Δευτέρα 15 Ιουλίου 2013

Κοίτα με...

Οι τελευταίες ημέρες έχουν πολύ ησυχία και μια αναμονή του μικρού μας...που έρχεται κι έχουμε στο σπίτι μας χαρά μεγάλη.
Θα τον υποδεχτούμε σήμερα το απόγευμα και κάναμε τα αγαπημένα του...




...λουκουμάδες, λουκουμαδάκια, λουκουμαδίνια σε όλες τις γεύσεις...και περιμένουμε να δούμε φάτσα χαράς!


Ο Άγγελος ζει στιγμές έντονης μοναξιάς όταν είναι σπίτι κι ο μπαμπάς του φρόντισε να του βάλει στο γραφείο μαζί του, ένα μικρό τραπεζάκι για να φτιάχνει τις κατασκευές του εποπτεύοντας τον...


Τα απογεύματα τα περνάμε συνήθως οι δυο μας με διάφορους τρόπους. Ο πιο αγαπημένος είναι τα χαρτιά...Φτιάχνουμε βραδιές "αγωνίας" λοιπόν και τις ζούμε εντονότατα, μιας κι είμαστε κι οι δυο εξαιρετικά ανταγωνιστικοί!
Κανονικά χαρτόμουτρα δηλαδή...για δέστε χαρτί που έχω...κάποιος θα νικήσειιιιι.


Στη θάλασσα δεν με ακολουθεί γιατί βαριέται και προτιμά να πηγαίνει με τους φίλους του ποδηλατότσαρκες...πάει μεγάλωσε...Αυτό βέβαια μου έδωσε μια αβάντα και φέτος για πρώτη φορά μετά από 11 χρόνια πήγα μόνη μου στη θάλασσα...Καταπληκτικό!

 
Πήρα μια τσάντα κι έβαλα μέσα...μετρήστε αντικείμενα, μια πετσέτα, ένα αντηλιακό, ένα νερό, δύο βερίκοκα και το βιβλίο μου και πήγα για μπάνιο...Το συναίσθημα απίθανο!Ανάλαφρη χωρίς να κουβαλάω όλα εκείνα τα απίθανα συμπράγκαλα, ρακετοκουβαδακοστρώματοφουσκωτά, πετσέτεςδιπλέςτριπλές, σάντουιτσμπισκοτοφρουτογλυκκαλμυρο...ότι να'ναι...Ελεύθερη!!!

Έβαλα το ράδιο στη διαπασών σαν να ήμουν έφηβη κι έπαιζε αυτό το κομμάτι..."κοίτα με για να γενώ, δυνατός σαν τη φωτιά..." Τι στίχος!
Κάποια στιγμή αντιλήφθηκα πως ήμουν ολομόναχη, στ' αλήθεια μόνη...Δεν το πίστευα. Σαν να μην ήξερα τι να κάνω με τόση ηρεμία.


Ξάπλωσα στην άμμο και διάβασα, διάβασα, διάβασα χωρίς σταματημό  κι όταν σήκωσα το κεφάλι από το βιβλίο, απλά κοίταζα τριγύρω παραζαλισμένη από τη χαλάρωση...Πόσο παράξενο κι απρόσμενο δώρο.


Ο αέρας στα μαλλιά, τα σχέδια στο κεφάλι, τα όνειρα στην καρδιά...και μια ζωή που είναι να'ρθει...


Έστω και μια ώρα να έχω κενό από τις υποχρεώσεις μου, τρέχω στη θάλασσα. Ο άνεμος κι  η θαλασσινή ανάσα μου χαρίζουν ηρεμία και καθαρότητα σε κάθε μπερδεμένη σκέψη.


Και μιας και για φέτος οι ομάδες μου ολοκληρώθηκαν μέσα στον Ιούλιο είπα να φτιάξω κάτι απλό για αποχαιρετιστήριο δώρο...κι έφτιαξα σελιδοδείκτες.


Οι σελιδοδείκτες έχουν μεγάλη σημασία για εμένα, γιατί είναι σύντροφοι σε απίθανα, μοναχικά, βιβλιοταξίδια κι έχω πολλούς συνήθως αυτοσχέδιους ή δώρα των παιδιών που αγαπώ πολύ κι είναι από σχολικές τους κατασκευές. Παλιότερα είχα δει στο blog της Σοφίας από το Share your likes μια ιδέα και την έβαλα στην άκρη του μυαλού μου για να την κάνω αν δοθεί η ευκαιρία...και δόθηκε! Δεν είναι ακριβώς το ίδιο μα η ιδέα βασίστηκε σε εκείνη την ανάρτηση.

Μια εύκολη κατασκευή που μπορεί να δώσει μεγάλη χαρά γιατί ο σελιδοδείκτης μπορεί να έχει μέσα ότι θελήσει να βάλει ο καθένας μας, από φωτογραφίες και  στίχους όπως έβαλα εγώ, μέχρι λογάκια κάθε λογής, ή αποξηραμένα λουλουδάκια και στη συνέχεια κάνουμε πλαστικοποίηση, κόβουμε κι έτοιμος, για τα καλοκαιρινά διαβάσματα, σε μακρινές αμμουδιές.

 

Δεν χαλάει, δεν βρέχεται κι έχει την ιδιότητα να χαρίζει πάντα ένα χαμόγελο και μια σκέψη σε αυτόν που θα τον κοιτάζει...

 Η ομορφιά συνεχίζει να είναι τριγύρω και να μας ιντριγκάρει. Μαζεύω ξερά κλαδιά και αγριολούλουδα και στολίζω με την κάθε ευκαιρία...Το να φροντίζω το σπίτι με χαλαρώνει και μου χαρίζει, ηρεμία και μια αίσθηση ασφάλειας.


Σχεδιάζω για το μέλλον και σκέφτομαι και κατασκευάζω και αναπαλαιώνω παλιά έπιπλα για το νέο μου χώρο. Έχω ένα βουνό πράγματα που πρέπει να ολοκληρώσω κι όταν να σκέφτομαι με πιάνει τρέλα κι η καρδιά μου βροντοχτυπάει από το άγχος...μα είμαι χαρούμενη που μπορώ και το ζω και το ονειρεύομαι, όλο αυτό τόσο έντονα...

Ο Χειμώνας που θα έρθει θα είναι διαφορετικός και θα χρειαστώ καλή προετοιμασία, την οποία κάνω τώρα. Υπάρχει ένας εαυτός που θέλει να τα παρατήσει όλα και να ζήσει τελείως ανέμελα το καλοκαίρι κι υπάρχει κι ένας εαυτός που παλεύει καθημερινά με τα πρέπει και τις υποχρεώσεις και κλείνει, κλείνει, κλείνει...γιατί οι εκκρεμότητες πρέπει να κλείνουν!Κι οι δυο εαυτοί μου είναι τόσο χρήσιμοι. Ο ένας γκαζώνει κι ο άλλος φρενάρει κι οι δυο μαζί είναι η ισορροπία μου.

Μπαίνουμε στην μαγική εβδομάδα που στο κλείσιμο της,  ο μικρός μας έχει τα γενέθλια του. Περιμένουμε με λαχτάρα την ημέρα αυτή.
Μα μέχρι τότε περιμένουμε εκείνον να γυρίσει από την κατασκήνωση κι ύστερα θα ξαμοληθώ με τα μικρά μου ξωτικά στα κύματα και στις θάλασσες, τα μαγικά δειλινά και θα τους κοιτάζω μαγεμένη να ονειρεύονται μιλώντας στον άνεμο και χορεύοντας στο κύμα...


...θα τους κοιτάζω με όλη μου την δύναμη "...για να γενούν, δυνατοί σαν τη φωτιά κι όμορφοι σαν δειλινό να μου κλέψουν την καρδιά..."
Θα τους παρακολουθώ από μακριά χαμογελώντας αχνά, παντοτινός φρουρός τους,  με τα πόδια βουτηγμένα στην άγρια  θάλασσα και θα ακούω τις μαγικές τους φωνές να μου φωνάζουν στον άνεμο: "Μαμάααα. Κοίτα με. Κοίτα με!" καθώς θα τρέχουν γελώντας προς τα κύματα... κι  εγώ θα τους κοιτάζω...


...όμορφους σαν δειλινό κι ας μου κλέψουν την καρδιά...και δεν με νοιάζει, ας μου την κλέψουν, έτσι κι αλλιώς δική τους είναι...
Ω πόσο λατρεύω αυτή τη μικρή πελώρια, φράση των παιδιών..."Κοίτα με". Σαν το κάθε τι που κάνουν, κάθε μικρό κι ανόητο πραγματάκι, κάθε ασήμαντο και χαζό...να είναι ανδραγάθημα. Κάτι που αξίζει να κοιτάζω.
Γιατί στην ζωή τους τίποτε δεν είναι ασήμαντο, τίποτε δεν είναι σπατάλη. Όλα, όλα είναι σημαντικά, γιατί έχουν άλλες προτεραιότητες.
Γι 'αυτό "Κοίτα με, κοίτα με να κάνω τη ζωή σημαντική, κοίτα με να δίνω αξία σε στιγμές μοναδικές και μάθε από εμένα μαμά...Κοίτα με...για να γενώ δυνατός σαν τη φωτιά"!

Ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη υποδοχή του μικρού μας...
Καλημέρα αγαπημένοι κλέβω έναν τέλειο μικρό μελένιο λουκουμαδάκο και την κάνω!


Πρέπει να προλάβω. Δευτέρα πρωί κι η ζωή τρέχει. Έρχεται και το λιοσποράκι μας κι είμαστε υπ΄ ατμόν.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα λοιπόν!!!
                                                                                           Κατερίνα

17 σχόλια:

lolipopfamily είπε...

Καλημέρα γλυκό μου κορίτσι και πως να μην είναι δηλαδή αφού έρχεται το αντράκι σου; Αυτό πάλι, που πήγαμε στη θάλασσα μόνες μας εντελώς και νιώσαμε την ανάγκη να το μοιραστούμε γιατί φάνηκε σαν κατόρθωμα; Κουράγιο και υπομονή στις υποχρεώσεις που έχεις κι όλα θα γίνουν. Με το καλό λοιπόν το αγοράκι σου σήμερα και καλή και δυνατή εβδομάδα. I love u baby

Δέσποινα είπε...

Καλημέρα!!!Με το καλό να υποδεχτείς το μικρό σου!!!
Μα τι τέλεια λουκουμαδάκια είναι αυτά!
Σας εύχομαι να περάσετε υπέροχα το υπόλοιπο του καλοκαιριού και να ακούσεις πολλά μαμά κοίτα !!!!
Φιλιά!!

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ!!!!
ΚΑΛΑ..ΟΙ ΛΟΚΟΥΜΑΔΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ...ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΙ!!!!!!ΠΟΛΑΥΑΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ...ΓΕΜΙΣΕ ΜΠΑΤΑΡΙΕΣ...ΣΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ....Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΣ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΘΑ ΓΕΜΙΖΕΙΣ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΑ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ...ΧΑΛΑΛΙ ΤΟΥ!!!!!

ΚΑΛΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΕΧΤΕΙΤΕ...ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΠΙΟ ΓΛΥΚΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!!!
ΣΑΣ ΦΙΛΩ ΟΛΥΟΣ!!!!

Dee Dee είπε...

καλως να δεχτειτε το παληκαρακι σας!!! Τι χαρα η επιστροφη στο σπιτι. Ομορφες και οι διακοπες, μα και η επιστροφη εχει αλλη γλυκα. Ειδικα οταν σε περιμενουν αγαπημενα προσωπα πισω!!!

Καλη εβδομαδα :)

Areti E. είπε...

οπως παντα Κατερινα Οι φωτογραφιες σου με μαγευουν και ειναι τοσο ζωντανες που νιωθω οτι σε λιγο θα απλωσω το χερακι μου να δοκιμασω τα λαχταριστα γλυκακια !
και μετα ενα αλμα και εγω διπλα στη θαλασσα να απολαυσω το ηλιοβασιλεμα!!!!

ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ !
εχεισ ποιοτητα ζωης !!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη ανάρτηση! Και οι φωτογραφίες πολύ όμορφες αλλά και όσα μοιράζεσαι κάθε φορά μαζί μας! Καλημέρα!

Owl Mommy Βέρα είπε...

Τι όμορφες χαλαρές φωτογραφίες..καλώς να το δεχτείτε το σποράκι, να σας εξιστορήσει τις περιπέτειες του!
Πήγες και στη θάλασσα μόνη σου..πόσο είπες σου πήρε..11 χρόνια; Αχ, κάνε μου μια έκπτωση σε παρακαλώ!
Πολλά φιλιά!

Nasia είπε...

για τη στιγμή στη θάλασσα πόσο μα πόσο σε νιώθω!!μαγεία ....αλλά και πόσο βαρετή θα ήταν αν εξακολουθούσε να υπάρχει χωρίς την παρουσία τους και τις αγριοφωνάρες τους χαχαχαχα
εύχομαι ένα γεμάτο Καλοκαίρι να έχετε!θα περιμένουμε και τα γενέθλια φυσικά!

Unknown είπε...

"Κοίτα με, κοίτα με να κάνω τη ζωή σημαντική, κοίτα με να δίνω αξία σε στιγμές μοναδικές και μάθε από εμένα μαμά...Κοίτα με...για να γενώ δυνατός σαν τη φωτιά"

Ότι πιο "δυνατό" έχω ακούσει και διαβάσει τον τελευταίο καιρό.

Καλώς να τον δεχτείτε τον μικρό.

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Αχ βρε Κατερίνα μου τι όμορφη ανάρτηση! Μου έλειψες τελικά! Τόσες μέρες χωρίς ίντερνετ στο κάμπινγκ δεν μπορούσα να διαβάσω κανέναν σας!
Kathy by anthomeli

Dee Dee είπε...

(κοιταξε στα σχολια σου απο τις ρυθμισεις. Ειμαι σιγουρη οτι χθες σχολιασα εδω και μαλλον το συστημα το εβαλε στα "ανεπιθυμητα σχολια σου :(. Φιλια)

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Αχ βρε Κατερίνα μου.. γύρισα και διάβασα την ανάρτησή σου... τόσο σημαντική για μένα... που παρόλο που η μικρή Μελίτα δεν λέει ακόμα "κοίτα"... με ένα της Μαμάάά ζητάει να ακούσει αυτό το "μπράβο Μελίτα μου" και να γίνει περήφανη σαν κοκόρι! (δεν θα ξαναγκρινιάξω ποτέ, το υπόσχομαι) Καλώς να δεχτείτε τον μικρό σας και κλέβω κι εγώ ένα λουκουμαδάκι για να σας ευχηθώ καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας!!! Κάλη

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Μια ανάρτηση τόσο απλή, αλλά τόσο υπέροχη. Χάνομαι στην ανάγνωση και στις φωτογραφίες.
Ο μικρός έχει ήδη έρθει και έχει τσακίσει τους λουκουμάδες:)
Αυτό με την παραλία, μόνη και να ακούω μουσική μαγική διαβάζοντας βιβλιο, μου ακούγεται σχεδόν ονειρικό! Χα χα χα Εχω ακόμα 4 χρόνια:)
Οι σελιδοδείκτες φανταστική ιδέα. Δεν τους είχα δει στης Σοφίας.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ολη αυτή η περιήγηση.. έμοιαζε τόσο κοντινή που ήθελα τα γλυκά του μικρού μα πιο πολύ τον ήχο της θάλασσας...

Καλώς να δεχτείς το αγγελούδι σου!

Αφροδίτη είπε...

Τί λουκουμαδένια υποδοχή είναι αυτή! " Κοίτα με, μαμά, κοίτα με...", πόσο υπέροχα ηχεί στ' αυτιά και στην καρδιά!

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου γλυκια μου Κατερινα!
ειχα μερες να περασω και σμρ παρολο το ζορι που εχω στη δουλεια, εκλεψα λιγα μαγικα λεπτακια να διαβασω την αναρτηση σου!
μου εφερες δακρυα στα ματια....πιεζομαι πολυ κι εγω αναμεσα στα πρεπει και τα θελω.... εχω ενα παιδι μεσα μου που δεν μπορω να το κοιμησω και να κανω μονο οσα πρεπει και εχει σαλταρει κανονικα και προσπαθω να το μαζεψω.... :ο(
αμαζευτο και απαιδευτο θα μεινει....
εχω την εικονα μου μεσα σε ενα φερετρο (sorry για το μακαβριο σκηνικο, μα οταν ερθει η ωρα μου λεω...) με λουλουδια και τα χερακια σταυρωμενα σαν καλη πεθαμενη...και το ενα ποδι μου θα εχει μεινει απ'εξω!!!!! ή θα βγει απεξω, αν πανε να το συνετισουν και το βαλουν μεσα..... :ο((((
:ο))))

καταλαβες για τη φαση μιλαμε....
μπορει να φταιει η τεραστια αναγκη για διακοπες διαρκειας και που δεν προκειται.....

Anyway, φιλακια!
(εγω την δοση αισιοδοξιας μου την πηρα και σμρ! και γεμισα τα ματακια μου θαλασσα....ευχαριστω!)

vailie*

Ανώνυμος είπε...

Θέλω να κάνω διακοπές στο σπίτι σου, μπορώ; :-)