Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Τα κορίτσια μου!

Πριν χρόνια πίστευα πως  οι πιο δυνατές φιλίες είναι οι παιδικές. Πίστευα  πως είναι δύσκολο να κάνεις φίλους καλούς όταν είσαι μεγαλύτερος και πως όταν πια μεγαλώσει  κανείς έχει ήδη αρκετούς ανθρώπους στη ζωή του και δεν χρειάζεται κι άλλους...

Έτσι πίστευα και δεν έψαχνα νέες γνωριμίες και νέους φίλους. Ένιωθα γεμάτη και καλυμμένη.
Μα η ζωή έχει άλλα σχέδια.

Πριν χρόνια πίστευα επίσης ότι φίλους κάνεις ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζεις.Έχεις κοινά ενδιαφέροντα, κοινές απόψεις, μοιράζεσαι παρόμοιες εμπειρίες ζωής κλπ κλπ.Κολλάς δηλαδή, πως το λένε. Απλά ταιριάζεις.
Η ζωή έχει άλλα σχέδια...

Στα νιάτα μου επίσης πίστευα πως υπάρχουν οι άνθρωποι που τους γνωρίζεις και από την αρχή σου είναι συμπαθητικοί ή αντιπαθητικοί κι αυτό δύσκολα αλλάζει...κι αν σου κάτσει είναι γιατί είστε αδερφές ψυχές και το νιώθεις από την αρχή.
Η ζωή έχει άλλα σχέδια.

Τέλος πίστευα πως μια παρέα για να κολλήσει και να γίνει παρέα χρειάζεται ομοιογένεια.
Μα...η ζωή έχει άλλα σχέδια...

Είχα και εξακολουθώ να έχω  τις παιδικές  μου φίλες που αγαπώ και είναι πάντα εκεί, έχοντας το κομμάτι τους στη ζωή και στην ψυχή μου.
Μα τα τελευταία κοντά 15 χρόνια η ζωή μου έφερε μία ακόμη ανατροπή...Τα κορίτσια μου!


Γνωριστήκαμε στη δουλειά. Όχι όλες μαζί. Την πρώτη που γνώρισα, την αντιπάθησα με την πρώτη ματιά.Δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να έχουμε τίποτε κοινό σκέφτηκα.
Μετά γνώρισα τις άλλες δυο και η μια μου φάνηκε ότι δεν είναι και πολύ καλά στα μυαλά της και την άλλη την προσπέρασα αδιαφορώντας.Τι σχέση θα μπορούσα να έχω εγώ με αυτές τις τρελάρες.... Μετά γνώρισα την τέταρτη που είπα ότι δεν πρόκειται ποτέ, ποτέ, μα ποτέ στη ζωή μου να συνεννοηθώ μαζί της και μετά γνώρισα και την πέμπτη που μου φάνηκε ότι ίιιιισως και να μπορέσουμε να συνενοηθούμε, όσο χρειαστεί για να μην μου τη σπάει.
Πόσο υπεροπτικός τρόπος να γνωρίζεσαι με ανθρώπους...Πόσο αμυντική στάση απέναντι στο ρίσκο κάθε νέας γνωριμίας!!Μα η ζωή είχε άλλα σχέδια μαζί μου...

Σαν κάποιος λοιπόν, να άρχισε τις φάρσες κι έπρεπε να γίνουμε σιγά σιγά ομάδα και να συνυπάρξουμε και να συνεργαστούμε...Αυτό έγινε αργά και σταδιακά. Και μέσα σε ένα χρόνο βρεθήκαμε να δουλεύουμε  μαζί.
Και τότε τι έγινε; Δεν κατάλαβα ποτέ..Μια έκρηξη. Φτιάξαμε μια καταπληκτική ομάδα, κάναμε  απίστευτα εμπνευσμένη δουλειά και το λέω με πλήρη αντικειμενικότητα και όχι μόνο εγώ, θα συμπληρώσω.... Γουστάραμε τρελά. Έμπνευση, τρέλα, ιδέες, αλλαγές, βλακείες, εκδρομές, συγκρούσεις, λάθη.
Η ανομοιογένεια έγινε εργαλείο και αρχίσαμε να συμπληρώνουμε η μια την άλλη με έναν τρόπο που ποτέ δεν φανταζόμασταν. Κάναμε απίθανα πράγματα μαζί. Ζήσαμε στιγμές μεγαλείου. Δέσαμε.
Άρχισαν να  αποκαλούν  την ομάδα μας, "dream team" και όταν η δομή της ομάδας σταδιακά άλλαξε έμεινε στο βάθος μια απίθανη φιλιά. Σαν κάρβουνο που περνώντας τα χρόνια μετατρέπεται σε διαμάντι.
Έτσι νιώθω τη σχέση αυτή με τα κορίτσια...Τα Golden girls μου! 


Η σχέση ήταν πια "διάσημη"  στο χώρο της δουλειάς κι άρχισαν  να μας αποκαλούν G6, υποκοριστικό που τελικά μας έμεινε...

Η ζωή έχει άλλα σχέδια λοιπόν και εγώ στάθηκα εκεί να απολαμβάνω και...να αποδέχομαι πως:
  • Ναι! δημιουργούνται δυνατές φιλίες και μετά την παιδική ή νεανική ηλικία.
  • Όχι με τους φίλους δεν χρειάζεται απαραίτητα να ταιριάζεις ή να έχεις κοινές εμπειρίες, ή ακόμη και κοινά ενδιαφέροντα!!! Τα δημιουργείς μετά...
  • Όχι τα πρώτα συναισθήματα δεν παίζουν κανένα ρόλο και ναι οι πρώτες εντυπώσεις αλλάζουν, αλλάζουν, αλλάζουν.
  • Όχι η ομοιογένεια δεν είναι εμπόδιο για μια δυνατή φιλιά και βέβαια...ποτέ μην λες ποτέ, για κανέναν άνθρωπο που θα βρεθεί στο δρόμο σου!
  • Οχι δεν έχει σχέση το πως είναι, ή πως σου φαίνονται εκείνοι οι άλλοι άνθρωποι, αλλά το πως είσαι εσύ στην παρούσα φάση. Πόσο ανοιχτός, πόσο γεμάτος, πόσο κολλημένος, πόσο υπερόπτης.
Ναι! Η ζωή μου έδωσε μάθημα...


Συναντιόμαστε και λέμε, λέμε, λέμε, αναλύουμε μέχρι θανάτου, ισοπεδώνουμε και αυτοανερούμαστε, μιλάμε με λόγια μεγάλης σοφίας, δικά μας και ξένα. Θυμόμαστε, κλαίμε  (απαραίτητα) και μετά γελάμε και μετά κοροϊδευόμαστε. Τρώμε πολύ, πίνουμε και καπνίζουμε κι ένα ωραίο θεριακλήδικο τσιγάρο παρόλο που καμιά μας πια δεν καπνίζει στην...κανονική της ζωή!
Ένας κοινός μας φίλος λέει: "Όταν βγαίνετε είστε απειλή. Έξι Θεραπεύτριες και Ψυχολόγοι μαζί, αλίμονο σε όποιον πέσει στο στόμα σας." ...χωρίς σχόλιο...
Ο Πα λέει ότι κάθε φορά που  συναντιόμαστε είμαστε "ζημιά", γιατί μετά του γεμίζω το κεφάλι με ..."καταπληκτικές ιδέες" και συναισθηματικές αναλύσεις!

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πως αυτό που μας ένωσε ήταν η δουλειά. Ήταν αρχικά η κοινή μας βάση μα εκεί υπήρχαν τόσοι άλλοι άνθρωποι. Δεν δέσαμε με όλους. Η μαγιά ήταν αλλού...που; Θέμα ανάλυσης για την επόμενη μας  συνάντηση!!!! μα νομίζω πως η παντελής έλειψη ανταγωνισμού λόγω της αποδοχής της διαφορετικότητας μας, έπαιξε το ρόλο της...

 

Αφορμή για αυτή την ανάρτηση έγινε το άρθρο που διάβασα πριν από λίγο καιρό που εν ολίγης υποστηρίζει πως οι γυναικείες φιλίες προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροζωία....Καταλαβαίνω το γιατί.
Το νιώθω κάθε φορά που γυρνάω σπίτι μετά από συνάντηση μαζί τους και νιώθω ξανά σημαντική, έξυπνη, δημιουργική κι όμορφη κι ολοζώντανη και νιώθω κομμάτι τους...Δική τους!
Με εκείνες είμαι απόλυτα ελεύθερη, ο εαυτός μου γιατί για αυτό μου τον εαυτό με διάλεξαν και με δέχθηκαν και με αγάπησαν...Για αυτόν μου τον εαυτό, όσο κι αν είναι κακός ή σκάρτος ή  λάθος ή οτιδήποτε, στα μάτια κάποιου άλλου.

Οι φίλοι είναι σημαντικοί άνθρωποι, γιατί τους διαλέγεις και σε διαλέγουν. Δεν έτυχε, δεν πρέπει...
Είναι το ξεσκαρτάρισμα μας ανάμεσα σε εκατοντάδες ανθρώπους που θα συναντήσουμε σε αυτή τη ζωή! Για φαντάσου...Κι ανάμεσα σε εκατοντάδες, είναι οι διαλεχτοί μας και είμαστε οι διαλεχτοί τους!
Τι διάκριση....

Οι φίλες μου με "ισιώνουν", όπως λέω εγώ. Με ξέρουν τόσο καλά, που καμιά φορά είναι τρομακτικό...και μπορώ να θυμηθώ άπειρες φορές που με μια ατάκα, με μια λέξη, ή με μια ιστορία, με έφεραν εκεί που χρειαζόταν να είμαι...στη θέση μου!Συναισθηματικά και επί της ουσίας.

Δεν είμαστε από αυτές τις φίλες που βλεπόμαστε πια καθημερινά ή τόσο συχνά γιατί η ζωή, δεν το επιτρέπει.Βρισκόμαστε περισσότερο, μεμονωμένα γιατί μένουμε μακριά, κι είμαστε πολυάσχολες...Έτσι όταν βρεθήκαμε προχθές όλες μαζί, ήθελα να εκτυπώσω αυτό το απίθανο άρθρο της Όλγας Χατζηχρίστου  που με είχε συγκινήσει πολύ, όταν το πρωτοδιάβασα για να τους το χαρίσω.
Μια εξομολόγηση της Όλγας προς τις φίλες της που ήταν σαν να την έκανα εγώ στις δικές μου φίλες...γιατί τελικά όλες οι γυναικοπαρέες ίδιες είναι!
Ξέχασα όμως να το κάνω, οπότε τους το χαρίζω τώρα, μέσα από το διαδίκτυο γιατί ξέρω πως ενώ έχουν κακή σχέση με το internet, δεν παραλείπουν να βολτάρουν στο KaPaworld. Η Βαγγελιώ βέβαια πάντα μου λέει κάτι που διάβασε, πως δηλαδή "Η δημοσιότητα συσκοτίζει την πραγματικότητα"...πράγμα που βέβαια, ισχύει (όπως πάντα), μα...η μια φίλη βγήκε ψώνιο! (χαμόγελο)


Μικρές μου G6 αφιερωμένο...Κι αφιερωμένο σε όλες τις κοριτσοπαρέες...που μας χαρίζουν χρόνια και μας ενώνουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε αυτό που θα είμαστε πάντα κατά βάθος...Κορίτσια!
Τρελοκόριτσα....(όπως αποκαλώ την κοριτσοπαρέα της μαμάς μου!!!)

"Every me and every you...."
                                                                                                  Κατερίνα

17 σχόλια:

alex είπε...

Καλημέρα με πολλές ευχές και ότι καλύτερο για το 2013.Ενδιαφέρουσα ανάρτηση με πραγματική εικόνα και έννοια της λέξης φιλία. Μια ματιά με πολλές εκδοχές. Θα το ξαναδώ αλλιώς το θέμα λες????....

elena είπε...

Αχ πόσο σας ζήλεψα, οι πραγματικές φιλίες απο το χώρο εργασίας είναι θησαυρός! Δυστυχώς στη δική μου δουλειά είναι όλοι ανταγωνιστικοί και καχύποπτοι. Όσες φορές έχω αφεθεί, το έχω μετανοιώσει. Δε σταματώ να ελπίζω όμως, ειδικά μετα το παραδειγμα σας!

Ανώνυμος είπε...

Καπως ετσι αισθανομαι και εγω για τις φιλεσ μου . Ειμαστε μαζι πολλα χρονια απο το σχολειο αλλα ειμαστε τοσο πολυ διαφορεικες που αυτο μας ενωνει τελικα και παροτι ειμασταν πολλα χρονια μακρια η μια με την αλλη ουσιαστικα δεν χωρισαμε ποτε . Ακομα και τωρα οι τρεις μας ζουμε τελειως διαφορετικες ζωες, αλλα παντα ειμαστε η μια διπλα στην αλλη . Οι φιλεσ μου ειναι ενα κομματι της ζωησ μου που ειμαι πολυ περιφανη γι'αυτο και αυτο και μονο λεει πολλα.
Φιλια και πολλες καλημερες απο τα Χανια
Ελενη Μ.

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Καλημέρα Κατερίνα :) Μεγάλο κεφάλαιο άνοιξες σήμερα.

Το άρθρο σου είναι για πολλή σκέψη και προβληματισμό (για εμένα μιλάω), αφού αυτά που πίστευες και που η ζωή με τα άλλα σχέδιά της σου έχει αναιρέσει, εγώ εξακολουθώ να τα πιστεύω.

Θεωρώ πώς όλα στη ζωή μας είναι (περισσότερο) θέμα επιλογής και (λιγότερο) θέμα τύχης. Ακόμη και σε πολλές (όχι σε όλες) τις περιπτώσεις που είναι καθαρά θέμα τύχης, πάλι εμείς είμαστε αυτοί που έχουμε την επιλογή του τρόπου αντίδρασης σε κάθε δράση. Τι θέλω να πω. Στην περίπτωσή σου, η 'τύχη' ήταν ότι βρεθήκατε να δουλεύετε και οι 6 μαζί και έτσι σιγά-σιγά καταφέρατε να δέσετε (εδώ κολλάει η 'επιλογή') μέσω της διαφορετικότητας και συμπληρωματικότητάς σας. Αν δεν είχατε βρεθεί να δουλεύετε μαζί, ενδεχομένως να είχες σταθεί στις αρχικές εντυπώσεις που είχες για καθεμία ξεχωριστά και που αυτές οι εντυπώσεις από μόνες τους ήταν ανατρεπτικός παράγοντας ώστε να τις πλησιάσεις περισσότερο. Έτσι δεν είναι;

Άρα, το αν δίνουμε ή όχι δεύτερες ή τρίτες ευκαιρίες σε κάποιους ανθρώπους για να τους 'τοποθετήσουμε' στη ζωή μας, πολλές φορές είναι πρωτίστως τύχης και δευτερευόντως (και) επιλογής.

Στη δική μου περίπτωση, δεν είχα την 'επιλογή' να δώσω δεύτερες ευκαιρίες σε ανθρώπους που εκ πρώτης όψεως δε συμπάθησα ή θεώρησα ότι απλά δεν ταιριάζω, γιατί απλά δεν είχα την 'τύχη' να έχω αυτές τις δεύτερες ευκαιρίες που ίσως με έκαναν να αναθεωρήσω τις αρχικές μου εντυπώσεις.

Σε μπέρδεψα; Έγραψα ό,τι σκεφτόμουν χωρίς να σκέφτομαι ό,τι γράφω. Πρωινές συγκεχυμένες σκέψεις και μάλιστα χωρίς να έχω ολοκληρώσει τον καφέ μου. Τι περιμένεις...

Φιλιά xxx

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

...να συμπληρώσω κάτι στο προηγούμενο σχόλιό μου...

Σκέφτηκες ποτέ ότι ίσως η ιδιότητα/ επάγγελμά σας (θεραπεύτριες/ ψυχολόγοι) έχει βοηθήσει στο να κολλήσετε τόσο πολύ μεταξύ σας; Δεν εννοώ από την άποψη ότι έχετε την τύχη να δουλεύετε μαζί αλλά από την άποψη ότι έχετε την ικανότητα να ψυχολογείτε η μία την άλλη και να εξηγείτε/ συγχωρείτε συμπεριφορές που εμείς οι κοινοί θνητοί (οι μη ψυχολόγοι) δεν μπορούμε; Και αυτό το θέτω ως προβληματισμό (για εμένα).

lpower είπε...

χι!χι! ζηλεύω τρελά!!!
Όχι για την κοριτσοπαρέα (η δική μου κοριτσοπαρέα από το σχολείο ζει και βασιλεύει!), αλλά γιατί το δικό μου ψώνιο είναι το δικό σας επάγγελμα!!! Φαντάζομαι τί γίνεται όταν ενώνετε τις "δυνάμεις" σας!!! Κάντε χώρο κορίτσια!!! ποτέ δεν ξέρετε... η ζωή μπορεί να έχει ΚΑΙ άλλα σχέδια!!!

Γλυκειές καλημέρες στις φοβερές G6, αλλά και σε όλες τις κοριτσοπαρέες!

Υ.Γ. ΚΟρίτσια, μην επιτρέψετε σε κανέναν και σε τίποτα να σας στερήσει αυτό το πολύτιμο δώρο... Καμιά φορά (αν όχι πάντα) αυτές οι σχέσεις είναι σημείο αυτοπροσδιορισμού και έμπνευσης και ... ουσιαστικής μεταμόρφωσης!!!! Ωραία ανάρτηση Κατερινάκι!!

Μαρία είπε...

...Kαλημερα..τι πιο ομορφο απο φιλους ..γεματες απο τα δικα τους αστερια να φωτιζουν παντα την ψυχη σου..να σαι καλα..χαρουμενη χρονια..σε φιλω

Μαρία Έλενα είπε...

Η φιλία είναι πολύ σημαντική για όλους μας.
Καλή Χρονιά να έχεις με υγεία.
Φιλάκια ...

ΕΛΕΝΑ είπε...

Mα νομίζω ότι η διαφορετικότητα είναι αυτή που κάνει όχι μόνο μια φιλία ενδιαφέρουσα, αλλά και την οποιανδήποτε σχέση!
Μ' αρέσουν αυτού του είδους οι φιλίες!!
Να περνάτε πάντα τέλεια!
Φιλιά!

Dee Dee είπε...

Ωραια αναρτηση :)
Μεχρι να ξεκοψω με την κολλητη μου ειχα μια αλλη αποψη για την φιλια. Τα τελευταια 5-6 χρονια ομως την ειδα λιγο αλλιως. Γεμισω απο τους ανθρωπους. Για μενα υπαρχουν φιλιες λιγων ωρων και φιλιες χρονων. Και στη δικη μου νοημοσυνη ειναι εξισου αξιολογες φιλιες και οι μεν και οι δε. Δεν μπορω να χωρεσω στην παλαμη ενος χεριου τους φιλους μου, αλλα νιωθω εξισου τυχερη με οσους με στομφο δηλωνουν κατι τετοιο :)
Λατρευω και τις γυναικες φιλες μου και τους αντρες φιλους μου. Καποιους απο αυτους, με ενα σχεδον ερωτικο τροπο. Η φιλια ειναι σαν λαδι στην μηχανη μας...οσο πιο παλια μοντελα ειμαστε, τοσο περισσοτερο λιπαντικο χρειαζομαστε. Ετσι την ζω εγω τη φιλια :)
Να τις χαιρεσαι τις ομορφες φιλες σου και να βρισκετε παντα χρονο να βρισκεστε ευχομαι :)
Υγεια κι ευτυχια σε ολες σας !
xxxxxx

Christina V. είπε...

Έτσι ακριβώς όπως τα γράφεις είναι Κατερινάκι! Κι εύχομαι όλες μας να περάσουμε όμορφα χρόνια και να φτάσουμε γιαγιάδες με τις γυναικοπαρέε μας! Φιλιά και να χαιρόσαστε η μια την άλλη!

myStickland είπε...

Μα αυτή η διαφορετικότητα είναι το αλατοπίπερο στις σχέσεις!!
Η δική σας ομάδα φαίνεται τρελούτσικη(όσο χρειάζεται:)και πολύ μου αρέσει!
Πόσες φορές σκέφτηκα και εγω οτι αποκλείεται να κολλήσω με κάποιους..μα να που η ζωή μας τα φέρνει όλα αλλιώς!
θα συμφωνήσω με τα tips που μοιράστηκες μαζί μας και θα ευχηθώ να είστε η G6..for ever*

xxx

syros2js είπε...

Ένα πολύ-πολύ γλυκό φιλί για τις διαφορετικές, μα ενωμένες (κ' αχτύπητες!) G6!!!
Φιλάκια!!!

Demi είπε...

Καλή χρονιά Κατερίνα με υγεια!!η κοριτσοπαρέα σας ειναι πολύ ωραία!! να περνάτε παντα τέλεια και να χαίρεστε η μια την αλλη !!

Stone είπε...

Καλή χρονια με υγεια και παντα αγαπημένους ανθρώπους να πλαισιώνουν τη ζωη σας!!!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Αχ Κατερινάκι πως γινεται κάθε σου θέμα να μας αγγίζει τόσο πολυ...
Μια από τα ίδια. Αντιπαθούσα ανθρώπους με την πρώτη καλημέρα και εχουμε φτάσει τώρα, 15 χρόνια μετά να είμαστε σαν αδελφές!
Η διαφορετικότητα είναι αυτή που σας/μας δένει. Κάτι που λείπει στη μια, το έχει η αλλη.
Ειστε μια υπέροχη κοριτσοπαρέα και σας εύχομαι να μείνετε για πάντα κορίτσια...και παρέα::)

Maria Villioti είπε...

Κατερίνα πιστεύαμε ακριβώς τα ίδια πράγματα,αλλά ακριβώς!!! Πόσες φορές έχω πει στη ζωή μου ''είμαι οκ από φίλους, δεν θέλω άλλους'' κι αμέσως εμφανίζονται μπροστά μου άνθρωποι τόσο ξεχωριστοί που με τίποτα δεν μπορείς να τους αφήσεις στην άκρη. Δεν έχει σημασία πόσο βλέπουμε ή μιλάμε με κάποιον άνθρωπο. Υπάρχουν σχέσεις που ενώ περνούν μήνες για να επικοινωνήσεις, ξεκινάς από το ίδιο σημείο όπου σταμάτησες. Οι παιδικές φιλίες είναι αλλιώς... έχουν άλλα συναισθήματα,είναι θα έλεγα ''ιερές''. Δεν βγαίνουν βέβαια όλα όπως τα θέλουμε και υπάρχουν και φιλίες που χαλάνε στην πορεία, αλλά και πάλι μένουν πράγματα,πάντα υπάρχουν τα καλά που μοιράστηκες. Να τις χαίρεσαι τις φιλενάδες σου κοριτσάκι μου. Καλή μέρα και καλή εβδομάδα να'χετε!