Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Τοσα καλοκαίρια....


Έχω ένα "συνήθειο"...που έλεγε η γιαγιά μου.Τραγουδάω. Παντού και πάντα. Το να τραγουδώ ή να μουρμουρίζω μια μελωδία είναι εσωτερική ανάγκη και νομίζω πως είναι κάτι που έχω από τη μαμά μου που τη θυμάμαι πάντα να σιγοτραγουδά μέσα στο σπίτι, όταν ήταν χαρούμενη κι ήρεμη.

Εγώ τραγουρώ κι όταν είμαι λυπημένη. Τραγουδάω πολύ και μόνη μου αλλά  και σε κόσμο.Περπατώ σιγοτραγουδώντας καμιά φορά αρκετά δυνατά για να γυρίσει κάποιος να με κοιτάξει στο δρόμο. Στη δουλειά όλοι καταλάβαιναν ότι έφτασα από το τραγούδι μου στις σκάλες, γιατί όχι! δεν τραγουδάω σιγανά. Όταν έφυγα από τη δουλειά πολλοί μου το είπαν αυτό...ότι θα θυμούνται τα τραγούδια μου. Οχι δεν είμαι από αυτούς που τραγουδούν στην παρέα με κιθάρα γύρω από τη φωτιά και τα γνωστά. Είμαι από τους άλλους.
Είχα κι έχω μεγάλο ρεπερτόριο, ότι τραβάει η ψυχή μου...αλλά ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα μου τραγούδια είναι αυτό που ακολουθεί...Κάποιοι ξέρω πως χαμογελούν, αλλά με τρελαίνει  αυτό το τραγούδι του Δάκη..Ναι ναι! Δάκης...Λατρεμένο!


Αυτό το τραγούδι απλά το αγαπώ. Ναι είναι ένα σούπερ χαριτωμένα ερωτικό, γλυκανάλατο τραγούδι μιας άλλης εποχής γεμάτης με ελπίδα.
Εγώ δεν το αγαπώ για τίποτε από όλα αυτά. Για εμένα δεν είναι απλά ένα  ερωτικό τραγούδι. Είναι ένα τραγούδι μαγικό και κάθε στίχος του είναι αγαπημένος, γιατί είναι σαν να μου μιλάει. Σαν να μου μιλάει η Κατερίνα μέσα μου.
"Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα..."
"Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα..."
"Τόσα καλοκαίρια
μου 'χαν φύγει από τα χέρια
τόσα καλοκαίρια που δεν σ' αγαπούσα'..."

Η μελωδία...τι  φούσκωμα. Νιώθω να φτερουγίζει η ψυχή μου. Θέλω να χορεύω σαν το τραγουδώ και χορεύω. Πάντα!
Τα καλοκαίρια που έχουν φύγει από τα χέρια μας...που έχουν χαθεί! Είναι Χριστούγεννα  2012, στο μαγικό Καζαβίτι. Με τον ξάδερφο μου τον Πέτρο, έχουμε βγει για μαι φανταστική παγωμένη μεταμεσονύκτια βόλτα στο δάσος. Μια αξέχαστη βραδιά. Μια αξέχαστη συζήτηση.
Ο Πέτρος μιλούσε για όλα αυτά που χάνονται. Για όλα αυτά που αφήνουμε να σβήσουν, να ξεχαστούν. Για τις στιγμές που δεν κυνηγάμε. Για όλα όσα δεν τολμάμε από φόβο, από βαρεμάρα, από βεβαιότητα πως προλαβαίνουμε άλλη φορά, μετά, αύριο...Τον άκουγα συνεπαρμένη αμίλητη ο μεγάλος μου σοφός ξάδερφος, ο ποιητής, ο εμπνευστής...κι ύστερα είπε κάτι μαγικό.
Τόσο απλά κοινό, τόσο τετριμμένο..."Πόσα καλοκαίρια είναι η ζωή μας;  60, 70 ίσως λιγότερα ίσως λίγα περισσότερα. Αυτά είναι μικρή. Αυτά σου αναλογούν ρε μάγκα, ζήστα. Ζούμε μίζερα, "μα, μου, μη, δεν μπορώ, δεν κάνω,  είμαι χάλια, δεν αντέχω, δεν προλαβαίνω"! Τι να προλάβεις ρε συ; Πόσα σου έμειναν ρε; 5, 10, 20;
Πόσα καλοκαίρια σου έμειναν; Αυτά που σου έμειναν να τα χαρείς. Μην τα χάσεις.. Μην αφήνεις καλοκαίρι να περάσει χωρίς να το ζήσεις, μην σου φύγει κανένα καλοκαίρι..."

...Τα αγάπησα αυτά τα λόγια και τα κράτησα μέσα μου, στο κουτάκι του "για πάντα"...γιατί σκέφτηκα για πρώτη φορά με αριθμούς τα καλοκαίρια που έχασα και θύμωσα, θύμωσα με εμένα γιατί δεν τα διεκδίκησα, δεν τα χάρηκα. Σκέφτηκα για πρώτη φορά σε αριθμούς τα καλοκαίρια που ίσως μου μένουν και τρόμαξα...τρόμαξα!Κι υποσχέθηκα κανένα καλοκαίρι να μην πάει χαμένο...Να μην αφήσω κανένα καλοκαίρι χαμένο στον κύκλο της ζωής μου...Στον μαγικό κύκλο της ζωής!

Με αφορμή αυτό λοιπόν θα ήθελα για μια ακόμη φορά να σας προσκαλέσω σε μια παράσταση θεατρική. "Kύκλος ζωής."


Μια παράσταση που δημιούργησαν οι γονείς του Σχολείου της Φύσης. Η δεύτερη τους. Αυτή τη φορά ακόμη πιο δημιουργικοί, ακόμη πιο θαρραλέοι. έφτιαξαν μόνοι τους την πλοκή, έγραψαν το σενάριο, έραψαν με γιαγιάδες και λοιπούς συγγενείς τα κοστούμια, έφτιαξαν τα σκηνικά και μερόνυχτα δούλευαν για όλες τις λεπτομέρειες ενώ  άλλοι γονείς επαγγελματίες έγιναν χορηγοί για να υποστηρίξουν την προσπάθεια. Μια παρέα...ένας κύκλος ζωής, καμιά στιγμή να μην πάει χαμένη. Αυτός είναι ο μόνος στόχος!
Λοιπόν 2 Ιουνίου στις 11.00 στο θέατρο Καππα στην Περαία, εισιτήριο 5 ευρώ και τα έσοδα θα διατεθούν στην Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων (Ε.Ε.Π.Α.Α).
Μην αφήσετε αυτή την παράσταση να σας ξεφύγει...πραγματικά θα σας μείνει αξέχαστη! Για πολλούς λόγους. Υπόσχεση...

Για σκεφτείτε πόσα καλοκαίρια λοιπόν...πόσα ακόμη καλοκαίρια είμαστε διατεθειμένοι να χάσουμε για όλα αυτά που μας βαραίνουν; Πόσα;...Σκεφτείτε με αριθμούς.
Απαντώ μαζί σας, στέλνοντας την υποστήριξη και την αγάπη μου στους κουρασμένους, σκληρά εργαζόμενους γονείς που ετοιμάζουν την παράσταση  νιώθοντας ιδιαίτερα περήφανη γιατί, ανάμεσα τους είναι και  οι ομάδες μου  συμμετέχοντας ενεργά στον "Κύκλο ζωής"...
Όλοι το ξέρουμε έτσι δεν είναι; Η ζωή είναι προνόμιο. Ο χρόνος είναι δώρο. Καμιά στιγμή χαμένη λοιπόν...

Το χρωστάμε στο χαμένο μας  εαυτό, στον χαμένο μας χρόνο. Κλείνω  δανειζόμενη τη μαγική φράση της Dee Dee μιας bloger που δεν σταματά να με ξαφνιάζει με το τρόπο που σκέφτεται και γράφει: "Κάποιες φορές νιώθω τον χρόνο στις τσέπες μου σαν ψίχουλα. Τον πετάω πίσω σαν τον Κοντορεβυθουλη, να κοιτάξω να θυμηθώ ότι έζησα..."


Κανένα Καλοκαίρι αγαπημένοι μου...Κανένα Καλοκαίρι. Άλλωστε "Πέρασες τόσες βροχές για να 'ρθεις σε 'μενα, φέρνοντας χούφτες με φως να νιφτώ..."
Μαγική. Φωτεινή. Καλοκαιρινή. Καλημέρα
                                                                                             Κατερίνα

24 σχόλια:

ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΟΥΛΙΔΟΥ είπε...

...παλι πρωτη θα γραψω,ε???
Ποο δικιο εχει ο αγαπημενος ασου ξαδελφοσ...ποσο ομωσ???...ετσι ειναι...εμεις τα "κανουμε" ολα..στ χερι μας ειναι η ζωη μασς και το πως θα την ζησουμε...Καλημερα Κατερινακι μου!!!!!

υγ...ποσο κριμα που ειμαι μακρυα για να παρακολουθησω την παρασταση αυτη....

Nasia είπε...

το καλοκαίρι το χαίρομαι κι εγώ στο έπακρο! τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μου συνέβησαν καλοκαίρι!πόσο σωστό είναι αυτό που είπε ο ξάδερφός σου!
φιλάκια και καλό ,ξένοιαστο καλοκαίρι σε όλους!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Καλημέρα!!! Αγαπημένο τραγούδι... ακόμα όταν το τραγουδώ στροβιλίζομαι σαν την Μαίρη Χρονοπούλου στην ταινία!!! Οσο για το θέμα πόσα καλοκαίρια μας έμεινας... παναγίτσα μου αν σκεφτείς έτσι είναι λίγο τρομαχτικό... λίγα είναι πανάθεμά τους και δεν βλέπω να μου φτάνουν (η αχόρταγη!!!)... γι' αυτό πάω να κάνω σχέδια για αυτό το καλοκαίρι ώστε να μην πάει μέρα χαμένη!!! Σε φιλώ Κατερινάκι μου. Υ.Γ. Καλέ τελικά δικό σου ήταν το παγκάκι... κι εγώ λέω μα ποιός το πέταξε;χιχι!!! Ε, θα κάνεις όμως μια υποχώρηση για την μικρή μου,εεεεε; (ξέρεις τώρα σε κοιτάω με αυτό το βλέπω που κοιτάει η γάτα στον Σρεκ,χιχι) Δεν νομίζω να μπορείς να αντισταθείς!!!

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, που το'χω συνδέσει με αγαπημένες στιγμές (και τον γάμο μου). Το προτιμώ με την εκτέλεση του Γιάννη Κούτρα που έχει για μένα λιγότερο ρετρό και περισσότερο "τωρινό" συναίσθημα...
Οσο για το χρόνο... έχω αποφασίσει - αν και με πονά - να τον αντιμετωπίζω σαν δάσκαλο απαιτητικό, αλλά γεμάτο αγάπη...

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Καλημέρα Κατερίνα!! Κανένα χαμένο καλοκαίρι από δω και μπρος!! Και τώρα που το σκέφτομαι...κανένας χαμένος χειμώνας ή άνοιξη ή φθινόπωρο.. Όλα πρέπει να τα ζούμε και τα νιώθουμε..πολλά φιλιά

Litsa είπε...

Όχι δεν θα πάει χαμένο το καλοκαίρι, κανένα από δω και πέρα! Φέτος σαν κάτι ν' άλλαξε και σ' εμένα, έγινε ένα κλικ στο μυαλό.
Αχ αχ, το αγαπημένο μου ξαδερφάκι και τα σοφά του λόγια, που τα λέει έτσι γρήγορα και εκνευρισμένα, τι απίστευτος τύπος!
Εννοείται ότι θα τα πούμε στο θέατρο, άλλωστε το υποσχέθηκα και στο Μαράκι.
Φιλιά αδερφή και καλό καλοκαίρι, θα ακούμε μαζί τον Δάκη φέτος, ναι; Και θα πίνουμε τσάι.
Υ.Γ. το Deedaki έγραψε πάλι...

Dee Dee είπε...

Με τρομαξαν κι εμενα αυτα τα νουμερα του ξαδερφου σου :) Ποσα ακομη εχω; Εζησα τα μισα ηδη;; Κοιταω πισω και βλεπω πως εχω να θυμαμαι τοσες ομορφες καλοκαιρινες αναμνησεις. Και θυμωνω για τα καλοκαιρια που μου ελιωσαν αδικα σαν ξεχασμενο παγωτο.
Νιωθω λιγακι κουρασμενη για να υποσχεθω αλλαγη. Υποσχομαι ομως προσπαθεια :) Εξαλλου τελευταια κανω ψυχοθεραπεια με μια πολυ γλυκια γυναικα που με βοηθαει πολυ :)

Ευχαριστω για την αναφορα στο ονομα μου :) Δεν ηταν αναγκη παντως. Δεν εχω copyright σε καμια αναρτηση μου :)

Αντε σειρα να περνουν και οι αλλες εποχες. Ποσους χειμωνες εχω ακομη να ζησω;! Ποσα λατρεμενα φθινοπωρα και ανοιξες (πλακα εχει ο πληθυντικος ε;) ;

Ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο ευχομαι!! Δυστυχως στην Παρασταση δεν θα καταφερω να ειμαι. Ευχομαι καλη επιτυχια!!!!

xxx

Dee Dee είπε...

Λιτσακι μου σε ευχαριστω :)

xxxxx

Rena Christodoulou είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ!!
ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!!!!
ΤΡΟΜΑΞΑ ΜΕ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ!!!
ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΜΟΥ!!
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΕΜΒΑΘΥΝΕΙ ΟΜΩΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ!
ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΕΡΘΩ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ!!
ΠΟΛΥ ΘΑ ΤΟ ΗΘΕΛΑ!!!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ !!!!!
Ε Φ Ε Τ Ο Σ!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!

Το σούσουρο είπε...

Υπόσχομαι εδώ (για να 'χω και μάρτυρες, όχι τίποτ' άλλο) πως δεν θ' αφήσω καλοκαίρι για καλοκαίρι και χειμώνα για χειμώνα ανεκμετάλλευτα. Ρε συ, Κατερίνα, να γειάσει το στόμα σου.

lolipopfamily είπε...

Γλυκιά μου Κατερίνα (αδελφή ψυχή μου) πόσο σ'ευχαριστώ για την ανάρτηση αυτή. Ξέρεις πριν 15 χρόνια, ένα βράδυ του Σεπτέμβρη, σ'ενα μαγαζί στο Τατόι το χόρευα αγκαλιά με τον άντρα μου την νύχτα του γάμου μας. Τότε που έφυγε ένα καλοκαίρι με προετοιμασίες γάμου και πολύ τρέξιμο και την βραδιά του γάμου που επιτέλους είχαμε χαλαρώσει,το τραγουδούσαμε όλο υπόσχεση ο ένας στον άλλον, για να μην χάσουμε ξανά άλλα καλοκαίρια και για αυτά που θα ακολουθούσαν στην όμορφη Κρήτη. Τι μου θύμισες ρε κούκλα..... Σ'αγαπώ πολύ

Καλό Καλοκαίρι <3


Υ.Γ Τα λόγια της DeDee ΥΠΕΡΟΧΑ !!!!

Ανώνυμος είπε...

Και όμως είμαι ακόμα εδώ και αυτο το καλοκαίρι, λιωμένο παγωτό κυλάει στο χέρι...........
Μαρία-S.A.

Owl Mommy Βέρα είπε...

Λίγο σκληρή ερώτηση ερώτηση αλλά μας αξίζει για να μας συνεφέρει! Πόσα μας μένουν,ε; Οργάνωση τώρα!

TzinaVarotsi είπε...

Δεν είχα μετρήσει ποτέ τη ζωή με καλοκαίρια.... πόσο λίγα είναι αλήθεια!!
Το τραγούδι λατρεμένο :-))

OLINA M είπε...

Πόσο καιρό διαβάζω τις σκέψεις σου.....πόσες φορές προσπαθούσα κλαίγοντας να καταφέρω να φτάσω στο τέλος του κειμένου για να βρω την ελπίδα που πάντα συντροφεύει τα γραπτά σου...
Τολμώ να σου αφήσω σχόλιο...να σου πω ότι εδώ και λίγα χρόνια μετρώ με αγάπη τα εναπομείναντα καλοκαίρια μου, και όσο περισσότερο τα μετρώ, τόσα περισσότερα τα βρίσκω!
Γιατί τα ζω ΔΥΝΑΤΑ, αποφασισμένη κάθε λεπτό τους να μετράει διπλά.
Κι αν κάπου ξεχαστώ....το blog σου με επαναφέρει!!

mommyinhappiness είπε...

Κρατάω το καμία στιγμή χαμένη! Έτσι πρέπει να πορευόμαστε στη ζωή Κατερίνα μου, ρουφώντας στιγμές και καλοκαίρια...

Αφροδίτη είπε...

Καλό, καλό καλοκαίρι, αγαπημένη οικογένεια KaPa!

Ανώνυμος είπε...

Με προβλημτισμό σου αφιερώνω το καλοκαιρι του Σαββόπουλου.Λία απο Αθήνα.

Γωγώ είπε...

Καθώς άρχισα να διαβάζω την ανάρτηση σου, το βλέμμα μου έπεσε φευγαλέα στο βιντεο που έχεις λίγες γραμμές πιο κάτω, στιγμιαία διάβασα τον τίτλο μόνο "τόσα καλοκαίρια" και σκέφτηκα λες να είναι αυτό; και έπαθα πλάκα όταν συνέχισα παρακάτω... Ναι αυτό το τραγούδι όχι μόνο είναι απο τα αγαπημένα μου αλλά με τον άντρα μου το τραγουδούσαμε πολλές φορές απο τότε που γνωριστήκαμε έτσι στο άσχετο...απίστευτο!

Tante Kiki είπε...

Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι Κατερίνα μου με τις υπέροχες πάντα αναρτήσεις σου!!!

Lyriel Bee είπε...

Πωπω το είχα ξεχάσει αυτό το τραγούδι και πόσο μου αρέσει! Για τα καλοκαίρια πάντως, δε νομίζω πως κανένα πήγε χαμένο, γιατί όπου κιαν είμαστε, όπως κι αν το περνάμε, πάλι κάτι έχουμε να πάρουμε, κάτι μας λέει για μας και κάτι μας μαθαίνει. Είναι όμως κρίμα γενικώς να αφήνουμε το χρόνο να κυλάει δίχως να είμαστε παρόντες με όλο μας το είναι!! Γι αυτό γλυκό μου πλάσμα, εύχομαι καλό μήνα και καλό καλοκαιράκι!! Όπως το θέλεις και το ονειρεύεσαι :))!!
Τα φιλιά μου Κατερινάκι !!

Lyriel Bee είπε...

Α! και όπως είπαμε ε, περιμένω εκείνα τα καλοκαίρια τα εξωτικά με μαργαρίτες και ηλιοβασιλέματα σε ... άλλα μέρη ;)

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Καλά, έχω ανατριχιάσει με το τραγούδι!!! Το αγαπώ μιλάμε! Είναι μαγικό! Σου σηκώνει κάθε τρίχα του κορμιού....πέρασες τόσες βροχές για να ρθεις σε μένα...
Πόσο σοφά μιλάς πάλι. Καμία στιγμή χαμένη. Καμία. Απολαμβάνουμε όλα τα καλοκαίρια στο μάξιμουμ!! Είναι η αγαπημένη μου γενεθλιακή εποχή άλλωστε:)

Yianna Panou είπε...

Πως μου είχε ξεφύγει αυτή η ανάρτηση;;; Πως; Πόσο δίκιο έχει ο ξάδελφος... Κανενα καλοκαίρι μα και καμία εποχή πια χαμένη. Σε φιλώ γλυκά