Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014

Μυρωδιά Χριστουγέννων...

Κυριακή πρωί και με ξύπνησαν οι κραυγές από τα λέιζερ που ακούγονταν από τα στόματα τους. Ήχοι πυροβολισμών και εκτοξεύσεων. Αυτοί είναι ήχοι που μπορούν να τις κάνουν μόνο τα αγόρια. Το δικό μου στόμα δεν τους βγάζει όσο κι αν έχω προσπαθήσει...και κάθε φορά που το προσπαθώ ο μπαμπάς τους γελάει βροντερά λέγοντας πως αυτή η ικανότητα είναι καταγεγραμμένη στα γονίδια των αγοριών. Διαπίστωσα πως το σαλόνι έχει μετατραπεί σε πλανήτη των star wars...


Ετοιμασία αργού πρωινού και στην τηλεόραση έχει Nemo. Την στιγμή που εμφανίζεται η μικρή ανιψιά του οδοντιάτρου που σκοτώνει τα ψαράκια ταρακουνώντας τα  φωνάζουν κι οι δυο δυνατά "Η ΝΤΑΡΛΑ". Ορμούν στη γυάλα με το ψάρι και βάζουν τα χέρια τους πάνω της λέγοντας στο ψάρι μας,"Μάικ μην βλέπεις".
Γέλιο κάτω από τα  μουστάκια μας, με τον μπαμπά τους.

Αμέριμνη λίγο αργότερα με τον καφέ στο χέρι πάω να καθίσω στον καναπέ και μου την πέφτουν. Το νέο παιχνίδι είναι να μου επιτίθενται όπως  ο κινέζος Cato στον inspector Clouseau στο έργο Ροζ Πάνθηρας. 
Προσπαθούν να με ρίξουν κάτω και φωνάζουν και παλεύουν και κάθε φορά έρχονται με νέες ιδέες και ορμούν με μαξιλάρια, με φωτόσπαθα, με τρομακτικούς αλαλαγμούς. Κάθε φορά νομίζουν πως με πιάνουν στον ύπνο και κάθε φορά τους δένω κόμπο!!!Ακόμη μπορώ να τους καταφέρω και τους δυο μαζί, εγώ η γριά μάνα...

Τα απογεύματα λείπω. Κάθε απόγευμα φεύγω από το σπίτι και γυρίζω βράδυ πια. Οπότε σαν έρχεται Σαββατοκύριακο πρέπει οπωσδήποτε να ευχαριστηθώ ένα απόγευμα στο σπίτι και όταν μπορώ - όπως αυτό το Σαββατόβραδο - βουλιάζω στον καναπέ και δεν κουνιέμαι...τόσο που καμιά φορά τα αγόρια παραπονιούνται γιατί τους πιάνει βαρεμάρα.

Εφόσων λοιπόν η μια ημέρα αφιερώθηκε στον καναπέ είπαμε η άλλη να αφιερωθεί στο σπίτι. Οι μισοί έξω στην αυλή κι οι μισοί μέσα σε εσωτερικές δουλειές, μαγείρεμα και διακόσμηση.
Δεν στολίσαμε ακόμη μα στο σπίτι μας αυτό το Σαββατοκύριακο υπήρχε μια χαρά, σαν το πνεύμα των Χριστουγέννων να μας τριγυρίζει...
Από το καλάθι  με τα τσιγκέλια, ειδικό  για αποξήρασνη βοτάνων, που είχαμε αγοράσει σε ένα ταξίδι στη Γερμανία, ξεκρεμάσαμε τα αποξηραμένα ματσάκια με δυόσμο, ρίγανη και φασκόμηλο και κρεμάσαμε φύλλα και κάστανα και κάθε λογής φυσικά στολίδια.







Χρωματιστά φύλλα από Σφεντάμι και ξύλα και κεριά...Τα μάτια μου μαγεύονται από τέτοιες εικόνες. Αυτού του είδους η φυσική διακόσμηση με γοητεύει. Τα μάτια μου πέφτουν κυρίως σε τέτοιες ιδέες σε βιτρίνες και ιντερνετικές εικόνες.
Συχνά μου γράφετε πως δεν έχετε κοντά δάσος για να μπορέσετε να βρείτε όλα αυτά τα υλικά μα η αλήθεια είναι πως μπορεί κανείς να τα βρει και στις πόλεις που είναι γεμάτες με πλατάνια και σφεντάμια και κάθε λογής μικρους θάμνους διακοσμητικούς. Μπορεί κανείς να βρει παντού απλά φυσικά υλικά από φύλλα, κλαδάκια, μέχρι κουκουνάρια και καρπούς πλατανιών.







Το ένα έφερε το άλλο και μόλις κρεμάσαμε τα φύλλα, τα βαζάκια και τις μικρές κολοκύθες, με έπιασε ενθουσιασμός! Ήταν και πάλι σαν γιορτή κι αυτή γιορτή είχε κάτι από τη μυρωδιά των Χριστουγέννων. Λίγα χρυσάνθεμα στο βαζάκι κι  ένα κούτσουρο σχισμένο στη μέση αντί να καεί στο τζάκι, πήρε προαγωγή κι έγινε κηροπήγιο. 



Λίγα χρωματιστά φύλλα, βρύα και κουκουνάρια κολλημένα πάνω του.


Μια  απλή μα υπέροχη  κολοκυθόσουπα με φρυγανισμένο ψωμί και σοβαρές συζητήσεις με βαθυστόχαστα παιδικά  ερωτήματα μεταξύ οίνου και αχλαδιού...."γιατί τα κορίτσια είναι πιο μαλακά από τα αγόρια;"...έλα μου ντε!!!




Ένα απλό κέικ πορτοκαλιού μεταμορφώθηκε παρέα με λιωμένη σοκολάτα κι ήρθε ένα ζεστό μαλακό βράδυ που θύμιζε κάτι παραπάνω από καταθλιπτικό Κυριακάτικο απόβραδο.


Δύο ακόμη εβδομάδες και μπαίνει η Δεκέμβρης.
Τώρα πια οι μέρες μας έχουν μια αναμονή γλυκιά. Ακόμη κι οι Δευτέρες... Το τραπέζι στολισμένο. Εγώ δουλεύω και πίνω απογευματινό καφέ και τα αγόρια μελετούν δίπλα μου. Κάθε λίγο με ρωτούν κάτι για τα μαθήματα κι όταν δεν μπορώ να βοηθήσω επεμβαίνει ο μπαμπάς τους, κυρίως στα μαθηματικά που για εμένα είναι ξένη γλώσσα.


Είναι όμορφα το απόγευμα λίγο πριν φύγω. Προλαβαίνω να πιω έναν καφέ και να απολαύσω τα κεριά αναμμένα και το σπίτι μας σχεδόν γιορτινό μέχρι να φύγω. Είναι η ώρα που καταφέρνω να δω για λίγο τα παιδιά και να κάνουμε τα μαθήματα τους κι αν είμαστε όλοι τυχεροί...δεν θα εκνευριστεί κανείς...πράγμα εξαιρετικά σπάνιο!


Το βράδυ αν δεν αργήσω και γυρίσω νωρίς με περιμένουν. Είναι προετοιμασμένοι για μάχη ακροβολισμένοι σε γωνίες και παριστάνουν τους αόρατους πολεμιστές...
Είναι σίγουροι πως με ξαφνιάζουν και εγώ είμαι σίγουρη πως για αρκετό ακόμη καιρό μπορώ να τους φάω λάχανο...

Είναι όμορφες οι μέρες με την μυρωδιά από μια ιδέα Χριστουγέννων να πλανάται στον αέρα. Κάνουν την εβδομάδα λίγο πιο ανάλαφρη, λίγο πιο  εύκολη στο μυαλό μας καθώς είναι γεμάτες από μια μυρωδιά γεμάτη υποσχέσεις για τις μέρες που θα 'ρθουν. 
Να είναι ξέγνοιαστες και λίγο λαμπερές και γεμάτες με το αχνό φως των κεριών.


Ακόμη μια τρελή τρελή ημέρα μας περιμένει αγαπημένοι. Ας την απολαύσουμε. Ας την ευχαριστηθούμε. Δεν περιμένουμε τις γιορτές για να στολίσουμε. Δεν περιμένουμε το Σαββατοκύριακο για να ανάψουμε τα κεριά, ούτε καν το βράδυ...Τα ανάβουμε όποτε θέλουμε απλά γιατί μπορούμε. Στολίζουμε όποτε μας κάνει κέφι απλά γιατί το χρειαζόμαστε.
Χαρίζουμε στις μέρες μας χρώμα και νόημα και αν μας περισσεύει χρόνος λίγο πριν φυτευτούμε αποκαμωμένοι για λίγη ώρα στον καναπέ, παλεύουμε με τα παιδιά μας και μετά πέφτουμε αποκαμωμένοι στα χαλιά αγκαλιασμένοι και μου λένε "τραγούδησε μας μαμά"...και τους τραγουδάω παιδικά νανουρίσματα και νομίζω πως εγώ το έχω μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνους και το αντιλαμβάνομαι μόνο όταν κοιμούνται πια μακάρια στα κρεββάτια τους.Οι ημέρες αυτές σύντομα θα τελειώσουν το ξέρω πως σε λίγο δεν θα αποζητούν τα τραγούδια μου ή την αγκαλιά μου κι εγώ σίγουρα δεν θα μπορώ πια να τους νικάω σαν παλεύουμε...και με θλίβει λίγο αυτή η σκέψη...

Μα στο "εδώ και τώρα" ζω μαζί τους μέρες που θυμίζουν Χριστούγεννα...μέρες που θυμίζουν παιδικά νανουρίσματα και όνειρα γλυκά και μαγικά...Σιγά μην περιμένω το αύριο...
Καλημέρα "εδώ και τώρα" μου! Καλημέρα αγαπημένοι....
                                                                                             Κατερίνα
Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.

11 σχόλια:

Dee Dee είπε...

Να απολαμβανεις παντα τοσο το εδω και τωρα σου :) Υπεροχες εικονες μας χαρισες πρωι πρωι.

Σκεφτηκα την Ισμηνη, που με ρωτησε πριν λιγες μερες
"Μαμα ειμαι γκρινιαρα;"
Της εξηγησα οτι ειναι γκρινιαρης οταν καποιος γκρινιαζει πολυ και καθε μερα κι επειδη εκεινη τελευταια γκρινιαζει πολυ, θα μπορουσε καποιος να την πει γκρινιαρα. Αν γκρινιαζει λιγες φορες μεσα στην εβδομαδα ειναι φυσιολογικο και δεν θα μπορει να την αποκαλεσει καποιος ετσι.

Και οπως φανταζεσαι απο τοτε, εχει συχνα ενα εντελως χαζο χαμογελο και ειδικα τις στιγμες που παει να γκρινιαξει για κατι. Αντε τωρα να την ξανακανω φυσιολογικο ανθρωπο. Κατι εξηγησα λαθος φαινεται :) :) :) Παντως εχει πολυ γελιο η φατσα της :) :) :).... και ειμαι βεβαιη, δεν θα κρατησει για πολυ :)

Μια υπεροχη μερα ευχομαι!!

Nasia είπε...

Κατερίνα μου ,να ξέρεις πως όσο παίζεις εσύ δε θα σταματησουν να παιζουν κι αυτά μαζί σου! Εγω έχω βρει τον μπελά μου με τον 16χρονο γιο μου ,γιατί φυσικά του κάνω κι εγω διάφορα ,οπότε ζητάει την''εκδίκησή '' του!Γύρω στα 14-15 δε δεχόταν ''επιθέσεις'' αλλά τωρα η ''μάχη '' άρχισε πιο επικίνδυνη ! Παιδί μου ,φοβαμαι να κυκλοφορησω στο σπίτι ,δεν ξερω τι με περιμένει σε καθε δωμάτιο χαχαχα....αν βουλιάξεις στον καναπέ ,θα βουλιάξουν κι αυτά ,οπότε βουτηξτε τα κουκουνάρια της διακόσμησης και βουρ στη μάχη ,να βγαλω κι εγω το άχτι μου χαλώντας σας τη διακόσμηση χαχαχαχα
Καλημέρα!

Litsa είπε...

Γελάω με τα κορίτσια παραπάνω. Ειδικά με την Νάσια, που δεν ξέρει από που θα της έρθει! Τι ωραίο αυτό, ε;
Αδερφή με ξεσήκωσες σήμερα και είχα λουφάξει, εγώ ο νάνος, εκεί στην γωνιά μου. Μα είδα όλες αυτές τις ομορφιές και ξεσηκώθηκα. Εκείνος ο δίσκος με τα κουκουνάρια και τα φύλλα και τα κεριά, είναι απλά ονειρεμένος, τον λάτρεψα!
Όχι, δεν περιμένω μέχρι αύριο!
Υ.Γ. θυμάσαι που παλεύαμε με τον μπαμπά;

Vaya είπε...

Πόσο παράλληλες είναι οι ζωές μας νομίζω Κατερίνα. Προφανώς έχει να κάνει με το ότι έχουμε και οι δυο παιδιά περίπου σ΄αυτές τις ηλικίες και μοιάζουν όλα τόσο γνώριμα! Κι εγώ το ίδιο προσπαθώ να κάνω. Να ομορφύνω τις ώρες μας στο σπίτι για να μαλακώσει η ένταση που ο καθένα μας κουβαλάει από έξω-ακόμη και τα παιδιά- .Κι εμάς το διάβασμα σπανίως είναι ήρεμο. Και κάθε φορά που τους έχω αγκαλιά σκέφτομαι για πόσο ακόμα θα την αναζητούν μ΄αυτό τον τρόπο; Έυχομαι να έχουμε τη διαύγεια να μπορούμε να ζούμε την κάθε στιγμή!Καλημέρα!Υπέροχες εικόνες!

Christina(ArtDecorationCrafting) είπε...

Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο παρά το ότι οι εικόνες σου είναι σαν να ξεπήδησαν από ταινία που βλέπω παραμονή Χριστουγέννων. Νάστε πάντα καλά Κατερίνα μου να μας χαρίζεις τέτοιες εικόνες! Μια γλυκιά καλημέρα :)

Parents Land Gr είπε...

Τελικα οι αγορομάνες εχουμε κοινή ζωή. Και χαιρομαι που η
Νασια μας λέει οτι δεν τεκειώνει αυτο τοσο νωρις. Να γευεστε κάθε στιγμη!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

χαχαχα.. Φανταζομαι τι με περιμενει σε λιγα χρόνια!!! Ανυπομονω η τρελομανα να παιξουμε κουκουναρομαχίες..χαχαχα... Να ζουμε τη καθε στιγμη!! καλημερα Κατερινα μου

Αφροδίτη είπε...

Αυτό είναι η Κατερίνα, αυτό είναι το Kapaworld, οι αλήθειες μας, οι αλήθειες όλων, κρυμμένες μέσα μας, που χρειάζονται τη νεραϊδόσκονή σου, για να φανερωθούν.... Απλές οικογενειακές στιγμές με θαλπωρή και ζεστασιά, γεμάτες ζωντάνια κι ένταση, καθημερινές, όμορφες στιγμές.... Πόσα ευχαριστώ να σου πω, πόσα? Καλημέρα, γλυκιά μου Κατερίνα, καλημέρα!

lolipopfamily είπε...

Καλημέρα Κατερίνα μου. Πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές σας εύχομαι.

Μαρία Έλενα είπε...

Πολύ όμορφα όλα
Φιλάκια ...

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Κάποιοi λένε για μας, μας εγώ λέω για σένα...! Πως τα προλαβαίνεις όλα αυτά; Πολύ σε χαίρομαι Κατερινάκι! Και σουπίτσα και συμμάζεμα, και κέικ σπιτικό, και ξάπλα και διαβάσματα! Όλα τα κάνετε! Εγώ έχω την εντύπωση πως η ώρες της ημέρας δεν μου φτάνουν! Άσε που δουλεύω και μέχρι τις 3 το Σάββατο. Οπότε κουτσουρεύτηκε το Σαββατοκύριακο! Καταλαβαίνεις! Όπως και να έχει θα συμφωνήσω μαζί σου ότι όλα αυτά πρέπει να τα κάνουμε χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος! Μόνο επειδή μας αρέσει! Φιλιά!
Kathy by anthomeli