Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Είμαι Blogger;

Καμιά φορά αναρωτιέμαι για διάφορα πράγματα που μου συμβαίνουν ή για διάφορα πράγματα που υποτίθεται πως είμαι και δεν τα είχα από τη γέννηση μου μα τα απέκτησα μεγαλώνοντας. Από τα πιο απλά..."είμαι οδηγός;" μέχρι τα πιο πολύπλοκα..."είμαι σύζυγος και μάνα;"
Οι ταμπέλες κι οι ρόλοι συχνά με αγχώνουν, ιδίως αυτές για τις οποίες νιώθω ανεπαρκής "είμαι μαραθωνοδρόμος;" ή αυτές που χρειάζονται πολλά ψωμιά για να τις φτάσω "είμαι συγγραφέας;"

Συχνά πυκνά λοιπόν ένα άλλο μεγάλο ερωτηματικό έχει προστεθεί στις εσωτερικές μου αναζητήσεις..."είμαι  blogger;"

Τέσσερα ακριβώς χρόνια πέρασαν από την πρώτη δημοσίευση κι όμως ακόμη δεν το νιώθω...Πιστεύω ακράδαντα πως το blogging δεν σε κάνει  blogger όπως και η συγγραφή δεν σε κάνει συγγραφέα... 
Θυμάμαι πως άρχισε όλο αυτό. Σαν αστείο, στα χαμένα, σαν πείραμα, σαν δοκιμή...Θυμάμαι τους πρώτους φίλους να αφήνουν ενθαρρυντικά μηνύματα και μετά τους πρώτους ανθρώπους μέσα από το χώρο του internet. Τους πρώτους bloggers που με διάβασαν κι άρχισαν να μου γράφουν κι αρχίσαμε να επικοινωνούμε και να δημιουργούμε σχέσεις.
Τους πρώτους ανθρώπους μέσα στο χώρο που βοήθησαν και προώθησαν το blog κι όχι μόνο. Προώθησαν και την δουλειά μου και με στήριξαν πραγματικά σαν φίλοι παλιοί... κι είναι πολλοί και όλοι σημαντικοί, μα αξίζει να αναφέρω την αγαπημένη Ρένα, την πρώτη ίσως που με στήριξε απίστευτα και ουσιαστικά, την υπέροχη ζωγράφο μας τη Μαρία που παρόλο που ζει στην Αθήνα γνωριστήκαμε και αναπτύξαμε μια ζεστή σχέση, την Κατερίνα, με τα γεμάτα ενίσχυση και συναίσθημα μηνύματα της και την τρυφερή γραφή της, την Τζωρτζίνα, με το απίστευτο μπρίο και το ταλέντο της στη συγγραφή, με την Λύριελ, με τις υπέροχες φωτογραφίες της και την τρομερή υποστήριξη της σε κάθε μου βήμα, με την Ευσταθία και τα τρυφερά της λόγια, με την Έφη και την μαμαδίστικη φροντίδα της, με Αχτίδα και την αγάπη με την οποία μου έστελνε τα μηνύματα της, με την Λαμπρινή και τις λατρεμένες δημιουργίες της με τις οποίες γέμισε το σπίτι μας, την Βενετιά μου τη λατρεμένη με την πελώρια αγάπη της, την Ζαμπία με τις ιστορίες από την κουζίνα της και την μαγειρική της μαγεία,  με τη κουκουβάγια μάμα Βέρα και τις μαμαδο ιστορίες της, με την Κατερίνα και την Κάλλυ με το κέφι και τον ενθουσιασμό τους, με την Σοφία και την απίθανη γενναία τρέλα της, το τρυφερό Χαμομιλάκι, την αγαπημένη του Παπίτσα με την απλόχερη φιλία της, την υπέροχη και απίστευτα υποστηρικτική Μάχη και το τρυφερό Γιωτάκι, την απίθανα γενναία Γεωργία, την πάντα γεμάτη αγάπη Ελπίδα, την καταπληκτική Χρυσαυγή, την super ταλαντούχα Ερμιόνη και όλες τις γεύσεις της, την αγαπημένη εκρηκτική Όλγα, το γενναιόδωρο Χριστινάκι, την γενναία Αντιγόνη,  το τρελοκομείο τη Νάσια,  την γεμάτη φροντίδα κυρία Εύη, την αξέχαστη Μαριαντίνα, την Maya, την Μαριάννα, την Andria, την Αγγελική, την Εύα, την γλυκιά Vaillie μου, το λατρεμένο Θωμάκι μου, Μάρα, την Tante Kiki, την Marron, την Demi, την Κωνσταντίνα, την τρυφερούλα μου Φλώρα, το Σπιρτόκουτο, το ξενιτεμένο Αγριμάκι μου,  το μακρινό Χριστινάκι,  την Χρυσάνθη, την γεμάτη γεύσεις Αγγελική, την Ανθούλα μου, με τον μικρό της μαγικό  κόσμο, την τρελό Μισιρλού, την Θεανώ,  την γλυκιά Μαρία, την Εβίτα, και βέβαια την  πιο πολύτιμη όλων, τη μοναδική μου   Φραουλίτσα, την αδερφή μου...Θεέ μου είναι τόσοι πολλοί κι έχω ξεχάσει δεκάδες υπέροχους ανθρώπους που θέλω να ευχαριστήσω και να τους πως πως δεν τους ξέχασα ούτε στιγμή!!!

Μια Κοινότητα  ανθρώπων που δημιουργούσε κι έφτιαχνε υπέροχες κατασκευές και ένιωθα να μας ενώνει αυτός ο πυρετός της δημιουργίας...και ένιωσα μέλος της.

Στην αρχή λοιπόν άρχισα να γράφω χωρίς στόχο, χωρίς καν να ξέρω τι θα ήθελα να πω...ήξερα όμως πως είχα να πω πολλά...γιατί μετά ήρθε μια νέα γνωριμία με τις τόσο σημαντικές ιστοσελίδες των Μαμάδων Μπαμπάδων και των Μικροί Μεγάλοι και ξαφνικά ένιωσα να ανήκω και σε μιαν άλλη ιντερνετική κοινότητα. Αυτή με τον ρόλο του γονιού...Οι ιστοσελίδες αυτές, χωρίς κανένα απολύτως αντάλλαγμα,  με στήριξαν και προώθησαν το blog μας με αποτελέσματα εντυπωσιακά...
Γνώρισα κι άλλους υπέροχους bloggers. Κι άλλους υπέροχους φίλους. Ο κύκλος άνοιξε για να με χωρέσει κι εκεί...σε εκείνη την Ψηφιακή Γειτονιά!

Η φιλία που ανέπτυξα με ανθρώπους μέσα από τον κυβερνοχώρο, με δυο από τους διαχειριστές των συγκεκριμένων ιστοσελίδων και σημαντικούς bloggers  τον αγαπημένο πια, Χρήστο και την εμπνευσμένη Ασπα, με έκαναν να αλλάξω κατεύθυνση. Ιδίως η σχέση μου με τον Χρήστο, με έκανε να θέλω να γίνω πιο τολμηρή, να γράφω περισσότερο, να προκαλώ τον εαυτό μου και να κάνω...μεγάλα όνειρα...(ευχαριστώ φίλε)...

...μα και πάλι τα όνειρα μου δεν είχαν να κάνουν  με το blogging. Νομίζω πως τελικά όλο αυτό έγινε για να γράψω. Να εξελιχθώ, μέσα από κάτι που μέχρι τότε το έκανα μόνο για τον εαυτό μου.Τη γραφή. Ρίσκαρα, δημοσιεύοντας, σκέψεις και γραπτά πολύ σημαντικά για εμένα. Σαν να ήταν όλο αυτό μια πρόβα...Μια επιβεβαίωση για να συνεχίσω να δημιουργώ μέσω της τέχνης που λατρεύω.Της συγγραφής....
Τολμώ να πω τη λέξη αν και απέχω έτη φωτός από το να θεωρήσω ποτέ τον εαυτό μου συγγραφέα...είμαι μάλλον ένας άνθρωπος που υπηρετεί αυτή την τέχνη... από ένστικτο χωρίς να την κατέχει...

Το blog, με άνοιξε. Με άλλαξε. Με έβγαλε εκεί έξω. Γνώρισα ανθρώπους πολλούς, πέρα από τους bloggers. Έκανα φίλους πολλούς ανθρώπους που διάβαζαν τις ιστορίες και τα γραπτά μου και ήρθαν κοντά μου. Κάποιοι έμειναν και τους ευγνωμονώ! Δεν θέλω να σας ονοματίσω έναν έναν. Φίλοι πια που ζείτε στις άκρες της γης ή σε μακρινές πόλεις, μα έχουμε γνωριστεί βαθιά κι ουσιαστικά και θέλω να ξέρετε πως είστε τόσο σημαντικοί για εμένα.
Μέσα από το ιστολόγιο μας, γνώρισα μόνο την υπέροχη και γενναιόδωρη πλευρά των ανθρώπων κι αν ακόμη υπήρξαν και θλιβερές στιγμές και βρέθηκαν κι άνθρωποι που με λύπησαν ή με πόνεσαν, ήταν εξαιρετικά λίγοι μα ακόμη κι αυτοί είχαν κάτι σημαντικό να μου χαρίσουν.
Πολλές φορές φοβήθηκα, έκανα πίσω, είπα πως φτάνει...μα πάντα κάτι με ξαναγυρνούσε πίσω...στην επαφή με το πληκτρολόγιο και τους αναγνώστες μου...το πιστό ευλογημένο κοινό μου...Όλους εσάς που ευγνωμονώ για κάθε στιγμή χαμόγελου που απλόχερα μου χαρίζετε με τα σχόλια μα και με την σιωπή σας...

...Δεν είχα καθόλου στο νου μου να γράψω μια επετειακή ανάρτηση, μα πριν λίγες ημέρες έγινε κάτι που με τάραξε και με συγκίνησε βαθιά...Ένα κορίτσι από τα πολλά που αγαπώ. Ένα ξεχωριστό μου πλάσμα, φίλη, σύντροφος και σταθερή αναγνώστρια και πολλά άλλα και σημαντικά για εμένα, με ρώτησε πριν χρόνια σε μια συνάντηση μας, σαν ήμουν μικρή τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω...Τι απίστευτη ερώτηση...Η απάντηση βέβαια ήταν πάντα μία. Συγγραφέας. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου αυτό ήθελα...Εκείνη κράτησε την πληροφορία, την δούλεψε με υπομονή για καιρό, για χρόνια... και λίγες μέρες πριν μου δώρισε αυτό...




Το πρώτο μου βιβλίο. Το πρώτο βιβλίο των ΚαΠα!

Ζήτησε και από άλλους φίλους μας κι αναγνώστες, να της δώσουν αγαπημένες τους αναρτήσεις του blog. Ζήτησε από μια γραφίστρια να σχεδιάσει το εξώφυλλο και να στήσει το περιεχόμενο. Ζήτησε από μια επιμελήτρια να επιμεληθεί τα γραπτά και έπειτα το έδεσε...και να! Μου είπε...το πρώτο σου βιβλίο!

Το κράτησα στα χέρια μου ευλαβικά...κι έκλαψα...Το χαρτί κι η μυρωδιά του και μέσα οι λέξεις μου, το μοίρασμα μου, κομμάτια από την ψυχή μου την ίδια. Είναι τόσο εμπνευσμένο κι όμορφο, λευκό και γαλάζιο, με μια απλότητα τόσο συγκινητική!
Απίστευτο! Πόσο πολύτιμο. Πόσο ανεκτίμητο.Ένας άνθρωπος μου έκανε δώρο το πρώτο μου βιβλίο και αυτό με έκανε κομμάτια. Για την γενναιοδωρία της, για την απίστευτη δουλειά που έκανε, για τις ώρες που θυσίασε από τα παιδιά της, για όλα όσα ξόδεψε για εμένα...γιατί; Για να κρατήσω εγώ στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο...

και το κράτησα...Είναι δίπλα μου. Στο κομοδίνο μου.Το χαϊδεύω απαλά και χαμογελώ περήφανη. Διαβάζω τα γραπτά και δεν το πιστεύω πως είναι δικά μου...οι λέξεις μου, οι σκέψεις μου, εγώ...

Αγαπημένοι...το λέω συχνά και θα το ξαναπώ...Δεν ξέρω τι έκανα για να το αξίζω όλο αυτό. Πραγματικά δεν ξέρω και νιώθω συναισθήματα πελώρια μα και μπερδεμένα.
Το blogging με έβγαλε εκεί έξω και με έκανε να σταθώ μπροστά σας. Με έκανε όχι απλά να γράψω, μα να μοιραστώ. 
Πήρα το ρίσκο, ξεπέρασα το φόβο κι ήταν ένα υπέροχο ταξίδι με ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Ανθρώπους να μπαίνουν στη ζωή μου και να με κάνουν να νιώθω τόσο σημαντική, τόσο ξεχωριστή, χωρίς να αντιλαμβάνονται καν πως εκείνοι οι ίδιοι είναι οι ήρωες μου...Εσείς!

Εσείς, η δύναμη και η κάθε αδυναμία μου...

Βέβαια το ότι κρατώ στα χέρια μου το πρώτο μου βιβλίο δεν με κάνει συγγραφέα...Μέσα μου οι συγγραφείς είναι τέρατα και θεοί γιατί ναι, δεν πιστεύω πως το να γράψεις ένα και δυο και δέκα βιβλία σε κάνει συγγραφέα. Η ίδια τέχνη σε κάνει δημιουργό της, με το να σε διαλέξει...και όχι δεν τους διαλέγει όλους...
Παρόλα αυτά εγώ είμαι τυχερή πολύ γιατί βρήκα το στόχο μου μέσα από το blogging. Κι ο στόχος μου είναι η ανθρώπινη επικοινωνία και το μοίρασμα, μέσα της συγγραφής...
Το βιβλίο μου ναι! Είναι το πιο όμορφο, το πιο καλοφτιαγμένο βιβλίο στον κόσμο...όχι το πιο καλογραμμένο ίσως. Μα έχει ψυχή! Κι αυτό τουλάχιστον μπορώ να μου το αναγνωρίσω...
...και τελικά αυτό το μικρό βιβλίο με κάνει να νιώθω τόσο περήφανη και δεν το ήξερα καν! Δεν το ένιωθα παρά μόνο την στιγμή που το αντίκρυσα κι άρχισα να το διαβάζω και μέσα του με ανακάλυψα...

Τέσσερα χρόνια  blogging. Τέσσερα χρόνια μαζί σας, με πάνω από τετρακόσιες αναρτήσεις. Με σκέψεις, εικόνες, μοίρασμα. Με εξέλιξη, με εξάσκηση. Με σταθερότητα, με πίστη!

και να ...κρατώ το πρώτο μου βιβλίο στα χέρια μου κι έρχεται κάτι νέο...ένα άλλο βιβλίο...η πρώτη μου νουβέλα.
Ένας εκδοτικός έχει αναλάβει την έκδοση του...μα δεν μπορώ να μαρτυρίσω τίποτε περισσότερο πέρα από το ότι θα το κρατώ σε λίγο καιρό στα χέρια μου και θα είστε και πάλι οι πρώτοι που θα μάθετε την ημερομηνία κυκλοφορίας του!

...και κλείνω με κάτι ακόμη. Η μικρή μου νουβέλα απορρίφθηκε πάνω από 20 και βάλε εκδοτικούς τα τελευταία χρόνια... κι  από άλλους τόσους τα προηγούμενα χρόνια που ξαναπροσπαθησα να την εκδόσω. Ποτέ δεν σταμάτησα να πιστεύω σε αυτήν...κι αν εκδοθεί και δέκα την διαβάσουν και την απορρίψουν και ένας την βρει υπέροχη...Γι' αυτόν. Γι' αυτόν τον ένα την έγραψα και τελικά για αυτόν τον ένα έγραψα την κάθε μου ανάρτηση!

Καλημέρα αγαπημένοι μου και καλό μήνα! Σας ευχαριστώ για πολλά...για όλα. Σε εσένα που μου χάρισες το πρώτο μου βιβλίο θα είσαι πάντα ο πρώτος και πιο πιστός μου εκδότης! 
Σ'αγαπάω! Σ'αγαπάω! Σ'αγαπάω!...και σε ευχαριστώ...
                                                                                                    Κατερίνα

43 σχόλια:

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

Μπραβο μπραβο Κατερινακι μου!!! Τι υπεροχο δωρο κι ακομα πιο υπεροχα νεα!!! Καλη αρχη!!! Ευχομαι να ακολουθησουν πολλα πολλα βιβλια να μας γεμιζουν εμπνευση!!! πολλα πολλα φιλια

Ανώνυμος είπε...

τί έκανες για να αξίζεις όλο αυτό; Κόπιασες και πίστεψες. Τί άλλο θέλεις αγάπη;φιλί/ όλγα

Λαμπρινή είπε...

Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα Κατερινάκι μου από χαρά!!!
Το ήξερα!Και το περίμενα,ημουν σίγουρη ότι κάποτε θα κρατήσω στα χέρια μου το βιβλίο σου και τώρα θα το περιμένω με αγωνία!Χίλια μπράβο!!!!
Το δώρο της φίλη σου απίστευτο!Μπράβο της για όλα,υπέροχη και πολύ συγκινητική κίνηση!
Πολλά φιλιά♥♥♥

Polyanna είπε...

Είσαι έμπνευση!!! Δε μπορώ να πω τίποτα άλλο. Να είσαι πάντα καλά :)

Αφροδίτη είπε...

Το ήξερα, το ένιωθα, ήμουν σίγουρη, σιγουρότατη, αγαπημένη! Πάντα ήμουν και δε σταμάτησα λεπτό να πιστεύω, να πιστεύω σ' εσένα! Κάθε αράδα σου αγγίζει την ψυχή, κάθε αράδα σου και μια λέξη που ήθελα να πω, που έχω σκεφτεί και δεν τολμώ, κάθε αράδα σου και μου χαϊδεύει το παρελθόν, το παρόν, το μέλλον. Κάθε αράδα σου ...μια ζωή! Είμαι συγκινημένη. Είμαι χαρούμενη. Είμαι χαρούμενη πολύ, γιατί 4 χρόνια τώρα βλέπω την εξέλιξή σου και καλλιεργείς την πίστη και την ελπίδα με τις εικόνες σου, τα γραπτά σου, μα πάνω απ' όλα με την ψυχή σου! Καλοτάξιδο, λατρεμένη μου Κατερίνα, καλοτάξιδο το πρώτο σου βιβλίο!
Ευλογία να έχεις τόσο γενναιόδωρους φίλους, ευλογία πραγματικά, αλλά το αξίζεις, το αξίζεις και με το παραπάνω, να είσαι σίγουρη γι' αυτό! Βιβλίο KaPa... πόσο υπέροχο, μα πόσο υπέροχο....

Unknown είπε...

Όταν ξεκίνησα το δικό μου blog ήσουν μια από τις δύο blogger που με ενέπνευσε να βγω κι εγώ εκεί έξω, να ξεγυμνωθώ στο άγνωστο, να αφεθώ σε έναν κόσμο που τελικά κρύβει πολλές και υπέροχες εκπλήξεις. Τα κείμενά σου είναι μοναδικά Κατερίνα μου και σε ευχαριστώ πολύ, γιατί είναι πάντα πηγή σκέψης και έμπνευσης. Θυμάμαι κι εγώ με πόση χαρά διάβασα την πρώτη φορά που μου άφησες ένα σχόλιο στο blog! Αυτή η αίσθηση είναι λατρεμένη, πραγματικά! Να γίνουν πολλά τα χρόνια σου λοιπόν στην blogοσφαιρα, για να γεμίζεις πάντα το μυαλό μας και την σκέψη μας με υπέροχες, μοναδικές εικόνες και λέξεις!

Φλώρα είπε...

Απλά κλαίω....
Είσαι συγγραφέας γλυκειά μου Κατερίνα κι ας μην το πιστεύεις...
Μεγάλη μου τιμή που με συμπεριέλαβες στους αγαπημένους σου.
Σου εύχομαι όλα σου τα όνειρα να πραγματοποιηθούν! Γιατί το αξίζεις!
Φιλί κι αγκαλιά σφιχτή!

Τσακιρακη Φωφώ είπε...

Καλημερα Καλο μηνα!! Ειμαι πολυ καινούργια κοντα σου!! Μεσα σε λιγο χρονο μου έδωσες τοσα συναισθηματα ωστε να αισθανομαι πολυ τυχερη που σε γνωρισα!!! Συναισθηματα κρυβουν μεσα τους μια θαλασσα απο λεξεις!! Σ'ευχαριστω ευγενικη κ τρυφερή φιγουρα που εισαι κοντα μας!!! Περιμενω το βιβλιο σου με λαχταρα και θελω και το πρωτο παρακαλώ!!!!!Πολλα μπραβο!!!! Με εκτιμηση και πολλη αγαπη Φωφω!!!

Ανώνυμος είπε...

Τι υπέροχο δώρο!!!
Τι υπέροχα νέα για το βιβλίο σου!!!
Σε θέλουμε κοντά μας γι'αυτο Keep walking Κατερίνα μας.
Κουλλα

Momma's daily life είπε...

Κάποια στιγμή μου είχες αναφέρει ότι θες να γράψεις και έκτοτε περιμένω με αγωνία να δω πότε θα μας παρουσιάσεις το πρώτο σου βιβλίο! Έμελε να είναι αυτό, γραμμένο από εσένα αλλά χωρίς να το ξέρεις! Η πρωτοβουλία της φίλης και αναγνώστριας απίστευτη! Φαντάζομαι πως αισθάνεσαι! Τη μέγιστη ένδειξη αγάπης!Παρόλα αυτά εξακολουθώ να περιμένω με αγωνία το κατάδικο σου πρώτο βιβλίο, αυτό θα περιέχει πράγματα που δεν έχω διαβάσει στο μπλογκ! αυτό που θα το διαβάζω αργά τις νύχτες όταν θα έχω κοιμήσει τα ζιζάνια!

Nasia είπε...

τώρα να πω πως εντυπωσιάστηκα από το δώρο ,παρά από την ανάρτηση ; !!χαχαχα
Είναι καταπληκτικό ,σε υψώνει στον ουρανό μια τέτοια προσφορά καρδιάς!
Να τα εκατοστήσει το μπλογκ σου Κατερίνα ,είναι μια όαση εδω στην μπλογκόσφαιρα και ξέρεις δύσκολα κολακευω κάποιον....χάθηκα τελευταία από εδω ,όπως και από άλλα μπλογκς, γιατί μου φαίνεται λίγο απόκοσμο να σχολιάζω και να μην έχω επαφή -απάντηση από τον μπλόγκερ(χωρίς φυσικά να ζηταω να απαντάς,καταλαβαίνω το σκεπτικό σουσε αυτό το θέμα).Ετσι διαβάζω ,να ξέρεις ,αλλά επειδή είμαι και τρελοκομείο ,δεν σχολιάζω γιατί θα στο είχα κάνει μπάχαλο εδω μεσα χαχαχαχα
Καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις ,δύναμη και κουράγιο για τη συνέχεια ,σου εύχομαι!

Λευκή είπε...

Πόση συγκίνηση!!! Τί χαρά!! Για όλα! Τι γενναιόδωρη η φίλη σου και πόσο σήμαντική είσαι εσύ για όλους μας. Χαιρομαι τόσο πολύ και θα περιμένω με πάρα πολύ αγωνία να κρατήσω στα χέρια μου το βιβλίο σου! Είμαι πολύ περήφανη για σένα και σ αγαπώ πάρα πολύ!!! Λευκή

Owl Mommy Βέρα είπε...

Αγαπημένοι μας KaPa! 4 χρόνια blogging, εκατοντάδες μοιράσματα που όντως μας έφεραν πιο κοντά. Και βέβαια είσαι blogger και ας πούμε και.. εν δυνάμει συγγραφέας :-) Τι πανέμορφο δώρο πήρες και τι φανταστικά τα νέα για τη νουβέλα σου, τέλεια! Συνέχισε Κατερινάκι, όπως λες είναι τα πράγματα... έστω και έναν να αγγίξει ένα κείμενο αυτό αξίζει πολλά. Και τα δικά σου κείμενα μας κάνουν μερικές φορές να σκεφτόμαστε ένα τσικ παραπάνω και γι'αυτό επιστρέφουμε εδώ. Καλημέρα στην ομορφοοικογένεια :-)
υ.γ. σε ευχαριστώ για την αναφορά dear Κατερίνα

Maria's Little Men.gr είπε...

Κατερινάκι καλό μήνα, όμορφο και δημιουργικό! Η κίνηση της φίλης και αναγνώστριας σου είναι απλά υπέροχη, συγκινητική, άξια θαυμασμού! Μπράβο της... Φαντάζομαι πόσα συναισθήματα θα σε κατέκλυσαν ε? Το αξίζεις! Έχεις ταλέντο στην "πένα"! Εύχομαι τα καλύτερα σε εσένα προσωπικά αλλά και στο KapaWorld! Φιλάκια

Unknown είπε...

Συγχαρητήρια!!!! Και ειλικρινά είστε μία πηγή έμπνευσης κι εσείς και πολλοί άλλοι όπως αναφέρετε για μας τους υπολοίπους!!!! Εύχομαι σε πολλά περισσότερα!

Mia mama sta xena είπε...

Υπέροχο δωρο!!! Δακρυσα πρωι-πρωι :)

Μαμα τροπος ζωης είπε...

Κατερινα,γραφω κι εγω ,και με πασα ειλικρινεια σου λεω τωρα κατι που απο καιρο θα θελα να σου πω ....:το ΄χεις.Τα γραπτα σου ειναι ζουμερα,ομορφα,μουσικα,γεματα εικονες ποιησης και καθε φορα που σε διαβαζω εμπνεομαι..Ορμα!

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο Κατερίνα! Περιμένουμε να κρατήσουμε κι εμείς το βιβλίο σου, και τα επόμενα που θα έρθουν! (Και να ξέρεις, καμιά φορά αφήνουμε το σημάδι μας σε ανθρώπους με μια άσχετη κουβέντα, σε ανύποπτο χρόνο... με αγάπη.)

yianna είπε...

ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΜΕ!!!!

Βενετία είπε...

Σ΄ αγαπάω. Σ΄ αγαπάω. Σ΄ αγαπάω... κι αυτό δεν αλλάζει, δεν θα αλλάξει ποτέ! Μόνο θα μεγαλώνει, θα θεριεύει και εγώ θα χαμογελώ πλατιά, όπως τώρα, όπως σήμερα που σε διαβάζω... ήταν πριν δύο μόλις μέρες που ξημερώματα μόνη στον καναπέ διάβαζα παλιές σου αναρτήσεις... αυτές των "4 χρόνια blogging". Κυρίως διάβαζα την αφυπνιστική μου "Εγώ φταίω...", μετά από κάποιες σκέψεις που μου έφερναν δάκρυα στα μάτια και δεν με άφηναν να κοιμηθώ... ξέρεις. Μαζί σου ξημέρωσα... όταν για λίγο αποκοιμήθηκα στον καναπέ και ξύπνησα γαλήνια και αποφασισμένη. Είμαι ευτυχής για όσα σου συμβαίνουν, είμαι απόλυτα πεπεισμένη για το ότι κάποτε έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, τί κι αν άργησε;
Σε ευχαριστώ για πολλά... για όλα!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Νομίζω ότι κι εμείς δεν το πιστεύουμε μαζί σου! Θέε μου τι υπέροχη κίνηση, τι δώρο ψυχής ήταν αυτό; Μπράβο σε αυτήν, μπράβο σε εσένα. Φυσικά ξέρεις ότι περιμένουν και το επόμενο βήμα σου με χαρά και ανυπομονησία. Και αυτοί οι 20 εκδοτικοί θα φάνε τα λυσσακά τους όταν δουν τι έχασαν,χεχε! (ε να πούμε και κάτι να γελάσουμε!) Ξέρεις ότι σε αγαπάμε, ξέρεις ότι ήσουν αν όχι η πρώτη που διάβασα (αν και δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη!), ήσουν όμως η πρώτη που με ενέπνευσε και μου έδωσε την σπρωξιά που ήθελα για να ξεκινήσω αυτό το ταξίδι! Διάβαζα τις αναρτήσεις σου τη μία πίσω από την άλλη και δεν ήθελα να σταματήσω. Ακόμα όταν πηγαίνω στην λαική, θυμάμαι την ανάρτηση σού με τα παιδιά σου στην λαική και που είπα... ναι, έτσι θέλω κι εγώ να μεγαλώσω την Μελίτα μου! Σε ευχαριστούμε για την έμπνευση και έστω κι αν ακόμα δεν έχω πειστεί να τριγυρνάω στα δάση και να μαζεύω κλαδιά και φύλλα (δεν το έχω λέμε!) σίγουρα αυτά που πήρα από εσένα είναι πολύ πιο δυνατά! Σε φιλώ πολύ Κατερίνα μου, Κατερίνα μας! Κάλη

Yianna Panou είπε...

Αν είσαι blogger;; Όχι μόνο είσαι, μα είσαι και εξαιρετική... Πάντα πηγή έμπνευσης, πάντα ειλικρινής και αφοπλιστική. Σου είχα γράψει οταν ξεκίνησα το blogging, πως σε θαυμάζω και κάθε συμβουλή σου θα ήταν ευπροσδεκτη. Διαπίστωσα όμως και εγώ πως το ίδιο το blogging σε καθοδηγεί, οι αναγνώστες, τα σχόλια, η ψυχική ικανοποίηση. Το δώρο είναι τόσο μοναδικό που μου έφερε δάκρυα στα μάτια. Τα νέα σου επίσης. Αρκεί να μην πάψουμε να πιστεύουμε, να ελπίζουμε, να ζούμε ειλικρινά και τα όνειρα μας θα βρουν το δρόμο να πραγματοποιηθουν... Σε φιλώ γλυκα γλυκά και αναμένω με αγωνία...

Unknown είπε...

Κλαίω...Σ'ευχαριστώ Κατερίνα.

TzinaVarotsi είπε...

Πόσες φορές θα στο πω;.. είσαι το πρότυπό μου!
Με το καλό η έκδοση της νουβέλας σου.. χίλια φιλιά κι αγκαλιές .. να είσαι πάντα καλά και να γράφεις για να μας εμπνέεις!

thomi είπε...

Κατερινα μου εκτιμώ το οτι δεν με ξεχασες παρόλο που έχω ενα χρονο να γράψω στο blog μου.σε διαβάζω όμως κάθε μέρα..και ναι είσαι και blogger και συγγραφέας;))

Litsa είπε...

Αδερφή τι φοβερή ιδέα! Τι πανέμορφη σκέψη! Μπράβο!
Είδες λοιπόν; Βρέθηκες όχι με ένα, αλλά με δύο δικά σου βιβλία στο χέρι! Εύχομαι να τα εκατοστήσεις sis!! Το αξίζεις

KatrinArt είπε...

Τί υπέροχο δωρο!!! Δώρο ζωής για ένα καινουργιο ξεκίνημα!!! Σε περιμένουμε Κατερινάκι με να σε πιασουμε στα χέρια μας και να μας ταξιδεψεις, γιατί καλό το blogging αλλά η αξία του βιβλίου...ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ!!! Καλή επιτυχία κοριτσάρα μας!!! Μας κάνεις περηφανους γιατί εισαι η δική μας φιλη. Φιλιάααααααααααα

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΓΕΛΙΚΗ.ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΩΡΕΣ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΟΥ


Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους Κατερίνα! Θα περιμένουμε με αγωνία!!!
Σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έχεις δώσει αυτά τα χρόνια! Και να είσαι σίγουρη οτι αξίζεις πολύ περισσότερα!
Με αγάπη
Μαράκι

Unknown είπε...

.......Υπέροχο το δώρο που σου έκανε η φίλη σου!!!
...Ακόμη πιο υπέροχο αυτό που ετοιμάζεις για εμάς!! Γιούπι!!!

Κυριακή είπε...

Είσαι η σταθερή συντροφιά και έμπνευση μου μετα απο μια δύσκολη φάση της ζωής μου. Το blog. σου με βοήθησε να αλλαξω τρόπο σκέψης, καθώς μεταγγιζει στην ψυχή μου έμπνευση και θετική ενέργεια. Καθημερινά επισκεπτομαι το blog περιμενοντας καινουριες αναρτησεις και φυσικά πλέον και το βιβλίο σου.

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Κατερίνα μου, να συνεχίσεις για πολλά χρόνια ακόμη να μας εμπνέεις με τις αναρτήσεις σου με τον ίδιο ζήλο που καταθέτεις την ψυχή σου και τις σκέψεις σου όπως και τώρα. Είσαι μοναδική στον τρόπο που γράφεις και εμψυχώνεις άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα τον κάθε αναγνώστη σου. Ταπεινή και απλή ως άνθρωπος, μα συνάμα τόσο πληθωρική και δοτική στα συναισθήματα που καταφέρνεις να προκαλείς σε αυτόν που σε διαβάζει.
Το δώρο της φίλης/αναγνώστριας, εκπληκτικό. Πάρα πολύ όμορφη ιδέα.
Πολύ ευχάριστη είδηση και η νουβέλα σου! Ανυπομονώ. Είμαι σίγουρη ότι θα σκίσει!
Τέλος να πω και κάτι που πιστεύω ακράδαντα. Συγγραφέας γεννιέσαι. Δε γίνεσαι. Και εσύ είσαι γεννημένη για αυτό. Το ΄χεις! Πώς το λένε...
Φιλιά πολλά και keep blogging <3
Ασπασία

Lyriel Bee είπε...

Γλυκό μου Κατερινιώ, είμαι περήφανη και είμαι χαρούμενη. Χαρούμενη για το βιβλιαράκι σου, για το επόμενο που περιμένουμε, που βρήκες αυτό που αγαπάς και το κάνεις τόσο καλά όσο μόνο εσύ ξέρεις! Καλοτάξιδα όλα τα όνειρα σου αγαπημένη μου :)

Μarion, είπε...

Μπράβο. Πολλά συγχαρητήρια.
Υπέροχη η κίνηση της φίλης σου για το πρωτο σου βιβλίο. Φαίνεται φανταστικό..από το εξώφυλλο. Ασπρο, καιρο είχα να δω ένα τόσο φωτεινό βιβλίο.
Μπράβο και για τη νουβέλα σου. Μάλλον τώρα ήταν η κατάλληλη στιγμή της να γίνει βιβλίο.
Θα το περιμένουμε

Φιλιά

Vanilla for Bliss είπε...

Θα πω μόνο αυτό:
"Τα καλύτερα είναι μπροστά!!!".

Εύχομαι μεγάλες συγκινήσεις, δυνατές στιγμές και γεμάτη ψυχή από ότι καινούργιο κάνεις.
(κι ευχαριστώ για τον χαρακτηρισμό "εκρηκτική Όλγα". :) )

Όλγα / Vanilla for Bliss

Mamareggina είπε...

Ποσό συγκινήθηκα...τι όμορφα συναισθήματα...τα όνειρα βγαίνουν αρκεί να τα πιστεύουμε. Μην αναρωτιέσαι μαλλον το αξίζεις και με υο παραπάνω. Καλή επιτυχία και με πολλά ακόμα βιβλία!

Ανώνυμος είπε...

Κατερίνα μου....σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία με το βιβλίο σου , είμαι σίγουρη ότι θα την έχεις! Είσαι έμπνευση για μένα , φίλη και στήριγμα καθώς διαβάζω τις αναρτήσεις σου.Όσοι σε έχουν κοντά είναι πραγματικά πολύ τυχεροί.Ευλογημένη η ώρα που ανακάλυψα το blog σου.Συνέχισε έτσι, συνέχισε να με εμπνέεις και να με καθοδηγείς

Ερμιόνη είπε...

Υπέροχο και αγαπημένο κορίτσι!
Οι αναρτήσεις σου είναι μοναδικές... μου προκαλείς πάντα τα πιο απίστευτα, αντιφατικά και βαθιά συναισθήματα και είσαι μέσα στην καρδιά μου ακριβώς για το λόγο αυτό.
Χάρηκα τόσο μα τόσο πολύ για σένα. Και ένιωσα και υπερήφανη.
Συνέχισε να κάνεις αυτό ακριβώς που κάνεις και να είσαι αυτή που είσαι, έτσι απλά!
Η αναφορά σου σε μένα με τιμά να το ξέρεις...
Σε φιλώ και ανυπομονώ να σε διαβάσω!

Ανώνυμος είπε...

Σε διαβάζω από την αρχή και σε θαυμάζω πάρα πολύ!Μπράβο ρε Κατερίνα!!! Μακάρι να είχα τα κότσια να τολμήσω να κάνω πράματα.........
Μαίρη

4 seasons είπε...

Κατερίνα μου δεν έχω λόγια να σου εκφράσω αυτό που νιώθω, αλήθεια νομίζω πως ότι κι αν σου γράψω εδώ δεν μπορούν εξηγήσουν αυτό που είσαι για μένα χωρίς να το ξέρεις ίσως. Θα πω μόνο πως το αξίζεις όλο αυτό, μην απορείς. Είναι και δική μου τιμή που με αναφέρεις. Σε ευχαριστώ για όλα, είσαι σπάνια ψυχή, έχεις σπάνια "ενέργεια"

Demi είπε...

Κατερινάκι μεγεια το δωράκι!!!!Εισαι πηγή έμπνευσης γλυκιά μου!!!Διαβαζω συχνά παλιές σου αναρτήσεις και χάρηκα πολυ με το βιβλίο του blog σου!!!!! Περιμένω με χαρα και το δικό σου βιβλίο !!! Θα τα καταφέρεις!!!!!Καλη επιτυχια!!!!!!!

Ρένα Χριστοδούλου είπε...

Τα αξίζεις όλα αυτά Κατερίνα μου κι άλλα τόσα!!!!!!
Μοιράζεσαι μαζί μας τόσο όμορφες στγμές της οικογένειας σου!!!!!!1
Πολύχρονο να είναι το σπιτάκι σου και να βρισκόμαστε έστω και διαδικτυακά πολλά χρόνια ακόμη!!!!
Πολύ συγκινητική η χειρονομία της φίλης !!!
Χαίρομαι που θα εκδοθεί το βιβλίο σου κι ελίζω να μας ενημερώσεις πότε θα κάνεις την παρουσίαση του , για να σε χαρούμε και από κοντά!!!!
Σ ευχαριστώ που με βάζεις ανάμεσα στους φίλους σου!!!!!!
Σε διαβάζω σχεδόν κάθε φορά, τώρα που έγινα γιαγιά δεν τα προλαβαίνω όλα,
αλλά το προσπαθώ!!!!
Είστε η αγαπημένη μου οικογένεια!!!!
Πολλά φιλιά σε όλους σας!

Dimitra•Counting SΜiLES είπε...

Χρόνια πολλά αγαπημένη μου Κατερίνα!!!! Είσαι γεννημένη συγγραφέας και δεν με νοιάζει τι σκέφτεσαι! Μα τόσο καιρό απορώ πόσο βλάκες είναι οι εκδοτικοί οίκοι που απέρριπταν τη νουβέλα σου! Επιτέλους βρέθηκε ένας με σωστά κριτήρια! Ένας που ξεχωρίζει τα αριστουργήματα!!!!
Κατερίνα μιλάς στις ψυχές μας, τις γιατρεύεις και χωρίς να ζητάς κανένα αντάλλαγμα. Είσαι ταπεινή και άμεση, έχεις ψυχή, έχεις μπέσα, έχεις αλήθεια!
Όποιος σε διαβάσει σε βάζει στην καρδιά του για πάντα!!
Σε αγαπάμε πολύ. Συνέχισε να γράφεις! Ακόμα και συνταγή να γράψεις, την απογειώνεις με το δικό σου ξεχωριστό τρόπο!!!!!
Και ξέχασα, χίλια μπράβο στην αναγνώστρια-φίλη για το δώρο αυτό καρδιάς που σου έκανε! Βλέπεις που στο λέμε όλοι; Είσαι ψυχή! Δίνεις ψυχή, παίρνεις αγάπη:)