Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Σήμερα!

Τον τελευταίο καιρό λαμβάνω πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα  που με βάζουν σε σκέψεις. Μηνύματα ανθρώπων που δεν περιμένουν τίποτε από εμένα, γιατί δεν νομίζω  στα αλήθεια πως μπορώ να τους προσφέρω κάτι. Άνθρωποι που μοιράζονται μαζί μου τις ιστορίες και τους φόβους τους. Για βουνά που πρέπει να ανέβουν εκείνοι ή οι οικογένειες τους. Για χαράδρες που έχουν να διασχίσουν  και γκρεμούς που πρέπει να πέσουν...


Πάντα με ξαφνιάζουν τέτοια μηνύματα σαν  αυτό από έναν ανώνυμο φίλο..."αν βρισκόταν τώρα κάποιος δίπλα μου,να μου ζεστάνει την καρδιά...να μου πει μην φοβάσαι είναι όλα ένα ψέμα...μια ανόητης φάρσα...κι εγώ να γύρω στον ώμο του και να χαμογελασω όπως παλιά..."

Μέσα στις ομάδες μου έχω αντιμετωπίσει  σχεδόν τα  πάντα. Γονείς που θρηνούσαν για παιδιά που έχασαν ή χάνουν.  Παιδιά που θρηνούσαν για τον γονιό που στερήθηκαν ή  αποχαιρετούσαν τον γονιό που "φεύγει". Είδα αδέρφια να λένε αντίο και να "γράφουν" στα αστέρια το όνομα του αδερφού που δεν θα ξαναδούν. Είδα φίλους να αποχωρίζονται φίλους και έζησα στιγμές απίθανης οργής και συντριβής όταν κάποιοι ανακάλυπταν πως κινδύνευαν να χάσουν τον εαυτό τους έχοντας μόλις παραλάβει αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεων που τους φανέρωναν μια νέα σκληρή για εκείνους πραγματικότητα... Είδα ανθρώπους να αποχαιρετούν ανθρώπους, είδα το θάνατο και τον πόνο από κάθε του πλευρά.

Την άρνηση, τη θλίψη, την οργή...Δουλεύοντας στις ομάδες είναι όλα πιο απλά. Βρίσκω τον τρόπο. Η ίδια η ομάδα βρίσκει τον τρόπο...
Μα στα μηνύματα,  πάντα με ξαφνιάζει αυτή η αίσθηση ανημπόριας. Νιώθω πως δεν μπορώ να κάνω τίποτε...Τίποτε...
Αποφάσισα λοιπόν να κάνω κάτι. Να μοιραστώ.
Να μοιραστώ μαζί μαζί σας το δικό μου απόσταγμα όλης αυτής της θλιβερής μα τόσο χρήσιμης εμπειρίας...γιατί αυτή η εμπειρία του ανθρώπινου  πόνου μόνο αγάπη για τη ζωή μου έχει χαρίσει.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όπως κι αν ζούσαν το πόνο, σε όποιο στάδιο του κι αν βρίσκονταν, όποια κι αν ήταν η σχέση τους με τον άνθρωπο που έχασαν ή έχαναν, ακόμη κι αν αυτός ήταν ο ίδιος τους ο εαυτός...πάντα, πάντα, μετάνιωναν για όλα αυτά που δεν είχαν προλάβει, ή δεν είχαν τολμήσει να πουν. Όλοι είχαν τύψεις για τα άσχημα όχι που είπαν ή έκαναν, αλλά που δεν διόρθωσαν όταν είχαν την ευκαιρία. Όλοι χαμογελούσαν σαν σκέφτονταν ή θυμόταν στιγμές ευτυχίας και λόγια αγάπης που δεν φοβήθηκαν ή δεν  παράλειψαν. Όλοι  θρηνούσαν για στιγμές που  δεν αφέθηκαν να ζήσουν με  αγαπημένους τους, με την πεποίθηση πως θα είναι εδώ και αύριο .
Όλοι μετάνιωναν για ρίσκα που δεν πήραν...

Συμβαίνουν γύρω μας τόσα άσχημα. Δυσκολίες κι αρρώστιες ακουμπούν φίλους μας και συγγενείς κι ανθρώπους που αγαπάμε κι είναι  φορές που νιώθω τόσο μεγάλη  χαρά που τρομάζω γιατί  φοβάμαι πως η θλίψη είναι εκεί κρυμμένη στη γωνία να μου κόψει το δρόμο. Σαν να περιμένω το κακό να ξεπηδήσει ξαφνικά φωνάζοντας "σε έπιασα"...Σαν να φτάνω πάντα σε αδιέξοδο και ξέρω πως δεν είμαι η μόνη που νιώθει έτσι...


Όχι αυτή δεν είναι μια ανάρτηση λυπημένη. Είναι μια χαρούμενη, χαρούμενη ανάρτηση. Γιατί έρχεται τριήμερο και θα έχουμε την ευκαιρία να τολμήσουμε να πούμε αυτά που ο εγωισμός μας  πνίγει. Θα πάρουμε πίσω τα άσχημα που μπορούμε ακόμη να αλλάξουμε και θα δημιουργήσουμε όμορφες στιγμές ευτυχίας για να τις θυμόμαστε όποτε θα τις έχουμε ανάγκη.
Αυτό το τριήμερο θα ρισκάρουμε λίγο παραπάνω...

Θα φτιάξουμε μια λίστα με όλα αυτά που θέλουμε να ζήσουμε μέσα στο επόμενο δεκαήμερο ή στο επόμενο δεκαπενθήμερο ή στον επόμενο μήνα...Ανάλογα με τις ανάγκες ή τις συνθήκες του καθένα. Μια  "must do" λίστα που δεν θα εγκαταλείψουμε με πράγματα απλά μα σημαντικά για εμάς...

Να λοιπόν κάποια από τη δική μας λίστα:

Να χορέψουμε στη βροχή.Όχι απλά να χορέψουμε...να γίνουμε μούσκεμα! Να γίνουμε παπιά χορεύοντας στη βροχή.

Να σταματήσουμε το αμάξι στην άκρη του δρόμου και να χορέψουμε όλοι μαζί στο επόμενο τραγούδι που θα μας κάνει να νιώσουμε ευτυχία.

Να σταθούμε στην άκρη ενός βράχου σε μια άγρια φουρτουνιασμένη θάλασσα και να πιτσιλιστούμε από το κύμα, με τα χέρια ανοιχτά.

Να κάνουμε ένα πάρτι στο σπίτι μόνο οι τέσσερις μας.Να ντυθούμε με τα καλά μας και να χορέψουμε Latin στο παρκέ...μετά από ένα τέλειο γεύμα με κεριά.

Να ντυθούμε "μέταλλα" και να χορέψουμε  rock  χοροπηδώντας ξυπόλητοι.

Να μοιραστούμε ο ένας με τον άλλο "τι είναι αυτό που αγαπώ σε εσένα" και να του φτιάξουμε ένα μικρό αιώνιο φυλαχτό με την αγάπη αυτή. Ένα μπουκαλάκι με μήνυμα, μια φιγούρα από πλαστελίνη, μια ζωγραφιά, ένα βραχιολάκι από κλωστές, οτιδήποτε.

Να φωνάξουμε  όλοι μαζί το όνομα μας στην άκρη ενός γκρεμού.

Να κάνουμε μια ομαδική οικογενειακή ζωγραφιά με δαχτυλομπογιές σε ένα πελώριο χαρτί.

Να κάνουμε πικ νικ στην άκρη μιας λίμνης και μετά να χορέψουμε με τα πόδια μας να βρέχονται στα νερά της.

Να οργανώσουμε με φίλους μια ημέρα ποδηλάτου και να πάμε όλοι μαζί με τα ποδήλατα μέχρι το επόμενο παραθαλάσσιο χωριό, να στρωθούμε μετά στην άμμο να παίξουμε, να φάμε και να λιαστούμε.

Κι άλλα κι άλλα...και κάθε φορά άλλα τόσα κι άλλα τόσα, με την πίστη  ότι θα χορτάσουμε ο ένας τον άλλο με αγάπη, με λόγια, με αγκαλιές, με στιγμές...Ότι θα χορτάσουμε ο ένας τον άλλο.
Για όσο...Για πάντα!
Σήμερα είμαστε εδώ κι ότι κι αν φέρει το αύριο είναι κρίμα να  το χάσουμε  με το φόβο αυτού που μπορεί  να έρθει, μπορεί και να μην έρθει ποτέ.
Σήμερα είμαστε εδώ κι ότι κι αν φέρει το αύριο...το σήμερα θα έχει φύγει για πάντα.
Σήμερα κρατάμε στα χέρια μας ένα υπέροχο δώρο κι είναι ύβρις να μην το χαρούμε.
Σήμερα θα κάνουμε τη  "must do" λίστα μας. Σήμερα όχι αύριο, γιατί το σήμερα είναι πιο δυνατό από το αύριο.
Αν νομίζεις πως φοβάσαι το αύριο...σκέψου πόσο ακόμη πιο τρομακτικό μπορεί να γίνει το αύριο αν έχεις να το ζήσεις με τις τύψεις από τα λάθη, τις απώλειες και τις χαμένες ευκαιρίες του σήμερα! Να το ζήσεις μετανιώνοντας για αυτά που δεν τόλμησες να κάνεις ή να πεις, όταν είχες το μαγικό "σήμερα".

Οπότε σήμερα...βάλε λουλούδια στα βάζα. Δώσε ζουμερά φιλιά για καλημέρες. Στάσου για λίγο στο δρόμο για να κοιτάξεις κάτι που βρίσκεις όμορφο. Άργησε σε ένα ραντεβού. Χαιρέτα έναν φίλο με μια βαθιά σφιχτή αγκαλιά. Κάνε μια παλαβομάρα. Γέλασε φωναχτά. Πες μια μαλακία...και μετά γέλα με αυτή. Κλείσε τα μάτια τρώγοντας κάτι που βρίσκεις τέλειο. Άκου δυνατά μουσική και τραγούδα με όλη σου την παραφωνία το αγαπημένο σου τραγούδι. Μην κατακρίνεις, πνίξε την αρνητική κριτική και τις καυστικές σκέψεις. Γίνε γελοίος, για να κάνεις ένα παιδί να γελάσει. Ζήτα μια συγνώμη και πριν τελειώσει η μέρα...κάνε τη δική σου λίστα! Για όσο...για πάντα!
Σήμερα δεν θα περιμένουμε τίποτε να έρθει....θα πάμε εμείς!


Καλημέρα αγαπημένοι ....αγαπημένοι μου! Καλό κουράγιο εκεί έξω...
                                                                                   Κατερίνα

34 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα πόσο μαζί σου είμαι! Να ήξερες τι κουβέντα είχα προχθές το βράδυ!!! Αυτά έλεγα για 1000στή φορά! Πόσο μαζί σου είμαι :) Έκανες πολύ καλά που έγραψες αυτό το κείμενο! Ξέρεις πόσοι το έχουν ανάγκη; Καμιά φορά τους τα λένε δικοί τους άνθρωποι και δεν "ακούν". Από έναν τρίτο ,μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά το μυαλό! Σε ευχαριστώ!!!
Σε φιλώ και θα σου στείλω κι ένα προσωπικό μήνυμα

Effie's Sweet Home Designs είπε...

Καλημέρα!!!!!!!!!

Dee Dee είπε...

Καλημερα κι απο εμενα και καλο τριημερο :)
Θα φτιαξω κι εγω την λιστα μου λοιπον !

myStickland είπε...

Kαλημέρα,με αγάπη!!
Ξέρεις πόσες φορές και εγω κάνω παλαβομάρες και γελάω δυνατά και χορεύω χωρίς σταματημό και τραγουδάω και..και..
Τι με νοιάζει αν με κοιτάνε λίγο περίεργα οι άλλοι;
Σκασίλα μου!!Το τώρα είναι πιο σημαντικό απο οτιδήποτε άλλο και χαίρομαι που το ανακάλυψα νωρις!!
Μακάρι να το κάναμε όλοι μας!!
Φιλιάααα..
υ.γ.να μην ξεχάσω να σου πω οτι σε αγαπώωω!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Πόσο αισιόδοξη ανάρτηση και ξεσηκωτική Κατερινάκι! Έτσι είναι όπως τα λες. Μην αφήνουμε για αύριο ότι μπορούμε να κάνουμε σήμερα. Να ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο. Αγχωνόμαστε για πράγματα που ίσως γίνουν στο μέλλον και δεν βλέπουμε μπροστά μας, την υγεία που έχουμε, την οικογενειακή θαλπωρή, τους αγαπημένους μας φίλους. Μόνο όταν τα χάνουμε μετανιώνουμε που δεν ζούσαμε τόσο καιρό.
Φεύγω για λίστα 3ημερου λοιπόν! Θα αφήσω την 1,5 μέτρο στοίβα ασιδέρωτων και θα πάω τα παιδάκια μου βολτούλα στη θάλασσα το μεσημέρι. Ας φορέσουμε τσαλακωμένα ρούχα:) Σημειώνω και τις άλλες σούπερ ιδέες σου.
Καλημέρα όλη μέρα και ένα ξεκούραστο τριήμερο σας εύχομαι!!!

lolipopfamily είπε...

Στις αναρτήσεις μου, θα καταλάβεις οτι η γλειφιτζουροοικογένεια είναι οπαδός αυτών που γράφεις. Τι να πω βρε Κατερίνα, βαρέθηκα όλοι να περιμένουν το ουρανοκατέβατο και την μεγάλη αλλαγή χωρίς να κάνουν τίποτα γι'αυτό. Τώρα με την κρίση, βρήκαν και μια δικαιολογία για να μιζεριάζουν.Είναι μεγάλη κουβέντα αυτή...Άστο. Νιώθω ώρες ώρες Κατερινιώ μου οτι σε σένα βρήκα μια αδερφή ψυχή. Θα το κοινοποιήσω αν δεν σε πειράζει. Καλό τριήμερο !!!

Penelope είπε...

Πράγματι, τα περισσότερα (όχι όλα, όμως...) γεγονότα σ' αυτή τη ζωή, πρέπει ν' αποφασίσεις εσύ να πας να τα συναντήσεις!
Να τα γνωρίσεις και να δεις αν τελικά θα σου κάνουν...και θα τα αγαπήσεις!
Έχεις δίκιο Κατερίνα μου.

Unknown είπε...

Μοναδικός ο τρόπος γραφής σου...αγαπώ! Πόσο συμφωνώ να ξερές!!
Σε φιλώ πολύ!
Όλγα

Ανώνυμος είπε...

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΑΛΣΑΜΟ
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ'''''''
ΘΑ ΚΑΝΩ ΤΗΝ ΛΙΣΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΡΙΤΗ ΞΑΝΑ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ'''
ΜΙΝΑ ΑΠΟ ΕΥΒΟΙΑ

Ανώνυμος είπε...

Μια γλυκιά καλημέρα από την μακρινή Μελβούρνη. Είναι 11.30 το βράδυ και πριν λίγο γύρισα από το απογευματινό ελληνικό σχολείο. Μέρες γεμάτες έντασης, λόγω ιατρικών εξετάσεων. Ετοιμαζόμαστε για την αυριανή παρέλαση στο κέντρο της Μελβούρνης κι ανυπομονώ να καμαρώσω τα μικρά μου! Θα σας στείλω φωτογραφίες.

Σε καταλαβαίνω, λόγω δουλειάς... ώρες-ώρες νομίζω ότι με τόσες συζητήσεις, εξομολογήσεις και μηνύματα που λαμβάνω "μπουκώνω" και δεν μπορώ να λειτουργήσω. Δεν είναι εύκολος ο δρόμος που διαλέξαμε, Κατερίνα. Αλλά είμαστε εδώ για να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου.

Μια γλυκιά καλημέρα λοιπόν κι από εμένα. Να περνάτε υπέροχα και χαίρομαι όταν μαθαίνω νέα σας. Σκέφτομαι να κλείσω το ιστολόγιο μου, αλλά θα περνάω να σας διαβάζω.. Φιλιά :)

Ανώνυμος είπε...

Πολύ μου άρεσε η ανάρτησή σου! Δεν ήξερα ότι είσαι σε τέτοιες ομάδες, μπράβο σου για την πολύτιμη στήριξη που δίνεις! Όσο γι'αυτά που είπες συμφωνώ απόλυτα και έτσι είναι η φιλοσοφία μου, να κάνω όσα μπορώ σήμερα με όσους αγαπώ. Μακάρι να σκεφτούν όλοι έτσι! Τα φιλιά μου!

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Απλα υπεροχο! Κραταω καθε γραμμη αυτου του κειμενου. Σε ευχαριστω.

Owl Mommy Βέρα είπε...

Θετικές, ανέμελες σκέψεις και πράξεις! Συμφωνούμε! Ας κάνουμε καμμιά παλαβομάρα! Τι θα'χουμε να θυμόμαστε στα 60..70.. μας;;;

Ερμιόνη είπε...

Είσαι θεά... αυτό μόνο!
Πολλά φιλιά και καλό 3ήμερο (που θα είναι, είμαι σίγουρη)!

Nasia είπε...

το στοιχείο μου!!!χαχαχαχα ό,τι ''παλαβό'' κυκλοφορεί το κάνω και το προετοιμάζω για να περάσουμε ωραία μακριά απο προβλήματα...έχω γίνει ατραξιόν ,γιατί ακριβώς έτσι σκέφτομαι κι εγω! και ΝΑΙΙΙΙΙΙ βοηθάει πολύ την ευχάριστη ψυχολογία!συμβουλεύω κι εγω όσους διαβάσουν την ανάρτησή σου να μην μείνουν στη σκέψη ,αλλά βουρ για την πράξη!!!!!
φιλάκια πολλά σε όλους σας!

myStickland είπε...

Κατερινάκι ήρθα πάλι,μα όχι με άδεια χέρια!!
Εφερα ενα μικρό ευχαριστώ φυλαγμένο μες στις χούφτες μου και στην καρδιά μου!
Με αγάπη:
http://mystickland.blogspot.gr/2013/03/blog-post_9522.html

xxx

Αφροδίτη είπε...

Δεν είσαι κίνημα, δεν είσαι τάση, δεν είσαι ιδέα, δεν είσαι φιλοσοφία, είσαι ιδανικό, που δεν το προδίδεις ποτέ!

Rena Christodoulou είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΘΗΣΑΥΡΟΣ!!!
ΠΑΝΤΑ ΠΑΙΡΝΩ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ!!!!
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ!!!
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ ΣΕ ΕΣΕΝΑ;
ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΥΛΑΚΤΟ, ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΑΓΙΚΟ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!

Unknown είπε...

Για όσο...Για πάντα !
Πόση δύναμη χαρίζεις να ξερες...

Σου στέλνω φιλιά κι αγκαλιές...

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα, σε ευχαριστώ Περνάω μια δύσκολη περίοδο σε δυο επίπεδα της ζωής μου και είχα ανάγκη από ένα κείμενο σαν το δικό σου.

Georgina είπε...

Δεν είχα διαβάσει αυτή την ανάρτηση! Έπρεπε να με είχες στείλει με κατευθείαν εδώ!Σε σφιχταγκαλιάζω και σ' ευχαριστώ διπλά! Φιλιά πολλά πολλά πολλά!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Καλημέρα Κατερινάκι!! Μου έφτιαξες τη μέρα σήμερα!! Σε φιλώ!!

Eleni είπε...

Μπράβο Κατερίνα!!!!
καλό τριήμερο, να περάσετε όμορφα!
Φιλιά!

margeor είπε...

Καλημέρα!
Σήμερα: ναι θα ζήσω το σήμερα! Έχεις απόλυτο δίκιο Κατερίνα μου! Και το ¨μου¨ δεν είναι ψεύτικο, απλά μια λέξη δίπλα στο όνομά σου! Είναι, γιατί έτσι σε αισθάνομαι, όταν διαβάζω τα λόγια σου. Κατερίνα μου..... κοντά σε μένα και σε τόσους άλλους!
Να είσαι πάντα πηγή έμπνευσης εδώ και στην καθημερινή σου ζωή, να είσαι πάντα το φωτεινό αστέρι που κάνει τα δύσβατα μονοπάτια λιγότερο μοναχικά!

Ανώνυμος είπε...

Σήμερα σας ανακάλυψα και χάρηκα πολύ για αυτό.Εξαιρετικά τα όσα γράφετε και πολύ αισιόδοξα για μια περίοδο φορτωμένη με απαισιοδοξία και απύθμενο άγχος.Οσοι μπορούν και αγκαλιάζουν έστω και με τον λόγο τους τον καλό,τους πονεμένους θεωρώ οτι επιτελούν ένα θεάρεστο έργο.Mπράβο σας,κυριολεκτικά.Η λίστα σας,χωρίς να είναι μανιφέστο,ή μανιέρα,είναι ουσιαστικά ένα βοήθημα,το οποίο δίνεται με σεβασμό,σεβόμενη απόλυτα την καθημερινότητα του καθενός μας,τα θέλω του,τις επιθυμίες του,χωρίς περιορισμούς ή αφορισμούς.Τιμάται τόσο το επάγγελμά σας-τυχεροί όσοι είναι στις ομάδες σας-αλλά δείχνεται καί με τον ωραιότερο τρόπο τι σημαίνει οικογένεια,αγάπη καί ειδικότερα ΖΩΗ.Να είστε καλά και πάντα δίπλα σε όποιον σας έχει ανάγκη,γιατί όχι και σε όλους όσους μπαίνoυν στο blog σας,και παίρνουν λίγη από την θετική σας ενέργεια και την αγάπη σας τόσο για τον άνθρωπο,όσο και για την ζωή.Ευχαριστώ,ΛΙΑ απο Αθήνα.

Unknown είπε...

Kαλή μου Κατερίνα καλημέρα... Καλώς σε βρήκα, είναι η πρώτη φορά που διαβάζω ανάρτησή σου και... έπεσα διάνα. Μα πόση αισιοδοξία αποπνέουν όσα γράφεις; Τι όμορφες εικόνες που περιγράφεις, τι λαμπρές ιδέες, τι μηνύματα περνάς! Κινητοποιείς μέχρι και τον πιο απαισιόδοξο, θεωρώ!

Λοιπόν ναι! Σήμερα κι εγώ θα δημιουργήσω στιγμές για να θυμάμαι!

Φιλιά πολλά!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Λυπάμαι όταν βλέπω ανθρώπους που δεν ενώ είναι καλά (με την λογική έννοια του όρου:λεφτά, υγεία, οικογένεια) δεν ξέρουν να απολαυμβάνουν την ζωή τους! "Δεν θα βγούμε γιατί έχει κρύο, δεν θα έρθουμε γιατί έχουμε σινάχι, δεν θα φάμε γλυκό για να μην παχύνουμε, δεν, δεν, δεν" Και λυπάμαι γιατί είναι φίλοι μου και θέλω να τους το βρωντοφωνάξω... ότι η ζωή περνά και χάνεται (όπως λέει και το υπέροχο αυτό τραγούδι). Θα ήθελα να τους κολλήσω την λίστα στα μούτρα (με την καλή έννοια) μπας και ξυπνήσουν!!! Εγώ πάντως είμαι οπαδός της λίστας σου και θα προσπαθώ όσο μπορώ και αναπνεύω να είμαι εκπρόσωπός της σε όλους τους φίλους μου!!! Σε φιλώ και ανυπομονώ να τα πούμε από κοντά!!! Callie by Anthomeli

Ανώνυμος είπε...

Γειά σου Κατερίνα,με αφορμή την ιστορία του Νάντο που διάβασα σε κάποιο άλλο σάιτ σε πάρακολουθώ εδώ και καιρό.Έχω βλέπεις και εγώ μια μικρή μουσουδίτσα και ένιωσα κάθε σου λέξη μέσα στο πετσί μου.Πόσο επίκαιρη όμως και αυτή σου η ανάρτηση τώρα για μένα, τώρα που ο θείος μου δίνει τη μάχη του με την <>αλλά απο ότι φαίνεται έχει χαθεί για αυτόν...Σε εκτιμώ πολύ Μαρίνα

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Αν ήξερες πόσα τέτοια μηνύματα έχω πάρει τα τελευταία χρόνια..με μερικές έχω γίνει φίλη, σχεδόν οικογένεια..Έχω κλάψει όταν δεν μπόρεσα να βοηθήσω, έχω ξενυχτήσει για να σκέπτομαι αν συμβούλεψα σωστά, αν ήμουνα σκληρή ή ελαστική..Η ζωή είναι τόσο απρόσμενη που πρέπει να την ζούμε κάθε στιγμή, να απλώνουμε εμείς το χέρι χωρίς εγωισμό, να λέμε το σ' αγαπώ και το συγνώμη χωρίς δεύτερη σκέψη. Συμφωνώ σε όλα μαζί σου Κατερίνα μου, δύσκολοι καιροί, όλα μας φταίνε..μα για όσα θα χάσουμε από εκείνα που πραγματικά θα έχουν σημασία ..θα φταίμε εμείς.

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Ήρθα να σου πω ότι ακολούθησα τη συμβουλή σου και σήμερα παρατήσαμε όλες τις δουλειές με τον άντρα μου, πήραμε τα παιδιά μας φτιάξαμε σαντουιτσάκια και την κάναμε για μίνι ημερήσια εκδρομούλα στη φύση, στα άλογα και στα ελαφάκια!!! Περάσαμε υπέροχα, τρέξαμε, παίξαμε, γελάσαμε!!!
Σ'ευχαριστώ που είσαι φίλη μας και μας δίνεις τόσα πολλά!!! Είναι υπέροχο αυτό που κάνεις για μας.

Mamaggela είπε...

Όλοι χρειαζόμαστε μια λίστα τελικά!
Μπράβο, Κατερίνα! :)

Ανώνυμος είπε...

@πολύ αισιόδοξη κ ανθρώπινη η ανάρτησή σας!!!μου έδωσε κουράγιο!!!

Demi είπε...

Υπέροχη ανάρτηση Κατερινάκι!!!

Unknown είπε...

Τι να πρωτο πω οι φίλοι σας και θέλω να πιστεύω και έγώ έγραψαν αυτά που ήθελα να γράψω και άλλα τόσα! Μπράβο σας που είστε εκεί ο λόγος σας βάλσαμο σας παρακολουθώ και άλλες φορές πολλές φορες έχω συμφωνήσει μαζί σας Να είστε όλοι καλά και να χέρεστε την οικογένειά σας.xiotiko.blogspot.gr