Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Είμαι μαμά ενός έφηβου;

Προχθές ο Άγγελος είχε γενέθλια και πάντα αυτή η μέρα, η μέρα που γίναμε γονείς, είναι για εμάς μέρα γεμάτη έντονα συναισθήματα...


Έφτιαχνα την τούρτα του λοιπόν και σκεφτόμουν πως περάσαν τα χρόνια όταν ξαφνικά ήρθε μια μνήμη σαν αστραπή μέσα στο μυαλό μου!
Είμαστε στην Αλλόνησο. Καλοκαίρι 2003. Ο Άγγελος είναι μικρούλης 9 μηνών και είναι η πρώτη φορά που τον αποχωριστήκαμε μετά τη γέννηση του, για να πάμε κάπου οι δυο μας με τον Πα.
Τον μικρό άνθρωπο κρατάει η μαμά μου - ο οποίος μικρός άνθρωπος - λίγο πριν φύγουμε ανεβάζει καλοκαιριάτικα πυρετό για πρώτη φορά στη μέχρι τότε μικρή ζωή του. Η μαμά μου είπε "λες και το κατάλαβε πως θα φύγετε"  κι εγώ συμφωνώ πως σίγουρα κάποιος μας δοκίμαζε.
Ήμουν στο "τσακ" να ακυρώσω το ταξίδι αλλά κυριάρχησε μέσα μου η λογική, ο Πα που δεν μασάει από τέτοια και η μαμά μου που ήταν ευτυχώς ανένδοτη και τελικά πήγαμε και περάσαμε όνειρο....

Σε όλο το ταξίδι βέβαια πρωταγωνιστής ήταν εκείνος...κάθε λεπτό κάθε στιγμή. Μα το παλεύαμε με τον Πα και περνούσαμε όμορφα παρόλο που βλέπαμε βιντεάκια του κι αναστενάζαμε και ακούγαμε το Χρυσανιφούρφουρο και δακρύζαμε σαν ερωτοχτυπημένοι με το γιο μας...
Είμαστε βόλτα στη χώρα της Αλόννησου. Μικρά στενά καλντερίμια, ανεμοδαρμένοι γκρεμοί κι η ομορφιά παντού. Μπαίνουμε σε ένα μαγαζάκι ονειρεμένο, με χαριτωμένες χειροποίητες δημιουργίες. Καθώς τριγυρνάμε στο μαγαζί, πέφτει το βλέμμα μου σε ένα υπέροχο βραχιολάκι για τον αστράγαλο, με χάντρες και δελφινάκια. Ξετρελάθηκα. Την ώρα που το χαζεύω κρατώντας το στα δάχτυλα μου μια άλλη γυναίκα πολύ όμορφη στέκεται δίπλα μου. Κοιταζόμαστε και μου λέει "Τι όμορφο". "Πραγματικά" της απαντώ και τελικά αποφασίζω να το αγοράσω.
Έχει κι άλλα κομμάτια μα εκείνη συνεχίσει κάνοντας μια ακόμη βόλτα τριγύρω. Μετά από λίγο καταλήγει και πάλι εκεί μπροστά στα μικρά βραχιολάκια και δίπλα της στέκεται ένα νεαρό αγόρι το πολύ 13 χρονών ίσως και λιγότερο. Του λέει "κοίτα δεν είναι όμορφο;" Εκείνος το κοιτά αδιάφορα. "Βραχιόλι είναι;" τη ρωτά. "Ναι" απαντά εκείνη "για το πόδι". Τότε ο πιτσιρικάς γύριζει το κεφάλι την κοίταζει με έκπληξη και της λέει έντονα "πόσο χρονών είσαι;"...
Έφυγε  και μείναμε οι δυο μας η μια να κοιτά την άλλη, σε μια αλλόκοτη σιωπή. Χαμογελάσαμε ταυτόχρονα κι εκείνη έκανε μια γκριμάτσα χαριτωμένη. Ήταν κούκλα. Όχι περισσότερα από 40 χρονών. Μαυρισμένη, με όμορφα μελιά μαλλιά και φωτεινά μάτια. Της είπα "πάρτο"...μου απάντησε "μπααα πάει"...της είπα ξανά "μην τον ακούς αγόρασε το!" κι εκείνη γελώντας ξανά μου είπε "έχασα την όρεξη μου μετά από αυτό..." κι ύστερα γύρισε την πλάτη και βγήκε από το μαγαζάκι.

Ήταν μια αστεία σκηνή και κάθε φορά που τη διηγούμαι της χαρίζω την χαρούμενη νότα που είχε και πάντα η διήγηση μου προκαλεί γέλια... Μα τώρα ξαφνικά που το γράφω φαντάζει αλλιώτικο.

Το δικό μου αγόρι ήταν μόλις 9 μηνών οπότε μου ήταν αδιανόητο το να κατανοήσω αυτό που μόλις είχε πει ο πιτσιρικάς αλλά και την αντίδραση της μαμάς του.
Τώρα είμαι μαμά ενός τέτοιου πιτσιρικά. Προχθές έγινε 12 και ναι σιγά σιγά γίνομαι μαμά ενός έφηβου...
Τι σημαίνει αυτό δεν ξέρω, το ανακαλύπτω κάθε μέρα. Μα είμαι σίγουρη πως κάθε φορά που μαθαίνω έναν ρόλο τα χρόνια περνούν γρήγορα και πρέπει να μάθω τον επόμενο.
Λοιπόν ο δικός μου γιος είναι υπέροχος και διακριτικός μαζί μου μα δεν παύω να αναρωτιέμαι αν θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθει άσχημα για την τρελομάνα του με τα χαϊμαλιά και τα βραχιόλια στα πόδια τα καλοκαίρια. Αν θα με θέλει πιο συντηρητική, λιγότερο ή περισσότερο ομιλητική, λιγότερο ή περισσότερο φιλελεύθερη. 

Μάνα έφηβου σημαίνει πως σίγουρα δεν είμαι πια τριάντα κι ότι αυτό συνεπάγεται...
Κι αν εγώ καμιά φορά το ξεχνώ μου το θυμίζει ο καθρέφτης μου...(άσπλαχνε καθρέφτη) μα ελπίζω ελπίζω...να μην μου το θυμίσει ποτέ ο γιος μου. Ελπίζω το ότι θα είμαι μαμά του να μην σημαίνει για εκείνον, πως θα πρέπει να γίνω  κάτι που θα έρθει σε σύγκρουση με την δική μου εικόνα για τον εαυτό μου...
Γιατί τότε...τότε θα έχουμε σοβαρό πρόβλημα!
Τώρα το πως από εκείνο το καλοκαίρι κοιμήθηκα και ξύπνησα μαμά 12 χρονου...ούτε που το κατάλαβα!


Πάντως κάναμε ακόμη ένα σουξεδιάρικο αγορίστικο ....και περισσότερο "παιδικό" πάρτι, αφού μπορεί να μπαίνουν στην εφηβεία μα τα αγόρια...είναι τελικά αγόρια! Κυριάρχησαν λοιπόν η πάλη, το κυνηγητό σπάσιμο των μπαλονιών που ήταν δεμένα στους αστραγάλους και ο πόλεμος με όπλα nerf!
Ευτυχώς έχω λίγο ακόμη χρόνο για να προσαρμοστώ στο νέο μου ρόλο...ως μαμά έφηβου.


Καλημέρα αγαπημένοι...μεγαλώνω, μεγαλώνει, μεγαλώνουμε! Ο πρίγκιπας..έγινε 12!!!
                                                                                                         Κατερίνα
Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.

14 σχόλια:

Momma's daily life είπε...

Καλημέρα Κατερίνα! να χαίρεσαι το τοξοτακι σου! να είναι πάντα γερό! νομίζω ότι ο γιος σου θα σε θέλει έτσι όπως τελικά είσαι. Ναι σε λίγο καιρό θα αρχίσει να σε αμφισβητεί, ίσως να σε στήνει και στην γωνία με τις ερωτήσεις του, ίσως και να είναι παντελώς αντιδραστικός με τον τρόπο που μέχρι και τον καφέ σου πίνεις. Δεν έχω παιδιά στην εφηβεία αλλά υπήρξα έφηβη και δεν ξεχνώ πως και εμείς τα κάναμε.Αλλά αυτή είναι μια υγιής διαδικασία. Στο τέλος θα καταλήξει να σε ψάχνει στην κάθε γυναίκα που θα γνωρίζει και θα διαλέξει αυτή που τελικά θα σου μοιάζει περισσότερο σε εκείνα τα χαρακτηριστικα που αυτός θεωρεί σημαντικά! Ή τουλάχιστον έτσι θέλω (και με βολεύει ως μαμά) να πιστεύω! Πολλά φιλιά!

philos είπε...

Χρόνια σου πολλά μαμά εφήβου!
Είσαι πλέον και συ μια έφηβη μαμά ετών 12!
Και φυσικά να χαίρεστε πάντα τον Αγγελό σας! :D

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Να χαίρεσαι το θησαυρό σου γιατί φίλη μου κάθε παιδί είναι ένας θησαυρός.Είδες τι όμορφο πράγμα είναι οι αναμνήσεις; Θα καταλάβεις την αξία τους όταν αργότερα, στη δική μου πλέον ηλικία με ίσως το τίτλο της ..γιαγιάς στο μέτωπο σου θα έχεις παρέα σε κάθε βήμα μία μία αυτές τις στιγμές..Χρόνια Πολλά, εύκολα και τυχερά στο παλικάρι σου.

Αγγελική Τζαβάρα είπε...

Να τον χαίρεσαι Κατερίνα! Υπάρχουν στιγμές και στιγμές. Μπορούν να γίνουν αμείλικτοι, όταν όμως οι έφηβοι γιοι γίνονται τρυφεροί,τότε λιώνεις με αυτά που λένε για σένα τη μαμά τους (ο διός μου γιος κλείνει τα 14 σε δυο μήνες κι έτσι έχω δει λίγο περισσότερο απ' αυτό το έργο).

Κούλλα είπε...

Καλημέρα Κατερίνα. Μαμά και εγώ κόρης στην προεφηβεία σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είναι λίγο περίεργη η αίσθηση του ότι μεγαλώνουμε, αλλά ξέρεις κάτι, μόνο στο σώμα μεγαλώνουμε, η ψυχούλα μας θα είναι πάντα στην εφηβεία. Ελπίζω να μην πούμε ποτέ . Ήμαστε τυχερές που μεγαλώνουμε και έχουμε την ευακαιρία να καμαρώνουμε τα βλαστάρια μας να μεγαλώνουν και αυτά.
Να χαίρεσαι το γιόκα σου!!!

Nasia είπε...

Εγω Κατερίνα μου ,είμαι συντηρητική ,αλλά επί τούτου κάνω την προοδευτική ,σε κατι πιο μοντερνο που και που, στο ντυσιμο ,το καλοκαιρι σε αλυσιδιτσα στο πόδι (μόνο στην παραλία χαχαχα),λέω πράγματα που με τίποτα δεν περιμενεις ν'ακουσεις απο εμένα ,μόνο και μόνο για να τον αφηνω άφωνο ή να βλέπω την έκπληξή του όταν με βλέπει ή ακούει! Έχουν πλάκα οι έφηβοι ,απο τη στιγμή που δε θέλουν να ξεχωριζουν απο τους φίλους τους!Το λέω και το ξαναλέω - ας με συγχωρησουν οι μαμάδες κοριτσιών- νιώθω πολυ τυχερή που έχω μόνο αγόρια γιατι η εφηβεία τους είναι πολύ διαφορετική από των κοριτσιών!Εχω μείνει έκπληκτη με το τι βλέπω και ακούω απο κοριτσια σε εφηβεία!
Χρόνια του πολλά και ναι Κατερίνα ,τώρα αρχίζει το γλέντι χαχαχαχαχα(υποχθόνιο γέλιο),εδώ θα'μαστε να μας τα λες!χαχαχαχα

Vaya είπε...

Καλημέρα Κατερίνα και να χαίρεσαι το αγόρι σου! Το σχεδόν έφηβο αγόρι σου. Η αλήθεια είναι οτι τα δικά μου είναι ακόμη μικρά -πρέπει να είναι μαζί με τον μικρό σου στην ηλικία- οπότε ακόμη τέτοιους προβληματισμούς δεν τους έχω , αν και η εφηβεία τους με αγχώνει από τώρα. Πάντως μην χάσεις αυτό που είσαι γιατί το σίγουρο είναι οτι ακόμα κι αν κάποιες φορές αντιδράσει το αγόρι σου στο τέλος θα το εκτιμήσει.Κι από αυτά που έχω καταλάβει μέχρι στιγμής έχετε κάνει πολύ καλή δουλειά!

sitronella είπε...

Να τον χαίρεστε Κατερίνα μου τον όμορφό σας!
Κοίτα τον καθρέφτη και πες ότι είσαι πιο όμορφη τώρα απ' ό,τι ήσουν πριν δέκα χρόνια. Είναι αλήθεια! Και σκέψου πως έχοντας παιδιά στην εφηβεία, μικραίνουμε κι εμείς καθώς βρισκόμαστε με νεαρά παιδιά γύρω μας να τιτιβίζουν, μαθαίνουμε όλα τα τρέντι πράγματα, τη μόδα, τα τραγούδια. Είμαστε μέσα στην εποχή! Δε χρειάζεται άγχος, να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε τις στιγμές χρειάζεται. Και νομίζω πως αυτό το κάνεις μια χαρά!
Τα φιλιά και τις ευχές μας!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Να τον χαίρεστε τον πρίγκηπα σας Κατερινακι!! Η καλυτερη εφηβεια ειναι με μια τρελομαμα σαν κι εσενα.. πολλα φιλια

Σοφία είπε...

Να τον χαιρεσαι Κατερινα μου!!!Ολες οι ηλικιες εχουν γλυκα και πικρα...Απο αυτο κραταμε μονο τις γλυκιες στιγμες!

Dee Dee είπε...

Δεν ξερω, νομιζω απο την Ισμηνη θα το αντεχα να με "εκρινε" στην εφηβεια λιγακι αυστηρα. Ειναι κι αυτο ενας δικος τους ρολος. Ελπιζω να μη συνοδευεται απο πολυ θυμο :)

Πες μου εσυ τι δυστυχια καταπια πριν 2-3 χρονια ( ειμαι 37 τωρα, να τα λεμε αυτα) που πηρα ενα ζευγαρι χρυσες ματ μποτες και οταν εκανα πασαρελα στον Δ μου λεει "Ειναι για την ηλικια σου τωρα αυτες;;"
Νομιζω ειναι πολυ τυχερος που δεν του εφερα τις μποτες καπελο :) :)

Παντως καταφερα και δεν επηρεαστηκα. Τις καταχαρηκα τις μποτες μεχρι που τις χαλασα. Λες να μου τις ματιαξε ο Δ και χαλασαν σε 1μισι χρονο;;;; :) :)


Λοιπον, στο κυριως θεμα.
Να το χαιρεστε το αγορι σας το μεγαλο. Ευχομαι να εχει παντα υγεια, πολλη πολλη αγαπη στη ζωη του και να εχετε παντα τις δυναμεις να του χαριζετε τοσο μαγικες εμπειριες, οσο αυτες που του προσφερετε μεχρι τωρα. Ειναι πολυ τυχερα τα παιδακια σας Κατερινα μου!!!!! Καλοφωτισμενα κι ευτυχισμενα παντα να ειναι!!!!
Και μη μασας για την ηλικια μας. Αν ζουμε ομορφα, γινεται φιλος ο χρονος, ειμαι βεβαιη.

Πολλα σου εγραψα παλι.
Πολλα πολλα φιλια!!

Βενετία είπε...

Μόνο περηφάνια θα νιώθει γι΄ αυτή την απίθανη μαμά που έχει... την ατρόμητη και δυναμική μαμά που τον μεγαλώνει... Να ζήσει, να τον χαίρεστε και να σε χαίρεται..!

Άγγελε... δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη η μαμά, γιατί απλά, ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ! Φιλί για μια εφηβεία όμορφη, μια εφηβεία πλημμυρισμένη από εμπειρίς ζωής!

Αφροδίτη είπε...

Είσαι μια μαμά απίθανη! Μια μαμά πρότυπο, μια μαμά που χαράσσει δρόμους κι εμείς ακολουθούμε... Τη μαμά μας, την αγαπάμε γι' αυτό που είναι, για το χάδι της, την αγκαλιά της, τη μυρωδιά της και δε μας απασχολεί ο θόρυβος στα χέρια από τα βραχιόλια,...νανούρισμα είναι αυτός και τίποτε άλλο, το πιο γλυκό νανούρισμα...

Litsa είπε...

Καλέ τι λες; Ο Άγγελος ποτέ μα ποτέ δεν θα μας πετάξει κάτι τέτοιο στα μούτρα. Να φοβάσαι αυτούς που ακολουθούν (ονόματα δε λέμε...) Η φύση όμως τα έπλασε όλα σοφά και φρόντισε να γεννηθεί πρώτος ο Άγγελος για να βάζει τους υπόλοιπους στη θέση τους χεχεχε
Να τον χαιρόμαστε αδερφή!
Υ.Γ. εγώ πάλι γιατί νομίζω πως όσο μεγαλώνουμε, αντί να βγάζουμε, θα αρχίσουμε να προσθέτουμε κι άλλα; Πάει, λατέρνες θα γίνουμε...