Τρίτη 27 Μαΐου 2014

Το ταλέντο μου, σου, μας!

Κεφάλαιο πρώτο: Το ταλέντο!
"Το ταλέντο είναι η επεξεργασία του ταλέντου" είπε ο Τσέχωφ και μου την έσπασε τρελά....
Γιατί πριν από αυτό απλά έλεγες έχω ταλέντο κι αυτό σήμαινε πως ήταν αρκετό για να τα καταφέρεις. Να ανέβεις ψηλά!
Έβλεπες κάποιον πετυχημένο έλεγες "Ε καλά! Έχει ταλέντο" που σημαίνει εσύ δεν έχεις, οπότε καμία ενοχή για τίποτε...Μην προσπαθείς, δεν έχεις ταλέντο. Άραξε μέχρι να βρεις το ταλέντο σου...ή καλύτερα σκέψου πως μπορεί και να μην έχεις ταλέντο. Μην γελάς υπάρχουν ατάλαντοι άνθρωποι.
Μπορεί να είσαι ένας από αυτούς...Τελεία! Τι ανακουφιστική σκέψη. Δεν έχω ταλέντο γιατί να παιδεύομαι;

Κεφάλαιο δεύτερο: Η εμπειρία!
Αγαπώ τις ορτανσίες. Απλά τι αγαπώ. Τις αγαπώ τόσο που σκοτώνω τουλάχιστον δύο κάθε χρόνο, τα τελευταία δέκα χρόνια. Κάνε το λογαριασμό και βρες...έχω σκοτώσει ολόκληρο δάσος!
Αυτές οι απώλειες όμως ήταν σημαντικές γιατί μέσα από αυτές έμαθα.Έμαθα όλα όσα χρειαζόταν. Όχι μέσα από τα βιβλία, γιατί έκανα ακριβώς ότι έγραφαν τα βιβλία κι αυτές κάθε χρόνο πέθαιναν. Χρησιμοποίησα την εμπειρία μου κι έτσι φέτος για πρώτη φορά έχω τις περσινές μου ορτανσίες ολοζώντανες, πελώριες και απίθανα πολύχρωμες...Ξέχασα τις απώλειες, κοιτάξω μόνο τα πελώρια λουλούδια, ζω τον θρίαμβο σαν όλοι μου λένε "μα πως τα καταφέρνεις είναι τόσο όμορφες;" και δίνω συμβουλές επιβίωσης για ορτανσίες...εγώ η πρώην Serial killer!



Η έλλειψη εμπειρίας σε αναγκάζει να κάνεις λάθη και τελικά αν επιμείνεις, φτάνει η ημέρα της επιτυχίας. Της επιτυχίας που βασίζετε στην εμπειρία. Μια εμπειρία, που ήρθε μέσα από τα αμέτρητα λάθη και τις απώλειες. Τα λάθη του σήμερα, η εμπειρία του αύριο...

Κεφάλαιο τρίτο: Την πάτησες!
Μπορεί η εμπειρία  να είναι ταλέντο; Μπορεί το ταλέντο να είναι απλή εμπειρία; Μπορώ να χρησιμοποιήσω το ταλέντο μου χωρίς να χρειαστώ την εμπειρία, χωρίς να περάσω μέσα από ορδές βαρβάρων, μέσα από θάλασσες δακρύων, πάνω από βουνά δυσκολιών;

Σε μια από τις ομάδες μου, μετά την ομιλία των ιδρυτών του εκδοτικού οίκου Key Books που με ενέπνευσαν στις ψηφιακές Γειτονιές, μίλησα για τον George Lois και μετά από λίγες μέρες να! Κάποιος που με άκουγε καλά καλά...μου κάνει αυτό το απρόσμενο δώρο!



Το νέο βιβλίο του...με αφιέρωση από εκείνον για εμένα! "To the Talented Katerina"...
Mother f...er σκέφτηκα κι έκλαψα ευτυχισμένη, με το βιβλίο αγκαλιά!
Κι ύστερα το διάβασα μέσα σε δυο ώρες.Το ρούφηξα...κι έκλαψα πικρά αυτή τη φορά, γιατί ένιωσα στο πετσί μου κάτι που είχα από χρόνια υποψιαστεί εκείνη την αποφράδα μέρα που διάβασα και το απόφθεγμα του Τσέχωφ.
Αν δεν είσαι διάνοια όπως ο Αϊνστάιν, ο Μότσαρτ ή ο Νίτσε...την πάτησες. Ξέρεις γιατί; Γιατί θα πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να αναδείξεις το ταλέντο σου. Γιατί το ταλέντο από μόνο του δεν αρκεί, χρειάζεται επεξεργασία...κι από την άλλη ακόμη και διάνοια να είσαι...τι πιθανότητες θα είχε ο Μότσαρτ να γίνει Μότσαρτ αν δεν είχε έρθει ποτέ σε επαφή με ένα πιάνο; Οπότε ψάξε να βρεις το "πιάνο" σου...

Συμπέρασμα: Έξω από τα Δόντια...
Αν δεν θέλεις να αλλάξεις, μην το διαβάσεις το γαμημένο το βιβλίο. Αν δεν θέλεις να μοχθήσεις, όχι μην το ανοίξεις καν. Αν δεν θέλεις να βρεις το ταλέντο σου, μην μπεις στον κόπο ούτε να το ξεφυλλίσεις...κι αν τελικά νομίζεις πως το ταλέντο απλά αρκεί για να τα καταφέρεις δώρισε το στο παιδί σου. Ίσως σε καμιά εικοσαριά χρόνια θα το βρεις ξεχασμένο στην βιβλιοθήκη του και θα καταλάβεις πως η εμπειρία κι η εξάσκηση, σε έκαναν καλό γονιό...κι όχι απλά, το ταλέντο σου....Λέμε τώρα!

Ταλαντούχοι όλοι του κόσμου ας ενωθούμε...το ταλέντο μας, μας περιμένει...


Η απόλυτη συνταγή: Σηκώνεις μανίκια και ξεκινάς, ιδρώνεις, πονάς, κοιτάς το στόχο και συνεχίζεις να παλεύεις με το ταλέντο σου...Δουλεύεις, άλλοτε βρίζοντας κι άλλοτε με ενθουσιασμό και στις μεγάλες αποτυχίες, μην ξεχνάς. Κάθε ημέρα είναι μια νέα αρχή...after all, there is always tomorrow! Το 'πε κι η Σκάρλετ..."Tomorrow is another day!"

Καλημέρα αγαπημένοι...την πατήσαμε γιατί ναι! είμαστε ταλαντούχοι...
                                                                                                          Κατερίνα

14 σχόλια:

Litsa είπε...

Εννοείται πως θα πάρω το βιβλίο κι ας μην έχει αφιέρωση. Θα το πάρω και θα απογοητευτώ,θα ξεσηκωθώ, θα στρωθώ και πάει λέγοντας! Λέμε τώρα... αλλά θα το πάρω!
Όσο για τις ορτανσίες, ακολουθώ πιστά τα βήματά σου κι έχω σκοτώσει κάποιες, αλλά τώρα μία ζει και βασιλεύει από πέρυσι και είναι κούκλα φτου φτου Yeah!!
Και όλα αυτά τα λέω εγώ η ατάλαντη. Πόσα χρόνια σου λέω ότι είμαι ατάλαντη ε; Πόσα;
Καλημέρα αδερφή

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

καλημερα Κατερίνα μου!!! Μου αρέσει που με ξεσηκώνεις... φιλιά

Λαμπρινή είπε...

Καλημέρα!!Νομίζω πως πρέπει να το διαβάσω κι εγώ αυτό το βιβλίο!Έλα Κατερίναααα δώσε μου ιδέες βιβλίων να διαβάσω το καλοκαίριιιιι!!
Επίσης επιβάλλεται να μου δώσεις και οδηγίες για την ορτανσία μου που αρχίζει να τα τεζάρει!
Φιλιά πολλά!

Αφροδίτη είπε...

Γνωρίζω έναν άνθρωπο, ταλαντούχο πολύ, που ποτέ του, όμως, δε συνάντησε στο δρόμο του τη φράση του Τσέχωφ, για να την στοχαστεί, που ποτέ του δεν αναπαύτηκε στο χάρισμά του, για ν' αφεθεί και κάθε μέρα, κάθε λεπτό δουλεύει σκληρά, σκληρότερα από ποτέ! Είναι ο άνθρωπός μου και τον θαυμάζω πολύ!

Dee Dee είπε...

Ενταξει, σε μισω που μου θυμισες οτι δεν καταφερα να παω στο TEDx στην πολη μας που εγινε προσφατα.

Εχω ταλεντο στο να ονειρευομαι και να μην υλοποιω....εξαιρετικο ταλεντο, δεν νομιζεις; :)

Αστειευομαι. Καταλαβαινω τι θελεις να πεις. Και πιστευω οτι υπαρχουν καποιοι ανθρωποι ισως λιγο περισσοτερο χαρισματικοι. Μα κι εκεινοι χρειαζονται πολυ δουλεια για να αξιοποιησουν το χαρισμα ή το ταλεντο τους. Το να βολευομαστε απλα αναγνωριζοντας το, δεν θα μας παει μακρυα :)

Καλημερα ομορφη !

Χαρά είπε...

Αχ Κατερίνα μου σήμερα έχω προγραμματίσει να το αγοράσω!
Τι φοβερή "σύμπτωση" ΣΗΜΕΡΑ κι εσύ να γράφεις για ΑΥΤΟ το βιβλίο...

Ταλέντο και δουλειά, δουλειά και ταλέντο...νομίζω μ' αρεσει!!!

Be Cool είπε...

Πολυ ομορφα τα λες, και πολυ ομορφα τα διαβασα... μπορω να πω οτι ταξιδεψα για λιγο, γιατι κι εγω ενα παιδι με ταλεντο ειμαι απλα.. ακομα το ψανχω...
μου θυμισες κατι παλιο που ειχα γραψει εδω: http://becool4you.blogspot.com/2012/03/my-kind-of-lemonade.html
Φιλιά πολλά
Κασσιανή www.makeupartistas.com

zoe.k. είπε...

Ένα από τα πιο straight forward posts που έχω διαβάσει!

Φλώρα είπε...

Νομίζω ότι είμαι η ζωντανή «απόδειξη» του ψάχνω να βρω το ταλέντο μου και ναι δουλεύω σκληρά και όχι δεν τα έχω καταφέρει ακόμη... Ίσως χρειάζεται να διαβάσω το βιβλίο που προτείνεις; Παλεύω γλυκειά μου, τον τελευταίο καιρό ξεσκίζομαι εσωτερικά για να καταφέρω να το βρω... Αχ Κατερίνα, ευχαριστώ που υπάρχεις...μου δίνεις απίστευτο κουράγιο...να συνεχίσω να προσπαθώ...Φιλί κι αγκαλιά

Λευκή είπε...

Όταν έφυγα από την Tedx εκείνο το βράδυ του Σαββάτου ένοιωθα μια πελώρια δύναμη μέσα μου να με σπρώχνει πραγματικά να πραγματοποιήσω και να κατακτήσω τα όνειρά μου με ΠΑΘΟΣ και ΑΦΟΣΙΩΣΗ. Κάθε μέρα κρατώ σαν φυλαχτώ αυτό το συναίσθημα και προσπαθώ να μην το ξεχνώ. Κρατούσα το βιβλίο στα χέρια μου και πλησίασα για να μου το υπογράψει ο ίδιος George Lois. Απίστευτο! Όταν διάβασα την αφιέρωση άρχισα να κλαίω από χαρά αλλά και από συγκίνηση...Εγώ...ταλαντούχα...;;;;Είμαι κι εγώ από τους ανθρώπους που δεν πίστευαν ότι έχουν κάποιο ταλέντο...Ομως ψάξε ψάξε νομίζω ότι κάτι αρχίζω να ανακαλύπτω.... ΝΑΙ..το πιστεύω ...κάθε τέλος μπορεί να είναι μια καινούρια αρχή.....!!!!

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα κι εγώ την πάτησα, γιατί τον είχα μπροστά μου τον George Lois όταν ήρθε Αθήνα και δεν κατάφερα να του δώσω το βιβλίο να μου το υπογράψει! :) Αλλά ξέρεις τι; Ήταν τόσος κόσμος από τη διαφήμιση και τα περιοδικά σε εκείνη την εκδήλωση, που ήξερα ότι έβλεπαν μπροστά τους τον "Θεό" τους. Εμένα μου αρκούσε που τον συνάντησα και άκουσα τα λόγια του, ήταν σημαντικότερο για κάποιους άλλους εκεί να συνομιλήσουν μαζί του και να πάρουν την αφιέρωση στο βιβλίο. Με "έβριζαν" μετά φίλοι και συγγενείς, αλλά ένιωσα ότι καλά έκανα ;) Λοιπόν φιλενάδα :) Μόλις τα είχα παρατήσει με τα λουλούδια...έχω σκοτώσει άπειρα και βλέποντας κάθε φορά τις φωτογραφίες σου και τα λόγια σου για αυτά, σκέφτηκα κάποια στιγμή ότι "κοίτα πόσα ξέρει, πού να της έλεγα τι έχω κάνει σε δεκάδες από αυτά!". Ε, λοιπόν, αφού εσύ που έχεις τόσα ωραία λουλούδια υπήρξες serial killer, ναι, μπορώ κι εγώ να κρατήσω ζωντανά λουλούδια. Σηκώνω μανίκια! :)

Δέσποινα είπε...

Έχεις μικρή και κάπως περίεργη γραμματοσειρά και με κουράζει, αλλά αυτό το ποστ κατάφερα να το διαβάσω και μπήκα σε δίλημμα: να διαβάσω ή όχι το βιβλίο; Προς το παρόν από τις ίδιες εκδόσεις μόλις τέλειωσα το "Κλέψε σαν καλλιτέχνης" . Καλή συνέχεια!

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια ...

puccarina είπε...

Χαίρομαι που μια φίλη έκανε post μια ανάρτηση σας και σας ανακάλυψα :) Ειλικρινά η αισθητική του blog αλλά και το ύφος των αναρτήσεων είναι σκέτη απόλαυση!