Παρασκευή 23 Αυγούστου 2013

The Healing Place...

Όταν πρωτοήρθα εδώ πριν αρκετά χρόνια, δεν το πίστευα. Μέσα σε λίγες ώρες το μυαλό ξέφυγε και το σώμα χαλάρωσε...Είναι ένα παλιό σπίτι. Από τα παλιότερα του χωριού, χτισμένο στην άκρη της παραλίας.Παλιά η αμμούδα ήταν μεγάλη και η θάλασσα πιο μέσα.


Τώρα πια τα ρεύματα άλλαξαν και η θάλασσα  "έφαγε" την άμμο και βγήκε μπροστά.Η παραλία είναι μικρή και το κύμα, όταν έχει φουσκοθαλασσιά, χτυπάει τον τοίχο και μπαίνει στην αυλή. Όταν δε φυσάει τραμουντάνα το κύμα φτάνει στα κεραμίδια...αλλά αυτό γίνεται συνήθως  το Χειμώνα.


Το σπίτι, τα χρόνια εκείνα τα παλιά, ήταν της θείας Κατερίνας. Ήταν ένα όμορφο σπίτι ακόμη και τότε. Το πρώτο σπίτι στη θάλασσα.Πάνω στο κύμα.
Τα καλοκαίρια μαζεύονταν, τα ανίψια και γινόταν χαμός. Γέλια ξεφαντώματα. Στην αρχή δεν είχε ρεύμα, ούτε τρεχούμενο νερό και βγάζανε νερό  από το πηγάδι για να μπανιαρίσουν τα μικρά. Ήταν χρόνια ευτυχισμένα και μέρες ξέγνοιαστες, που τα παιδιά τις θυμούνται με αγάπη. Ένα από αυτά τα πιτσιρίκια ήταν κι ο Πα. Λευκαδίτης από τη μεριά του μπαμπά  περνούσε κάποια καλοκαίρια εδώ, σε αυτό το σπίτι με τα ξαδέρφια τους παππούδες και τις θείες.

Πηδούσαν από τα βράχια, σκαρφάλωναν στις πλαγιές, ορμούσαν στα κύματα, μάζευαν πεταλίδες με τη θεία Λούλα και έπαιζαν μέχρι το βράδυ στην αμμουδιά.Το σπίτι έχει να θυμάται πολλές όμορφες στιγμές. Γέλια κι αγάπη πολύ κι αυτό το νιώθει κανείς σαν μπαίνει από το μικρό ξύλινο πορτάκι. Το σπίτι αυτό είναι η Villa Κατερίνα πια, έχει ακόμη το όνομα  της κυράς του και το φροντίζουν με μεγάλη αγάπη η αγαπημένη μας ξαδέρφη Κέλλυ  και ο σύντροφος της ο Henk που έχουν αναστηλώσει το παλιό σπίτι που ήταν πια ετοιμόρροπο κι έχουν φτιάξει ένα μέρος πραγματικό υπέροχο...










Με απόλυτο σεβασμό στην ιστορία του και με μεγάλο μεράκι. Η αυλή με τις πέτρες τα ξύλινα δοκάρια, τα απαλά χρώματα, η μεγάλη μουριά στο κέντρο της αυλής και ο πανέμορφος κήπος στο πίσω μέρος. Όλα δείχνουν αγάπη...Όλα δείχνουν διατήρηση ενός ιστορικού σπιτιού που έχει γνωρίσει μέρες όμορφες κι έχει ανθρώπους να το φροντίζουν. Ανθρώπους που το αγαπούν βαθιά!




Φαίνεται σε κάθε προσεγμένη γωνιά του, με όλα τα παλιά αντικείμενα να θυμίζουν την ιστορία του.
Το επάνω μέρος του είναι το πανέμορφο σπίτι της Κέλλυ και του Henk, ένα απίθανο, απίθανο θαλασσινό σπίτι και στο παλιό κατώι που κάποτε ήταν ο βράχος κι έβαζαν τα ζώα, υπάρχουν τρία πανέμορφα δωμάτια,  που νοικιάζονται....δυόμιση για την ακρίβεια μιας και το τρίτο είναι μικρό και τρισχαριτωμένο. Το ότι το σπίτι είναι χτισμένο πάνω στο βράχο έχει ως αποτέλεσμα να είναι απίθανα απίθανα γραφικό και απίθανα δροσερό.

Όλοι όσοι έρχονται εδώ αλλάζουν.Το μέρος σε αλλάζει.Το μαγικό αυτό σπίτι με την μεγάλη ιστορία του....Είναι σαν να μην έχεις άλλη επιλογή. Σε συμπαρασύρει η θετική του αύρα.




Η Κέλλυ   λέει πως οι άνθρωποι όταν έρχονται είναι χλομοί, αγχωτικοί, με μεγάλα μάτια. Κοιμούνται λίγο, μιλάνε στα τηλέφωνα, περπατούν γρήγορα κι έχουν ένα πρόγραμμα, το οποίο διατηρούν. Λίγες μόνο μέρες μετά, αρχίζουν να αλλάζουν.Το πρόγραμμα χαλάει.Ξυπνούν αργά, κοιμούνται αργά, γελούν πολύ, κλείνουν τα κινητά κι ανοίγουν τα βιβλία και ξεροψήνονται από τις βόλτες στο λιοπύρι...Το χρώμα τους αλλάζει, τα μάτια αποκτούν μια λάμψη και μέρα με τη μέρα ομορφαίνουν λέγοντας τραγουδιστές καλημέρες στα σοκάκια...


Το σπίτι σε αλλάζει. Η θάλασσα που χτυπάει στο βράχο κάθε στιγμή.Το κύμα που σε νανουρίζει τα βράδια, τα γέλια από την παραλία που σε ταξιδεύουν τα μεσημέρια, η γριά συκιά με τα γλυκά της σύκα που κάθε πρωί μπορείς να κόψεις δυο τρία και να τα φας με τα χέρια να γεμίζουν γλύκα και να κολλούν, με το απέραντο γαλάζιο μπροστά στα μάτια σου.



Με την εικόνα αυτή της θάλασσας να σε ξυπνά κάθε πρωί και να τρέχεις κατευθείαν από το κρεββάτι για μια βουτιά στα   κρυστάλλινα παγωμένα νερά που αλλάζουν χρώματα.Καταγάλανα το πρωί, σμαραγδένια το μεσημέρι, βαθύ μπλε το απόγευμα σαν πέσει ο ήλιος και το βράδυ να αράζεις στην άμμο ή στις ξαπλώστρες εκεί δίπλα στο τοιχάκι να αγναντεύεις τον ουρανό, με τα χιλιάδες αστέρια και το γαλαξία και να γεμίζεις το μυαλό με εικόνες για τις κρύες νύχτες που θα είσαι μακριά από αυτή τη μαγεία...






Βλέπεις τις βάρκες να λικνίζονται απαλά στο νυχτερινό κύμα και τα αστέρια να τρεμοπαίζουν σε ένα σκοτεινό μακρινό ουρανό...


Τα μεσημέρια δεν χρειάζεται να πας μακριά, όλα είναι δίπλα, μιας και το μικρό ψαροχώρι είναι τόσο όσο χρειάζεται για να καλύψεις κάθε ανάγκη σε 10 λεπτά...Μεσημεριανές γεύσεις από το Πορτόνι και τα  απίθανα μαγειρεμένα φαγητά της  μαγείρισσας που είναι μαστόρισσα και σε κάνουν να νιώθεις πως είσαι σπίτι και μαγειρεύει η δική σου γιαγιά...


Βραδυνές ή πρωινές  βόλτες στα μικρά χαριτωμένα μπαρ πάνω στο κύμα και βόλτες στο λαγκάδι για να αγοράσεις χαϊμαλιά.Βολτάρεις χαλαρά κατεβαίνοντας προς τα κάτω και ξαφνικά το λαγκάδι ανοίγει και σε βγάζει προς το απέραντο  λευκόγάλανο Ιόνιο...Μαγεία


Όλα τα κάνουμε εδώ σε τούτη την αυλή, σε τούτο μαγικό σπίτι. Εδώ τρώμε, εδώ πίνουμε τα ποτά μας απολαμβάνοντας την φεγγαράδα, εδώ παίζουμε με τα παιδιά, πάντα με παρέα ή μόνοι. Αλλά και μόνος να έρθεις σε τούτο το μαγικό μέρος δεν θα μείνεις χωρίς παρέα...Ενώ αν θέλεις να μείνεις μόνος είναι το τέλειο μέρος για να απομονωθείς...

Τα πρωινά έρχεται η θαλασσινή αύρα να σε δροσίσει και τα μεσημέρια η μυρωδιά από το βράχο.Θυμάρι και μέλι πλανάται στον αέρα, ταξιδεύοντας πάνω από τα βράχια και χαλαρώνει τις αισθήσεις. Δίπλα έχει ένα μικρό καφέ πάνω στο κύμα. Αυτό που λατρεύω είναι πως κάθε λεπτό από το μεσημέρι και μετά έρχεται η μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ και γεμίζει με γεύση το στόμα.Το λατρεύω αυτό στην κυριολεξία, το λατρεύω!


Τα παιδιά παίζουν ξέγνοιαστα κι εμείς κολυμπάμε, διαβάζουμε, αγναντεύουμε, παίζουμε.Δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει καμία δέσμευση. Δεν υπάρχει διάθεση για ανακάλυψη...πέρα από την αυτοανακάλυψη.





Κάποιοι με ρωτούν ..."μα κάθε χρόνο εκεί δεν βαρέθηκες;" Η απάντηση είναι "Όχι! Δεν βαρέθηκα".
Εκτός του ότι θέλω τα παιδιά να ξέρουν τον τόπο καταγωγής τους, εκτός του ότι αγαπώ τη Λευκάδα, εκτός του ότι με ξετρελαίνουν η Κέλλυ κι ο Henk και η παρέα τους και θέλω να βλέπω τους λιγοστούς πια συγγενείς...υπάρχει και κάτι άλλο. Βαθύτερο. Το μέρος αυτό είναι κάτι παραπάνω για εμένα...Είναι το μέρος που "γιάνει" η ψυχή μου. Εκεί που ξεφορτώνω κάθε έγνοια στον άνεμο, εκεί στην μαγική αυλή, όπως την λέω.
Κάθε χρόνος που περνά, έχει σκέψεις, πόνο , θλίψη, χαρά, δάκρυα, σκληρή δουλειά, κρύο, μια καθημερινότητα κάποιες φορές ζόρικη.
Αγάπη που ξεχειλίζει καμιά φορά.Τα καλά και τα κακά σε όλη τους την ένταση.Αποφάσεις που πρέπει να πάρεις, σχέδια που πρέπει να εγκαταλείψεις...όλα. Όλα αυτά που χαρακώνουν κάθε χρόνο κομμάτια του εαυτού μας. Όλα αυτά που μας σημαδεύουν και μας ακολουθούν μια ζωή.


Εδώ λοιπόν όλα αυτά σταματούν σιγά σιγά να είναι τραχιά κι αρχίζουν να λειαίνουν. Εδώ λοιπόν είναι το μέρος που τα σχέδια πατούν στη γη. Τα διώχνω όλα μακριά καλά και κακά και σιγά σιγά σε μια μυστικιστική θεραπευτική διαδικασία αρχίζουν όλα  να "κάθονται", να βρίσκουν τις απαντήσεις τους, να μπαίνουν στην πραγματική τους διάσταση, να ξεπλένονται.
Το σώμα ζει έντονα κι απλά, η καρδιά νιώθει ένα μεγαλείο, τα μάτια σαρώνουν την απέραντη μπλε ομορφιά της και ξεκουράζεται ο νους...Κι όταν φεύγουμε όλα είναι πια μέσα μου τακτοποιημένα. Κλαίω, γελάω, ξεκαθαρίζω...παίρνω μαζί μου εικόνες κι ένα σώμα ξεκούραστο  και κάθε χρόνο αναρωτιέμαι πως θα ζήσω τόσο καιρό χωρίς την αιώνια ανάσα της. Χωρίς τον ήχο του φλοίσβου, να με κοιμίζει και να με ξυπνά.

Ο Αγιος Νικήτας, αυτό το μικρό ψαροχώρι, φωλιασμένο θαρρείς μέσα στο λαγκάδι, με τη θάλασσα να ξανοίγετε μπροστά. Το χωριό αυτό που είναι η πατρίδα του αγοριού μου, με όλα τα σοκάκια να φωνάζουν το όνομα του. Εδώ που τα αγόρια ξαφνιάζονται κάθε φορά που διαπιστώνουν πως έχουν το ίδιο επίθετο σχεδόν με όλο το χωριό. Εδώ βρήκα κι εγώ μιαν ακόμη δική μου πατρίδα.
Το μέρος τούτο λοιπόν είναι κάτι πολύ περισσότερο από μέρος διακοπών...είναι
"a Healing place"... είναι  my Healing place. Εκεί που γαληνεύει η ψυχή μου...


Γυρίζουμε σύντομα και σε λίγο θα είμαστε πάλι μακριά...μακριά μα τόσο κοντά!
Καλημέρα αγαπημένοι η σύνδεση στο  διαδίκτυο είναι εξαιρετικά περιορισμένη οπότε ας μου συγχωρήσουν οι φίλοι blogers την σιωπή...
                                                                                          Κατερίνα

Μπορείτε να βρείτε το Villa Katerina εδώ.

15 σχόλια:

TzinaVarotsi είπε...

Eίναι τόσο σημαντικό να υπάρχει κάποιος τόπος που ξεκουράζεται η ψυχή...
Είσαι τυχερή που τον βρήκες..
Καλά να περνάτε Κατερινάκι μου, σε φιλώ..
(οι φωτογραφίες σου όπως πάντα μαγευτικές !).

Memaria είπε...

Έχω χρόνια να πάω στον Άγιο Νικήτα... είναι πραγματικά ένα πανέμορφο μέρος...καταλαβαίνω απόλυτα γιατί σε αυτό το σπίτι, σε αυτή την αμμουδιά, αντικρίζοντας αυτή τη θάλασσα νιώθεις να θεραπεύεσαι από όλα!!
Απόλαυσέ το Κατερίνα μου, όσο μπορείς...κλείσε τα μάτια κι άφησε το κύμα να σου λέει τα μυστικά του..
Φιλιά πολλά!!

Ανώνυμος είπε...

υπαρχουν μητερες που δεν εχουν να παρουν γαλα στα παιδια τους και εσυ μας λες ποσο τελεια παιρνας μην προκαλης και κανεις γονεισ να στεναχωριουνται που δεν εχουν να προσφερουν τιποτα απο ολα αυτα στα παιδια τους
ελινα

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετική παρουσίαση. Πραγματικά όμορφο μέρος. Σας ευχαριστούμε για αυτό το έστω και εικονικό ταξίδι.
Αγγέλα

Unknown είπε...

Παραμυθένιο το μέρος, υπέροχες φωτογραφίες!
Βρε Ελίνα μου, στα blog συνήθως οι άνθρωποι καταγράφουν τις όμορφες στιγμές της ζωής τους, αυτό δε σημαίνει οτι όλα είναι ρόδινα. Μπορεί να βλέπεις πχ κάποιον να γράφει για κάτι όμορφο που αγόρασε αλλά αυτό να είναι ένα παραθυράκι χαράς σε μια δύσκολη καθημερινότητα με πολλά προβλήματα. Απλά επιλέγει να επικεντρωθεί στα καλά της ζωής του. Άν δεν είχα να πάρω γάλα στα παιδιά μου το τελευταίο που θα με απασχολούσε θα ήταν αν θα πάω διακοπές ή όχι. Συν οτι είναι επιλογή μας που μπαίνουμε και διαβάζουμε τι γράφουν οι άλλοι, δε μας ανάγκασε κανείς....

Λαμπρινή είπε...

Κατερινάκι μου!Καταρχήν σου εύχομαι ολόψυχα να τα εκατοστήσεις, να είσαι γερή,δυνατή,ευτυχισμένη και να χαίρεσαι την οικογένειά σου!

Στις τελευταίες σου αναρτήσεις έχω ταξιδέψει κι εγώ μαζί σου!Είναι πράγματι υπέροχο που έχεις βρει το μέρος που σου ξεκουράζει το μυαλό και καταλαβαίνω απόλυτα τα συναισθήματα που νιώθεις όταν βρίσκεσαι εκεί.Καλή συνέχεια σας εύχομαι και καλή επιστροφή!
Φιλιά!!

Ανώνυμος είπε...

Αχ βρε Κατερινα με έκανες να θέλω με ενα μαγικό ραβδακι να βρεθώ εκεί.Απλα δεν υπάρχεις στις περιγραφές.Ελπιζω να καταφέρω στα επόμενα χρονια να το επισκεφθώ μολις λίγο μεγαλώσουν τα μωρά μου και φυσικά ελπιζω να υπάρχει διαθεσιμότητα γιατί φαντάζομαι οτι όλοι αναζητούμαι a healing place να ανασάνει η ψυχή μας και να ξεφορτωσουμε τα φορτία που μας βαραίνουν.Σας περιμένουμε!Μαγδα Τ.

KatrinArt είπε...

Κατερινάκι η περιγραφή σου μαγευτική!!! Αφού να φανταστείς μολις τελείωσα επισκεφτηκα αμεσως το site της villas Κατερίνας. Υπεροχα μέρη το Ιόνίο μας. Αξίζει κανείς να μπορεί να τα γνωρίσει και να τα απολαύσει από κοντά!!! Καλά να περνάτε...

xarotoart είπε...

Τι υπεροχο σπιτι, τι ομορφια και απλοτητα και γαληνη μοιαζει να 'χει!
Δε νομιζω οτι θα βαριομουν ποτε να πηγαινω σ' ενα τετοιο σπιτι, ειδικα αν ειχα και παιδικες αναμνησεις απ' αυτο. Εισαι πολυ τυχερη Κατερινα!

Αφροδίτη είπε...

Πανέμορφο σπίτι. Ειδυλλιακή περιγραφή. Μας ταξίδεψες πάλι. Ένα αραξοβόλι απάγκιο ψυχής, λοιπόν... Προστίθεται στ΄αγαπημένα. Καλή επιστροφή, αγαπημένη οικογένεια KaPa.

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχες φωτογραφίες, πανέμορφο τοπίο! Είσαι πολύ τυχερή!

marronblogger είπε...

Φτου φτου!
Γράφε εσύ και μη σε μέλλει.
Εδώ είμαστε εμείς. Μπαινοβγαίνουμε στον μπλογκερ και στη θάλασσα. Κράτα τις εικόνες στο μυαλό, για όταν θα σφύζεις από δουλειά το χειμώνα...
Καλές τελευταίες μέρες... γαλάζιες ;)

Nasia είπε...

ονειρική τοποθεσία!
ο ξενώνας πανέμορφος!εγώ όχι αυτοανακάλυξη αλλά αυτοξέχασμα θα έκανα χαχαχαχα
πολλά φιλιά!

Unknown είπε...

Ανώνυμε Άτοπο τελείως. Το ότι κάποιοι δεν έχουν γάλα να πάρουν στα παιδια τους δε νομιζω οτι φταίει μια οικογένεια η οποία δουλεύει τίμια κ παει διακοπές με τα δικά της λεφτά. Αν θες να διαμαρτυρηθείς κ να το πεις αυτό να πας εξω απο τη βουλή να τα πεις στους 300 εκει μεσα που πανε διακοπες κλέβοντας το λαο τους!!!!

Unknown είπε...

Παρα πολυ όμορφο μέρος! !! Κ εγω παω συχνα στη Λευκάδα κ δεν τη βαριεμαι ποτε!!!!! Να περνατε ομορφα σε αυτόν το παράδεισο! !!