Το Χωράφι!

Το μεγάλο χωράφι δίπλα στο σπίτι.

Πάντα το θυμόμαστε διαφορετικό ανάλογα τους μήνες. Η ζωή του κάνει Κύκλους όπως κι η δική μας. Οργωμένο, παγωμένο, σπαρμένο, καταπράσινο με τα πρώτα φυντάνια να ξεπροβάλλουν, ολόχρυσο με τα απαλά του στάχυα να χορεύουν στον Καλοκαιρινό αεράκι, θερισμένο και κατάξερο μέχρι το επόμενο όργωμα....
Ζωντανό!
Τα παιδιά έχουν μεγαλώσει μέσα του! Εκεί έκαναν χιονανθρώπους, εκεί έπαιζαν κυνηγητό με φίλους και ξαδέρφια, εκεί χαιρετούσαν με ενθουσιασμό την κομπίνα που ερχόταν να θερίζει, εκεί ξάπλωναν κρυμμένοι μέσα στα στάχυα και γελούσαν όταν τα ψάχναμε.
Έχω βγάλει άπειρες φωτογραφίες μέσα του. Με πόδια και χέρια να προεξέχουν, με ήλιους, με βροχές, με χιόνια...

Φέτος λοιπόν, μας περίμενε μια έκπληξη κι είδαμε το χωράφι όπως δεν το είχαμε  ξαναδεί! Κατακόκκινο!!!

Φέτος δεν το όργωσαν, ούτε το έσπειραν. Ο άνθρωπος που το διαχειρίζεται ήταν παππούλης και έφυγε από τη ζωή. Και για πρώτη φορά το χωράφι αφέθηκε ελεύθερο να δημιουργήσει. Κι οι σπόροι που για χρόνια κοιμούνταν και περίμεναν καρτερικά κρυμμένοι στην υγρή γη ξύπνησαν!
Κι η φύση έκανε τα δικά της κι οι παπαρούνες θέριεψαν και τώρα το χωράφι μοιάζει με στολίδι.

Όλοι σταματούν και το θαυμάζουν.
Αμάξια επιβραδύνουν, άνθρωποι το κοιτούν εκστασιασμένοι, βγαίνουν φωτογραφίες, παίρνουν πόζες, γελούν, μαζεύουν παπαρούνες και τις βάζουν στα μαλλιά...Οικογένειες με παιδάκια, κορίτσια με τα αγόρια τους, παρέες ολόκληρες, όλοι έρχονται βόλτα να το δουν...

Κι υπάρχουν κι οι δικιές μου στιγμές οι μοναχικές που στέκομαι μέσα του και του μιλώ. Το πρωί γεμίζει δροσοσταλίδες από την υγρασία και το απόγευμα ο ήλιος που δύει το διαπερνά και όλα φαίνονται διάφανα...
Κι εγώ το κοιτώ εκστασιασμένη και προσπαθώ να το χορτάσω και δάκρυα υγραίνουν τα μάτια μου. Για κάθε σπόρο που ήταν κρυμμένος και περίμενε. Για κάθε μικρό αγριολούλουδο που ξέρει πότε να ανθίσει. Για κάθε φυτό που ήρθε η ώρα του να βγει στο φως...για κάθε πλάσμα που ανθίζει σαν το αφήσεις ελεύθερο...

Αυτό το χωράφι...αχ αυτό το χωράφι! Το χρήσιμο, το σημαντικό, το ελεύθερο, που για χρόνια ξέρει μόνο να δίνει!!!
Το χωράφι της ζωής. Μια ματιά, χίλια μαθήματα ζωής!!!!

Αγαπημένοι μου... Καλό Μάη. Τι χαρά που σας ξαναβρίσκω...