Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2013

Οι μέρες του χιονιά.

Οι μέρες του χιονιά. Έτσι έλεγε η γιαγιά μου τις μέρες του Γενάρη. Είναι οι μέρες που τα πουλιά πετούν χαμηλά και ορμούν όλα μαζί στα χωράφια, σχηματίζοντας μεγάλα σμήνη. Ημέρες που τις περνούσαμε μέσα στο σπίτι ακούγοντας τη φωτιά να τριζοβολάει στη σόμπα. Αυτό θυμάμαι. Τη φωτιά.
Μια περίοδος που όλα κυλούσαν πιο αργά, σαν οι επιθυμίες να πάγωναν στο χιονιά.

 
Λίγα πράγματα μπορεί κανείς να κάνει τις κρύες αυτές ημέρες. Τις πιο κρύες του Χειμώνα. Τις μέρες του χιονιά.

Ισως κάποιες εύκολες κατασκευές, για το σπίτι.


Κολάω τα κλαδάκια με θερμόκολα. Αλοίφω με ατλακόλ και πασπαλίζω με συνθετικό χιόνι....παντού.


 
Έφερα το χιονιά στο σπίτι σε μικρά χιονισμένα κλαδιά.
 
 
Όλα στο σπίτι έχουν αυτή τη χιονισμένη σιωπή των παιδικών μου χρόνων. Χειμωνιάτικες γλυκές γεύσεις, γεμάτες  οικειότητα

 
και γωνιές που θυμίζουν δάσος πασπαλισμένο με πρωινό χιόνι…





Λατρεύω το χιόνι. Αυτή η καθαρότητα, η αίσθηση της φρεσκάδας και το σταμάτημα του χρόνου. Και μπορεί να μην χιονίζει και μπορεί να μην έχει χιονιά στα μέρη μας, μα αυτό το μεσοδιάστημα μέχρι τον ερχομό της Άνοιξης έτσι το έχω στο μυαλό μου. Εποχή που παγώνουν όλα.

Τα παιδιά έφτιαξαν και πάλι τροφή για τα πουλιά και τα βάλαμε στις ταϊστρες μαζί με μήλα και ψίχουλα.

 
Η Νίτσα από το Καζαβήτι μας το έμαθε αυτό. Δεν πετάμε ποτέ τα ψίχουλα.Τα μαζεύουμε σε ένα πιατάκι στην κουζίνα και μετά τα σκορπάμε για να τα φάνε τα πουλιά, ιδίως τέτοιες κρύες ημέρες.


 
Αυτές οι ημέρες είναι ημέρες γεμάτες βουβές σκέψεις κι είναι πάντα για εμένα οι πιο δύσκολες. Μέρες που κλείνομαι κι αφουγκράζομαι τις ανάγκες μου. Ξεκινήματα που πρέπει να γίνουν, εκκρεμότητες που πρέπει να κλείσουν...

Στην δουλειά μου, είναι σημαντικό να μην ξεχνώ πως οι περίοδοι της ζωής των ανθρώπων, χωρίζονται ανάλογα με την "ιδιότητα" τους....Σε αυτό το διαχωρισμό σημαντικές είναι οι εποχές, οι μεγάλες γιορτές, οι σημαντικές επέτειοι, όλες δηλαδή εκείνες οι αφορμές για την έντονη διακίνηση συναισθημάτων.

Η περίοδος αυτή είναι συνήθως περίοδος για αλλαγές, για αποφάσεις, για ενθουσιώδη ξεκινήματα...που ακολουθούν μετά από μια περίοδο έντονης δραστηριότητας.

Κάθε τέτοια εποχή, δηλαδή αρχή του χρόνου, προσδιορίζεται ως περίοδος  έντονης κινητικότητας στη θεραπεία. Όπως και το Φθινόπωρο, μετά το τέλος του Καλοκαιριού. Σαν όλοι να μαζεύουμε το κουράγιο μας και να είμαστε έτοιμοι για να παλέψουμε...με το θεριό μας!

Εμένα αυτή η περίοδος δεν μου αρέσει...Οι εποχές για νέα ξεκινήματα μου δημιουργούν μια ψευδαίσθηση πίεσης.

Οι μεγάλες ενάρξεις έχουν συνήθως τέλος που θυμίζει καταποντισμό... Προτιμώ τη σταθερότητα. Κλίμακες που ανεβοκατεβαίνουν ομαλά...χωρίς μεγάλες συναισθηματικές υπερβολές. Χωρίς εξάρσεις. Η διατήρηση της σταθερότητας είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Για να μπορέσει κανείς να το καταφέρει αυτό πρέπει να του είναι πολύ ξεκάθαρα τα προσωπικά του όρια. Τα σύνορά, που βάζει στις επιθυμίες...για να μην γίνουν ανάγκες! Για να τις ορίζει και να μην τον ορίζουν...

Η αλήθεια είναι πως η ώθηση για αλλαγή που δεν έχει περάσει από μια εσωτερικότητα, συνήθως καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία. Το "γιούργια", κρατάει λίγο κι εξουθενώνει...

Συνήθως μετά τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι αποζητούμε ασφάλεια στη σταθερότητα και στη ρουτίνα. Έχουμε φάει πολύ, έχουμε πιει πολύ, έχουμε γλεντήσει πολύ, έχουμε μαλώσει πολύ...το 90% των οικογενειών τις Άγιες μέρες ζει έντονους καυγάδες που μπορεί να έχουν και άσχημη κατάληξη, έχουμε ξεκουραστεί πολύ, έχουμε νιώσει έντονα με πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα ανάμεσα στη θλίψη των γιορτών και στην "υποχρέωση" στη χαρά των ημερών...ανάμεσα σε έντονη συγκίνηση και σε μεγάλη κούραση. Όλα τα ζούμε με μια υπερβολή και δεν είναι τυχαίο πως πολλά  σκληρά γεγονότα συμβαίνουν σε μεγάλες γιορτές, λόγω ακριβώς της υπερβολής των συναισθημάτων.

Το τέλος των γιορτών μας βρίσκει εξουθενωμένους...να προσπαθούμε να μπούμε στο "πρόγραμμα".
Το "πρόγραμμα" είναι η προσπάθεια της ανάκτησης του ελέγχου. Η ασφάλεια.
Εκεί είμαι εγώ...στην ασφάλεια. Ανάμεσα σε όλα αυτά που με περιμένουν και σε όλα αυτά που περιμένω εγώ.
Τα κοιτώ από μακριά και με τρομάζουν...

Ο Γιώργος είναι κολλητός του Πα και κάνει καταδύσεις. Μια μέρα του είπα : "Μου φαίνεται απίστευτα δύσκολο το να κάνω κατάδυση. Εγώ κοιτάζω το βυθό από πάνω με τη μάσκα και βγάζω το κεφάλι από το νερό κατατρομαγμένη".
Μου απάντησε: "΄Όταν κοιτάζεις από την επιφάνεια είναι τρομακτικά, όμως όταν είσαι μέσα στη θάλασσα, είσαι κομμάτι του βυθού και δεν φοβάσαι πια..."

Είναι ότι πιο σοφό έχω ακούσει. Και το κρατώ. Κι όταν δυσκολεύομαι κι όταν νιώθω παγωμένη και τρομαγμένη, σκέφτομαι τα λόγια του αυτά και σηκώνομαι για  να φύγω από την επιφάνεια, να μπω στο βυθό και να γίνω κομμάτι του...γιατί μόνο τότε θα σταματήσω να τον φοβάμαι...

Δράση λοιπόν...μόνο μέσα από τη Δράση μπορείς να περάσεις μέσα από τις μέρες του χιονιά, χωρίς να μείνεις παγωμένος...κοκαλωμένος στο τώρα. Στο τίποτα. Στην επιφάνεια.
Δράση μετά από επίγνωση, εσωτερικότητα και δομή.

 
Μπαίνουμε  σε ημέρες δράσης λοιπόν...
Καλημέρα αγαπημένοι. Ξυπνάω νωρίς για να έχω την ευκαιρία ενός δυνατού αργού νωχελικού καφέ και μετά ...όλες οι αισθήσεις σε εγρήγορση!!! Βγαίνω από την πόρτα με το χιονιά να μου μαστιγώνει το πρόσωπο...μα δεν με νοιάζει! Όσο τρέχεις...δεν παγώνεις!

                                                                                  Κατερίνα

23 σχόλια:

Maria Villioti είπε...

Μόλις άφησα την καλημέρα μου στην προηγούμενη ανάρτηση...αλλά παράλληλα ήρθε αυτή,που τι σύμπτωση...με ξαναβρίσκει σύμφωνη στο σύνολό της! Όσα λες για το διάστημα των εορτών είναι έτσι ακριβώς τις περισσότερες φορές. Έτσι ήταν και τα δικά μου φετινά Χριστούγεννα. Γεμάτα βυθούς τρομακτικούς, που μόνο όταν βουτάς μέσα τους, γαληνεύεις...Λίγο ποιητικό και βαρύ για το ξεκίνημα της εβδομάδας και της μέρας, αλλά αληθινό. Και τώρα δεν έχουμε παρά να τρέξουμε. Αν σταματήσουμε Κατερίνα μου θα κοκαλώσουμε...πόσο δίκιο έχεις κοριτσάκι... Φιλιά πολλά και πάλι καλή σου μέρα.

myStickland είπε...

Πόσες φορές έχω λαχταρήσει να βουτήξω και εγω στο βυθό μου! Και άλλες τόσες δειλιάζω! Προτιμώ την ασφάλεια της στεριάς! Του γνώριμου για εμένα τοπίου! Μα πως θα μπορέσω να εκτιμίσω όλα εκείνα που μου προσφέρει αν δεν δω και την άλλη όψη του νομίσματος!
Ισως γιατί πάντα θέλω να μετράω τα βήματα μου.Να πορεύομαι εκ του ασφαλούς! Παρορμητική,ναι! Αλλά με τρομάζει το άγνωστο! καμιά φορά με τρομάζει και το "γιουργιαααα"....
Μα νομίζω οτι είναι στη φύση μας να τολμάμε!! Και αν τώρα που σου γράφω αυτές μου τις σκέψεις,δειλιάζω,κάτι μέσα μου με σπρώχνει να βάλω τη στολή μου και να βυθιστώ μέσα σε ενα άγνωστο για εμένα αύριο! Ισως έτσι καταπολεμήσω όλα εκείνα που με φοβίζουν!
Για ενα αύριο,σήμερα,τώρα...λίγο πιο ελεύθερο!
Σε φιλώ μικρή τολμηρή μου Κατερινα!!!
(Γιουργιααααα:)

Unknown είπε...

Αχ τι όμορφη ανάρτηση.. δράση λοιπόν! όσο τρομακτικό και αν είναι τελικά όταν θα ξαναβγείς στην επιφάνεια θα είσαι κερδισμένος!
Φιλια πολλά

Dee Dee είπε...

Καλημερα, καλη εβδομαδα!!
Θα θυμαμαι κι εγω τα σοφα λογια του φιλου σας Γιωργου :)

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Δράση λοιπόν! Είσαι η τελευταία μου ανάρτηση που διαβάζω πίνοντας το καφεδάκι μου! Πάω να μαγειρέψω γιατί δεν θα προλάβω πάλι τίποτα!

Litsa είπε...

Εεεε ναι ναι δράση! Ναι ναι και τρέξιμο, να μην κοκαλώσω ναι.
Πειράζει όμως που τα λέω όλα με τον ρυθμό τύπου: 'πέτα ψηλά φίλε... απογειώσου!' Λίγο αργά και νωχελικά...
Κάποια στιγμή θα πάρω μπρος
Good morning

Unknown είπε...

Καλημέρα με παγωμένη μύτη και δροσερά μάγουλα..Καλημέρα με δράση κι ελπίδα..Καλημέρα αναμένωντας την άνοιξη..

Όλγα Χατζηχρίστου είπε...

καλημέρα ...
πόση απόσταση έχει άραγε η επιθυμία από την ανάγκη; και πότε η πρώτη παίρνει τη μορφή της άλλης;;;
με έβαλες σε σκέψεις ...

(πολύ έξυπνη η ιδέα με την ατλακόλ και το ψεύτικο χιόνι - επίσης έχεις ωραία συλλογή από κούπες του καφέ!!!)
φιλιά και καλή εβδομάδα!
Όλγα

Ανώνυμος είπε...

Κατερινα μου Υπεροχη αναρτηση σου.Εχω παντα την ιδια αρχη οτι μονο αν ξεκινησεις απο καπου αρχιζει ο σωρος απο προβληματα να λυνεται.Καλη σου μερα και σε ευχαριστω που μοιραζεσαι τους προβληματισμους σου μαζι μας.))
Χριστιανα

Magia da Inês είπε...

Bom dia!
Lindo texto sobre suas lembranças.
Amei a decoração desse post.
Uma segunda-feira cheiinha de paz.
Beijinhos do Brasil.
¸.•°♡♡✿ °•.¸

{Marianna} είπε...

Πφφφ... Και τι γίνεται όταν από τις μέρες της κρεπάλης περνάς κατευθείαν στις μέρες της Δράσης, χωρίς να πάρεις τις ανάσες που σου προσφέρουν οι μέρες του χιονιά;... Γιατί για μένα κάπως έτσι ήταν φέτος, για να μην πω ότι τις μπουρδούκλωσα όλες μαζί και τελικά δεν ευχριστήθηκα καμία!... Απολύτως καμία συνοχή στις μέρες μου, κανένα πρόγραμμα, κι αυτό προκαλεί παράταση της κούρασης, απλά. Τέλος πάντων, πολύ σοφό όντως αυτό για τον βυθό. Θα το έχω κι εγώ κατά νου! :)

Το σπιτάκι σας είναι όνειρο για ακόμη μια εποχή. Θα με πάρετε κι εμένααα!... Θα είμαι ήσυχη, σε μια γωνίτσα!... αλήθεια! ^_^

Καλή εβδομάδα!

Bety είπε...

Beautiful and comfortable!
Thanks for sharing!

Χρυσαυγή είπε...

Πάντως εσείς τις μέρες του χιονιά, τις περνάτε πολύ ζεστά και χουχουλιάρικα απ΄ ότι βλέπω.

Κατερίνα όπως πάντα οι δημιουργίες σου είναι υπέροχες. Αυτή η χιονισμένη κλάρα είναι κούκλα. Και εκείνα τα διάφανα μικρούτσικα μπολάκια του ρυζόγαλου... μην τα ξαναβάλεις σε παρακαλώ. Κάθε φορά που τα βλέπω τα θέλω σαν τρελλή!!!

Φιλάκια χειμωνιάτικα και δροσερά!

Ερμιόνη είπε...

Καλό μου κορίτσι, πώς τα κατάφερες πάλι και απέδωσες τόσο πιστά τα συναισθήματα και τις σκέψεις που έχω αυτή την περίοδο!
Οι κατασκευές σου πανέμορφες, πολύ χουχουλιάρικες!
Και να τολμήσεις την κατάδυση! Το συναίσθημα είναι απλά απίστευτο, αφενός νιώθεις ότι πετάς και αφετέρου κατακλύζεσαι από μια έντονη αίσθηση ελευθερίας!
Φιλιά πολλά!

ΕΛΕΝΑ είπε...

O χειμώνας δεν μπορώ να πω ότι είναι η εποχή που με ξετρελαίνει, αντίθετα με τον καλό μου που τον λατρεύει!
Ομως το σπιτάκι σου με τις υπέροχες κατασκευές σου, με έκανε να νοιώσω όμορφα και ζεστά!
Φιλιά, καλή βδομάδα!

syros2js είπε...

Μου άρεσαν πολύ κ' οι κατασκευές σας κ' τα λόγια του φίλου σας...
Να έχεις μια πολύ γλυκιά εβδομάδα, Κατερινάκι!!! Με δράση!!!

Memaria είπε...

Θα κρατήσω κι εγώ τα λόγια του φίλου σου να τα θυμάμαι όταν χρειάζεται..
Και θα κρατήσω και τις όμορφες εικόνες..κι εκείνο το όμορφο χιονισμένο δεντράκι που έφτιαξες...
Ώρα για δράση λοιπόν!
Φιλιά πολλά!!

Αστοριανή είπε...

...αργά... μεσάνυχτα σε επισκεύτηκα...
για να δω αν είσαι μια ...άλλη Φίλη Κατερίνα!!!!!!!
και ΔΕΝ είσαι!
Μα χάρηκα που σε συνάντησα, ευαίσθητη,πολύ ευαίσθητη Ιντερνετική ...γειτόνισσα

Καλή σου εβδομάδα,
θα τα λέμε, πιστεύω!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Γιούριααααα! Πόσο γέλασα με τη λέξη αυτή. Το χιόνι είναι θεραπευτικό και μας προκαλεί τέτοιες σκέψεις. Δεν κρυώνεις όμως εσύ Κατερίνα γιατί βγαίνει ζέστη από την καρδιά σου και σε κρατά θερμή και γεμάτη ενέργεια, ιδέες, έμπνευση.
Τι όμορφες εικόνες, τι όμορφα ήταν αυτά τα μικρά λευκά στα βαζάκι..κεράκια ή ρυζόγαλο? χε χε χε.
Τα μικρά σου πατουσάκια που τολμούν και αντιστέκονται γυμνά στο κρύο, είναι τολμηρά και δυνατά σαν την κάτοχό τους:)

Sheena Dimitriou είπε...

Πολύ καλή ανάρτηση και τα λόγια σου τόσο εύστοχα, ήρεμα, μεταφέρουν το συναίσθημα σταθερότητας που περιγράφεις. Κάπως έτσι..ή κάπως αλλιώς..κολυμπάμε...άλλος με χιόνι, άλλος με καταιγίδα και άλλος με καλοκαιρινή λιακάδα. Ο στολισμός και οι φωτό πολύ όμορφες!
Καλό σου βράδυ:)

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφη ανάρτηση
Φιλάκια ...

valia είπε...

ΚΑΛΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΗ ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΥΓΕΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!!ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!!!ΟΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΑΠΑΙΧΤΕΣ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ!!!ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΕΣ!!(ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΩ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ...ΕΛΛΕΙΨΗ ΧΡΟΝΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ...)

Demi είπε...

Δεν μαρέσει ο χειμώνας ειναι η εποχή που με δυσκόλευε απο μικρή λόγω καιρού δεν το μπορώ το κρύο...βέβαια οτι θελω να αποφύγω πολλές φορές με κυνηγάει..το κρύο ειναι πολύ τσουχτερό τον χειμώνα οταν πηγαινω στο Καρπενήσι απο κει ειναι ο αντρας μου ...μπορεί να είναι το χειρότερο μου το κρύο αυτόν τον τόπο όμως τον αγάπησα όπως είναι ....
Μπορώ να πω πως προτιμώ λοιπον τον χιονιά που εβαλες στο σπίτι τα χιονισμένα σου κλαράκια και κουκουνάρια που είναι πανέμορφα!!!!λατρεύω τα υλικά της φύσης ειναι τα όμορφότερα στολίδια..ετσι εχουμε διακοσμήσει και μεις το σπίτι με υλικά της φύσης αλλα όχι ΄΄χιονισμένα''χορτάσαμε τα όμορφα λευκά έλατα που βλέπαμε στις διαδρομές μας πριν δεκα μερες που ειμαστε στο χωριό..
συμφωνώ με όσα γράφεις για την αρχή της χρονιάς..σοφά τα λόγια του φίλου σου και τα χρειάζομαι.. λιγο θάρρος θέλω απο μενα για να βουτήξω...