Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

Άνθρωποι κι ευκαιρίες...

Αυτό το καλοκαίρι είναι ιδιαίτερο, γιατί μου έφερε μια φίλη...Μια φίλη που γνώρισα μέσα από αυτό το blog.Τι παράξενο...
Την Κυριακή θα την περνούσαμε μαζί στο σπίτι μας και υπήρχε μια γλυκιά αναμονή, μια αγωνία.Τα μικρά ροζ κρίνα μας ολάνθιστα.Οι Ζεφύρανθοι που ανθίζουν στην αρχή του Καλοκαιριού...άνθισαν τώρα μιας και το καλοκαίρι αυτό είναι δροσερό...Τα ροζ κρίνα μου ανθισμένα και εγώ ετοιμαζόμουν να υποδεχτώ τη μοναδική μου Κρινιώ...


Τα παιδιά με ρωτούσαν "θα έρθει η φίλη σου;" "Ναι, μια πολύ αγαπημένη φίλη." "Είναι φίλη σου από παλιά;" "Όχι την γνωρίζω μόλις ένα χρόνο." "Και την ξέρεις καλά;" "Ναι την ξέρω καλά μα, δεν την έχω δει ποτέ." Σοκ!!! "Ποτέ; και τι φίλη είναι αυτή που δεν την έχει δει ποτέ; Πως είναι δηλαδή φίλη σου...."

Μακάρι να μπορούσα να  το εξηγήσω και για τον εαυτό μου, μα ήταν δύσκολο, να ειπωθεί με λόγια...Ναι είναι δύσκολο να ειπωθεί με λόγια. Μπορώ να μοιραστώ μόνο αυτό που νιώθω κι αυτό που νιώθω είναι μεγάλο...πελώριο! Την μικρή αυτή την γνωρίζετε κι εσείς μέσα από ένα συγκλονιστικό γραπτό της. Είναι η μικρή μου Κρινιώ που αναγκάστηκε να μετακομίσει με τον σύντροφο της στο εξωτερικό και γύρισε στην πατρίδα για να δει την οικογένεια της και να οργανώσει την τελική μετακίνηση όλων των πραγμάτων τους...στην νέα τους πατρίδα. Ηταν μοναδική ευκαιρία και δεν γινόταν να μην ειδωθούμε...
Όλη αυτή η χρονιά ήταν χρονιά γνωριμίας κι επικοινωνίας. Επαφής κι ενσυναίσθησης. Ναι την γνωρίζω καλά κι ας έχω δει μόνο μια φωτογραφία της...

Η συνάντηση μας ήταν ιδιαίτερη. Μόνο αυτό θα πω.Ήταν συνάντηση ανθρώπων που γνωρίζονται, που έχουν μοιραστεί, που έχουν νιώσει βαθιά ο ένας τον άλλο. Ήρθε μαζί με το μικρό της ανθρωπάκι και περάσαμε μια υπέροχη ήρεμη, συντροφική Κυριακή...
Μας έφεραν ένα σωρό πράγματα που μας ενθουσίασαν και μας συγκίνησαν. Κι όλα της τα δώρα φανέρωναν ένα πράγμα...πως είναι ένας άνθρωπος που ξέρει να αφουγκράζεται.Δεν έφερε τίποτε άστοχο, άσκοπο, τίποτε που δεν λατρέψαμε...Τέτοια στοχευμένα δώρα κάνουν μόνο άνθρωποι που σε  αγαπούν. Σε αγαπούν τόσο που παρακολουθούν και ξέρουν τι σου αρέσει...γιατί στόχος του δώρου είναι η δική σου χαρά.
Έτσι για τα παιδιά ανάμεσα στα πολλά εφερε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, το οποίο λάτρεψαν.


Ο Άγγελος πηγαινοέρχεται και μου δίνει κάθε λογής πληροφορίες, από το πως να φτιάχνω βραχιόλια, μέχρι το πως να διώχνω καρχαρίες!!!! Καταπληκτικό βιβλίο....Εγώ το μελετάω συνεχώς κι έχει πληροφορίες για πράγματα που δεν είχα φανταστεί κι ένα σωρό απίθανες κατασκευές...Θα δείτε κάποιες στο μέλλον...
και βέβαια ένα τέλειο αμάξι που ήρθε φρέσκο φρέσκο, αφού όταν πήγαμε να πάρουμε τον σύντροφο της από το αεροδρόμιο το έβγαλε κατευθείαν από τη βαλίτσα...Βασικά πρόκειτε για οδηγίες και ανταλακτικά, για το πως να φτιάξουν ένα αμάξι που λειτουργεί με δυναμό.
Δυο ώρες χρειάστηκαν για να το φτιάξουν...ο Άγγελος δηλαδή που ενθουσιάζεται με κάτι τέτοια...δυο ώρες απόλυτης προσήλωσης και μετά μας άλλαξε τα φώτα να το τρέχει ασταμάτητα μέσα στο σπίτι....


Τα δικά μου δώρα ήταν πολλά...ήμουν η προνομιούχα, όμως κρατάω αυτό το συλλεκτικό βιβλίο με όλα τα αλμπουμάκια της Μαφάλντα...Το λάτρεψα!


Ως λάτρης της Μαφάλντα θεωρώ το δώρο αυτό απλά πελώριο...ήρθαν κι  άλλα μικρά και μεγάλα υπέροχα πράγματα με μοναδικά μηνύματα, μα αυτό που με έκανε να την νιώσω συγγενή μου ήταν το πιο απλό...Η μαμά της έστειλε απίθανα γλυκά του κουταλιού φτιαγμένα από την ίδια και εκεί ανάμεσα στα χαρτιά που έβαλε για να μην σπάσουν τα βάζα...βρήκα κάτι το απίθανο...
Δυο μικρά μπουμπούκια. "Λαθρεπιβάτες", τα χαρακτήρισε η Κρινιώ μου..."Έτσι κάνει πάντα η μαμά μου όταν φεύγω, μου κρύβει και μερικά λουλούδια από τον κήπο για να τα βρω σαν ανοίξω τα πράγματα και να χαρώ..."


Αυτά τα μικρά λουλούδια, που είναι τώρα αποξηραμένα στο μικρό περβάζι...με τσάκισαν. Άρχισα ξαφνικά να κλαίω γιατί ένιωσα τη μαμαδίστηκη αυτή φροντίδα. Ένα υπέροχο οικείο συναίσθημα. Ξαφνικά ένιωσα "οικογένεια", σαν να μας ενώνει κάτι τόσο κοντινό, τόσο κοινό.Ένιωσα την μαμά της δίπλα μου και την αγαπώ πια κι αυτή την γλυκιά ταλαιπωρημένη γυναίκα που αναγκάστηκε να πει αντίο στο παιδί της και να του κρύβει μικρά μπουμπούκια στα μπαγκάζια για να τα βρει εκεί στη νέα μακρινή πατρίδα...Κάτι που να μυρίζει μαμά!

Ήταν μια τέλεια ημέρα που τα είχε όλα. Γέλια, δάκρυα, φαγητό,  ζουμερό γλυκό με ελληνικό καφεδάκι, καλοκαιρινό ήλιο με δροσερό αεράκι και καταιγίδα με δυνατή βροχή που ήρθε μετά, εκπλήξεις και γεύσεις και νέα συναισθήματα και μοίρασμα και λόγια πολλά κι αγάπη...κι ένωση.



Όχι δεν ήταν ένας άνθρωπος που δεν ήξερα, ήταν μια φίλη, μια νέου είδους σχέση που πριν δημιουργήσω το blog, δεν ήξερα πως υπήρχε μα αν κάποιος μου έλεγε κάτι τέτοιο θα τον υποτιμούσα και θα του πρότεινα να κάνει "κανονικούς" φίλους κι όχι ιντερνετικούς...
Αυτό που ζω, είναι η απόδειξη του πόσο προσεκτική πρέπει να είμαι στις κρίσεις μου και να δέχομαι ακόμη και πράγματα που μπορεί να μου φαίνονται στην παρούσα φάση παράδοξα και ακατανόητα...
Ναι αυτό πρέπει να το θυμάμαι.
Το blog, μου χάρισε πολλά, πολύ περισσότερα από όσα μπορούσα να φανταστώ. Γνωριμίες, φίλους, ανθρώπους υπέροχους, μοναδικούς, ευάλωτους μα δυνατούς σαν κερασιές στον αέρα. Τάραξε τον κύκλο των ανθρώπων  που γνώριζα, τον άνοιξε, τον εμπλούτισε με ένα τρόπο μοναδικό...μα πάνω από όλα μου χάρισε μια νέα φιλία. Αληθινή όσο κι η ίδια η ζωή!

Είμαι τυχερή...ναι! πολύ τυχερή.
Τα αγγίγματα, οι λέξεις, τα νοήματα, οι κώδικες επικοινωνίας μας, ανήκαν σε ανθρώπους που γνωρίζονται καλά που έχουν μια καθαρή αληθινή σχέση...
Ο αποχαιρετισμός ήταν δύσκολος μα κι είχε άλλη μια έκπληξη.Το αντίο της είχε ένα ακόμη δώρο... Αυτό το καταπληκτικό κολιέ.Φτιαγμένο από μια απίθανη δημιουργό και bloger που αγαπώ πολύ και είχα την χαρά να γνωρίσω  στο συνέδριο, στις Ψηφιακές Γειτονιές. Την Pour Angelique!


Το συγκεκριμένο κομμάτι το είχα δει στο blog της κοντά δυο μήνες πριν κι είχα ενθουσιαστεί κι είχα αφήσει μήνυμα και να η Κρινιώ το είδε και το τύπωσε κι αυτό στο απίθανο μυαλό της και το παρήγγειλε για εμένα... Μια μικρή λατρεμένη σκευωρία!
Είναι τόσο όμορφο σαν το φοράω σαν να φτιάχτηκε μόνο για εμένα...

Τώρα αν όλα αυτά δεν μας φέρνουν πιο κοντά τότε τι άλλο να συμβαίνει; Αν κάποιος πριν πέντε χρόνια μου έλεγα για όλα αυτά θα γελούσα..."δεν κάνω εγώ τέτοια, τα φοβάμαι εγώ αυτά, η αληθινή ζωή  μου κινεί το ενδιαφέρον κι όχι η virtual"...Αυτό θα απαντούσα...

Τώρα πια ξέρω πολλά μα κι ακόμη κάτι. Η ζωή είναι αληθινή αν τη ζεις αληθινά, αν την κάνεις αληθινή, αν ρισκάρεις στα αλήθεια να ανοίξεις νέους κύκλους, για να μπουν στη ζωή σου, με όποιον τρόπο προκύψει, νέοι άνθρωποι...Οι άνθρωποι είναι ο στόχος. Πάντα οι άνθρωποι!

Εγώ το ξαναλέω πως είμαι τυχερή!
Έχω όλους εσάς κι έχω πια μια νέα φίλη...μια νέα αδελφική φίλη! Πάνω της μπορώ να στηριχτώ και να την αγκαλιάσω και να κλάψω. Ξέρει μύχιες σκέψεις μου και συναισθήματα μου και με στηρίζει και τη στηρίζω κι είναι εκεί...όπου κι αν είναι πια το σπίτι της!
Και να σας πω και το πιο κουφό; Την γνώρισα στο internet και όχι δεν είμαστε έφηβες, ούτε  μας λείπει η σοβαρότητα  και δεν ζούμε μια ζωή στερημένη από  φίλους κι ανθρώπους...Απλά, όπως είπα στο τέλος της ομιλίας μου στις Ψηφιακές Γειτονιές,  αφήσαμε ένα "παράθυρο" ανοιχτό και μπήκε...μια νέα υπέροχη σχέση κι εμείς...όταν νιώσαμε ασφάλεια, απλά την καλωσορίσαμε!

Ανοίξτε παράθυρα αγαπημένοι...μαγικοί άνθρωποι είναι παντού! Παντού....Δώστε τους την ευκαιρία. Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας.
Κλείνω και σας καλημερίζω με αυτό μαγικό τραγούδι που μου έστειλε ένα άλλο απίθανο κι αγαπημένο πλάσμα που γνώρισα μέσα από  αυτό το blog και  νιώθω τόσο κοντά μου. Σε ευχαριστώ μοναδική μου Μαρία...
Άνθρωποι κι ευκαιρίες λοιπόν!Μια μικρή, σύντομη ζωή έχουμε να ζήσουμε...γεμάτη ανθρώπους κι ευκαιρίες...Τι ευλογία!

What are the chances of me...?
What are the chances of you...?

Tell me please my guardian angel...will you come for me?
will you come for me...?


...όχι δεν θα στερηθώ τίποτε από τα δύο, ούτε θα στερήσω...
Κρινάκι μου σε αγαπάω!
                                                                                       Κατερίνα

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Είναι υπέροχο που ο ψηφιακός κόσμος προσφέρει σε κάποιους ανθρώπους την δυνατότητα να χτίσουν τόσο γερές και ουσιαστικές σχέσεις. Μπράβο σας!

Όλγα Χατζηχρίστου είπε...

Εύχομαι η νέα αυτή φιλία σας να δέσει γερά!
Είναι υπέροχο και συγκινητικό και τελικά ίσως δεν είναι και τόσο σπάνιο. Μια φίλης καρδιάς γνώρισα κι εγώ από εδώ μέσα, ούτε καν από blog αλλά από σχόλια σε μια κοινή ομάδα ... δέσαμε τόσο πολύ, τόσο βαθιά που όταν με φιλοξένησε για πρώτη φορά ένιωθα λες και ήμουν σπίτι μου.
Το ίντερνετ είναι πλούτος. Από κάθε άποψη!

Litsa είπε...

Τέτοιους μικρούς και όμορφους λαθρεπιβάτες λαμβάνω κι εγώ συχνά με τα δέματα της πεθερούλας μου. Είναι μανουσάκια και μέντα και βασιλικός και θυμάρι και μολόχες, από την κρητική γη. Τι υπέροχο ε; Και κάθε φορά το ίδιο συγκινητικό!
Ακούγονται όλα τόσο ξεχωριστά! Είμαι σίγουρη ότι περάσατε τέλεια, αξέχαστα κι εύχομαι να το επαναλάβετε σύντομα, γιατί έχετε να πείτε τόσο κι άλλα τόσα!
Για τα δώρα δεν έχω λόγια, ειδικά το κολιέ από τα χεράκια της Αγγελικής, είναι κουκλίστικο!
Τώρα, τα ήσυχα βράδια θα σου κάνει παρέα η Μαφάλντα. Πάντα σε θυμάμαι με μια Μαφάλντα στο χέρι άλλωστε...

Unknown είπε...

To internet είναι κι αυτό ένας μαγκιός τόπος,όπου ανάμεσα στα άλλα βρίσκεις/σε βρίσκουν οι άνθρωποι σου.Δεν έχει καμία διαφορά από το σχολείο που κάποτε γραφτήκαμε ή τα ένα σωρό άλλα μέρη που κάποτε πάτησε το πόδι μας μαζί με άλλα σήμερα αγαπημένα μας.Και μάλιστα ο χρόνος τρέχει γρηγορότερα κι ουσιαστικότερα εδώ,αφήνοντας την αίσθηση πως πάντα τους είχες τους νέους φίλους στη ζωή σου...Ευλογήθηκα τα τελευταία χρόνια κι εγώ πολύτιμες φιλίες καρδιάς.Ταξίδεψα για να συναντηθούμε,έμεινα μέρες σπίτι τους,έμειναν σπίτι μου ως και διακοπές πήγαμε μαζί...πλέον δεν έχει καμία απολύτως σημασία πού γνωριστήκαμε.Πολύ χαίρομαι για σας,καρδιά μου!Να είστε πάντα αγαπημένα,Κατερινοκρινάκια!

Dee Dee είπε...

Ποσο χαιρομαι για σας και ποσο σε καταλαβαινω. Εκανα κι εγω 2 αδερφικες φιλες απο τα blogs. Μετραει 5 χρονια πια η φιλια μας και ουτε που φανταζομουν κι εγω πιο πριν οτι θα δενομουν τοσο με καποιους ανθρωπους μεσα απο εδω. Κι ομως. Δεν βρισκομαστε συχνα αλλα τις νιωθω σαν παιδικες φιλες που καθε στιγμη που ειμαστε μαζι ειναι σαν να μην χωριστηκαμε ποτε! Υπεροχη αισθηση. Ειχα τετοια χαρα που μοιραστηκα μαζι τους την εγκυμοσυνη μου, που ηταν εκει στον γαμο μου και στην βαφτιση της μικρης μου. Απο τους πιο κοντινους μου ανθρωπους και τις υπεραγαπω!
Ενταξει, σταματαω την εκθεση για τις δικες μου φιλες :) Εχεις χωρο εσυ για φιλιες. Εγω δεν πιστευω οτι οι αληθινοι φιλοι μετριουνται στα δαχτυλα ενος χεριου. Εχουμε τοσους φιλους, οσο αντεχουμε να δινουμε, να παιρνουμε. Οσο αντεχουμε να κανουμε χωρο, να δινουμε κομματια μας :)

Καλημερα :)

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

ΠΟΣΟ ΔΥΝΑΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ...ΠΣΑ ΩΡΑΙΑ ΣΥΝΑΙΑΣΘΗΜΑΤΑ...ΜΙΑ ΝΕΑ ΦΙΛΙΑ...ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΦΙΛΙΑ!!!!!!!ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...ΤΗΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΝΟΩ ΣΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ...ΕΙΧΕΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΤΥΧΕΡΗ...ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ...

ΠΟΣΟ ΩΡΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ...ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΜΠΡΑΒΟ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΝΕΑ ΦΙΛΗ...ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!!!!

ΣΕ ΑΓΑΠΩ

Memaria είπε...

"Μαγικοί άνθρωποι είναι παντού"...θα συμφωνήσω απόλυτα...!!!
Ας τους ανακαλύπτουμε!
Φιλιά πολλά!

Positive Junkie είπε...

Τι υπεροχο συναισθημα οταν βρισκεις φιλους αδερφικους ειναι σαν να αναζωογονησαι!! Εχω πολλες ιντερνετικες φιλεναδουλες που μιλαω καθημερινα και τις αγαπαω σαν φιλεναδες που βλεπω face to face καθε μερα!! Τελεια δωρακια by the way πολυ δημιουργικα!! <3 <3

Christina V. είπε...

Τα ᾽πες όλα Κατερινάκι! Έτσι ακριβώς νιώθω κι εγώ μετά που έφτιαξα το μπλογκοσπιτάκι μου. Πραγματικά έχουμε γειτονίτσες ψηφιακές που μας ανοίγουν νέες φιλίες εξίσου όμορφες με τις άλλες. Πολλά φιλιά και ευχές να αφήνουμε πάντα τα παραθυράκια της καρδιάς μας ανοιχτά για να μπαινουν δροσιστικά αεράκια.

Parents Land Gr είπε...

Το blogging το προηγούμενο καλοκαίρι μου πρόσφερε εμπειρίες και χαρούμενες στιγμές. Το καλύτερο όμως ήρθε μετά. Όταν άρχισα να γνωρίζω τα πρόσωπα από κοντά. Να αποκτώ φίλες. Να μοιράζομαι μαζί τους στιγμές όπως έκανες με την Κρινιώ.Αυτή είναι η μαγεία πιστεύω. Να μην μείνεις μόνο στις λέξεις αλλά να ζήσεις μαζί τους και τα καλά αλλά και τα άσχημα.

Angelique είπε...

Είσαι πολύ τυχερή Κατερίνα που απέκτησες μια φίλη σαν την Κρινιώ αλλά και εκείνη που απέκτησε εσένα.
Είστε και οι 2 αξιολάτρευτα και ανήσυχα πλάσματα.
Σε φιλώ γλυκά.

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Πραγματικά είναι μαγικό αυτό που συμβαίνει...να θεωρείς φίλο σου κάποιον που δεν έχεις γνωρίσει απο κοντά και μιλάτε όμως σχεδόν καθημερινά.
Φίλους κάνουμε όσο μεγαλώνουμε. Δεν σταματάμε ποτέ. Νομίζω μάλιστα πως όσο μεγαλύτεροι τόσο καλύτερα γιατί είμαστε πλέον ώριμοι και συνειδητοποιημένοι. Ξέρουμε με ποιους ταιριάζουμε, ξέρουμε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους.
Σας εύχομαι να είστε αγαπημένες πάντα.
Το ζω αυτό με τις 15 μπλογκερς που έχουμε "κολλήσει" εδώ και περίπου μισό χρόνο και νομίζω η φιλία μας θα κρατήσει πολλά πολλά χρόνια. Μας δένουν πολλά, είμαστε όμως και τόσο διαφορετικές συγχρόνως, το αλατοπίπερο στη φιλία μας.
Όταν υπάρχει εκτίμηση, αγάπη, σεβασμός και κατανόηση, όλα γίνονται.