Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Οι ημέρες του Μπορώ!

Οι μέρες περνούν κι είμαστε κιόλας στα μέσα του Φλεβάρη...Αυτή ήταν μια Super γεμάτη εβδομάδα. Γιορτάσαμε και τον Βαλεντίνο...εμείς δεν χάνουμε ευκαιρία για γιορτή!


Παλιά γιορτάζαμε γιατί ήμασταν πολύ ερωτευμένοι. Μετά περάσαμε στο στάδιο της ασφάλειας και σταματήσαμε να γιορτάζουμε με εξόδους και δώρα αλλά πάντα ένα σοκολατάκι, ένα λουλουδάκι ένα κατιτίς για χαρά το χαρίζαμε. Τώρα γιορτάζουμε με ταρατατζούμ γιατί είναι στη μέση οι δυο τύποι και καραδοκούν με τα ραντάρ ανοιχτά. Περιμένουν με αγωνία τις αντιδράσεις μας και μας δίνουν οδηγίες. "Πήρες κάτι;" και δίνουν έγκριση και μετά καταστρώνουν σχέδιο. "Μόλις μπει ο μπαμπάς εσύ θα κρυφτείς και θα του πούμε πως λείπεις για να δει την τούρτα και την καρδούλα και μετά θα βγεις  και...." οδηγίες κανονικά! Το ζουν με μεγάλη χαρά κι όταν όλο το σκηνικό στηθεί χαζογελάνε όλο ντροπές και φωνάζουν μαζί "φιλί, φιλί" και μετά κρύβουν τα μάτια τους και φωνάζουν με δήθεν ντροπές."μπλιαχ!" Τι αστείοι!

Έτσι τις μπισκοτένιες καρδούλες που έφερε ο μπαμπάς τους τι τσάκισαν εκείνοι...τις αξίζουν γιατί αυτοί είναι το αποτέλεσμα του έρωτα μας!


Μ' αρέσει αυτό...θέλω να γιορτάζουν σαν μεγαλώσουν. Να γιορτάζουν με κάθε ευκαιρία και να μην ντρέπονται αυτά τα γλυκερά...όσο γλυκανάλατα κι αν είναι. Αυτή η γενιά αντρών  που μεγάλωσε με ενοχές αν φαινόταν τρυφερή και ευάλωτη, πρέπει να εκλείψει...Οι  άντρες πια, κλαίνε και νιώθουν κι αγαπούν και ξέρουν να το δείχνουν. Δεν υπάρχει ντροπή σε τίποτα που νιώθουμε κι είναι κρίμα να εγκλωβίσουμε τα αγόρια μας σε άχρηστους  δήθεν "σκληρούς" ρόλους.

Άλλωστε ζούμε με δυο σκληρούς τύπους που μας το αποδεικνύουν καθημερινά. Να εδώ, βγήκαν τα καρναβαλίστικα από τις ντουλάπες και κάθε μεσημέρι τρώμε με διαφορετικό Super ήρωα!
Ποιο σκληρός πεθαίνεις...


Κι όχι μόνο κάνουν φάρσες σε όποιον βρουν εύκαιρο και τις προάλλες η γιαγιά κόντεψε να πάθει ανακοπή με αυτό το θέαμα!


Οι μέρες έφυγαν με πολύ τρέξιμο και μπόλικο διάβασμα και προετοιμασία για την μεγάλη εκδήλωση του Σαββάτου, που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη, μεγάλη επιτυχία!
Το γήπεδο γέμισε κόσμο που συμμετείχε ενεργά και η ομιλία του κου. Καλογεράκη μας ενέπνευσε όπως πάντα.

 
Ο εμψυχωτής Τηλέμαχος Καλμπουρτζής στην συνέχεια ξεσήκωσε το κοινό πάνω στις κερκίδες δίνοντας ρυθμό και κέφι.


Όμως το μεγάλο γιουρούσι έγινε σαν βγήκαν οι Paranaue με τα κρουστά τους! Καταπληκτική αίσθηση.





Χορός, ενθουσιασμός, ξεφάντωμα. Πόσο ανάγκη έχει ο κόσμος να νιώσει, να χαρεί, να ανασάνει ελεύθερος από έγνοιες.
Ήταν μια ιδιαίτερη ημέρα για εμένα. Πάντα έχω αγωνία σαν πρόκειται να μιλήσω κάνοντας μια παρουσίαση. Μια δημιουργική αγωνία. Είχα όμως μια υπέροχη παρέα από το Δέντρο Ζωής, να με εμπνέει και να με γεμίζει ιδέες και έτσι η Αργυρώ μου που εκτός από "μου" είναι και καταπληκτική διακοσμήτρια,  είχε αναλάβει όλο το στήσιμο της σκηνής και είχε και την απίθανη ιδέα με τα post it και τον τοίχο του "Μπορώ"! Με αφορμή αυτή της την ιδέα λοιπόν, έστησα όλη την παρουσίαση μου. Ευχαριστώ αγάπη.

Ήταν εντυπωσιακή η συμμετοχή του κόσμου όπως εντυπωσιακά ήταν κι όλα όσα είδα γραμμένα στους δύο τοίχους.



Στον τοίχο του "Μπορώ" και στον τοίχο του "Δεν μπορώ"!

Για εμένα τα πιο συγκινητικά ήταν δυο μηνύματα το ένα από έναν γονιό και το άλλο από ένα παιδάκι! Απίθανη αντίθεση του ίδιου συναισθήματος...



Κάποια άλλα  μηνύματα με ενέπνευσαν, κάποια με γέμισαν θλίψη για όλα αυτά που ζουν οι άνθρωποι και νιώθουν εγκλωβισμένοι.

 

Έχουμε μάθει να πιστεύουμε πως δεν μπορούμε μόνοι μας να αλλάξουμε την ζωή μας, πως δεν αντέχουμε, πως δεν αξίζουμε. Σκέφτομαι τους ανθρώπους μπλεγμένους μέσα στον λαβύρινθο μια ζωής σκοτεινής χωρίς να ξέρουν προς τα που να τραβήξουν!  Πόσο με γεμίζει λύπη όλη αυτή η εικόνα.

Όμως η εκδήλωση είχε χαρά και ελπίδα και άφησε μια γλυκιά συντροφική αίσθηση! Για εμένα ήταν επίσης  εντυπωσιακό που λίγο πριν φύγω από το σπίτι έλαβα ένα μήνυμα γεμάτο έμπνευση και κουράγιο από μια υπέροχη γυναίκα που γνώρισα μέσα από το blog και με συγκίνησε τόσο! Μου φάνηκε τόσο γενναιόδωρο το ότι με σκέφτηκε και θέλησε να με εμψυχώσει και το χρειαζόμουν πραγματικά! Σε ευχαριστώ Κατερινιώ...
Τι υπέροχο δώρο οι άνθρωποι στη ζωή....Νιώθω τόση ευγνωμοσύνη!

Η μέρα έκλεισε με τα αγόρια να παίζουν μπάσκετ ως αργά, μόλις ξεστήθηκε η εξέδρα κι έφυγε ο κόσμος.Τους έβλεπα να τρέχουν και να γελούν και να διεκδικούν τη μπάλα, με τα γκριζαρισμένα μαλλιά, με τα παραπάνω κιλά και σκεφτόμουν πως αν μπορούσαμε να κάνουμε ένα flash back θα τους βλέπαμε λυγερά αγόρια να οργώνουν το γήπεδο αρκετά χρόνια πριν...Γελούσαν κι ήταν ξέπνοοι και χαρούμενοι πολύ κι υπήρχαν στιγμές έντονης διεκδίκησης της μπάλας, που προκάλεσαν γέλιο!


Κι έτσι έληξε η δημιουργική εκείνη μέρα κι ήρθε η Κυριακή της οικογένειας. Με έναν ήλιο τόσο λαμπερό, τόσο Ανοιξιάτικο. Δεν μένεις μέσα μια τέτοια ημέρα, με έναν τέτοιο ήλιο. Αυλή λοιπόν!
Τα σκυλιά τρελαίνονται επίσης τέτοιες μέρες γιατί βγαίνουμε όλοι μαζί στην αυλή και είναι τόσο χαρούμενα που τους αφιερώνουμε χρόνο και έχουν αγκαλιές και χαϊδέματα.


 

 Απολαύσαμε  τον ήλιο με κρασάκι και παρέα τον παππού και τη γιαγιά. Όμορφη μέρα...τόσο απλή.

 

Δυο γενιές Άγγελοι....
Το γεύμα έκλεισε με τις σοκολάτες Lacta της γιαγιάς...(κάποια πράγματα είναι διαχρονικά) και βέβαια με το απίθανο ψητό κυδώνι της κυρίας Παρασκευής της μαμάς της Κρινιώς μου, που μας το έστειλε σε δέμα λίγο καιρό πριν...Το βάζο τέλειωσε χθες πανηγυρικά μέσα με μουγκρητά ευτυχίας! Τι γεύση αξεπέραστη!!!


Και να 'μαστε πάλι στο ξεκίνημα μιας νέας εβδομάδας...Όλα και πάλι αρχίζουν...κι η μέρα ξεκινά με μια νέα εθελοντική δράση  για τα παιδιά!

Εκδήλωση για τα παιδιά!
Η Πρόξενος της Ακτής Ελεφαντοστού και Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως ΟΗΕ
κα Μ. Κεσεσίογλου έχει την τιμή να σας προσκαλέσει σε μια μουσική
εκδήλωση αφιερωμένη στα παιδιά.

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 9:00 μ.μ. στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης
με τους καλλιτέχνες Ελένη Δήμου, Παναγιώτη Πετράκη και την ορχήστρα τους.
Η Πρόξενος της Ακτής Ελεφαντοστού κα Μ. Κεσεσίογλου

Υπό την αιγίδα:
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ-ΘΡΑΚΗΣ

Συνεργαζόμενοι φορείς:
ΚΡΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ “ΔΕΝΤΡΟ ΖΩΗΣ”

Τα έσοδα θα διατεθούν:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΧΩΡΙΟ στο Φίλυρο

ΔΩΡΕΑ: 15 Ευρώ

Περισσότερες πληροφορίες & δηλώσεις συμμετοχής: Τ 6972.995367 (16:00-19:00)


Ο Κοινωνικός Σύλλογος Δέντρο Ζωής μας προσκαλεί με τα παρακάτω λόγια:
 
"Ελάτε με την οικογένειά σας και πάρτε μαζί και τους φίλους σας!
Ελάτε να περάσουμε όμορφα αλλά και να νιώσουμε πληρότητα ως άνθρωποι μέσω της προσφοράς! 
Ελάτε για να αποδείξουμε σε όλους ότι μόνο "Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο μας!"
Ακόμη κι αν για κάποιο λόγο δε μπορείτε να παρευρεθείτε με τη φυσική σας παρουσία, φροντίστε να είστε εκεί μέσω της προσφοράς και της αλληλεγγύης αγοράζοντας τουλάχιστον μια πρόσκληση! 

15 Ευρώ μπορεί για κάποιους να σημαίνει κάτι ή και τίποτα αλλά σίγουρα σημαίνει τα πάντα για τα παιδάκια!
 
Για αγορά προσκλήσεων επικοινωνήστε μαζί μας  στο info@dentrozois.org ή στα τηλέφωνα 23920 64370 (γραμματεία Σχολείου της Φύσης) και 6972.995367 (16:00-19:00)."

Για τα παιδιά λοιπόν και για εμάς...
Κλείνω την ανάρτηση αγαπημένοι μου με μια εικόνα που κάνει την καρδιά μου να χτυπά. Τα μωβ πανσεδάκια δώρο της γιαγιάς Ζέτας.
 
 
Η εικόνα μιας άνοιξης που έρχεται...Μιας άνοιξης γεμάτη υποσχέσεις...Έρχονται οι ημέρες του "Μπορώ!"
Καλημέρα αγαπημένοι και Έι! σε εσένα το λέω, να το θυμάσαι. Μπορείς!
 
 
                                                                                                   Κατερίνα

13 σχόλια:

Βουλα Ρουκου είπε...

Αγαπημενη,γλυκεια Κατερινα...Δε με ξερεις αλλα εγω σε παρακολουθω μεσω του blog σου εδω και ενα χρονο περιπου.Μ ενθουσιαζει ο τροπος σκεψης σου και ο τροπος που διαλεξες να ζεις γιατι ειλικρινα πιστευω οτι απο καποιο σημειο και μετα εμεις επιλςγουμε το πως θα ζησουμε.Περιμενω συνεχως με ανυπομονησια τις αναρτησεις σου και καθε φορα που βλεπω μια καινουρια μου φτιαχνει η διαθεση.Θα ηθελα πολυ να ερθω και στους κυκλους για να σε γνωρισω αλλα μενω στην Ηγουμενιτσα και δεν οδηγω οποτε ειναι λιγο δυσκολο.Πιστευω ομως οτι καποια στιγμη θα τα καταφερω!Αυτα για αρχη...θα σου ξανα γραψω!Σου ευχομαι πραγματικα ο,τι καλυτερο!Ναεισαι παντα καλα εσυ και η οικογενεια σου!Το ονομα μου ειναι Βουλα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Ax, Κατερίνα...Τα κάνεις να φαίνονται όλα τόσο απλά αλλά δυστυχώς δεν είναι.........

Dee Dee είπε...

Το Σ-Κ ηταν να φυγουμε Σερρες. Μα Παρασκευη βραδυ το μικρο μου βατραχι ανεβασε 39.2 πυρετο και ολο το διημερο το περασαμε με κοτοσουπες και θερμομετρα :) Το Σαββατο σε σκεφτομουν. Ηθελα πολυ να ερθω, το ξερεις. Μα δεν γινοταν. Ενα κοριτσακι με ειχε αναγκη (ή μηπως εγω ειχα απλα αναγκη να ειμαι διπλα της; ...anyway)

Ημουν σιγουρη οτι ολα θα πανε καλα. Λυπαμαι που ησουν τοσο κοντα (με τα ποδια μπορουσα να ερθω, φαντασου!) και δεν μπορεσα να ερθω.

Να κολλησω κι εγω χαρτακια;

ΜΠΟΡΩ να γινομαι καθε μερα καλυτερη

ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να σβησω τις παιδικες μου ταμπελες

Μια ομορφη εβδομαδα να εχουμε :)

yianna είπε...

Καλημέρα καλημέρα καλημέρα καλημέρα , καλή εβδομάδα καλή εβδομάδα καλή εβδομάδα, καλή Τσικνοπέμπτη καλή Τσικνοπέμπτη καλή Τσικνοπέμπτη καλή αποκριά καλή αποκριά καλή αποκριά , Κατερίνα στα ευχήθηκα όλα εις τριπλούν να είσαι καλά

Litsa είπε...

Πάντα τέτοια! Καλημέρα ΚαΠα family

Αφροδίτη είπε...

Μπορώ ν' αγαπώ τη ζωή. Δεν μπορώ να μην αγαπώ τη ζωή. Κυριακάτικος μεσημεριανός ήλιος στην αυλή παρέα με τη γιαγιά και τον παππού, μου έχει λείψει αυτή η εικόνα.... Καλή εβδομάδα, Κατερίνα μου!

Unknown είπε...

Μπορώ, ν΄αλλάξω στον εαυτό μου ότι "ρούχο" δεν του ταιριάζει πια...

Δεν μπορώ, τη μιζέρια, την κακομοιριά και την γκρίνια στο όνομα της "κρίσης"...φτάνει!

Καλή εβδομάδα Κατερίνα μου
**Αννιώ**

Unknown είπε...

Μπορω να ζηταω ολο και περισσοτερα!!!
Δεν μπορω να μην δειχνω την αγαπη μου καθε μερα!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτή η γενιά αντρών που μεγάλωσε με ενοχές αν φαινόταν τρυφερή και ευάλωτη έχει προπολλού εκλείψει! Ο θρόνος, όμως, δε χάθηκε! τον κατέλαβαν πλήρως οι γενιές γυναικών! που έχουν χάσει κάθε αίσθηση τρυφερότητος, που δε κλαίνε, που δε νιώθουν, που δεν αγαπούν και που ξέρουν να το δείχνουν! α και οι συγκεκριμένες γενεές μεγάλωσαν χωρίς ίχνος ενοχής με υπερβάλλουσα προτροπή!

Ανώνυμος είπε...

"ΜΠΟΡΩ"!
ΑΥΤΟ ΧΑΡΑΞΑ ΠΡΙΝ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΑΣΗΜΕΝΙΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ,ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΠΟΛΥ ΚΟΠΟ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑ ΠΗΡΑ ΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑ ΠΙΑΝΟΥ...!ΚΑΙ ΗΤΑΝ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΑΠΙΤΗΤΙΚΟ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ...ΑΛΛΑ "ΜΠΟΡΩ"!
ΣΗΜΕΡΑ...ΜΠΟΡΩ ΑΡΑΓΕ;;;ΜΠΟΡΩ Π.Χ. ΝΑ ΑΔΥΝΑΤΙΣΩ;;;ΧΜ,ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ.ΑΥΤΟΣ Ο ΜΟΝΙΜΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΙΜΑΡΓΙΑ...ΦΟΡΑΩ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ ΜΟΥ...ΚΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ "ΜΠΟΡΩ" ΞΑΝΑ!!!

Μαρία Έλενα είπε...

Πάντα ευτυχισμένοι να είσαστε.
Φιλάκια ...

Βενετία είπε...

''Μπορώ'' ... εσύ, ΕΣΥ αγαπημένη με βοήθησες να το πιστέψω αυτό! Σ΄ αγαπάωωωω..

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Πως γίνεται κάθε σου ανάρτηση να είναι καλύτερη απο την άλλη; Γέλασα και συγκινήθηκα τόσο στην αρχή με τους "σκληρούς" σου μικρούς άντρες που σκηνοθετούν ερωτικές καταστάσεις. Ποσο τρυφερή σκέψη, τα αποτελέσματα του ερωτα σας.
Συμφωνώ τόσο πολύ με τις σκέψεις σου για τη γιορτή του έρωτα. Οι μπισκοτένιες καρδούλες είναι απίθανες!!!
Όσο για την εδκήλωση, πραγματικά ένιωσα σχεδόν σαν να ήμουν εκει. Τα post it με τα μπορώ, πρέπει να ήταν φοβερή κατάθεση ψυχής. Θέλει μαγκιά για να βλέπεις τα λάθη και τις αδυναμίες σου.