Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

Η δύναμη του "Ευχαριστώ".

Τον Χειμώνα της χρονιάς που γεννήθηκε ο Γιώργος ανακάλυψα διάφορα μένοντας σπίτι με την άδεια εγκυμοσύνης και ιδιαίτερα μετά την περιπέτεια της γέννησης του.
Ένα από τα πιο σημαντικά ήταν η Ημέρα Ευχαριστιών, των Αμερικανών. Μέχρι τότε ήξερα πως υπήρχε αυτή η ημέρα από τις ταινίες που παρακολουθούσα και απλά μάντευα τι μπορεί να σημαίνει. Όμως την περίοδο εκείνη ένιωθα έντονα την ανάγκη της ευγνωμοσύνης κι άρχισα να ψάχνω για το τι ακριβώς σημαίνει η ημέρα αυτή πέρα από τις διακοσμητικές ιδέες με τις κολοκύθες, τις συνταγές γαλοπούλας και τα όμορφα στολισμένα τραπέζια.


Και τότε ανακάλυψα πως αυτή η γιορτή, η γιορτή που στην άλλη άκρη του κόσμου, δίνουν τις ευχαριστίες τους στην ζωή για την καλή σοδειά, την καλή παραγωγή αγαθών, την υγεία της οικογένειας τους, την φροντίδα της γης που τους πρόσφερε τους καρπούς της...η γιορτή αυτή που δεν ήταν δική μου μα ξένη, ένιωθα να  μου ταιριάζει.
Ήταν τόση η ανάγκη μου να νιώθω αυτή την ευγνωμοσύνη, να νιώθω αυτή την αίσθηση φροντίδας κι ευλογίας, να  λέω ευχαριστώ και να επαινώ τους ανθρώπους γύρω μου και την  ίδια τη ζωή, που αποφάσισα να την γιορτάζουμε!
Έτσι κάθε χρόνο, στα μέσα του Νοέμβρη στρώνουμε ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι, καλούμε ανθρώπους τους οποίους αγαπάμε και θέλουμε να εκφράσουμε σε αυτούς τις ευχαριστίες και τη φροντίδα μας και τους κάνουμε ένα ωραίο Κυριακάτικο γεύμα.Οι καλεσμένοι βέβαια δεν ξέρουν λεπτομέρειες. Απλά τους καλούμε. Κάποιες φορές είναι γονείς, άλλοτε συγγενείς, ξαδέρφια, φίλοι αγαπημένοι, πολύτιμοι συνεργάτες, ανάλογα ποιόν θέλουμε να ευχαριστήσουμε...Εσείς που καλεστήκατε κάποια φορά μέσα στον Νοέμβρη τώρα ξέρετε!

Τραπέζι σε συγγενείς 2010
Μου αρέσει αυτό, όχι μόνο γιατί χαίρομαι να στολίζω το σπίτι και να γεμίζω κλαδιά, να ανάβω κεριά και να γεμίζω με ομορφιά το χώρο.


 

Όχι επειδή μου αρέσει να στολίζω την ζωή μας με όμορφες εικόνες και στιγμές πολύτιμες. Αλλά περισσότερο από όλα γιατί θέλω να νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι πως είναι σημαντικοί για εμάς, για την οικογένεια μας. Πως είναι πολύτιμοι, πως έχουν υπάρξει αγαπημένοι, πως μας φρόντισαν με έναν τρόπο που ίσως δεν ξέρουν...
Ίσως  η σχέση μας να αλλάξει, ίσως να διαφοροποιηθεί, ίσως να υπάρχουν μέρες που νιώθουμε απόσταση, ακόμη και απογοήτευση από αυτούς. Αξίζουν όμως το ευχαριστώ μας, για εκείνη τη στιγμή που μας χαρίστηκαν.Οπότε όλα τα άλλα περισσεύουν.

Κάθε χρόνο λέω μήπως φέτος να μην το κάνουμε, γιατί είμαστε κουρασμένοι, γιατί αυτό, γιατί εκείνο...κι ύστερα θυμάμαι.Θυμάμαι πως ένιωθα τη στιγμή που χρειαζόμουν αυτό το συναίσθημα που έπαιρνα πίσω...κι ένιωθα χαρά κι ανακούφιση κι όσο κι αν είμαι κουρασμένη ή μπορεί κι απογοητευμένη, τελικά η ανάγκη να πω ευχαριστώ είναι μεγαλύτερη!
Οπότε το σπίτι βάζει τα καλά του μέσα κι έξω και γιορτάζουμε όλοι μαζί.


Ερρικες και μήλα 2012

Κουκουνάρια και πανσέδες 2011
Το να νιώθεις ευγνωμοσύνη είναι υπέροχο, το να την δίνεις είναι λυτρωτικό! Είναι τόσο γενναίο να λες ευχαριστώ ή να το δείχνεις έστω! Είναι υπέροχο να μπορείς να λες "νιώθω ευγνωμοσύνη για αυτό που έκανες για εμένα". Να λες κάτι καλό για τον άλλο, να τον επαινέσεις για κάτι σημαντικό που έκανε ή κατάφερε κι αυτό να μην το κάνεις μόνο για εσένα, μα γιατί ξέρεις πως θα δώσεις χαρά. Θα χαρίσεις ένα χαμόγελο, θα δεις ένα ξάφνιασμα στο βλέμμα,  ίσως και μια συστολή...όχι από όλους, μα σίγουρα από κάποιους.

Για εμένα το ευχαριστώ είναι σημαντικό. Είναι πελώριο και σπάνιο γιατί μπορεί να το λες μα δύσκολα το ακούς. Το δικό μου ευχαριστώ το στέλνω εκεί έξω κάθε μέρα. Ευχαριστώ για όλα. Για την αγάπη, που έχω δεχθεί, στη ζωή μου. Για τη χαρά και τα γέλια. Για τα αγαθά, για την υγεία, για τους πολύτιμους ανθρώπους, για όλες τις μαγικές στιγμές, για όλα τα σκληρά μα πολύτιμα μαθήματα, μα και για πράγματα πιο απλά...τόσο απλά που τα ξεχνάμε, τα προσπερνάμε!
Όμως εγώ...προσπαθώ να μην ξεχνάω. Να μην ξεχνάω κανένα πολύτιμο αγαθό ή συναίσθημα, καμιά απλή καθημερινή λέξη στην ζωή μου. Κι όταν λέω "σε ευχαριστώ που είσαι τόσο υπέροχος γιος και με  σκεπασες με την κουβέρτα όταν με πήρε ο ύπνος..." παίρνω την απάντηση "κι εγώ σε ευχαριστώ που σκέφτηκες να  πάρεις το παγωτό με τη γεύση που αρέσει μόνο σε εμένα, μαμά..." και ξέρω πως αυτό είναι το σωστό, γιατί κάθε εκπαίδευση αρχίζει με απλότητα!
Με μικρά πράγματα που τα θεωρείς ανούσια. Ανούσια για να σπαταλήσεις για αυτά, μια τόσο πελώρια και σημαντική λέξη...

Εγώ λέω πως το "ευχαριστώ" εκτός από ευγνωμοσύνη σημαίνει κι έκθεση κι οι άνθρωποι δεν είμαστε αρκετά ασφαλείς για να εκτεθούμε. Το να επαινείς κάποιον σημαίνει πως πρέπει να μπορείς να ξεπερνάς τις συστολές σου, τον εγωισμό σου, τον μικρόκοσμο και τον ανταγωνισμό σου.
Σημαίνει πως πρέπει να κάνεις μια μικρή προσωπική υπέρβαση...ή ίσως πελώρια! Είναι πιο εύκολο να λέμε "είσαι κακός" (άρα εγώ είμαι καλύτερος) "είσαι άδικος"(άρα εγώ δίκαιος), "είσαι ψεύτικος"( άρα εγώ αληθινός) και πάει λέγοντας!
Είναι πιο εύκολα να κατατροπώσω το δικό σου "εγώ" με αρνητικά σχόλια, υποστηρίζοντας πως έτσι σου μαθαίνω, πως σε εκπαιδεύω, πως σου χαρίζω την αλήθεια μου κι είμαι ο τολμηρός που θα σου τα πει έξω από τα δόντια κι έτσι στα μάτια μου εγώ είμαι ο άθικτος, ο ακριβοδίκαιος.
Αυτό που στα αλήθεια κάνω όμως, είναι οτι "ξερνάω" πάνω στον άλλο, τους φόβους και τις ανασφάλειες μου και τον κάνω..."σκατοκουβά" μου! Έτσι, επειδή μπορώ...Ακούγεται φριχτό ε;

Η αλήθεια είναι πως ευκολότερα κρίνουμε τους άλλους και τελικά η αυτοκριτική είναι αγαθό. Αν δεν το έχεις, δεν πειράζει, απλά το καλλιεργείς! Όπως όλα τα πολύτιμα αγαθά στον κόσμο τούτο...

Ημέρα ευγνωμοσύνης λοιπόν! Ας την καλλιεργήσουμε.
Για εμένα η ημέρα αυτή είναι σημαντική και πελώρια. Η ημέρα που κατάλαβα πως πρέπει να σκορπώ τον έπαινο, την ευγνωμοσύνη και τα "ευχαριστώ" μου...Έγινε μέσα σε έναν Νοέμβρη 7 χρόνια πριν και είμαι γεμάτη που το νιώθω. Και ξέρετε τι κατάλαβα. Οσο πιο πολλά ευχαριστώ στέλνω εκεί έξω, τόσα κι ακόμη περισσότερα γυρίζουν πίσω σε εμένα!

Οπότε προς το παρόν προετοιμάζω ιδέες διακοσμητικές με φθινοπωρινά κεριά, πάντα με φυσικά υλικά και γευστικά φαγητά για το φετινό Κυριακάτικο τραπέζι μας.Το τραπέζι της ευγνωμοσύνης που μπορεί να χωρά τον κόσμο όλο...ή απλά μόνον εμάς!


Τραπέζι του 2012
Μοιράζομαι μαζί σας την εμπνευσμένη ομιλία της Λαόυρα Τράις, η οποία είναι θεραπεύτρια κι εργάζεται στον χώρο των εξαρτήσεων όπως κι εγώ για δεκάξι χρόνια. Μιλά για την "δύναμη του ευχαριστώ". Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που βρήκα νόημα στα λεγόμενα της ίσως γιατί έχουμε τα ίδια επαγγελματικά βιώματα.
Να είμαστε θετικοί κι ευγενικοί με τους ανθρώπους. Να μιλάμε με αγάπη και φροντίδα, να μην ξεχνάμε, να επαινούμε και να νιώθουμε, μα πάνω από όλα να δείχνουμε ευγνωμοσύνη.
Χαρίστε την ευγνωμοσύνη σας, χαρίστε ευτυχία σε αυτούς που αγαπάτε...όσο είναι καιρός!

Καλημέρα αγαπημένοι. Σας είπα ευχαριστώ που υπάρχετε εκεί έξω; Που μου στέλνετε όλα αυτά τα γεμάτα έμπνευση μηνύματα; Που μου χαρίζετε μια λέξη ακριβή, μια προσωπική σας σκέψη και νιώθω τόση ευγνωμοσύνη για την εμπιστοσύνη σας; Για τον κόσμο που μου χαρίζετε;
Δεν σας είπα! Ευχαριστώ λοιπόν...Ευχαριστώ. Ευχαριστώ για όλα...
Ψάχνουμε ιδέες για μαγικά στολίσματα για την  ημέρα ευγνωμοσύνης μας!Ω!!! Θα είναι ένα τέλειο γιορτινό τραπέζι...


                                                                    
                                                                                                 Κατερίνα

19 σχόλια:

Nasia είπε...

κι εμείς σε ευχαριστούμε Κατερίνα γιατί μας έχεις διδάξει τόσους διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης καθημερινών θεμάτων της ζωής!
να περάσετε μαγικά και σ'αυτό το γιορτινό κάλεσμά σας!
Καλημέρα!

Unknown είπε...

Eγώ, σ΄ευχαριστώ...
Πελώρια αγκαλιά και φιλί σε όλους σας...
**Αννιώ**

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Κατερίνα μου δεν είναι τυχαίο που η ζωή που στέλνει πίσω τα αμέτρητα δικά μας ευχαριστώ! Είναι αλληλένδετα τα ευχαριστώ στην ζωή και το ξέρω κι εγώ πολύ καλά. Το καλό είναι ότι νομίζω ότι οι άνθρωποι αρχίζουν να βλεπουν την δύναμή του όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια... ή τουλάχιστον έτσι νομίζω!!! Να περάσετε υπέροχα και καλά στολίσματα!!! Κάλη

lolipopfamily είπε...

Καλημέρα Κατερίνα. Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπάρχεις !!!!

Αγγελική Π. είπε...

Και μερικές φορές το ευχαριστώ φαίνεται πολύ λίγο... Πώς με μια τόσο μικρή λεξούλα μπορώ να σου εκφράσω πόσο πελώρια ευγνωμοσύνη νιώθω για όλα αυτά που μας δίνεις τόσο απλόχερα? Ευχαριστώ τόσο πολύ

mpiskotoupoli είπε...

Πάει πολύς καιρός από τότε που βρέθηκα τυχαία στο "σπίτι" σας και από τότε διαβάζω ανελλιπώς,κάθε σας σκέψη,απολαμβάνω κάθε σας εικόνα...Εγώ ευχαριστώ,που κάνετε καλύτερη τη ζωή μου,ευχαριστώ που με βοηθάτε να κάνω καλύτερες σκεψεις,ευχαριστώ που με κάνετε καλύτερο άνθρωπο!!!

Αφροδίτη είπε...

Μου άλλαξες τη ζωή, μου έβαλες σε σειρά τις προτεραιότητες, μου τόνισες τις ανάγκες, μου έδωσες τις απαντήσεις που αναζητούσα, μου άνοιξες το παράθυρο και μπήκε φως, πολύ φως, στάθηκες πλάι μου, χωρίς να σου το πω, χωρίς να σου το ζητήσω. Πόσα ευχαριστώ να σου πω, Κατερίνα μου? Ένα δεν αρκεί.

Λύδια είπε...

Η δύναμη του "ευχαριστώ", η δύναμη της ευγνωμοσύνης ... είναι η δύναμη της αγάπης, είμαστε οοοόλοι εμείς!!!

Ευχαριστούμε αγαπημένη!!! Απολαμβάνουμε αυτήν την "δύναμη" και την συνεχίζουμε προσφέροντας το δικό μας "ευχαριστώ" απλόχερα! Και η δύναμη αυτή θα γίνει τοοοσο πελώρια που θα γεμίσει τον κόσμο αγάπη!!!!

Ευχαριστώ αδελφή ψυχή!
Ευχαριστώ συνοδοιπόροι στο "μαγικό ταξίδι της ψυχής"!!!

Λύδια

Dee Dee είπε...

Σ'ευχαριστω κι εγω τοσο πολυ που μοιραζεσαι ολα αυτα τα ομορφα μαζι μου!!!

Να περασετε υπεροχα στο Κυριακατικο τραπεζι σας!!

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΙΔΕΑ ΑΥΤΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ...ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΣΑΣ...ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΠΑ!!!!!
ΘΑ ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΩΣΩ....!!!!!ΝΑ ΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ...ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΜΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΔΕΙΞΩ ΠΟΣΟ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ..ΘΑ ΜΟΙΡΑΣΩ ΑΓΚΑΛΙΕΣ..ΦΙΛΙΑ...ΑΓΑΠΗ...ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΝΙΩΣΟΥΝ ΚΑΙ ΕΚΕΟΙΝΟΙ...ΠΟΣΟ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΤΕ ΚΟΝΤΑ....ΣΕ ΑΓΑΠΩ...ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΑΙ...ΜΗ ΤΟ ΞΕΧΝΑΣ!

Litsa είπε...

Εγώ λοιπόν είμαι μια από αυτούς τους τυχερούς που βρέθηκαν καλεσμένοι σε ένα τέτοιο ευχαριστήριο γεύμα και... όχι δεν ήξερα! Τώρα ξέρω και σας ευχαριστώ αγαπημένοι μου!

Βενετία είπε...

Ευχαριστώ... ίσως είναι λίγο να το λες... ευχαριστώ που μας το δείχνεις,,, ευχαριστώ που μας κάνεις να το νιώθουμε, ευχαριστώ που υπάρχουν τόσοι ωραίοι άνθρωποι στον κόσμο αυτό... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που σε έχω γνωρίσει...

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

μου αρέσει που μπορείς να τα κάνεις όλα μαγικά!! φιλιά πολλά

Λαμπρινή είπε...

Κατερινάκι μου,κι εγώ σ'ευχαριστώ που βρέθηκες στον δρόμο μου και μου έχεις μάθει τόσα πολλά χωρίς να το ξέρεις..!Μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά σου στέλνω!

Unknown είπε...

Τι τυχεροί θα είναι όσοι παρεβρεθούν στο Κυριακάτικο κάλεσμά σας!!
Εγώ πόσο τέτοια τραπέζια πρέπει να σου κάνω για να σου δείξω την ευγνωμοσύνη μου??? Άπειρα μάλλον!!!!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Υπάρχει και στην Ορθοδοξία τέτοια ανάλογη γιορτή όμως δεν την κάνουμε.Είναι μία υπέροχη συνήθεια των Αμερικανών που μου αρέσει.Λέγε ευχαριστώ κάθε βράδυ γλυκιά μου πριν σε πάρει αγκαλιά ο..ύπνος..μη το ξεχνάς ποτέ.Πάντα χαίρομαι τις αναρτήσεις σου.

princess είπε...

Γλυκιά μου Κατερινούλα! Πόσο καιρό έχω να επισκεφθώ το "σπιτάκι" σας! Μου έλειψε αυτή η ζεστασιά και η θαλπωρή που εκπέμπει! Η ανάρτησή σου με ζέστανε πολύ! Σ' ευχαριστώ!!!!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Κάθε φορά που σε διαβάζω φεύγω από εδώ γεμάτη αγαλλίαση και αισιοδοξία.
Ευχαριστούμε που είσαι εδώ στη μπλογκόσφαιρα, γράφεις και φωτογραφίζεις μοναδικά για όλους εμάς.

ΜΑΡΙΑ ΓΚΟΥΦΑ είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΣΑΣ.... ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ ΤΥΧΑΙΑ ...ΑΓΑΛΙΑΣΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ !!!!!!ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΕΤΣΙ!!!!!!
!