Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Οι Άνθρωποι κι ο Εχθρός!!

Μπήκα σε έναν κόσμο παράλληλο!! Τον κόσμο των Blog.
Δεν πίστευα, δεν μπορούσα να φανταστώ το μέγεθος του κόσμου αυτού...Μου άνοιξε την είσοδο στον κόσμο αυτό η αδερφή μου και μαγεύτηκα...Τώρα ξέρω ανθρώπους χωρίς να τους ξέρω στην ουσία,χωρίς να τους έχω δει ποτέ κι όμως...
Ένας τέτοιος  άνθρωπος είναι κι η Ρένα ή μάλλον ήταν γιατί είναι φίλη πια, σύντροφος σε ένα παράλληλο σύμπαν. 
Για κάποιο λόγο το σύμπαν αυτό συνωμότησε να γνωριστούμε κι ύστερα εκείνη με σύστησε στην Ανθούλα κι ύστερα έγινε η συνάντηση στο Καλλιτεχνικό Εργαστήρι και εκεί συνάντησα κι άλλες blogers και όχι μόνο, που ήρθαν να πάρουν μέρος στο σεμινάριο και και και.... Έτσι απλά!! 
Έτσι απλά  μου δόθηκε η ευκαιρία να πραγματοποιήσω μια πολύ ιδιαίτερη ομάδα, με ανθρώπους άγνωστους, που όμως μέσα σε δυο ώρες βρήκαν αυτά που τους ενώνουν. 
Δυστυχώς δεν έχω εικόνες γιατί δεν είχα στο νου μου να βγάλω φωτογραφίες αλλά έχουν αναρτήσει κάποιες η Ρένα κι η Αχτίδα στα δικά τους Blog. 
Ένα ευχαριστώ στη  θεία από το Σικάγο τη Ρένα και στην Ανθούλα για την παραχώρηση του χώρου και την εμπιστοσύνη και ένα ευχαριστώ σε όλες όσες ήταν εκεί... Ήσαστε υπέροχες!!

Φεύγοντας η αγαπημένη μου Πένυ μου έκανε αυτά τα δώρα....


Έμαθε για τα μαθήματα ραπτικής που αρχίσαμε με την αδερφούλα και μου έφερε τα κουτάκια για να τα γεμίσω μα χρήσιμα μικρά αντικείμενα...Πόσο απίστευτο είναι αυτό;
Πόσο υπέροχα τα δώρα της!!

Ζω μια περίοδο εκπαιδευτική έτσι τη βλέπω... πολλή τροφή για σκέψη και πολλή σκέψη!Πολλή ανάλυση, πολλή θεωρία και εγώ είμαι άνθρωπος της δράσης και αυτή η εσωτερική αναζήτηση, η αναθεώρηση, με κάνουν να ταράζομαι.
Από την άλλη, είναι πολύ δημιουργικό αυτό που ζω!


Γράφω πολύ, λιάζομαι, μετράω τα κύματα μόνη και σκέφτομαι, αφουγκράζομαι "το μέσα" μου και ψάχνω, βγάζω συμπεράσματα, ανοίγω και κλείνω κεφάλαια! 
Και βέβαια γνωρίζω ανθρώπους. Πολλούς πολλούς νέους ανθρώπους που μπαίνουν στη ζωή μου και την εμπλουτίζουν, τη διανθίζουν με γνώση και νέες αλλιώτικες εμπειρίες...χωράνε πια,στη ζωή μου κι άλλοι άνθρωποι!!

Περνάω όμορφες ημέρες με τα αγόρια.Μιλάμε πολύ, γελάμε πολύ. Σήμερα τελευταία στιγμή με έσωσε η γλυκιά μου Βάλια, βρίσκοντας μια στολή για να ντύσουμε τον μικρό τσολιά, στο κρυφό σχολειό!!



Είπε το ποίημα του το τσολιαδάκι μου και έκανε παλαβά παρέα με τους κολλητούς του!


Μετά όλες οι μαμάδες πήγαμε για καφέ στην παραλία... Έτσι απλά.  


Η μαμά Ρίτα και η Δήμητρα...το μοναδικό κορίτσι της παρέας!
Τα παιδιά έπαιζαν στον ήλιο κι εμείς πιάσαμε ψιλή κουβέντα.



Αυτή η  σχέση αλληλεγγύης των μαμάδων είναι κάτι που ακόμη μαθαίνω. Δεν μας ενώνει τίποτε από τα παλιά κι όμως το ότι είμαστε μαμάδες και τα παιδιά μας αποφάσισαν ότι είναι φιλαράκια είναι πάνω από όλα. Τα παιδιά μας είναι η "κόλα" μας. 
Με τον καιρό διαπιστώνεις ότι ταιριάζετε, περνάς ωραία με αυτές τις άλλες μαμάδες, έστω κι αν μέχρι χθες δεν τις ήξερες. Είναι μαγικό αυτό.

Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στη ζωή μου... Άνθρωποι που δεν τους ξέρω καλά καλά κι όμως εκείνοι κάνουν σημαντικά πράγματα για εμένα, χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Όπως αυτό που έκανε η Ρένα με τη διοργάνωση του σεμιναρίου, ή η Βάλια με την στολή του τσολιά που δεν δίστασε να τρέχει τελευταία στιγμή μέσα στο άγχος για το χαμόγελο του δικού μου παιδιού, όπως η Αννα που κάνει το ταξί και τους παίρνει και τους δυο τους κανακάριδες μου, για να πάνε σπίτι της και να παίξουν με τα δικά της αγόρια... κι άλλοι πολλοί,  που η φροντίδα τους με ξαφνιάζει....ξανά και ξανά!
Έτσι απλά! κι ενώ στην ουσία γνωριζόμαστε ελάχιστα...

Περιτριγυριζόμαστε από τόσους ανθρώπους στη ζωή μας από τόσες διαφορετικές παρέες και εμείς είμαστε διαφορετικοί με την κάθε μια από αυτές.
Είναι τόσες πολλές. Η παρέα από  δραστηριότητες, η παρέα από τα νιάτα μου, η παρέα από τα blogs,  η παρέα των μαμάδων, η παρέα των κολλητών μου φιλενάδων, η παρέα των οικογενειακών μας φίλων, η παρέα των συναδέλφων...

Πόσο συγκινούμαι κάθε φορά που το λέω αυτό ίσως γιατί δεν έχω πια συναδέλφους....Τώρα πια είναι πρώην συνάδελφοι και είναι τόσο ιδιαίτερη η σχέση αυτή,  που κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να μην έχει μεσολαβήσει χρόνος, σαν να μην άλλαξε τίποτε...
Ήπιαμε σήμερα το καφεδάκι μας, με έναν ήλιο να δύει στον Κέδρινο λόφο με την Θεσσαλονίκη πιάτο στα πόδια μας...


Υπέροχη εικόνα, όπως κι ο  πρώτος Fredo της χρονιάς...


Με αυτούς τους ανθρώπους ξυπνάει το κομμάτι της Κατερίνας που θέλει να σώσει τον κόσμο...που αγαπάει τους ανθρώπους πολύ και τους σέβεται...Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχει "άδειασμα", δεν υπάρχουν πλάγιες σκέψεις...μόνο καθαρό βλέμμα, ζωντανά χέρια και αγκαλιές...
Μου λείπουν κι υπάρχει ένα μέρος της ζωής μου που είναι έρημο χωρίς αυτούς, τους ανθρώπους που μαζί τους θέλω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος για αυτό τον κόσμο...Τους ανθρώπους που με ξέρουν και τους ξέρω τόσο καλά, που σε κάθε άλλη περίπτωση αυτό θα ήταν τρομακτικό...
Μα όχι, είναι σαν να βγάζω τα τακούνια και να φοράω τα παλιά μαλακά και άνετα "σταράκια" μου...αυτοί είναι οι συνάδελφοι μου...και μου λείπουν διαολεμένα...

Τώρα είμαι εδώ. Home alone. Ο Πα τους ξεσήκωσε και πήγαν να ακούσουν την συναυλία της ΚΟΘ... Κι εγώ μόνη στο μαγικό μου δωμάτιο.



Με ένα τοστ και μια μπύρα αφρισμένη, να με περιμένουν. Με τα κεράκια μου αναμμένα και το σπίτι άδειο κι ήρεμο! 
Σιγή...

Σκέφτομαι τη θεατρική παράσταση που είδαμε με τα παιδιά, την εβδομάδα που μας πέρασε,με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού.
Την  διοργάνωση είχε το μαγικό, Σχολείο της Φύσης και το θέμα  ήταν παρμένο από το υπέροχο βιβλίο "Ο Εχθρός"  του Cali Davide.


Ο εχθρός...όπως τον φαντάζετε ο καθένας  μας, μέσα από την τρύπα του. 
Θεριό και αγρίμι. Φοβερό τέρας και αδίστακτο ανθρωποφάγο χτικιό...
Μέχρι που βρίσκεις το κουράγιο να σηκώσεις το κεφάλι πάνω από την τρύπα σου για να διαπιστώσεις ότι ο εχθρός...σου μοιάζει και σε φοβάται το ίδιο!!

... μια ψυχούλα ταξιδεύει στην "χώρα του ποτέ".... 


Καλό Σαββατοκύριακο, αγαπημένοι...
                                                                                                                                Κατερίνα

42 σχόλια:

Αγγελικη Ν είπε...

Καλημέρα Κατερίνα! Απόλαυσα με τον καφέ μου (τις ρούφηξα!)! Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μας! Τι ευλογία!
Φιλάκια από Ν Αφρική

Καλλιόπη είπε...

Είναι πραγματική ευλογία να σου φέρονται με καλοσύνη και να σε βοηθούν άνθρωποι που μέχρι εχθές δεν γνώριζες. Να μαθαίνεις ανθρώπους μέσω ενός blog. Με έχει συναρπάσει πραγματικά κι εμένα αυτό.

Sophie είπε...

Καλημέρα και από μένα Κατερίνα μου!!!Θα συμφωνήσω μαζί σου, υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μας τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους αλλά τόσο ίδιοι με μας!!Είναι αυτή η'' κόλα'' που είπες που μας κολλάει με τον καθένα διαφορετικά!!Δεν είναι μαγικό;;
Ζήλεψα πολύ τη συνάντησή σας θα ήθελα και εγώ πολύ να έρθω να σας γνωρίσω όλες αλλά είμαι πολύ μακριά,δεν πειράζει όμως θα σας γνωρίζω νοητά μέσα από τα μπλογκοσπιτάκια σας!!!Φιλάκια!!!

Rena Christodoulou είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ!!!!!!!!
ΟΩΣ ΠΑΝΤΑ ,ΑΠΟΛΑΥΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ!
ΣΈΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΣΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΣΟΥ!!!!!!
ΚΙ ΕΓΩ ΣΕ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΣΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΕΣΥ ΘΕΛΕΙΣ !!!
ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!

foufoula89 είπε...

KALHMERA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΕΙΜΑΙ ΜΕΤΟ FREDO ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΟΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ.ΜΑΚ ΝΑ ΕΙΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΑΣ ΖΗΛΕΨΑ!!!!!!!!!!!!ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ

purpleleath είπε...

Καλημέρα, Κατερίνα μου! Για μια ακόμη φορά έφερες το χαμόγελο στα χείλη μου. Σκέφτηκα ανθρώπους που είναι μακριά, αλλά πάντα μέσα στην καρδιά μου...Φιλιά

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Να το χαίρεσαι κοριτσάκι μου και ο ικός μου εγγονός ντύθηκε τσολιάς και είπε ποίημα( χαζογιαγιά)

Nasia είπε...

το θεμα του ρατσισμου πρεπει ,με τον τροπο που το περιγραφει το βιβλιο ,να διδασκεται σε ολα τα σχολεια...καλημερα

Christina V. είπε...

Κατερινάκι καλημέρα! Τη χάρηκα πολύ κι αυτή σου την ανάρτηση! Και πιο πολύ χαίρομαι που ανοίγεις καινούργιους δρόμους τόσο όμορφους και δημιουργικούς. Το κομμάτι για τους καινούργιους φίλους εναι μια πολύ όμορφη αλήθεια που υπάρχει και στη δική μου ζωή. Πολλές καλημέρες και ευχές για ηλιόλουστες και ολόλαμπρες μερούλες.

Marie είπε...

Με ταξίδεψες πάλι... Άσε που ζήλεψα πως και πως ένα fredo δίπλα στο κύμα! Δεν πειράζει όμως θα βολευτώ και με ένα frappe... και παρεούλα εσάς τους αγαπημένους άγνωστους αλλά ταυτόχρονα τόσο γνωστούς αγαπημένους φίλους μου! Όμορφες στιγμές! Φιλάκια Κατερίνα μου!

Eva's blog είπε...

Αχ κι εγω θελω καφε και κουβεντουλα στην παραλια!!!Ομορφες εικονες Κατερινα μου!Το τσολιαδακι πανεμορφο!!!Καλημερα!!!!!!

Stone είπε...

Έτσι είναι!Φίλοι δεν ειναι μονο αυτοί που "κουβαλάμε" απο τα παιδικα μας χρόνια, είναι και αυτοί που εχουν δημιουργηθεί μεσω της δικτύωσης στο internet όταν η "κόλλα" οπως πολύ ωραια ειπες, ειναι τα παιδια, το χόμπυ, η δουλεια κοκ!Νιώθω τυχερή κι εγω που εχω γνωρισει πολύ αξιόλογους ανθρωπους απο όλη την Ελλάδα, δημιουργούμε δεσμούς και τωρα μεσω του blogging μου ξαναδινεται αυτη η δυνατότητα!

Litsa είπε...

Περιττό να σου πω ότι τα κουτάκια σου είναι υπέροχα! Η Πένυ το έκανε πάλι το θαύμα της! Και τι ωραίες οι βόλτες και τα καφεδάκια, τώρα που άνοιξε επιτέλους ο καιρός!
Για τον τσολιά δεν έχω λόγια και όσο για τον εχθρό μέσα μας... τον τραγούδησε τέλεια ο Ψαραντώνης με την "Τίγρη" του!

{Marianna} είπε...

Τίποτα δεν υπάρχει τελικά πιο σημαντικό στην ζωή μας από τους άλλους ανθρώπους... Τα φιλιά μου, καλό σαββστοκύριακο!!!

peny είπε...

Πρώην και νυν...τι σημασία έχει!
Τυχερή που έχεις όλους αυτούς να σε περιτριγυρίζουν.
Ο τσολιάς περήφανος και υπέροχος...
Όμορφο και πλούσιο σκ να έχετε!

Georgina είπε...

Η φιλιά είναι μια σπουδαία παρηγοριά. Κι εδώ υπάρχει χώρος να αναπτυχθεί αλλά μόνο λίγοι μπορούν να το κάνουν αληθινά και όχι τυπικά.
Οι παρέες είναι πιο εύκολες και ανάλαφρες και μας προάγουν καλύτερα, τουλάχιστον σε αυτό το απρόσωπο επίπεδο που εξασφαλίζει το μέσο.
Εδώ έχω φιλενάδες. Στη ζωή έχω και φιλενάδες έχω και φίλες καρδιακές. Και τα 2 ωραία! Το πρώτο πιο εύκολο! Το δεύτερο χρειάζεται 2 για να γίνει.
Σε φιλώ φιλενάδα!

ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ είπε...

Μια ακόμα απολαυστική ανάρτηση. Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι.

evitas kleine Träume είπε...

Φαντάζομαι δε θέλεις να σου πώ πόοοσο ζήλεψα τα δωρο-κουτάκια σου! το καταλαβαίνεις πιστεύω ;) χιχι...Πάντα έτσι όμορφα να περνάτε, με καλούς φίλους και υπέροχες παρέες...σας φιλώ :)

Madlen είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα!
Απόλαυσα την ανάρτηση σου.
Είσαι μία κοπέλα γεμάτη πλούσιες σκέψεις.
Εύχομαι να περνάς πάντα καλά!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΟΥ ΣΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΑΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΣΟΥΝ;
ΕΙΔΕΣ; ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ;
ΠΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΑΝΕΤΗ!!!!!!!!
ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΟΜΟΡΦΑ!!!!!!!!!
ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΦΙΛΕΣ ΣΟΥ!!!!!!!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Δεν θα μιλήσω για τα υπέροχα λόγια σου και το υπέροχο νόημα όλων όσων είπες... το μόνο που θα σού πω είναι: δεν κρυώνεις χωρίς κάλτσες;χιχι!!! (δεν μειώνω τη σημασίσ όλων αυτών με το χιούμορ μου απλά ήθελα να ελαφρύνω το κλίμα) Φιλιά. Callie by Anthomeli.

Βίκυ π είπε...

Πολυ ωραίο το blog σου ... Δίνεις μια ποιητική ματιά της καθημερινότητας , και μοιράζεται τα ενδιαφέροντα σου... Χαρηκε κ ο Θοδωρής που είδε το φίλο του!!!
Μια μαμα( Βίκυ)

rotsax είπε...

Οι εχθροί δημιουργούνται πριν από μας για μας!Το πιστεύω ακράδαντα, καθώς επίσης, ότι αυτοί που τους δημιουργούν είναι το οικογενειακό μας περιβάλλον!Εύχομαι εμείς να μην κάνουμε τα λάθη του παρελθόντος. Πως όμως να ξεφύγεις από το κατεστραμμένο ΥΠΕΡΕΓΩ σου???Όσο αφορά στους φίλους, εγώ τους επιλέγω διαισθητικά:μια λέξη, μια ματιά, ένα κάτι...δεν είναι ο χρόνος που με κάνει φίλη με κάποιον!Τ' αγόρια σου είναι πανέμορφα, αλλά αυτός ο μικρός είναι λες και ξέφυγε από παραμύθι...Έχω την εντύπωση(χωρίς να γίνομαι θρασύς)ότι κάτι σε απασχολεί...

Owl Mommy Βέρα είπε...

Τι όμορφα που γράφεις..
Έσκισε το τσολιαδάκι και μετά απ'ότι είδα μαζί με τον μεγάλο..μαϊμούδια στα δέντρα!
Είναι όντως φοβερό αυτό με τις μαμάδες, κι εγώ τώρα το ανακαλύπτω.
Φιλιά*

Tante Kiki είπε...

Καλησπέρα Κατερίνα μου... τί κρίμα να μην είμαι στο σεμινάριο!!! Ελπίζω να γίνουν κι άλλα και να έρθω όταν τελειώσω τα μαθήματα!!! Υπέροχο κείμενο, υπέροχες φωτό, μοναδικά συναισθήματα!! Είναι ωραίο να έχεις φίλους!!!! Πολλά φιλιά και με υγεία αύριο!!!

Παπίτσα είπε...

Καλή επιτυχία με την κοπτική ραπτική! Μάλλον θα τα πας καλά, δεν είναι και σίγουρο. Πιάνουν τα χέρια σου; Δε ξέρω. Δεν έχεις δώσει καθόλου τέτοια δείγματα.
αχαχαχαχα

Πέρσι, επειδή βρισκόμουν συχνά στην Περαία, έπαιρνα ένα παγωτό (με 2 μπάλες!) και έκανα καμία ωρίτσα βόλτα στην παραλία.Είναι πολύ ωραία.

marileni είπε...

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ,ΠΛΟΥΣΙΑ ,ΓΕΜΑΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ.....

Lyriel Bee είπε...

Πόσο χαίρομαι μα πόσο, να διαβάζω αυτές τις αναρτήσεις, να σε βλέπω ανάμεσα σε ανθρώπους να χαμογελάς και σένα και τα αγόρια τα μικρά! Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας επειδή τους έλκουμε, σου αξίζει να έχεις τους "ομορφότερους" δίπλα σου!
Πολλά φιλιά Κατερίνα μου **

Eleni είπε...

Καταπληκτική ανάρτηση!!!Πόσο ζήλεψα αυτό το καφεδάκι....!!!Σημαντικότατο κεφάλαιο στη ζωή μας οι φίλοι, το θέμα είναι όμως να είναι πραγματικοί φίλοι!!!
Φιλιά!!!

maria είπε...

ζηλεύω τους φίλους σου Κατερίνα μου, τυχερά και τα παιδάκια σου που έχουν τέτοια μάνα.
Θέλω να με ειδοποιήσεις για το επόμενο σεμινάριο που θα κάνεις γιατί έχω και εγώ έναν εχθρό που θέλω να πολεμήσω.
καλημέρα

Ερμιόνη είπε...

Κατερινάκι μου γλυκό, για ακόμα μια φορά ταυτίστηκα με την ανάρτησή σου!! Οι σκέψεις σου είναι και δικές μου... το blogging που ανοίγει νέους κόσμους, φέρνει νέα άτομα στο προσκήνιο, άτομα που τα νιώθεις μια ανάσα δίπλα σου και ας είναι και στην άλλη άκρη του κόσμου! Η μητρότητα με φέρνει κοντά με άλλες μανούλες, βλέπω κοινές εμπειρίες και χαίρομαι τόσο πολύ που δεν είμαι μόνη!
Ο μικρούλης μια γλύκα με τη στολή του!!
Πολλά πολλά φιλάκια και χρόνια πολλά για την ημέρα!

SPYRIDOULA είπε...

Καλημέρα!Πολύ όμορφα τα δωράκια σου και το δώρο του να έχεις υπέροχους ανθρώπους γύρω σου τόσο σημαντικό!Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες, τα λόγια σου, όλα!!!Να περνάτε πάντα καλά!!!

Dizzy button είπε...

Καλησπέρα!Γράφεις τόσο όμορφα... πάντα τελειώνω τις αναρτήσεις σου χαμογελώντας και χαζεύοντας τις φωτογραφίες σου : )
Να έχεις μια υπέροχη Κυριακή!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Καλησπέρα κι από μένα...τι όμορφες εικόνες!! Και ο τσολιάς σου κούκλος !!! Καλη εβδομάδα!!

Ανώνυμος είπε...

Τα κουτιά μ αρέσουν πολύ!
Λατρεύω τις φωτογραφίες σου!
Είσαι τυχερή που έχεις αληθινούς φίλους,είναι σπάνιο.(!)

mammy on line είπε...

Πανέμορφες εικόνες, κουκλιά υα τσολιαδάκια και πόσο μου αρέσει η ηρεμία που νιώθω ότι βγάζει η καθημερινότητα σου.
Το Σ/Κ φτάνει στο τέλος του και ελπίζω να περάσατε όμορφα.
Καλό βράδυ.

alex είπε...

Πωπωωωω εχω χασει 3 αναρτησεις σου!!!!Μα που ημουν....
Ειναι η μια καλυτερη απο την αλλη!!
Η μεταμορφωση του ξεροκλαδου,εκπληκτικη!!!Η εποχιακη διακοσμηση της προηγουμενης αναρτησης ακρως δημιουργικη και τωρα αυτη ...που ειναι τοσο τρυφερη....!!!
Μοιραστηκες σκεψεις και συναισθηματα και μας εφερες κοντα σου!Σε ευχαριστουμε.....
Καλη εβδομαδα γλυκεια μας Κατερινα!

thomi είπε...

αχ κατερινα μου, γλυκεια μου..ευλογια εισαι στη ζωή μου..ο θεος να σεχει παντα καλα..καλη βδομαδα να εχετε..να μου φιλησεις τον λου..και κατι ακομα, δεν υπαρχει μερα που να μην σκεφτω το Ναντο..ευχομαι να τρεχει ανεμελος σε λιβαδια και πρασινα γρασιδια και να μας κοιταει..σε φιλω

Admin είπε...

Κατερίνα μου θα ταυτιστώ απόλυτα μαζί σου, και εγώ όντας νέα ( μόλις 4 μηνών) σε αυτό το μαγικό κόσμο, έχω εντυπωσιαστεί από την καλοσύνη, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη πολλών ανθρώπων! Είναι αυτά τα χαρακτηριστικά του Έλληνα που είχα αρχίσει η λιγόψυχη να πιστεύω οτι σβήνουν, αλλά το blogging ήρθε για να τα διαψεύσει ακράδαντα..
Το ζουζουνάκι σου ήταν τσολιάς με τα όλα του! Στο επόμενο σεμινάριο σου θα προσπαθήσω να είμαι και εγώ! Σε φιλώ!

valia είπε...

ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΣΟΥ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΣΣΤΟ ΕΧΩ ΞΑΝΑΠΕΙ...ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ Κ ΤΑ ΖΩ Η ΙΔΙΑ!!!

ΦΙΛΙΑ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ!!!

Υ.Γ.
ΤΑ ΗΡΕΜΑ ΒΡΑΔΙΑ ΜΕ ΤΑ ΚΕΡΙΑ Κ ΠΟΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ....

marianth είπε...

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω να ήξερες!Μυρίζομαι και λίγη μοναξιά όμως ή σου προβάλλω την δική μου λόγω έλλειψης δουλειάς. Κάποιες φορές μου λείπει και κάποιες μάλλον της λείπω εγώ.
Είναι απώλεια, και μένα για την ώρα μου αρέσει ακόμα,αλλά είναι στιγμές που το μέλλον με βασανίζει μια που δεν έχω απαντήσεις. Με τίποτα δεν αφήνω το νέο μου σπίτι για να πηγαινοέρχομαι στην Θεσσαλονίκη με το μωρό παραμάσχαλα...Μου λείπουν όμως άνθρωποι και θα τους ήθελα μαζί μου όπου και να βρεθώ.
Κάνουμε όμως μία δουλειά, που ναι δουλειά είναι αλλά τόσο πλούσια, τόσο γενναιόδωρη, τόσο γλυκιά, με πόνο και αγωνία, ενθουσιασμό και αγάπη.Μια δουλειά που σου δίνει την ευκαιρία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.Δουλειά δύσκολη όμως και σκληρή έτσι?
Τι γλυκόπικρη γεύση...και μιλούσα με την Βαγγελίτσα - μαμά σήμερα και συγκινούμαι κάθε φορά...
Συνεχίζεις όμως και είσαι δημιουργική και ανήσυχη!τι ωραία.Αυτό δεν ήταν της δουλειάς ξέρεις Κατερίνα.
Εσύ το έφερνες μαζί σου εκεί που δούλευες. Εσύ θα το παίρνεις μαζί σου όπου θα είσαι. Μακάρι να δούλευα και γω μαζί σου τα τελευταία χρόνια εκεί που ήμουν...

My little Prince ♕ Nikolas είπε...

απίστευτα τα δώρα της Πένυ. Ωραία η ανάρτησή σου. Στο μόνο που "διαφώνησα" ήταν στον 1ο φρέντο της χρονιάς... γιατί προσωπικά, φραπέ και φρέντο πίνω όλο τον χρόνο. Καλό ΠΣΚ...