Τρίτη 7 Μαΐου 2013

Πασχαλινές ημέρες ...

Κάθε χρόνο σκέφτομαι τα ίδια. Του χρόνου θα φύγω.Δεν θα καθίσω εδώ να ξαναζήσω άλλο ένα τέτοιο τρελό Πάσχα....Όχι, δεν θέλω να παρεξηγηθώ....
Αγαπώ το Πάσχα.Το αγαπώ πραγματικά. Όλες αυτές οι μυρωδιές, η φύση που οργιάζει, οι υπέροχες κατανυκτικές βραδιές, τα κεριά και η νηστεία, ο Επιτάφιος, η αίσθηση της αλλαγής και της  υπεροχής της ζωής, τα έθιμα και οι θρησκευτικές παραδόσεις...τα αγαπώ όλα αυτά.


Μα κάθε χρόνο όταν φτάνουν οι ημέρες αυτές, θα ήθελα και περισσότερο χρόνο και ξεκούραση και κάθε φορά τρέχοντας να προλάβω καταλήγω να σκέφτομαι τι νόημα έχουν όλα αυτά; Για ποιόν τρέχω;
Όλα αυτά που φτιάχνουμε υπάρχουν παντού για να τα αγοράσεις...μα δεν αγοράζεις το συναίσθημα της δημιουργίας, την αίσθηση της συντροφικότητας καθώς μοιράζεσαι συνταγές κι ιδέες και την γιορτινή αίσθηση στο σπίτι που μυρίζει εξωτικές σπάνιες οσμές...Τι νόημα έχει το Πάσχα αν δεν κάνεις τσουρέκια, αν δεν βάψεις αυγά, αν δεν μαγειρέψεις μαγειρίτσα, αν δεν βγάλεις το κάτασπρο τραπεζομάντιλο να στρώσεις ένα ωραίο γιορτινό τραπέζι, αν δεν μαζέψεις την οικογένεια σου γύρω σου, αν δεν ανάψεις κεριά για να μνημονεύσεις τους νεκρούς, αν δεν φτιάξεις κάτι μικρό για να χαρίσεις στους συγγενείς; Τι νόημα έχει κάθε γιορτή;
Κάποιοι μου λένε, "άντε τράβα να τα αγοράσεις  τα τσουρέκια και τα κουλούρια και μην χολοσκάς και μην κουράζεσαι άδικα" κι ίσως να έχουν δίκιο...μα στο μυαλό μου έχω ακόμη ζωντανές εκείνες τις εικόνες όπου μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι της γιαγιάς και όλες μαζί, μαμάδες, θείες, αδερφές, γειτόνισσες, έπλαθαν τα τσουρέκια στην ηλιόλουστη αυλή την φρεσκοασβεστωμένη.
Εμείς τα ξαδέρφια παίζαμε όλα μαζί κι ήταν ημέρα ευτυχίας. Στο τέλος όλοι μαζί παιδιά και γυναίκες συνοδεύαμε τα ταψιά στον ξυλόφουρνο της γιαγιάς Ζήνας όπου ψήνονταν όλα τα τσουρέκια της γειτονιάς κι όλη η γειτονιά μοσχομύριζε μαχλέπι.
Αυτές οι εικόνες είναι σφηνωμένες στο μυαλό μου και θέλω τόσο να τις επαναφέρω και κάθε χρόνο το ίδιο συναίσθημα. Οι γιαγιάδες έχουν όλες χαθεί μαζί κι η δική μου λατρεμένη, μαζί και η θεία Νίτσα που πρωτοστατούσε,  το πατρικό άδειο και κλειστό, οι γονείς μου μακριά κι ο ξυλόφουρνος της γιαγιάς Ζήνας έχει πια γκρεμιστεί...κενό.

Φέτος προστέθηκε και συσσωρευμένη κούραση. Δεν ήθελα τίποτε. Δεν προλάβαινα τίποτε. Από την άλλη, τα παιδιά είχαν όρεξη για να γυρίσουν τον κόσμο ανάποδα κι εγώ ένιωθα ήδη ανάποδα. Μαλώναμε πολύ.Έκαναν απίθανες ζημιές, μάλωναν μεταξύ τους, έλεγαν ανοησίες, ήθελαν ότι τρελαμάρα μπορούσαν να σκεφτούν. Αυτό έφερνε ένταση και μαλώναμε...ω! τι φωνές!
Στο τέλος καταλήγαμε να ζητάμε συγνώμη να κάνουμε συμφωνίες και να ζητάω από τον εαυτό μου να ηρεμήσει, να χαλαρώσει και να  ζήσει ένα ήρεμο Πάσχα...
Η αλήθεια είναι πως φέτος το Πάσχα ήθελα να ξεφύγω από όλα. Όλα αυτά που ονειρεύομαι για τις ημέρες αυτές  κρύβουν μέσα μνήμες κι ανθρώπους που έφυγαν ή ανθρώπους που είναι μακριά. Τα τσουρέκια μου είναι αποτυχημένα και δεν έχουν τίποτε από εκείνη την απίθανη γεύση των παιδικών μου χρόνων.
Φέτος αισθανόταν κι ο Πα πολύ κουρασμένος και μέσα σε όλο αυτό το κλίμα λοιπόν αποφασίσαμε να αποφύγουμε τις μεγάλες γιορτινές εκδηλώσεις με τον πολύ κόσμο και να κάνουμε Πάσχα σπίτι μας, μόνο με την αδερφή μου και την οικογένεια της.

Ο τελευταίος μας καυγάς ήταν λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι για την Ανάσταση. Εκεί λοιπόν ανάμεσα σε συναισθήματα απογοήτευσης και ενοχής δώσαμε τα χέρια κι υποσχεθήκαμε πως δεν θα ξαναμαλώσουμε, δεν θα γκρινιάζουμε  και θα προσπαθήσουμε όλοι να συμβάλουμε στο να περάσουμε όμορφα, τις γιορτινές στιγμές που μας περίμεναν.
Πήγαμε στην Ανάσταση κι εκεί ηρέμησα. Η σιωπηλή νύχτα, τα κεριά...Γιατί μαλώναμε μέχρι πριν λίγο; Τι δεν άντεχα; Γιατί ήμουν τόσο αγχωμένη, τόσο λυπημένη; Γιατί όλα αυτά που μου έλειπαν ήταν πιο δυνατά από αυτά που ήταν εδώ, δίπλα μου; Ήταν σαν να συνειδητοποίησα τα πάντα σε μια στιγμή...

Ήταν τόση η χαρά τους που θα κρατούσαν τις λαμπάδες τους. Με τα όμορφα καθαρά τους ρούχα, την μαγική ζεστή  βραδιά, τους ανθρώπους τριγύρω...



Ήθελα κάτι παραπάνω, το ξέρω καλά...Ήθελα οικογένεια, ήθελα κέφι, ήθελα πρόσωπα αγαπημένα...ήθελα παράδοση, ήθελα μια γιαγιά να μας μαζέψει γύρω από ένα χαρούμενο τραπέζι, ήθελα μικρά ξαδέρφια να χοροπηδούν κάνοντας αυγομαχίες και τσουγκρίζοντας ασταμάτητα τα αυγά.
Ήθελα όλα αυτά που ξέρω πως δεν θα υπήρχαν, τουλάχιστον όχι έτσι...όμως εκείνοι ήταν τόσο χαρούμενοι και δεν ήξεραν όλα αυτά που εγώ ήθελα...Εκείνοι είχαν όλα αυτά που είχαν ανάγκη. Τη μαμά και τον μπαμπά τους, την καινούρια λαμπάδα τους, τα ολοκαίνουρια παπούτσια των Νονών και τα αυγά στο χέρι...έτοιμα για τη μάχη!

Εκείνοι τα είχαν όλα. Τη θεία Λίτσα που ετοίμασε μια ωραία μαγειρίτσα, σε ένα πανέμορφα στολισμένο σπίτι και μια υπέροχη γιορταστική ατμόσφαιρα και τα ξαδέρφια τους, που τους περίμεναν για να τσουγκρίσουν τα αυγά τους. Κάπου εκεί πια άρχισαν να νιώθω την Λαμπρή να με ακουμπά...
Ξαφνικά ένιωσα πως αυτή η ανεξήγητη θλίψη που με έπιασε  στις γιορτές, συμπαρασύρει και τους άλλους και μου σπάει τα νεύρα ! Μου σπάω τα νεύρα!

Ακολούθησε μια ημέρα απόλαυσης και χαράς. Σηκωθήκαμε νωρίς νωρίς και στρώσαμε ένα φωτεινό μικρό τραπέζι. Το στολίσαμε με φρέσκα λουλούδια και το κάναμε γιορτινό, με το δαντελένιο τραπεζομάντιλο και τα κατακόκκινα αυγά.


 
 

Είχαμε χρόνο και πήγαμε βόλτες με τα ποδήλατα και βρεθήκαμε στην κάτω γειτονιά για να ανταλλάξουμε ευχές με τα μικρά μας ξαδέρφια. Μαζέψαμε αγριολούλουδα και τα στολίσαμε.


 

Φέτος το Πάσχα δεν είχε μόνο σούβλισμα αρνιού και φαγητό και τσούγκρισμα ποτηριών και αυγομαχίες.
Είχε ζωγραφική με κιμωλίες και σκαρφάλωμα στα δέντρα και χρόνο για περισσότερη απόλαυση.
Είχε χρόνο για παιχνίδι με τα παιδιά.


 

 
 
 
 

Αυτό το Πάσχα ένιωσα λίγο πιο θλιμμένη και λίγο πιο προσηλωμένη μέσα μου και λίγο πιο ήρεμη στο τέλος.

Βρήκα και πάλι τον εαυτό μου ξεκούραστο και ήρεμο, να απολαμβάνει, την ημέρα, μαζί με την αδερφή μου και τα παιδιά μας...Με τις οικογένειες μας!

 

Τα πιτσιρίκια μας, μας γέμισαν τη ζωή με κέφι για μια ακόμη φορά. Με τα γέλια και τις παλαβομάρες τους. Τα σκαρφαλώματα στα δέντρα και το μάζεμα των σοκολατένιων αυγών. Με τις ανόητες γενναιότητες τους και τις μαχητικές ιαχές τους, στις βόλτες μας, στα γύρω χωράφια.

 
 
 
 

Ακούσαμε  τα νεογέννητα  πουλάκια μέσα στις τρύπες των δέντρων, ψάξαμε μαζί τους τα κρυμένα αυγά κι ενθουσιαστήκαμε με τον ενθουσιασμό τους και τους φωτογραφίζαμε γελώντας καθώς έτρεχαν από δέντρο σε δέντρο.

 
 
 
 
 

Το βράδυ μπήκαν στην μπανιέρα και το νερό έγινε μαύρο. Είχαν παντού χτυπήματα και γρατσουνιές. Οι αγκώνες και τα γόνατα ματωμένα και καμένα αφού τα χρησιμοποιούσαν σαν φρένο...

 
 

Όπου κι αν τους έτριβα πονούσαν. Μα ακόμη κι όταν πονούσαν γελούσαν φωναχτά. Τα μάτια τους λαμπερά κι εγώ ζω για αυτή τη λάμψη...

Τέλειωσε...Το Πάσχα πέρασε.
Ένα δροσερό μπαλκόνι, ένα κατακίτρινο τριαντάφυλλο, που χθες ήταν μπουμπούκι, έναν απολαυστικό καφέ, ένα τέλειο cheesecake με φρέσκια μαρμελάδα φράουλα που πρόλαβα κι έκανα και φράουλες μυρωδάτες...έτσι αποχαιρετώ το φετινό Πάσχα.


Οι μέρες του κρατούν ακόμη....μα εκείνο έφυγε κι είναι πια παρελθόν. Αυτό αυτόματα του δίνει μια αίγλη και μια συγκινησιακή φόρτιση, όπως συμβαίνει με ότι φεύγει...Κρατάμε πάντα μόνο τα καλά. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι...φτιαγμένοι για να κοιτάμε πίσω δακρύζοντας, ενώ τραβάμε μπροστά.
Μπροστά λοιπόν! Κοιτώντας μπροστά...κάνω ευχή τον επόμενο χρόνο να ζήσω το Πάσχα  των ονείρων μου, με αυτούς που αγαπώ, κάνοντας Ανάσταση, στην Παναγία την Χοζοβιώτισσα στην Αμοργό, κρατώντας την υπόσχεση που είχα δώσει 12 χρόνια πριν, νιώθοντας απέραντο δέος καθώς αγνάντευα τη θάλασσα από το μικρό παραθυράκι του Μοναστηριού...Ας είναι...και να μην γίνει του χρόνου...κάποτε θα γίνει!

...και του χρόνου με υγεία λοιπόν. Χρόνια Πολλά. Χριστός Ανέστη αγαπημένοι μας...

27 σχόλια:

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφες στιγμές να περνάτε πάντα.
Χρόνια πολλά με υγεία.
Φιλάκια ...

ChristinaD είπε...

Χρόνια πολλά!!! Πολύ όμορφα περάσατε, απλά, οικογενειακά και αγαπημένα!! Και του χρόνου Αμοργό σου εύχομαι!! Μέσα στο πρόγραμμα είναι και η γκρίνια και τσακωμοί... χιχι φιλιά!

andrik είπε...

ωραιο το blog σου!!!
Καλως σε βρηκα..!!!

Όλγα Χατζηχρίστου είπε...

Κι εγώ έτσι τρέχω, να τα προλάβω όλα, να κρατήσω την παράδοση, τα έθιμα, τις συνήθειες ... κι ας γίνομαι κομμάτια από την κούραση. Κι εμένα μου λείπουν οι αγαπημένοι που έφυγαν για πάντα, κι εγώ έχω την αίσθηση της λύπης ... είναι μάλλον ανθρώπινο και αναμενόμενο όταν οι συνθήκες αλλάζουν! Πρέπει να εκλογικεύουμε τις ευαισθησίες μας και να προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα. Παντού μπορεί να υπάρξει ομορφιά και ζεστασιά. Μπορεί να μην είναι αυτή με την οποία μεγαλώσαμε, είναι όμως η καινούργια που στήνουμε εμείς!
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους, και του χρόνου!

TzinaVarotsi είπε...

Και του χρόνου να είστε καλά!
Aν ήξερες πώς πέρασα εγώ το Πάσχα (και πολλοί άλλο με σοβαρότερα προβλήματα)τότε θα είχες σταματήσει νωρίτερα τις γκρίνιες και τα καυγαδάκια χωρίς λογο.
Αλλά έτσι κάνουμε όλοι κι εγώ πρώτη απ' όλους μη νομίζεις.., μέχρι να δούμε τα χειρότερα και να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε.
Φιλιά πολλά :-)

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

χρόνια πολλά Κατερίνα μου!! Τώρα πλέον εσύ είσαι αυτή που πρέπει να φτιάξεις παραδόσεις κι έθιμα με τα παιδιά..Σειρά σας να πάρετε τη σκυτάλη και να φτιάξετε γιορτές όπως ταιριάζουν στην οικογένειά σας!! Να περνάτε πάντα καλά και εύχομαι να πραγματοποιήσεις το πασχαλινό σου όνειρο του χρόνου!! σε φιλώ !!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Καλέ νομίζω πως όλες οι τρελαμένες μαμάδες τα ίδια λέμε κάθε Πάσχα!! Μια απο τα ίδια κ εγώ και πάντα καταληγω να ζυμώνω κ να κουράζομαι "για το καλό". Έλα ομως που το πιστεύω αυτό το "καλό" και η πίστη αυτή κρατάει ζωντανές τις παραδόσεις και το σπιτικό μας "ζεστό".
Και του χρόνου Κατερινάκι οτι κι αν κάνετε, να το κάνετε "καλά":))))
Αυτό το τραπέζι σας πάντως με έλιωσε έτσι στολισμένο μες τη φύση. Καμαρωτό και περήφανο!
Να χαίρεσαι το αντράκι σου καλέ!!! Παραλίγο να τον ξεχάσουμε τον Γιωργάκη σου!!!

Ανώνυμος είπε...

εγω παντως θυμαμαι στα παιδικα μου χρονια το πασχα να ειναι ολα στην εντελεια εκτος απο τη διαθεση μας.Η μαμα μου ηταν τοσο κουρασμενη που ειχε τα νευρα της και πανω στο τραπεζι ξεσπουσε παντα καυγας .Καθομουν και σκεφτομουν οτι χιλιεσ φορες να τρωγαμε μακαροναδα και με χαρα παρα να μου στεκεται καθε μπουκια της μαγειριτσας στο λαιμο.Ακομη και τωρα πριν απο τις γιορτες μου ερχεται μια ανησυχια.Κανω και εγω πραγματα στην οικογενεια μου προσπαθω ομως να θυμαμαι ποια ειναι τα πραγματικα σημαντικα στηζωη μου.Το να εισαι στην εξοχη οπως στις ωραιες φωτογραφιες ειναι σιγουρα πολυ μαγικο.Να ειστε καλα!

Ανώνυμος είπε...

χριστος ανεστη αγαπημενη μου!αμοργος!οι πρωτες διακοπες μας ,ερωτας τι μου θυμισες;,,βασω λαρισα

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΔΟΥ είπε...

....ΠΟΛΥ ΓΝΩΡΙΜΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΤΕΡΙΝΙΩ ΜΟΥ...ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙΕ ΓΩ..ΚΑΙ ΝΟΜΖΙΩ ΟΛΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥΣ....ΚΑΙΣ Τ ΤΕΛΟΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΣ ΑΠΛΑ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΤΩΠΟΙ...ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ..ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ..ΣΕ ΦΙΛΩ..ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΕΙΣΕΥ ΚΑΛΑ

Demi είπε...

Κατερίνα,Πολύ όμορφα περάσατε στην Λίτσα!!!τα παιδια ειναι χαρούμενα με το παιχνίδι και απο οτι βλέπω στις φωτό το καταευχαριστήθηκαν!και του χρόνου με υγεια να περασεις όμορφα με την οικογένεια όπου επιθυμεις!

Unknown είπε...

καθε φορα νιωθω οτι αυτα τα παιδια ειναι τα πιο τυχερα του κοσμου,λογικο ειναι να νιωθεις οτι δεν ειναι ολα ροδινα καποια στιγμη,αλλα σου φτανει να βλεπεις αυτες τις ομορφες φατσουλες και να ξερεις οτι τους προσφερεις οτι μπορεις για να ναι χαρουμενες κ αυτο ειναι η μητροτητα!μακαρι να γινω μια μανουλα που να σου μοιαζει!

Unknown είπε...

Πιστεψε με Κατερινα μου αν και ειμαι σιγουρη οτι το ξερεις...δεν υπαρχει σπιτικο που να μην ειναι μεσα στην ενταση, την γκρινια και τους καβγαδες ειδικα αυτες τις μερες. Ενα περιεργο πραγμα!
Το θεμα ειναι να μπορεις να καταλαβαινεις το φταιξιμο και να ζητας συγνωμη.
Εγω ευχομαι να ειστε γεροι και να περνατε καθε φορα και καλυτερα! Κι επισης ευχομαι μεσα απ' την καρδια μου αυτο που τοσο λαχταρας να πραγματοποιηθει! ;)
Καλημερα και πολλα φιλια αγαπημενη μου Κατερινα.

Litsa είπε...

Τι ωραία που ήτανε! Και του χρόνου με υγεία και λιγότερα νεύρα (αυτό ισχύει για όλους μας...).
Καλή ξεκούραση τις ημέρες που απομείνανε!
Χρόνια Πολλά KaPafamily

Ανώνυμος είπε...

Χρόνια πολλά Κατερίνα μου! Χριστός Ανέστη! :) Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι για όλους μας! Πες μου μια γιορτη που δεν εχει φερει και εντασεις στην οικογενεια, κυριως οταν εχει συσσωρευτει κουραση. Βλεπω ομως στις φωτό μικρές θαυματουργές στιγμές και ξανα αναρωτιέμαι...πού ζείτε ρε παιδιάααααα;;;;; :))))) Είναι παράδεισος Κατερινακι...είναι τόσο όμορφα! Πολλά φιλιά σε όλη την οικογένεια

Unknown είπε...

Πρώτα απ'ολα συγχαρητήρια για τις υπέροχες εικόνες και για το υπέροχο κείμενο!
Σε καταλαβαίνω αλλά πιστεύω ότι καθε ηλικία εχει και τις στιγμες της! :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Από που να αρχίσω με΄σένα;από τις υπέροχες φωτογραφίς..από την όμορφη οικογένεια..μάλλον από τις ευχές μου να είσαι γλυκιά μου πάντα γερή και να χαίρεσαι αυτούς όλους γύρω σου.

ΕΛΕΝΑ είπε...

Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη!!
Να περνάς πάντα όμορφα μαζί με τους αγαπημένους σου!
Φιλιά!

Αφροδίτη είπε...

Τί περίεργη αίσθηση κι αυτές οι αναμνήσεις, οι παιδικές αναμνήσεις....που αντί να ξεθωριάζουν με το χρόνο, γίνονται ολοένα και πιο έντονες, πιο ηχηρές. Και σαν έρθουν, δε φεύγουν, αν το δάκρυ δεν κυλήσει, αν ο κόμπος δεν ανέβει στο λαιμό. Τέτοιες οφείλουμε να δημιουργήσουμε, όπως κάποιοι άλλοι κάποτε φρόντισαν για τις δικές μας. Πόσο δίκιο έχεις....Τυχερά τα παιδιά σας μ' εσάς γονείς. Πανέμορφο το πασχαλινό τραπέζι!

Owl Mommy Βέρα είπε...

Είδες που κατάλαβες τελικά ότι για τα παιδιά ήταν όλα μια χαρά; Εμείς θα χτίσουμε νέες καταστάσεις, νέες συνήθειες και τελικά καινούριες αναμνήσεις για μας και κυρίως για τα παιδιά μας. Κι ας μην είναι τα τσουρέκια και τα κουλούρια αν είμαστε κουρασμένες..ας είναι οι ποδηλατάδες και οι βόλτες! Όλα καλά είναι αν είμαστε αγαπημένοι!
Σου εύχομαι να το κάνετε το Πάσχα στην Αμοργό, κι εγώ όταν είχα πρωτοδεί αυτό το απέραντο γαλάζιο..είχα εκστασιαστεί..
Πολλά φιλιά και Χρόνια Πολλά!

Craftlandgr είπε...

χρονια πολλα!!ποσο ζηλεψα το τραπεζι σας στην αυλη,τοσα χρωματα...!!!μπραβο!!τα παιδια το χαρηκαν βλεπω,αυτο μετραει!!και του χρονου!!

Ερμιόνη είπε...

Χρόνια Πολλά Κατερίνα μου, Χριστός Ανέστη!
Εύχομαι να περνάτε πάντα τόσο όμορφα και ξεχωριστά!
Φιλιά πολλά!

Memaria είπε...

Αληθώς Ανέστη!!
Υπέροχα όλα!!
Εντάξει τα νεύρα ας έλειπαν, αλλά καταλαβαίνω πολύ καλά τι εννοείς...!
Σημασία έχει να τα προσπερνάμε και να περνάμε καλά!!...κι εκεί στο τέλος όλοι ηρεμούν και απολαμβάνουν μόνο!
Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία!!!

Ανώνυμος είπε...

Δεν είναι απίστευτη αυτή η αίσθηση μονίμως του ανεκπλήρωτου στις γιορτές......να κάνεις ότι πατροπαράδοτο ξέρεις για να το έχουν τα παιδιά σαν εικόνα -γεύση -ανάμνηση,να κανονίσεις κάτι ιδιαίτερο για να είναι ξεχωριστές οι μέρες,να φροντίσεις τον εαυτό σου ,το σπίτι τα παιδιά"γιορτινά",να ξεκουραστείς..να,να,να.....να τα προλάβεις όλα και στο τέλος να πέφτεις στο κρεβάτι με την ευχή του χρόνου στην Αμοργό!!!!
Συγκινήθηκα τόσο πολύ... γιατί πριν σε διαβάσω είχα πει στον άντρα μου,ελπίζω του χρόνου να κάνουμε Πάσχα σε κάποιο νησί του Αιγαίου...στη Σίφνο,στη Νάξο,στην Αστροπαλιά...όπου βγάλει το καράβι...βάζω και την Αμοργό στο πρόγραμμα!!!Μα πως γίνεται πάντα να ψάχνουμε για αυτό που δεν έχουμε κάνει....Θέλω μόνο να σας πω ότι είστε πολύ τυχεροί όσοι δεν δουλεύετε τις ημέρες των γιορτών....Εγώ πέρασα όλα τα παιδικά μου χρόνια περιμένοντας τον πατέρα να γυρίσει από τη δουλειά και τώρα περιμένοντας τον άντρα μου.....Διαφορετικές εντελώς δουλιές αλλά από αυτές που σε κρατάνε δέσμιο και δεν σε αφήνουν να χαρείς τίποτα με την οικογένειά σου....
Ραντεβού στο Αιγαίο αγαπητοί Καπα...Υγεία να έχετε πάντα...Σας φιλώ
Αγγελική

Ανώνυμος είπε...

Αχ, μου έλειψε το Ελληνικό πάσχα... Όμορφες εικόνες, Κάπα μου! Κούραση αυτές τις ημέρες και εμείς δεν είχαμε καν διακοπές εδώ, διπλός ο φόρτος εργασίας λοιπόν. Σας φιλώ από την μακρινή Μελβούρνη

xara είπε...

χρονια πολλα κατερινα...να ειναι εισαι καλα με την οικογενεια σου και να δημιουργεις εσυ πλεον αναμνησεις στα παιδια..σιγουρα οι δικες μας αναμνησεις μας συντροφευουν και μας εχουν διαμορφωσει ως προσωπικοτητες αλλα δεν εχει νοημα να μενουμε στα παλια.εγω δεν εχω ομορφες παιδικες αναμνησεις ουτε με ωραιες μυρωδιες,προσπαθω ομως να δινω στη κορη μου αυτα που δεν ειχα εχω σαν παιδι.ριζες..φτερα και αναμνησεις ..να εισαι καλα κατερινα μου και ευχομαι του χρονου να σου στελνουμε ευχες στην αμοργο..

maya =^o^= είπε...

τι όμορφες εικόνες!!!πάντα περνάω πολύ όμορφα όταν σε επισκέπτομαι!!!και του χρόνου με υγεία!!!

έχω κι άλλο διαγωνισμό με δώρο δυο κολιέ γατένια αν σε ενδιαφέρει μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ http://mayasfairytale.blogspot.gr/2013/05/mayasfairytale-2-meeoooow-o.html πολλά γατοφιλάκια και happy weekend!!!!