιου, που ακόμη κι αν χαθεί για λίγο ξέρεις πως θα ξαναβγεί λαμπερός κι ολοκάθαρος, κουβαλώντας ένα ουράνιο τόξο μέσα του, σαν το λαμπερό κυριακάτικο χαμόγελο του ουρανού! 

Έτσι να είναι πάντα οι Κυριακές του κόσμου αγαπημένοι. Έτσι να είναι πάντα οι Κυριακές όλων μας. Γεμάτες με την δύναμη της απλότητας! Γεμάτες με καλοκαίρι και φως...Γεμάτες με αγκαλιές και δυνατά τραγούδια και γέλια και φωνές και χαμόγελα. Χαμόγελα, απλά, ντροπαλά, πλατιά, αληθινά, από αυτά που μας απομακρύνουν από τις σκιές και το φόβο...Από αυτά που διώχνουν την απώλεια και γεμίζουν την ζωή με καθαρότητα. 

Σαν τα ουράνια τόξα μετά τις καλοκαιρινές μπόρες...Θυμάστε;  Χαμόγελα χρωματιστά, από αυτά που σε κάνουν να αντέχεις τη ζωή!

Το τραγούδι αφιερωμένο σε όλους μα πιο πολύ σε όσους πίστεψαν πως το κυριακάτικο χαμόγελο τους έσβησε για πάντα. 
Ξέρετε εσείς... ακούστε το δυνατά. Οι στίχοι του, είναι δώρο....Καλό Ιούλη αγαπημένοι. 














"A Sunday smile you wore it for a while
A cemetery mile we paused and sang
A Sunday smile you wore it for a while
A cemetery mile we paused and sang
A Sunday smile and we felt true"