Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Το Ρεμπέτ "Ασκέρι" της συμφοράς....

Που λες...αυτό το Σαββατοκύριακο βγήκαμε. Η γιορτή κάτι φίλων μας ήταν η αιτία. Μας έβγαλαν  λοιπόν δεν βγήκαμε...Ντυθήκαμε στολιστήκαμε κι εγώ με τα τακούνια και το καλό παλτό, ένιωθα λες και θα πήγαινα στην εκκλησία...Βλέπεις, τα τελευταία χρόνια έτσι  ντύνομαι για να πάω στην Ανάσταση...ταιριάζει κι η ώρα!
Ώρα εξόδου 23.30...Μάλιστα! Συνήθως  τέτοια ώρα γυρίζουμε σπίτι δεν βγαίνουμε για έξοδο! Μας φάνηκε θεόκουφο, το είχαμε ξεχάσει. Έχουμε τόσο καιρό να βγούμε τέτοια νυχτερινή έξοδο...

Thessaloniki
Πήγαμε σε ένα ρεμπετάδικο παλιό και ονομαστό. Το Ρεμπέτ Ασκέρ, στην παλιά μου γειτονιά, τότε που έμενα στην Θεσσαλονίκη μαζί με την ξαδέρφη μου τη Σούζυ. Πέρασαν τόσα χρόνια Θεέ μου...κι όμως το ρεμπετάδικο ακόμη εκεί! Έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές φοιτητών και η αλήθεια είναι πως μπήκαμε στο μαγαζί και το φοιτηταριό μας κοίταζε παραξενεμένο.
Οι μοναδικοί σαραντάρηδες εκεί,  ανεβάζαμε τον μέσο όρο ηλικίας που είπε κι η φίλη  μας η Βίκυ.
Όμως ήμασταν αποφασισμένοι...Θα καούν τα κάρβουνα λοιπόν...και κάηκαν! Η βραδιά τα είχε όλα. Χαβαλέ, γέλιο, χορό, κρασί, οφθαλμόλουτρο...όλα! Δουλέψαμε τους εαυτούς μας και τα πιτσιρίκια τριγύρω που φλέρταραν με απίθανη αρτσουμπαλιά και αδεξιότητα, με τα κοριτσάκια που το τσιφτετέλι τις ξεβίδωσε και τσαλάκωσε τα λιγοστά τους ρούχα ενώ οι μπαμπάδες της παρέας ιδίως αυτοί που έχουν κόρες, είχαν μια αγωνία "ρίξε κάτι επάνω σου θα κρυώσεις".
Μια φορά μπαμπάς...πάντα μπαμπάς!
Οι μαμάδες βλέπαμε τα "και καλά" αξύριστα  αγόρια να χορεύουν ζεμπεκιές σαν μπουρδουκλωμένοι  άντρες και να μοιάζουν σαν ξεκούρδιστα παιχνίδια...αλλού χέρια, αλλού πόδια (απίθανα αστείο θέαμα) και λέγαμε τα δικά μας..."αχ για φαντάσου σε λίγα χρόνια τα αγόρια μας να χορεύουν έτσι"...και σκάζαμε στα γέλια! Μια φορά μαμά...πάντα μαμά!
Περάσαμε απρόσμενα ωραία...μόλις χαλαρώσαμε και σταματήσαμε τον αυτοσαρκασμό. Μας βγήκε όλη η βλακεία.

Καταλήξαμε σε γνωστό πατσατζίδικο. Ναι! Το κάναμε κι αυτό, όπως παλιά που αντέχαμε.



Πρωινός πατσάς με μπούκοβο...το λέει και το ρολόι.
 
Υπερβήκαμε τον εαυτό μας. Τα κάναμε όλα κι επειδή το μόνο που έλειπε ήταν μια νέα ενδιαφέρουσα γνωριμία, ένα κατιτίς να σου ανεβάσει τουλάχιστον το ηθικό, κι επειδή δεν θέλαμε να γυρίσουμε στα σπίτια μας χωρίς έστω μια επιτυχία, ένα φλερτ βρε παιδί μου, ανταλλάξαμε μεταξύ μας ραβασάκια με τηλέφωνα...πήρα κι εγώ ένα!!!Μεγάλο σουξέ...Ξέρεις το πρωί ψάχνεις τις τσέπες του παντελονιού για να το βάλεις στο πλυντήριο και "αφρίζεις"...."Ελα δω βρε. Ποια είναι αυτή η Σούλα που σου στέλνει ραβασάκια;"

Το ξημέρωμα μας βρήκε σε μια ομιχλώδη λεωφόρο, με ένα ανόητο χαμόγελο στα χείλη...


Γυρίσαμε σπίτι ραμολιμέντα, εγώ κουτσαίνοντας από τα τακούνια ενώ το άγριο αγόρι κόντεψε να κοιμηθεί στο τιμόνι.


Το ρολόι έδειχνε 5.56 το πρωί  και μέχρι να πέσουμε στο κρεββάτι πήγε 6.30. Παλιά η επόμενη μέρα θα ήταν ημέρα ύπνου. Θα τρώγαμε πρωινό στις 14.00 και θα συνεχίζαμε την ξεκούραση μέχρι τον απογευματινό καφέ...Όμως τώρα υπάρχουν δυο τύποι με πρόγραμμα που τρέχει. Οπότε ο πατέρας, ξύπνησε στις 8.30...ναι!
Να κάνει πρωινό στο αγόρι του και να πάει μαζί του στον αγώνα ποδοσφαίρου στις 9.30. Εγώ ήμουν πιο τυχερή. Σηκώθηκα στις 10.30 για να αναλάβω τον μικρότερο, που φώναζε με αγωνία στο κοιμισμένο μου αυτί, "πεινάωωωωωω" λες και είχε να φάει καναδυό  μήνες...και μπαίνοντας μετά από λίγο στο ίντερνετ έπεσα πάνω σε αυτό το άρθρο...και ξεχείλισαν οι μνήμες!

Ακρόαμα...και βραδινή Θεσσαλονίκη. Νύχτες αξημέρωτες και γνωριμίες και μια γενιά που ευχαριστήθηκε το γλέντι. Δεν υπάρχει άνθρωπος που τότε ζούσε στην Θεσσαλονίκη και δεν είχε περάσει από το βραδινό Ακρόαμα. Δεν υπάρχουν πια ούτε μαγαζιά, ούτε βραδιές σαν εκείνες.
Ακόμη αναρωτιέμαι πως πέρασαν τα χρόνια. Πότε;

Ναι, ήμασταν τυχερή γενιά. Περάσαμε όμορφα. Η Ελλάδα ήταν αλλιώτικη, η ζωή απλή, το μέλλον μπροστά μας. Τουλάχιστον έτσι νιώθαμε στα ξέγνοιαστα όνειρα μας.
Τώρα το μέλλον είναι στα φρέσκα πρόσωπα τους σαν σε κοιτούν το πρωί με ενθουσιασμό, ενώ εσύ θέλεις να λιποθυμήσεις επειδή την προηγούμενη νύχτα τόλμησες να ξενυχτίσεις...γιατί όσο καλά κι αν πέρασες χθες που ήσουν στα γούστα, σήμερα είσαι γονιός και...μια φορά γονιός, πάντα γονιός!

Όπως και να έχει η  παρέα  θυμήθηκε βραδιές μοναδικές κι έζησε στιγμές μεγάλες...και μπορεί να ήμασταν το ασκέρι της συμφοράς, αλλά μάγκα μου, ήμασταν και κάτι που θέλει χρόνια για να χτιστεί. Ήμασταν άνετοι, χαλαροί κι ωραίοι μόνο για εμάς και γλεντούσαμε για πάρτι μας, χωρίς να κοιτάμε γύρω, χωρίς να ισιώνουμε το φόρεμα, χωρίς να πάμε στην τουαλέτα για να  τσεκάρουμε αν "έφυγε το ρίμελ", χωρίς να μας νοιάζει αν θα πάμε μόνοι σπίτι! Γιατί σίγουρα...δεν θα πάμε μονοί σπίτι!

Γιάννη και Γιάννα...ευχαριστούμε!

Καλημέρα αγαπημένοι και καλή εβδομάδα κι εύχομαι σε όλους, τώρα που μεγαλώνουν τα παιδιά μας...να ξαναθυμηθούμε ξενύχτια. Πολλά, μεθυσμένα κι ερωτευμένα ξενύχτια από εκείνα τα παλιά. Τότε πριν γίνουν τα παιδιά μας ο έρωτας και τα ξενύχτια μας άρχισαν να μυρίζουν μόνο πάνα και γαλατίλα.
Αυτά είναι!...αφιερωμένο φίλοι μου αφιερωμένο...σε όλους τους παξιμαδοκλέφτες εκεί έξω...ότι κι αν σημαίνει αυτό για τον καθένα!

Άντε να καούν τα κάρβουνα!
"Πενήντα χρόνια φυλακή τιμώρησα το χάρο, να' σαι πάντα ελεύθερη μαζί σου να γουστάρω."
                                                                                                           Κατερίνα

15 σχόλια:

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

Καλημερα Κατερινακι μου!!!
Καταρχην γελασα τοσο με το παλτο και την ανασταση!!!!!χαχαχχαχαχα...σε εφερα εικονα....
Απο την αλλη...ποσο γονεις ειμαστε ομως,ε???ακομα και στην εξοδο μας...τα παιδια μας σκεφτομαστε....Παντα γονες!!!!!Αρχισε πολυ καλα η Χρονια,ε????Πολλες καλες στιγμες φετος...Φιλια πολλα...Καλημερες!!!

Αφροδίτη είπε...

Τί μνήμες ξεσκόνισες πρωϊνιάτικα, Κατερίνα μου! Ρεμπετάδικο στη φοιτητική μας Θεσσαλονίκη....!!!! Τί καλά που το ζήσατε ξανά, χάρηκα πολύ! Πολύ καλημέρα σου και φιλιά πολλά!

Nasia είπε...

κλαψ κλαψ κλαψ κλαψ....θυμηθηκα τα νιατα μου! Ατιμη Κατερίνα!

Βενετία είπε...

Καλημέρα .... παξιμαδοκλέφτρα! Τί καλά που κάνατε...
Καλημέρα σου και καλή εβδομάδα!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Α ρε Κατερίνα με έκανες και γέλασα! Πολύ λέμε! Ειδικά οι παράγραφοι με το μπαμπάς και μαμά ...πάντα μαμά και μπαμπάς ήταν θεικές!
Καλή εβδομάδα! Μου φτιαξες την μέρα!
Kathy by anthomeli

ΒΑΣΙΛΙΚΗ είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΓΛΥΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ...ΓΥΡΙΣΑ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ...ΞΕΝΥΧΤΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΠΡΩΙΑΣ ΑΝΕΤΟΙ ΚΑΙ ΧΑΛ..Λ.ΛΑΡΟΙ

Dee Dee είπε...

Τι ομορφα που περασατε! Ετσι ειναι. Θελει πολλα χρονια δουλεια για να διασκεδαζεις ανεξαρτητα απο το περιβαλλον. Μου θυμισες πολλα. Καποτε που πηγαιναμε στην Ξανθη και περναμε μερος στα αρματα τα καρναβαλια, καμια 10-12 ατομα παρεα, ψαχναμε να παμε στα κλαμπ με τον περισσοτερο κοσμο. Εφτασε και η χρονια που βρηκαμε ενα μισοαδειο μαγαζι και το προτιμησαμε επειδη η διασκεδαση στηριζοταν στην παρεα πλεον και οχι στον γυρω κοσμο :)

Μου θυμισες επισης που μετα τον γαμο μου πηγαμε σε ενα καραοκε στην Μποτσαρη και στις 7 το πρωι για πατσα στην Μαρτιου. Η μασκοτ του μαγαζιου ημουν με το νυφικο εκει μεσα χαχαχα. Τι ομορφες μερες και νυχτες ζησαμε.

Και ξερεις κατι, και η σημερινη γενια περναει ωραια. Διαφορετικα απο εμας, αλλά ωραια. Γιατι και οι γονεις μας αναπολουσαν τις μικρες μπουατ και τα χαλι γκαλι και θεωρουσαν οτι εμεις δεν ξερουμε να διασκεδαζουμε, αλλά η καθε γενια τελικα ντυνει τις ημερες και τις νυχτες της με τα δικα της γουστα :)

Μετα το ρεβεγιον της πρωτοχρονιας βγηκαμε κι εμεις και πηγαμε Μιστραλ. Ειχα τοσα χρονια να παω. Περασαμε υπεροχα αλλα η επομενη μερα ηταν καπως σαν τη δικη σας :)

Αντε εκθεση σου εγραψα παλι :)
Καλη εβδομαδα οικογενεια ΚαΠα!

mammy on line είπε...

Αχ αυτά τα ξενύχτια που σε κάνουν την άλλη μέρα να σκέφτεσαι μα τί έπαθα εγώ; γιατί είμαι σαν το ζόμπι και θέλω 3καφέδες για να συνέλθω; Και γιατί το μικρό μου δεν καταλαβαίνει τίποτα και ξυπνάει κατά τις 7.30 ΚΑΘΕΜΕΡΑ ασχέτως ημέρας;;; ε;;;
Με έκανες και χαμογέλασα Κατερινιώ μου και ναι περνὰγαμε καλά, αλλά και τα σημερινά νιάτα περνάνε καλά. Είναι αλλιώς αλλά είναι καλά, αυτό είναι βέβαιο. Κάθε γενιά έχει τα δικά της....ξενύχτια. Και οι μαμάδες ε πάντα θα είναι μαμάδες!
Φιλάκια πολλά και να έχετε....να έχουμε μια καλύτερη, ομορφότερη πιο χαρούμενη χρονιά!

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφα να περνάτε.
Φιλάκια ...

lolipopfamily είπε...

Κατερινάκι μου καλημέρα. Την ίδια φάση περνάω τώρα που τα παιδιά μας μεγάλωσαν. Νοστάλγησα μπαράκια , ξενύχτια και χορό. Βαρέθηκα τις ταβέρνες πια . Τους έχω ζαλίσει όλους και μου λένε οτι περνάω κρίση μέσης ηλικίας. Άστους να λένε (χα )Καλή χρονιά Κατερίνα μου με πολύ ξενύχτι , πολλά μεθύσια και πολύ πατσά (μπλιαξ)Να περνάτε υπέροχα :)

Ειρηνη είπε...

Ευχαριστώ που με ταξιδεψες στο χρόνο. Η Θεσσαλονίκη είναι πάντα στην καρδιά μου. ήμουν φοιτήτρια από '94 εως '99. Περασμένα μεγαλεία...Ας μη μελαγχολούμε, όμως. Ειμαι κι εγώ μαμά, σύζυγος κλπ (οι ρόλοι είναι πολλοί για κάθε άνθρωπο)και έχω την αίσθηση ότι έχω ακόμη πολλές εκκρεμμότητες. Γράφω πρώτη φορά αν και παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου. Μου αφήνουν πάντα μια επίγευση αισιοδοξίας. Να είστε πάντα έτσι. Καλή χρονιά! Ειρήνη από Βόλο.

marianth είπε...

τι ωραία και εμείς καταφέραμε και κάναμε ένα γλέντι παραμονή πρωτοχρονιάς και ήτνα τέλεια τέλεια τέλεια, αναπάντεχα τέλεια!!

φιλιά

Litsa είπε...

Αχ γελάω με τα χάλια σας, τα χάλια μας δηλαδή... Εμείς ούτε μια ταινία δεν μπορούμε να δούμε πια χωρίς να μας πάρει ο ύπνος!
Τι ωραία χρόνια τότε ε; Άτιμο Ακρόαμα, απ΄την Κομοτηνή κουβαλήθηκα για να το δω από κοντά! Αξέχαστα...

ασωτος γιος είπε...

καλώς σας βρήκα και χαίρομαι που σας βρήκα
καπου καπου είναι ωραιο να ξεφεύγεις από το πρόγραμμα , τις αγαπημένες συνήθειες και να γυρνάς 5.56 στο σπίτι το πρωί, με ομίχλη
καλα πολλή ομίχλη στα βόρεια το ζησα και εγώ
καλη χρονια

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Πω πω πω μου θυμίζεις τα δικά μας τα καλά. Πόσες φορές λεμε να βγούμε αργά το βράδυ και μας πιάνει τρελή νύστα!!! αναπολούμε τις παλιές εποχές που 00:00 ήταν η ώρα αναχώρησης και όχι επιστροφής. Τις προάλλες βγήκαμε για ποτάκι στις 19:30 και γυρίσαμε στις 22:30 κομμάτια (χε χε χε) αλλά "γεμάτοι" γιατί μας χρειάζεται αυτό το διάλλειμα.
Σας φαντάζομαι λοιπόν με το παρεάκι σας να γελάτε, να γλεντάτε και να τρώτε στο τέλος και τον απαραίτητο πατσά που λατρεύω! Εδώ στην Αθήνα δεν υπάρχουν πλέον πολλά (έως έλάχιστα) πατσατζίδικα.
Η αφιέρωση λατρεμένη. Το έβαλα τωρα και το ακούγαμε με τα παιδιά. Μέχρι τώρα μόνο ρεμπέτικα δεν τους είχα βάλει στο you tube και εντυπωσιάστηκαν. Αφιέρωσα στον 6χρονο γιο μου που βαριέται το σχολείο το "Εγώ δεν έχω πάει στο σχολείο" και έσκασε στα γέλια!
Ευχαριστούμε πολύ για τις σούπερ μαγικές αναρτήσεις!
Καλή χρονιά αγαπημένη ΚαΠα φαμίλια! Να ζείτε πάντα έτσι "γεμάτα" και μοναδικά!!!