Παρασκευή 7 Ιουλίου 2017

Μπες στον Κύκλο...

Τέλειωσε. Τα χρήματα μαζεύτηκαν. Το θαύμα έγινε κι έρχονται κι άλλα...Μία ακριβώς εβδομάδα χρειάστηκε για να συμπληρωθεί το πολυπόθητο ποσό. Μια μόνο εβδομάδα κινητοποίησης και μια ολόκληρη χώρα επικεντρώνεται σε ένα μικρό αγόρι.
Όλη αυτή η περιπέτεια που ξεκίνησε λίγες ημέρες πριν τέλειωσε για όλους εμάς! Μα όχι και για τους γονείς. Για εκείνους τώρα αρχίζει ή καλύτερα....τώρα κορυφώνεται. Ίσως και γι' αυτό τώρα είναι η στιγμή που χρειάζονται την μεγαλύτερη στήριξη και προστασία μας.

Το έχω ξαναπεί πως οι άνθρωποι είμαστε πλάσματα μαγικά κι είμαστε φτιαγμένοι για να φροντίζουμε. Υπάρχουν πάντα κι οι εξαιρέσεις μα ακόμη κι οι εξαιρέσεις είναι εκεί για να μπορέσει το καλό να ξεχωρίσει. Έτσι για ακόμη μια φορά ήσασταν εκεί....και δεν μιλώ για όλους εκείνους τους ανθρώπους, τους χιλιάδες τελικά ανθρώπους που βοήθησαν...Μιλώ για εσάς. Τους αναγνώστες αυτού του blog. 
Για όλους εσάς που δείξατε εμπιστοσύνη σε εμένα... Δεν μιλώ για την οικονομική βοήθεια στον Νέστορα και την υποστήριξη στην οικογένεια του. Μιλώ για εμάς...για την σχέση μας. 
Για τις πάνω από 600 κοινοποιήσεις και τα πάνω από 155.000 χτυπήματα που εσείς στείλατε εκεί έξω....Για ένα παιδί! Για ένα παιδί ξένο, που στα μάτια του βλέπατε ένα παιδί που αγαπάτε!
Σας ευχαριστώ για τα δικά σας προσωπικά μηνύματα σε εμένα. Για τις ευχές που θέλατε να μεταφέρω. Για τα αποκόμματα που μου στέλνατε από τις καταθέσεις σας. Για τα χρήματα που στέλνατε στην οικογένεια ανώνυμα και μου ζητούσατε να μην δημοσιεύσω ονόματα ή συλλόγους ή οργανώσεις.
Για την υποστήριξη και τα τρυφερά σας λόγια σε εμένα που με γέμιζαν πόνο και αγάπη..."Κατερίνα αυτή τη φορά θα τα καταφέρουμε"...έτσι μου γράφατε "...θα τα καταφέρουμε" και σας αγαπώ γι' αυτόν τον πληθυντικό!

Όταν πριν από μήνες πολλούς άρχισαν οι πρώτες δειλές συζητήσεις με την Κατερίνα, τη μαμά του Νέστορα, θυμάμαι την αβεβαιότητα στο βλέμμα της. Τον τρόμο. Θυμάμαι την απόγνωση καθώς όλο αυτό φαινόταν απλά αδιανόητο! 
Το ταξίδι.Το ποσό. Η επέμβαση. Το όνειρο φάνταζε τόσο μακρινό...και θυμάμαι την δική μου βεβαιότητα πως τα χρήματα δεν θα είναι το θέμα. Τα χρήματα θα βρεθούν. 
Αυτή η βεβαιότητα πήγαζε από την πρότερη εμπειρία μου. Αυτή η βεβαιότητα είχε την βάση της στη σχέση μας...Σε εσάς! Γιατί ήξερα, πως μπορούν οι άνθρωποι να γίνουν μια αλυσίδα φροντίδας. Γερή, ακέραια, άτρωτη, αληθινή...κι αυτό έγινε!

...και μπορεί έτσι να ξεκίνησε μα βοήθησαν πολλοί. Ευαισθητοποιήθηκαν πολλοί γνωστοί, σημαντικοί, διάσημοι με στόχο η πληροφορία να μεταδοθεί, να πάει μακριά, να φτάσει παντού...
Μα οι αληθινοί ήρωες εδώ, είναι όλοι εκείνοι που έγιναν η γέφυρα με στόχο  να σωθεί μια μικρή πολύτιμη ζωή. Όλοι εκείνοι που χάρισαν το υστέρημα τους για τα μάτια ενός παιδιού...που δεν γνωρίζουν. Όλοι εσείς!
Οι αληθινοί Άνθρωποι που δεν είχατε τίποτε να κερδίσετε παρά μια βραδιά ξέγνοιαστου ύπνου, μέσα στην δική σας πολυπλοκότητα... Δεν είχατε τίποτε παραπάνω να κερδίστε παρά ένα αχνό χαμόγελο κι ένα φτερούγισμα στην καρδιά...
Αυτό ήταν το κέρδος μα τελικά...πόσο πολύτιμο αυτό το φτερούγισμα!

Κι όλο αυτό δεν θα ήταν δυνατόν να γίνει αν αυτή η οικογένεια ήταν μόνη. Αγαπημένοι...είναι τόσο καίριο να το κατανοήσουμε όλοι αυτό. Γύρω από του γονείς του μικρού μαζεύτηκαν άνθρωποι που τους αγαπούν και τους νοιάζονται. 
Το Δέντρο Ζωής ο Κοινωνικός μας Σύλλογος στον οποίο και οι δυο γονείς ανήκουν, ανέλαβε όλο αυτό το κομμάτι της επικοινωνίας και της στήριξης...κι ένα μάτσο τρελοί εθελοντές. Ένα μάτσο τρελοί φίλοι  ξενύχτισαν, με πολλά γέλια κι άλλα τόσα κλάματα για να κάνουν όλο αυτό απλά να συμβεί!
Να συμβεί!!!Κι έκαναν το αδύνατο, δυνατό!!!
Γιατί κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί τον όγκο δουλειάς που κρύβεται πίσω από όλη αυτή την κινητοποίηση και θα ήταν αδύνατο τα δυο αυτά παιδιά, οι γονείς του μικρού να τα καταφέρουν χωρίς να χάσουν τα μυαλά τους, αν δεν είχαν την στήριξη που χρειάζονταν.Την στήριξη της ομάδας τους...

Γι'αυτό είναι οι ομάδες τελικά για να βοηθούν κι όλοι αυτοί οι τρελοί εθελοντές, οι αφοσιωμένοι φίλοι, τελικά τα κατάφεραν...
Κατάφεραν με την υπέροχη ιστοσελίδα και τις ενημερώσεις τους, τα ξενύχτια και τη στήριξη τους μέσα από δράσεις και γνωριμίες και ευαισθητοποιήσεις, να βοηθήσουν τους γονείς του Νέστορα και ξεσήκωσαν τον κόσμο μας κι έδωσαν στον μικρό τα φτερά του για να πετάξει ως την άλλη άκρη του κόσμου! 
Όλοι αυτοί οι σημαντικοί τρελοί είναι οι γνωστοί άγνωστοι, είναι οι ένοχοι για όλο αυτό το χαμό.
Οι λατρεμένοι παλαβοί μου...Τους ξέρετε πια καλά, έχω γράψει τόσα γι' αυτούς...Άνθρωποι που εμπιστεύομαι κι αγαπώ κι είμαι περήφανη να ανήκω ανάμεσα τους!
Ένας Κύκλος ανθρώπων που ξεκίνησε από το αγαπημένο μας Σχολείο της Φύσης πριν χρόνια και στήριξε τα θεμέλια του σε ένα όραμα,  ψιθυρίζοντας "Σκέψου. Ονειρέψου. Πίστεψε. Τόλμησε!" και τώρα για ακόμη μια φορά το έκαναν πραγματικότητα...Βοηθώντας ένα ακόμη παιδί, όπως πολλές φορές έχουν κάνει στο παρελθόν... 
Μα αυτή τη φορά ο Νέστορας...είναι το ίδιο το παιδί τους. Πιο δικό τους από ποτέ!

Εγώ πάλι τώρα που όλα σιγά σιγά σωπαίνουν και παίρνουν το δρόμο τους, σκέφτομαι πως ο δικός μου στόχος δεν ήταν ακριβώς ο Νέστορας...μα η μαμά του!
Γιατί η μαμά του αγαπά εκείνον, μα εγώ...εγώ αγαπώ την μαμά του!
Την ξέρω χρόνια....πολλά πολλά χρόνια. Έχω δει τον δικό της αγώνα.Τις δικές της μάχες. Έχω έρθει σε επαφή με τους δικούς της δαίμονες. Τότε και τώρα. Έχω βιώσει την απόγνωση και την αγωνία της. Την έχω δει να πέφτει, να σηκώνεται, να ξαναπέφτει. Την έχω δει να διαλύεται σε κομμάτια και να τα ξανακολλά σε λίγα λεπτά...
Έχω γοητευθεί από την μάχη της. Έχω πονέσει μαζί της. Έχω νιώσει την καρδιά της να βροντοχτυπά σαν έκλαιγε στην αγκαλιά μου....Το δικό της χαμόγελο είναι το κίνητρο μου γιατί η μάχη της μου είναι αδιανόητη!

Όλοι χαιρόμαστε για τον μικρό Νέστορα μα να σας πω κάτι; Εγώ χαίρομαι για τους γονείς του. Για την Κατερίνα και τον Νίκο της που την φροντίζει τόσο και τον αγαπώ γι' αυτό, γιατί εκείνος φωτίζει το σκοτεινό χαμόγελο της...
Αυτοί ήταν από την αρχή ο στόχος μου, ίσως γιατί έχω δει τι σημαίνει η έλλειψη αυτής της ελπίδας, στα μάτια ενός γονιού. Ίσως γιατί έχω δει το πάγωμα αυτού του χαμόγελου...
...και δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ξάδερφο μου να μου ψιθυρίζει στην κηδεία του γιου του "Μην λυπάσαι έφυγε ήρεμος"...σαν να ήταν αυτό το πιο πολύτιμο. Σαν να έψαχνε από κάπου να πιαστεί κι αυτό ήταν ότι του είχε απομείνει! Μια αίσθηση ανακούφισης σε έναν γονιό που έχει χάσει τα πάντα...
Ίσως γι'αυτό, τώρα να ήρθε η ώρα της σιγής και με σεβασμό πρέπει να σιωπήσουμε όλοι γιατί ο αγώνας τους τώρα ξεκινά κι έχει πολύ πόνο και πολύ αγωνία.
Όχι δεν ξέρουμε...Δεν ξέρουμε πως κοιμούνται τα βράδια!

Ο Νεστοράκος, θα έχει την ευκαιρία που του αξίζει...μα θα την έχουν κι οι γονείς του κι είμαι ευτυχισμένη για αυτό! Είμαι ευτυχισμένη που χρόνια πριν ξανασυναντηθήκαμε "τυχαία" με την Κατερίνα και όταν μου είπε "Νιώθω πολύ μόνη" της απάντησα "Μπες στον Κύκλο"... μια πελώρια θεραπευτική έκφραση που χρησιμοποιούσαμε στην λατρεμένη μου Θεραπευτική Κοινότητα Ιθάκη και θα με ακολουθεί για πάντα!

Μπες στον Κύκλο. Γιατί ο κύκλος σου δίνει πόδια και χέρια...και φτερά!

Για ακόμη μια φορά σας ευχαριστώ όλους. Τρυφεροί αναγνώστες, υπέροχοι bloggers, γενναιόδωροι άνθρωποι!
Σας ευχαριστώ όλους!!!
Κάνατε τον μουντό κόσμο μας, μια λαμπερά φωτισμένη πλατεία. Έτοιμα όλα λοιπόν για το υπέροχο γλέντι που στήσαμε όλοι μαζί. Θα ξεπροβοδίσουμε τον Νέστορα τον μικρό ταξιδευτή.

Θα τσουγκρίσουμε ποτήρια. Θα γελάσουμε και θα χορέψουμε γιατί νικήσαμε τον μοναξιά. Γιατί αντισταθήκαμε! Γιατί ξανά τολμήσαμε να κοιτάξουμε μακριά. Γιατί ακόμη πιστεύουμε ο ένας στον άλλο!
Σε πείσμα των καιρών. Σε πείσμα της μιζέριας. Σε πείσμα του φθόνου και της κακομοιριάς! Σε πείσμα του φόβου!

Σας αγαπώ όλους...ξέρετε γιατί; Γιατί όλοι εσείς έτσι απλά, χωρίς δεύτερη σκέψη...μπήκατε στον Κύκλο!!! Στον Κύκλο της φροντίδας που αγαπώ γιατί όπως λέει κι ο συγγραφέας Tom Krause  "Στον κύκλο γινόμαστε ομάδα κι ο κύκλος δεν τελειώνει ποτέ..."

Με τούτα και με εκείνα...είμαστε ομάδα λοιπόν!

Κύκλε με κρατάς, σε κρατώ και σ' αγαπάω! 
Νέστορα, μικρέ άνθρωπε σε ευχαριστώ που μας έφερες κοντά. Καλό ταξίδι καλέ μου! Με καθαρούς ουρανούς κι ελεύθερες βαθιές ανάσες! 

Αγαπημένοι...είστε ο μαγικός μου Κύκλος! Εύχομαι ευτυχισμένο Ιούλη. Κανείς μόνος. Κανείς ξεχασμένος. Κανείς αβοήθητος...κι όπως έγραφα ένα χρόνο πριν σε μια παρόμοια ευχαριστήρια δημοσίευση
..."Δεν είναι ο πλούτος που λείπει από αυτόν τον κόσμο, μα το μοίρασμα..."

Μην ξεχνάτε. Είμαστε πολλοί!!! 
                                                                                                                           Κατερίνα

Παλαιότερες αναρτήσεις για τους "παλαβούς αγαπημένους" του Δέντρου Ζωής:

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα εγώ θέλω να πω ένα μπράβο σε εσένα... Σε ευχαριστούμε
Μαρίνα

Βέρα είπε...

Τι να πω...μακάρι στις δύσκολες στιγμές να χαμε όλοι κάποιον άνθρωπο σαν και σένα στο πλάι μας.. καλό ταξίδι στον Νέστορα, να έρθει σπίτι του γέρος και σιδερένιος!!

Ανώνυμος είπε...

Εμένα με προβληματίζει λίγο ο ρόλος σου σε αυτές τις προσπάθειες.Ευχομαι να πάνε όλα καλά

KaPaworld είπε...

Αγαπητέ φίλε ή φίλη. Σπάνια απαντώ από εδώ μα είναι ο μόνος τρόπος να επικοινωνήσω μαζί σου καθώς είσαι ανώνυμος!
Θα σε παρακαλούσα να επικοινωνήσεις μαζί μου στο mail μου που φαίνεται παραπάνω. Σε ενημερώνω πως το μήνυμα σου εγείρει ερωτηματικά και αφήνει σκιές για την καθαρότητα μου, κάτι που βρισκω εξαιρετικά άσχημο και θα μπορούσε να φτάσει στα όρια της προσβολής.
Περιμένω mail σου!

Ανώνυμος είπε...

Να πάει το παιδί και να γυρίσει γερό κι όλα τα παιδιά του κόσμου, να είναι καλά.Να βοηθάμε όλοι όπου μπορούμε, μακάρι να μην χρειαζόταν και να ήταν αλλιώς ο κόσμος μας. Μπράβο και σε εσάς Κατερίνα
Σοφία από Κομοτηνή

ΑΓΓΕΛΙΚΗ είπε...

ΜΠΡΑΒΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ!ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΣ!ΤΟ ΑΞΙΖΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΗΡΕΜΑ,ΥΓΙΗ Κ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!

Μαρία Έλενα είπε...

Όλα καλά να πάνε γι΄αυτό το γλυκό αγοράκι.
Φιλάκια ...

Αφροδίτη είπε...

Ο πιο σπουδαίος, ο πιο σημαντικός ρόλος, ο ύψιστος είναι αυτός που σου διενεμήθη, αγαπημένη μου, από το σύμπαν, ο πιο ευλογημένος. Να κρατάς το χέρι του άλλου σφιχτά, να τον φιλοξενείς στον Κύκλο Αγάπης, να τον αφουγκράζεσαι, να τον φροντίζεις και να μην τον αφήνεις να νιώθει μόνος του ξανά ποτέ! Ευλογημένος ρόλος, Κατερίνα μου και σου είναι τόσο ταιριαστός, μα τόσο... Ο Νέστορας θα επιστρέψει νικητής, γερός και δυνατός όσο άλλοτε ποτέ και είμαι σίγουρη γι' αυτό!

Ξένια είπε...

Κατερίνα μου
Είναι πολύ τυχερή η μαμά του Νεστωρα που είσαι κοντά της!
Ξέρω από πρώτο χέρι τον πόνο και την αγωνία της, γιατί και ο γιος μου γεννήθηκε με συγγενή καρδιοπάθεια, ευτυχώς πιο ελαφριά από του Νέστωρα και έχει κάμει επέμβαση στο Λονδίνο. Πολύ όμορφα τα λόγια της Αφροδίτης και συμφωνώ απόλυτα!
Ξένια από Κύπρο

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Αχ Κατερινάκι έχασα όλες αυτές τις αναρτήσεις σου και τις κοινοποιήσεις λόγω Φβ που δεν έχω γμτ!!! Τώρα τα διάβασα μαζεμένα. Χάρηκα τοοοοσο πολύ που μαζεύτηκαν τα χρήματα τόσο γρήγορα!!!! Υπάρχει αγάπη και ελπίδα σε τούτο τον κόσμο.
Μπράβο σου χίλια που έγραψες και εσύ για το μικρό Νέστορα. Ο κόσμος είναι δύσπιστος για τέτοιες πρωτοβουλιες αλλά όταν στο επιβεβαιώνει ένας άνθρωπος σαν και σένα, που κάποιοι τουλάχιστον έχουμε την τύχη να γνωριζουμε και προσωπικά, όχι μέσα μόνο απο το blogging, τότε σου διαλύεται κάθε αμφιβολία!!!! Το γράφω αυτό όχι για μένα αλλά για ένα σχόλιο που διάβασα παραπάνω και με στεναχώρησε. Διότι αν κάποιος σε διαβάζει, δεν μπορεί να αμφισβητεί τους σκοπούς σου! Κρίμα. Πολύ κρίμα.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά για το Νεστοράκο και πολλή πολλή δυναμη στους υπέροχους γονείς του. Τους στέλνω τόνους απο δύναμη και αισιοδοξία!!!!!