Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

Οι κολοκύθες του Φθινοπώρου...και των ονείρων...


Οι κολοκύθες είναι όμορφες πολύ μα τις έχουμε συνδέσει με την απάτη, την αμφισβήτηση, την απογοήτευση, την ανικανότητα. Δεν ξέρω γιατί.Ίσως φταίει το παραμύθι της Σταχτοπούτας όπου η άμαξα μετατρεπόταν σε κολοκύθα. Ίσως γιατί είναι μεγάλες μα κούφιες και παρά τον όγκο τους, δίνουν λίγη ψίχα...Πραγματικά δεν ξέρω. Ξέρω όμως πως τα κολοκύθια είναι παρεξηγημένα και σε όποια μορφή είναι για εμάς υπέροχη τροφή ενώ αυτή την εποχή δίνουν μια υπέροχη διακοσμητική εικόνα στο σπίτι μας.


Μικρές λευκές διακοσμητικές κολοκύθες, λίγες φθινοπωρινές μας ορτανσίες και τα μικρά λευκά μπιλάκια ενός θάμνου με το όνομα συμφορίκαρπος, που γεμίζει το παρτέρι μου και τέτοια εποχή ανθίζει κι είναι πανέμορφος.





Ένα απλό κλαράκι που μετατράπηκε σε μόμπιλε φύλλων και βέβαια η αγαπημένη κολοκύθα γρατσούνα, έτσι τις ξέρουμε εδώ. Έχουμε μπόλικες από αυτές. Τις καλλιεργεί στο μπαλκόνι της η αδερφή του Πα. Τις αφήνουμε και ξεραίνονται τελείως και μετά μπορεί να κάνει κανείς διάφορα σχέδια.




 Εμείς τις τρυπήσαμε και τις κάναμε φαναράκια. Δίνουν στο σπίτι μια υπέροχη ζεστασιά...


Μια γωνιά με ένα κλαδί με την πανέμορφη Μουρτζιά και τους κατακόκκινους καρπούς της. Ένα πραγματικά υπέροχο δέντρο που μπορούμε να βρούμε σε κάθε άκρη της χώρας μας.




Αυτό το κατακόκκινο βάζο δε...πολύ πιθανόν να είναι σε ηλικία ίσως και μεγαλύτερο από εμένα...
Ζούσε για χρόνια αποθηκευμένο σε κουτιά στο πατρικό και σώθηκε από μια πλημμύρα. Σαν το είδα ξεπήδησαν εικόνες από το μυαλό που με πήγαν τόσο πίσω.  Τηλεφώνησα στη μαμά και μου έδωσε την άδεια της να το κάνω δικό μου κι είναι τόσο ξεχωριστό.


...κι ύστερα όλα αυτά τα κλαδιά που μαζεύουμε στις εξορμήσεις μας...Κλαδιά από Βελανιδιές, οξιές ή πλατάνια.


Κλαδιά που μπαίνουν στο νερό και διατηρούνται για καιρό, μα ο χρόνος δεν τα αφήνει ανέπαφα.Σαν το Φθινόπωρο να είναι ήδη μέσα τους και τα φύλλα τους κιτρινίζουν αργά και σταδιακά. Είναι υπέροχη αυτή η αλλαγή να συμβαίνει μέσα στο σπίτι μας. Μια φυσική διαδικασία, ένας κύκλος που ότι κι αν κάνεις έχει πάρει τη σειρά του...


 Την αγαπώ αυτή τη διαδικασία.Κι αυτά τα πεσμένα φύλλα ακόμη και μέσα στο σαλόνι μας τα αγαπώ κι αυτά.Το λίπασμα των δέντρων.Το λίπασμα της γης...
Στροβιλίζονται απαλά και πέφτουν σαν να χορεύουν κι ακούς τον απαλό τους ήχο, τόσο διακριτικός και υπόκωφος.


Οι μεγάλες πορτοκαλιές κολοκύθες, γνωστές με το όνομα...Σταχτοπούτα (Cinderella)...θα γίνουν οι σούπες κι οι πίτες κι αυτού του Χειμώνα μα μέχρι τότε,  μαζί με ξερά φύλλα αμπέλωπα και πλάτανου κάνουν έναν υπέροχο συνδυασμό, δίνοντας μια Φθινοπωρινή και λίγο μελαγχολική νότα σε μια γωνιά του σπιτιού.

Δεν θα γίνουν άμαξα...Θα μείνουν για πάντα κολοκύθες, μα έχουν μέσα τους μια δική μας κρυφή ελπίδα.Ένα παραμύθι παιδικό βγαλμένο από τα όνειρα...εκεί που οι κολοκύθες, μπορούν να γίνουν άμαξες, εκεί που ζουν πρίγκιπες και πριγκίπισσες.


Ατή η εποχή έχει μια ζεστασιά και μια ηρεμία. Στρώθηκαν τα χαλιά, τα σπίτια μαζεύτηκαν, άναψαν ίσως οι σόμπες, μύρισαν τα πρώτα ψημένα κάστανα. Κι εμείς θα φωτίσουμε με κεράκια το σπίτι και θα μαζευτούμε γύρω από εστίες και φωτιές με τις παλάμες να ζεσταίνονται πάνω τους...


Είναι όμορφος αυτός ο καιρός. Έρχονται οικογενειακές και φιλικές μαζωξεις σε παρείστικες ζεστές βραδιές, με τον Χειμώνα να πλησιάζει και για φέτος κάνουμε μια ευχή για όλους...όλες οι κολοκύθες τις ζωής τους να μεταμορφωθούν σε ότι ονειρεύονται...
Άμαξες, πρίγκιπες, πριγκίπισσες κι ότι άλλο έχουν ανάγκη...Το φετινό Χειμώνα ας είναι όλες οι κολοκύθες μας μαγικές...


Καλημέρα και καλή Παρασκευή λοιπόν...κι αν δεν φέρατε λίγο φθινόπωρο στο σπίτι σας, δοκιμάστε να το κάνετε αυτό το Σαββατοκύριακο αγαπημένοι. Θα γεμίσετε το σπίτι γαλήνη...
                                                                                              Κατερίνα

7 σχόλια:

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

καλημερα Κατερινα μου.. Ευτυχως εφερες εσυ το φθινόπωρο στο σπιτι μου γιατι με το χτυπημενο ποδι.. δεν μπορω να κανω πολλα...Υπεροχες εικονες απο το σπιτι σου!! να εχετε ενα ομορφο Σαββατοκυριακο!! πολλα φιλια

Unknown είπε...

Μάθημα φυτολογίας σήμερα η ανάρτηση σου! Τον ερωτεύτηκα τον συμφορίκαρπο σου όμως περισσότερο απ' όλα, θα τον ψαξω...

Βενετία είπε...

Καλημέρα αγαπημένη... Η ανάρτηση σου με βρίσκει στο καναπέ, αγκαλιά με μια κουβέρτα και παρέα την πρώτη μου φθινοπωρινή ίωση. Πόσο ζήλεψα όλες αυτές τις όμορφες κολοκύθες... την φθινοπωρινή εικόνα! Κι αν όχι αυτό το Σαββατοκύριακο, το άλλο που θα είμαι καλύτερα, θα τρέξω να μαζέψω κλαδιά και κίτρινα φύλλα...

HUMIDA είπε...

...αυτή η αλλαγή των εποχών στην χώρα μας...θαυμαστή ακόμα! Τι όμορφο να νιώθεις ότι ήρθε το φθινόπωρο, μετά ο χειμώνας, μετα...μετά...να τα ζεις όλα έχοντας υγεία και κουράγιο για τα δύσκολα και να κρατάς τα όμορφα για να ομορφαίνεις και τα άσχημα! Πανέμορφη η πινελιά στο σπίτι σου, όμορφες οι μεταβάσεις που βιώνει όλη η οικογενεια, παρακαταθήκη για τα παιδιά μας! Να έχετε ένα όμορφο φθινόπωρο μα καθόλου μελαγχολικό! Τέρη

Μαρία Έλενα είπε...

Όμορφες φωτος
Φιλάκια ...

Ανώνυμος είπε...

Μιαν ανάρτηση βγαλμένη από τα παλιά, όπως τότε, πριν 4 περίπου χρόνια, που άρχισα να σε διαβάζω, να σε παρακολουθώ, να σ' έχω ανάγκη, να μου κάνεις καλό... Τα χρόνια περνούν κι εσύ εξακολουθείς να ομορφαίνεις τη ζωή μας, να ηρεμείς τις ταραγμένες σκέψεις μας, να προσφέρεις ελπίδα, αγάπη, να είσαι οδηγός στα μονοπάτια μας, μέχρι να βρούμε το δικό μας δρόμο μέσα στο δάσος, το δικό μας ξέφωτο... Και παρατηρώ την εξέλιξή σου στο blog, πόσο έχεις αλλάξει, πόσο έχεις εξελιχθεί, κάθε σου ανάρτηση θέλει και κάτι νέο να πει αλλά πάντα με τα ίδια γνώριμα συστατικά της ζεστασιάς, της θαλπωρής, της αισιοδοξίας, της δύναμης, της εσωτερικής δύναμης, αυτής που έχουμε όλοι κρυμμένη μέσα μας και αναζητούμε εναγωνίως να την ανακαλύπτουμε ξανά και ξανά... Πόσα ευχαριστώ να σου πω, μα πόσα...! Καλό μήνα, Κατερίνα μου, καλό μήνα.... Αφροδίτη

Maria's Little Men.gr είπε...

Καλημέρα Κατερίνα με τις ομορφιές σου! Τι υπέροχο που είναι το σπιτικό σας! Οι εικόνες μοιάζουν σα να έχουν βγει από το παραμύθι της σταχτοπούτας! χιχιχι Τις λάτρεψα! Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι!