Τρίτη 28 Μαΐου 2013

Η αγάπη δεν πάει χαμένη...

Η καθημερινότητα μπορεί να είναι απίθανα δύσκολη και βαρετή και ζόρικη. Σαν ένα κάρο που κουβαλάς και δεν ξεφορτώνει ποτέ παρόλο που κατεβάζεις πραμάτεια σε κάθε ευκαιρία. Το θυμάμαι από πάντα αυτό. Έχεις μια δύσκολη εβδομάδα και περιμένεις την επόμενη που θα τελειώσεις αυτό, λες θα κλείσω εκείνο και θα ηρεμήσω, θα ολοκληρώσω το άλλο και μετά θα μπορέσω να χαλαρώσω...Απάτη.
Όλη μου την ενήλικη ζωή το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι και δεν έχει ποτέ, μα ποτέ τέλος...Δεν υπάρχει περίοδος που όλα είναι κλειστά και τακτοποιημένα και ήρεμα. Απλά δεν υπάρχει...Τώρα περιμένουμε να κλείσουν τα σχολεία, μετράμε τις μέρες μια μια σαν φαντάροι, όλοι μαζί. Ελπίζω πως όταν κλείσουν τα σχολεία τα πράγματα θα είναι καλύτερα...έτσι ελπίζω.Τουλάχιστον θα γλυτώσουμε το διάβασμα και το τρέξιμο με τις δραστηριότητες...
Περιμένω κι εγώ να κλείσω για φέτος με τις ομάδες για να μπορέσω να επικεντρωθώ στο νέο μου χώρο και στις νέες δράσεις...Στο "επιχειρείν" για πρώτη φορά στη ζωή μου... Η αγωνία μαζί με το φόβο, τη χαρά και τον ενθουσιασμό είναι η παρέα μου τον τελευταίο καιρό...Ζω έντονα. Επαγγελμάτικά, ζω μια πολύ έντονη και πολύπλοκη περίοδο της ζωής μου. Άνθρωποι, δράσεις, νέα δεδομένα, νέοι δρόμοι...γοητευτικοί κι άγνωστοι.  Καμιά φορά σκέφτομαι να φύγω για λίγο να εξαφανιστώ, να κλείσω τα τηλέφωνα, να χαθώ από όλους να πατήσω stop. Stop....τι γοητευτική ιδέα!

Από την άλλη, μπαίνει για τα καλά το καλοκαίρι και μας ξεσηκώνει τα μυαλά.



Η θάλασσα είναι μαγική. Σχεδόν λευκή από τα κοχύλια που είναι μαζεμένα στο γιαλό. Όταν βρούμε ευκαιρία πηγαίνουμε με τα παιδιά και ψάχνουμε για κοχύλια και τσαλαβουτάμε στα απίστευτα νερά.




Κάναμε και το πρώτο νυχτερινό beach party, με αφορμή τα γενέθλια ενός φίλου. Τέσσερα ζευγάρια με τα παιδιά μας, με κρασιά και πίτσες, και καλή διάθεση. Να' ναι καλά ο φίλος μας ο Κώστας που μας ξεσήκωσε όλους. Το χρειαζόμασταν αυτό...


Με ένα απίθανο φεγγάρι, με μια θάλασσα λάδι και με χαλαρή συζήτηση ενώ τα παιδιά έθαβαν το ένα το άλλο στην άμμο. Τι χαρά που υπάρχουν οι φίλοι...


Όμως το πιο σημαντικό γεγονός είναι πως αποκτήσαμε ένα νέο μέλος...Αυτόν τον μικρούλη!


Πριν λίγες ημέρες βρήκαμε μια γάτα νεκρή στην αυλή.Υποθέσαμε πως έκανε το λάθος να μπει στον κήπο και την βρήκαν τα σκυλιά μας... Μετά αρχίσαμε να ακούμε το κλάμα. Γοερό. Ασταμάτητο. Μερόνυχτα την έψαχνε το μικρό της.
Μερόνυχτα έψαχνα εγώ να το βρω μέσα στα αγκάθια και στις πελώριες άγριες, βατσινιές. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ με τη σκέψη πως είναι ολομόναχο και ψάχνει τη μαμά του και πεινάει και φοβάται...Αχ αυτή η μητρότητα, με έχει κάνει κουρέλι!
Τελικά κάποια στιγμή το εντόπισα λίγες μέρες πριν. Ετοιμοθάνατο. Πετσί και κόκαλο. Δεν είχε πια το κουράγιο ούτε να κλάψει. Το πήρα και αποφασίσαμε να του βρούμε ένα σπίτι, αν κατάφερνε να ζήσει.Γάλα με το μπιμπερό και φροντίδα και πολύ αγάπη.
Και τα κατάφερε...όμως τώρα τον αγαπάμε και δεν μπορούμε να τον αποχωριστούμε. Τον έχουμε από την Παρασκευή και ήδη νιώθουμε τόσο  δεμένοι μαζί του! Ακόμη κι ο Πα που είναι φανατικός σκυλόφιλος...


Ζει στο χώρο που δουλεύω, μακριά από το σπίτι μας και τα επικίνδυνα σκυλιά μας κι είναι το μόνιμο παρεάκι μου. Του φτιάξαμε μια ωραία ζεστή γωνιά, παρέα με το Ρούντολ το χνουδωτό ελαφάκι που κοιμούνται αγκαλιά, τρώει τον αγλέορα και τα παιδιά τον λατρεύουν. Σαν να απόκτησε νέο νόημα η ζωή τους. Είναι η πρώτη φορά που έρχονται σε επαφή με γάτα μιας και στο σπίτι είχαμε πάντα σκυλιά.


Εγώ όμως που έχω αγαπήσει πολλές γάτες στη ζωή μου, ξέρω πως θα ενθουσιαστούν και με την ιδιαίτερη παιχνιδιάρικη σχέση που μπορείς να δημιουργήσεις με μια γάτα.

 
 

Τον φωνάζαμε Blue, επειδή έχει αυτά τα λυπημένα μπλε μάτια...και λυπημένα (blue) και μπλε(blue).
Όμως τις τελευταίες ημέρες που ξεψάρωσε δεν είναι καθόλου λυπημένος και ξεδιπλώνει τα ταλέντα του και τα αγόρια τον φωνάζουν Τίγρη.... Δες τε εδώ έναν φοβερό τίγρη.Τι φάτσα.

 
Έχει αποπαρασιτωθεί πια κι έχει γυαλίσει κι η γούνα του και είναι τόσο όμορφος! Αδύνατος μια σταλίτσα... Μας έχει δώσει τόση χαρά αυτό το μικρό πλάσμα....Σκέφτομαι πέρσι τέτοιο καιρό υιοθετήσαμε τον Λου, που μας έφερε ο Άγγελος. Φέτος αυτόν τον μικρούλη...Αν συνεχίσουμε έτσι την πατήσαμε!
Το αγαπήσαμε αυτό το νινί γατί και τελικά, δεν μπορείς να αποφύγεις την αγάπη σαν τη νιώσεις...δεν μπορείς να την ανγνοήσεις. Έστω κι αν τη  νιώσεις για έναν άνθρωπο, για ένα ζώο, γιατί όχι για ένα ολάνθιστο λουλούδι...
Κι αυτή η φράση μου θυμίζει όλα τα μηνύματά αγάπης που διάβασα την προηγούμενη εβδομάδα στο "λιβάδι των ευχών"  στην εκδήλωση για τον Νώντα. Μια όμορφη χαρούμενη γιορτή για  εκείνον που έλειπε.


Υπήρχαν άνθρωποι πολύ συγκινημένοι εκεί κι εγώ συγκινήθηκα βαθιά με όλα αυτά τα μικρά μηνύματα αγάπης από μαθητές. Από μια θάλασσα γεμάτη με χάρτινα καραβάκια που ταξίδευαν τις ευχές τους προς εκείνον. Ανάμεσα τους και αυτά των γιών μου...Πόσο περήφανος θα ένιωθε αν ήταν εκεί. Περήφανος για όλη την αγάπη που σκόρπισε...


Κι ύστερα διάβασα αυτό...και σκέφτηκα πως ναι! Τόση αγάπη δεν μπορεί να πάει χαμένη τελικά...


Για σκέψου...με την ευκαιρία λοιπόν, να σας συστήσω κι ένα βιβλίο, που αφιερώθηκε στον  Νώντα.


Το έγραψε ένας αγαπημένος δάσκαλος από το Σχολείο της Φύσης ο Τηλέμαχος  Καλμπουρτζής η εικονογράφιση έγινε από την Αντωνία Καραμπανταζή και την έκδοση του ανέλαβε το Σχολείο Της Φύσης. Μια ακόμη συλλογική δουλειά με στόχο την υποστήριξη ενός ανθρώπου.
Είναι ένα χαρούμενο φωτεινό παιδικό βιβλίο και όλα τα έσοδα από την πώληση του θα δοθούν στην οικογένεια του Νώντα! Άλλωστε για αυτόν ακριβώς το λόγο γράφτηκε.
Όποιος ενδιαφέρετε να το αγοράσει μπορεί να έρθει σε επαφή με το Σχολείο της φύσης σε αυτό το τηλέφωνο 23920 64370 ή ακόμη μπορεί να το προμηθευτεί από την Σχεδία στην Πόλη Δευτέρα έως Παρασκευή 18.00 με 21.00 στην διεύθυνση Παπαμάρκου 8 στην Άθωνος.

Για το τέλος αφήνω κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά κι ελπίδα. Κάποιοι εμπνευσμένοι άνθρωποι με την υποστήριξη του  Δήμου Θερμαΐκού πήραν μια υπέροχη απόφαση και προσπαθούν να στήσουν μια νέα δομή, με εθελοντική βάση. Μια ομάδα ανθρώπων με όραμα και κέφι κι αγάπη για τα παιδιά και τον συνάνθρωπο.
Η γνωριμία μου μαζί τους με ενθουσίασε κι έχω τη χαρά να συμμετέχω κι εγώ πια σε αυτή τη δράση.
Μια δραστηριότητα που με γεμίζει πίστη στους ανθρώπους και με εξιτάρει. Φανταστική πρωτοβουλία.Υπάρχουν άνθρωποι λοιπόν που η  προσφορά είναι προτεραιότητα τους!
Αυτή είναι μια πρώτη ενημέρωση και σύντομα θα υπάρξει και μια ιστοσελίδα και πολλές ακόμη ενημερώσεις για δράσεις, με στόχο πάντα την υποστήριξη των έφηβων και των οικογενειών τους.  Οι υπηρεσίες Συμβουλευτικής και Υποστήριξης  παρέχονται δωρεάν. Τα ραντεβού κλείνονται στα παρακάτω τηλέφωνα της αφίσας και πάντα με έγνοια την αυστηρή  τήρηση της προστασίας των ενδιαφερομένων και της εχεμύθειας.

Όποιος μένει στην περιοχή και θέλει και μπορεί από το ελάχιστο περίσσεμα του χρόνου του να προσφέρει την εθελοντική του βοήθεια είναι ευπρόσδεκτος και μπορεί να έρθει σε  επαφή  για περισσότερες πληροφορίες στο τηλέφωνο 23923 30321.
Κάθε βοήθεια και κάθε προσφορά είναι σημαντική.

 
Νιώθω δυνατά και μουδιασμένα για ότι γίνεται τριγύρω και νιώθω να με αφορά...κι από την άλλη η ζωή συνεχίζει, με όλη της την απλή μεγαλοπρέπεια...Μόλις χθες διαπίστωσα πως  στο νέο χώρο που δουλεύω, έχει μια μουριά που είναι φορτωμένη με φρούτα. Μικρά κατακόκκινα και ζουμερά. Ότι πρέπει για να κάνω  μια τάρτα...Η αγάπη  είναι παντού τελικά...Τι απρόσμενο δώρο!


Κι εκεί έξω στους αγρούς τα  αγριοκρέμμυδα άνθισαν και μάζεψα μερικά για να στολίσω το σπίτι.
Το σπίτι μας, είναι στολισμένο με άγρια λουλούδια πάντα παρά την έλλειψη χρόνου, παρά τις γκρίνιες, παρά τις ανακατωσούρες.

 
Τα μικρά πανέμορφα αγριοκρέμμυδα.Ταπεινά, λιτά  και τόσο ιδιαίτερα, κρυμμένα στα αγριόχορτα, δεν τα έβλεπα ποτέ, μέχρι που άρχισα να εκπαιδεύω τα μάτια μου για να βλέπω την ομορφιά παντού. Για να σταματώ για λίγο στην άκρη του δρόμου να χαζέψω τα αγριολούλουδα και να κόψω μερικά για να στολίσω το σπίτι...


Να το κάνω λίγο πιο γιορτινό, λίγο πιο χρωματιστό. Να το γεμίσω με την αγάπη της ίδιας της φύσης. Αυτό του αξίζει. Αυτό  αξίζει και  σε εμάς τελικά...Σε όλους μας...
Τόση αγάπη...δεν πρέπει να  πάει χαμένη αγαπημένοι μου...
                                                                                  Κατερίνα 

23 σχόλια:

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

...Ποσο αισιοδοξη η σημερινη σου αναρτηση....ολοι νιωθουμε αυτη την κουραση του χειμωνα..των υποχρεωσεων...μετραμε τις μερες οπως λες σαν τους φανταρους....να ξεκουραστεις λιγο κοιταξε...να απολαυσεις...να "γεμισεις"...το χρειαζεσαι...ο χειμωνας θα ειναι πολυ..."δυνατος"...γεματος ενεργεια και εσυ πρπει να τον απολαυσεις...παρα τις δυσκολιες του...ποσο θελω να πιω ενα παγωμενο καφε εκει..κατω απο ατυητν την μουρια...!!!!!!!αγαπημενο δεντρο!!!Ριζες βαθιες!!!Δεν ειναι τυχαιο...εκει θα δωσεις πολλα...θα "ριζωσεις"..θα το δεις!!!!
Σε αγαπω πολυ...
καλημερα..φωτεινη!!!!

4 seasons είπε...

Κι εγώ σε αγαπώ πολύ! Καλή σου μέρα...

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

καλημέρα Κατερίνα μου!! Να σας ζήσει το καινούριο μέλος!! πολλά φιλιά

Βενετία είπε...

Κι εγώ... κι εγω σε αγαπώ...! Καλή σου μέρα καλή μου, καλή δύναμη..!

Unknown είπε...

Δεν πάει ποτέ χαμένη αλλά θέλει πολλη δουλειά, σκληρή πολλές φορές. Αξίζει όμως τον κόπο γιατί σε γεμίζει σαν άνθρωπο και σε έχει συνέχεια σε εγρήγορση.Και αν κάποιες φορές βαριόμαστε και δεν έχουμε διάθεση να "δουλέψουμε" μαζί της αυτή περιμένει καρτερικά στην γωνία μέχρι να την ξαναβρούμε.

Ανώνυμος είπε...

Νομίζω πως ποτέ η αγάπη δεν πάει χαμένη,είτε αφορά ανθρώπους,είτε ζωάκια.Άν εμπεριέχει δε και την ανιδιοτέλεια,τότε το συναίσθημα αυτό γιγαντώνεται και δημιουργεί όμορφους ανθρώπους που τόσο έχουμε ανάγκη σήμερα,στα δύσκολα χρόνια της ασχήμιας. Λία από την Αθήνα.

ChristinaD είπε...

Καλημέρα!! Πόσο κουκλάκι είναι το γατάκι σας!! Καλώς το δεχτήκατε το νέο μέλος!! Δεν ήξερα ότι λέγονται έτσι αυτά τα υπέροχα μωβ λουλούδια, κι έχουμε τόσα εδώ γύρω!! Αυτό κάνω κι εγώ, σταματάω όπου βρω όμορφα λουλούδια, με το ποδήλατο και μαζεύω! Προχθές η κόρη μου, έφερε πασχαλιές!! Φιλιά!!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Θα έπρεπε να σχολιάσω για όλα αυτά που έγραψες και είναι πραγματικά όλα τόσο όμορφα!
Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο είναι το όνομα του αγριολούλουδου που προχθές στην θάλασσα το φωτογράφιζα γιατί μου έκανε εντύπωση το χρώμα και το σχήμα του χωρις όμως να ξέρω πως το λένε!
kathy by anthomeli

Momma's daily life είπε...

''δεν τα έβλεπα ποτέ, μέχρι που άρχισα να εκπαιδεύω τα μάτια μου για να βλέπω την ομορφιά παντού.'' : αυτή η φράση τα λέει όλα! σε αυτή την εκπαίδευση έχω βάλει τον εαυτό μου τους τελευταίους μήνες....και ομολογώ ότι είναι τόσο εθιστικό που σύντομα γίνεται φύση σου!

Καλημέρες ζουμερές Κατερινάκι!

maria zebra είπε...

Κάπως έτσι κατέληξα και εγώ με 3 σκυλιά και 2 γατάκια! άντε και εσύ σαν και μάς είσαι! Σας εύχομαι πολύ αγάπη. Φιλήστε μου το τιγράκο (2 τιγράκια έχω).Καλησπέρα....

Memaria είπε...

Ποτέ δεν πάει χαμένη η αγάπη...
Αρκεί να έχεις "εκπαιδευμένα μάτια" και να τη φέρνεις στο σπίτι...με ένα γατάκι, με αγριολούλουδα...να τη στέλνεις και μακριά με ένα χάρτινο καραβάκι...
Φιλιά πολλά!!

Ανώνυμος είπε...

Η αγαπη, αγαπημενη μου Κατερινα, δεν παει ποτε χαμενη!!!!
Οσο κι αν καποιοι δεν το πιστευουν...
απλα μερικες φορες ο πονος ειναι τοσο δυνατος που δεν μπορουμε να δουμε καθαρα πισω απο τις πραξεις και τα λογια!

Προσφατα φωτογραφησα κι εγω ενα γατακι με τα πιο μπλε ματακια που εχω δει σε γατα!!!

Και το γραφειο μου το στολίζει απο μερες ενα μπουκετακι αγριοκρεμμυδα τα οποια να ξερεις, αν τους αφαιρεσεις το νερο απτο βαζο, θα αποξηρανθουν και θα μεινουν ετσι αψογα!!!

Προφανως ειμαστε σε παραλληλη τροχια, γλυκια μου!!! ;ο)
Σου στελνω μια ζεστη αγκαλια!!! ;ο)


Vailie*

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Γεια σου Κατερίνα μου! Εγώ πάλι θα μείνω στα γλυκά αυτά μπλε ματάκια. Δεν είμαι φαν των γατών, αλλά νομίζω ότι αυτά τα μάτια θα λύγιζαν και τον πιο ένθερμο υποστηριχτή των σκύλων,χιχι!!! Να σας ζήσει το νέο μέλος της οικογένειας!!! Σε φιλω και θα χαρώ να μάθω περισσότερα νέα για τα επιχείρηματα που έχεις στα σκαριά! Callie by Anthomeli

Owl Mommy Βέρα είπε...

Owl you need is love που λέει κι η μαμά κουκουβάγια! Καλό Σαβ/κο με ομορφιές και αισιοδοξίες!

princess είπε...

Γι' αυτό σ' αγαπάω Κατερινούλα μου! Γιατί είσαι αυτή που είσαι!
Σε φιλώ!

ΥΓ. Ο Τίγρης σας φοβερός!!! Του ταιριάζει το όνομα!

Αφροδίτη είπε...

Βλέπεις όσα εγώ με δυσκολία διακρίνω, ακούς όσα δε φτάνουν στ' αυτιά μου, αγγίζεις όσα καθημερινά προσπερνώ και δεν ακουμπώ, γεύεσαι με μάτια κλειστά. Αισθάνεσαι. Αγαπάς. Ζεις. Είσαι δάσκαλος. Μεγάλος. Oh captain, my captain!

Γεωργία(keywoman.blogspot.gr) είπε...

Τι γατοφατσόνι είναι αυτό;;;;;Τι μάτια!!!!Μπράβο που του χαρίσατε τη ΖΩΗ!!!

Litsa είπε...

Τι όμορφα πράγματα! και το παραμύθι (που το θέλω) και ο εθελοντισμός, τα μούρα και τα αγριοκρέμμυδα που λάτρεψα και θα ξεχυθώ στους αγρούς να τα ξετρυπώσω!
Αλλά αυτό το μικρό γατόνι, μου έκλεψε την καρδιά! Ε με ξέρεις εμένα, έχω αδυναμία στα μικρά γατούλια. Πότε θα το δω από κοντά; Πρέπει να περάσω πριν μεγαλώσει και χάσει το νάζι του!
Φιλιά

___ είπε...

Tί όμορφες εικόνες!
Μας γέμισες με χρώματα και συναισθήματα.
Καλή επιτύχια και κάθε ευκολία στη νέα σου επαγγελματική πορεία. Είναι υπέροχο να έχεις τέτοια νέα σε αυτή τη περίοδο που όλοι γκρινιάζουν.

Γωγώ είπε...

Ακόμα κι αν όπως λες είσαι σε μια επαγγελματική περίοδο πολύπλοκη με έντονες στιγμές, μια καθημερινότητα που δεν λέει να αποσυμφορηθεί, αυτή σου η ανάρτηση μου έβγαλε ηρεμία. Προφανώς γιατί έτσι είναι η ψυχή σου, στ'αλήθεια...:)

Kate'sCakeBox είπε...

Κατερίνα μου με μάγεψαν οι φωτό σου με τα παιδάκια και τον γαλανομάτη γατούλη!!να σας ζήσει!!

Maria Villioti είπε...

Καλημέρα Κατερίνα. Χαμένη η αγάπη δεν πάει ποτέ. Κι εκεί που νομίζουμε πως δεν έπιασε τόπο κι εκεί ακόμα κάτι άφησε... κι αν όχι στους άλλους, άφησε σε μας. Πολύ γλυκό το νέο μέλος της οικογένειας! Δεν ξέρω αν έδειξες τον νέο σου χώρο και το έχασα... θα 'θελα πολύ να τον δω...κι από κοντά ακόμη καλύτερα...Φιλιά πολλά!!!

Ανώνυμος είπε...

Αχ, κουκλί ζωγραφιστό ο μικρός. Κι εμείς είχαμε ένα γατί εδώ, αλλά έφυγε η μικρή από το κέντρο και το πήρε μαζί της. Όταν το είχαμε, ούτε να το δω δεν ήθελα και τώρα.. σνιφ, σνιφ. Αχ, αυτή η μητρότητα! Χα χα :)

Όσο για τις δουλειές στο "κουτουκάκι" σου.. σου εύχομαι να πάνε όλα καλά. Πιστεύω σε εσένα!

Κι εγώ είμαι μουδιασμένη από τις αλλαγές των τελευταίων εβδομάδων εδώ. Έχω τόσο μα τόσο καλά νέα με τις ομάδες και τους συλλόγους μου και την σχολή!!!

Φιλιά από Μελβούρνη. Μακάρι να ήμουν εκεί να βοηθήσω όπως μπορώ... Κουράγιο, Κατερινάκι :)