Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Το τέλος του Οκτώμβρη!

Πρωτομηνιάαααα!!!
Ο Οκτώβρης πέρασε...να πάει στο καλό του! Έζησα την απόλυτη τρέλα και να σήμερα  μια τελευταία βαθιά ανάσα για να βγει η μέρα και κλείνει μια ακόμη τρελή εβδομάδα. Απόλυτα τέλεια στιγμή, η κάθε μέρα που σβήνω με ένα τεράστιο Χ το κουτάκι στο τιγκαρισμένο από υποχρεώσεις ημερολόγιο μου. Και σήμερα απλά θα το σκίσω γιατί πάει ο Οκτώβρης...επιτέλους.


Δες εδώ χάλι...
Σκέφτομαι όλα όσα έγιναν αυτό το μήνα και δεν το πιστεύω. Τι χαμός...κι επειδή δεν υπάρχει κανείς να μου πει μπράβο, το λέω μόνη μου σε εμένα. "Μπράβο ρε κορίτσι πως τα κατάφερες  ρε Τιραμόλα;"

Μέσα στο χαμό, έπεσε κι ένα τηλεφώνημα στην ξαδέρφη μου τη Σούζυ που με ίσιωσε. "Γιατί τρέχεις;" Μου λέει. "Θα χάσεις τα καλύτερα. Ο Άγγελος σε 7, 8 χρόνια θα φύγει από το σπίτι. Μόλις φύγουν τα παιδιά τρέχα κάνε ότι θέλεις, αλλά τώρα να τους χαρείς και να σε χαρούν..."
Είχε δίκιο κι έμεινα σέκος στην έκφραση  "7, 8 χρόνια"...Λιγότερα από όσα ζήσαμε μαζί ως τώρα...Σοκ!
Γύρισα σπίτι σχεδόν ξεμυαλισμένη. Δυσκολεύομαι τόσο να ισορροπήσω όλα αυτά που πρέπει, με όλα αυτά που θέλω, με όλα αυτά που θέλουν οι άλλοι, με όλα αυτά που έχω ανάγκη, με όλα αυτά που χρειάζονται οι σημαντικοί άνθρωποι στη ζωή μου, με όλα αυτά που μπορώ, με όλα αυτά που δεν μπορώ αλλά χρειάζομαι...Θεέ μου είναι τόσα πολλά!

Κι είπα στον εαυτό μου στάσου λίγο. Στάσου και κοίτα τα παιδιά.Τα παιδιά, έχουν μάτια γεμάτα λαχτάρα. Με κοιτούν και περιμένουν.Τι περιμένουν; Το χρόνο μου, το βλέμα μου, το ενδιαφέρον μου. Εμένα!
Δεν ξέρω πως είναι να μην είσαι εργαζόμενη μαμά. Δεν το έχω ζήσει ποτέ, παρά μόνο όταν έμεινα σπίτι με άδεια στις εγκυμοσύνες και για λίγους μήνες στο ενδιάμεσο μέχρι να αρχίσω την νέα μου δουλειά, όπου και πάλι οργανωνόμουν για αυτό που θα ακολουθούσε.
Το να δουλεύεις για τον εαυτό σου είναι βέβαια πολύ διαφορετικό, αφού μπορείς να ορίσεις το ωράριο, μα και πάλι εσένα σε ορίζουν οι ανάγκες. Οπότε το ωράριο γίνεται λάστιχο. Οπότε ζηλεύω. Ζηλεύω πολύ αυτή την αίσθηση της ήρεμης διαχείρισης του χρόνου. Ζηλεύω το να μην χρειάζεται να τρέχω, να τους πιέζω στον μετρημένο χρόνο που έχουμε μαζί, να μαλώνω μαζί τους και να νιώθω εξουθενωμένη και κατά καιρούς λυπημένη που με κοιτούν με αυτά τα μάτια, τα γεμάτα λαχτάρα! Ζηλεύω τις χαλαρές ημέρες της καθημερινότητας. Ζηλεύω τον χρόνο που δεν είμαι μαζί τους  και μου λείπουν και τους λείπω. Πάντα έτσι ήταν, ποτέ δεν θυμάμαι κάτι το διαφορετικό. Πάντα τους λείπω, πάντα μου λείπουν...

Είπα λοιπόν πως τα Σαββατοκύριακα μου από τώρα και πέρα και τουλάχιστον για μερικούς μήνες, θα είναι μόνο δικά τους. Κι αρχίσαμε τα σχέδια...
Κάναμε τα μαγικά πανεύκολα  κουλουράκια με δύο μόνο υλικά, της mamaggela. Τέλεια, ξετρελαθήκαμε!


Κάναμε βόλτες που λατρεύουν κι εκείνοι και όλο μου το ζητούσαν τώρα τελευταία και περπατήσαμε στους αγρούς και  κόψαμε άγρια λουλούδια  και κλαδιά για να στολίσουμε το σπίτι.



Ανάψαμε το τζάκι και μάλιστα τώρα πια που μεγάλωσαν, εκείνοι κουβαλάνε τα κλαδιά και τα ξύλα και το ανάβουμε μαζί.


Τους μαγείρεψα το χειμωνιάτικο φαγητό που τους κάνει να κλαίνε από χαρά...


Κρεατόσουπα και το καλύτερο κάνουμε σχέδια για τα Σαββατόβραδα  που θα περάσουμε μαζί γύρω από το τζάκι και με ρωτάνε συνέχεια και με την κάθε ευκαιρία :
Και τι άλλο θα κάνουμε μαμά; Θα πιούμε και ζεστή σοκολάτα.
Και τι θα παίξουμε μαμά; Μάντεψε ποιός και memory και ξερή κι ότι άλλο σας κάνει κέφι.
Παντομίμα; Ναι και παντομίμα.
Φιστίκια για ελέφαντες θα φάμε; Το πιο σημαντικό στον κόσμο...φιστίκια για ελέφαντες και βέβαια θα φάμε...
Και τι ταινία λες να δούμε; Δεν ξέρω ποια ταινία θέλετε να δούμε;...
και μπορεί να συνεχίζει για ώρες αυτή η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση των σχεδίων και των τόσο απλών ονείρων που έχουν ένα και μόνο στόχο. Το να είμαστε μαζί. Πηγαίνουν για ύπνο τόσο χαρούμενοι...το ίδιο κι εγώ!

Οπότε για αυτό το Σαββατόβραδο τα σχέδια δίνουν και παίρνουν κι έχουμε ανάγκη να περάσουμε ακόμη καλύτερα μιας και θα είμαστε μόνοι οι τρεις μας, αφού  ο μπαμπάς  μας θα είναι στην τελευταία πρόβα πριν από την μεγάλη παράσταση! Ναι θα παίξει στο θέατρο το τρελό αγόρι! Είπε να το κάνει κι αυτό...
Η υπέροχη θεατρική παράσταση "Κύκλος Ζωής", που μας μάγεψε τον Ιούνιο, θα ξανανέβει στο θέατρο ΚΑΠΠΑ στην Περαία  την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013 και ώρα 11.00 π.μ.


Η θεατρική παράσταση αφορά μικρούς και μεγάλους και τα έσοδα αυτής θα διατεθούν  στον Ξενώνα προστασίας άγαμων μητέρων "Το σπίτι της Μαρίας". ΄Το κόστος του εισιτηρίου είναι 5 ευρώ και αξίζει να σημειωθεί ότι τα έσοδα από τις προηγούμενες παραστάσεις κάτι χιλιάδες ευρώ...δόθηκαν σε κοινωφελής οργανισμούς που δουλεύουν με παιδιά. Αυτό τον στόχο, τον βρίσκω απλά υπέροχο.
Επίσης υπέροχο είναι το ότι η παράσταση ανεβαίνει από γονείς του Σχολείου της Φύσης, που αποφάσισαν να γίνουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, σκηνογράφοι, τραγουδιστές, μουσικοί, σεναριογράφοι, ηχολήπτες, σκηνοθέτες...και πάει λέγοντας! Στόχος εκείνων να βοηθήσουν περνώντας καλά.
Και να πούμε την αλήθεια περνούν πολύ καλά!!!

Φαίνεται στις φωτογραφίες που βλέπουμε ασταμάτητα από τις πρόβες τους και ξετρελαινόμαστε  και ζηλεύουμε τρελά καθώς φανερώνουν ότι πραγματικά περνούν τέλεια και ρίχνουν πολύ γέλιο!
Σκέτη πενταήμερη!!!!







Ο Πα είναι κατενθουσιασμένος. Κάνει πρόβες μόνος του και πήρε και το dvd η Χιονάτη και οι επτά νάνοι για να μελετήσει λέει το ρόλο του, έναν από τους επτά νάνους....Ε!!!Είναι ρόλος με απαιτήσεις εδώ που τα λέμε!

Μπορείτε κι εσείς να παρακολουθήσετε την εξέλιξη στις καθημερινές τους πρόβες  μέσα από τον λογαριασμό τους στο facebook.
Εμείς παραμένουμε συνδεδεμένοι για να γελάμε και να καμαρώνουμε και βέβαια εννοείτε πως την Κυριακή στις 11.00 θα είμαστε εκεί! Ελάτε κι εσείς να γίνουμε πολλοί...


Κλείνοντας όμως θέλω να πω ένα.Το πιο σημαντικό ίσως...
Μπορεί αυτός ο Οκτώβρης να με αποσυντόνισε, κούρασε, τρέλανε κλπ, αλλά μου έφερε και κάτι πολύτιμο! Έναν νέο μικρό ανιψιό...Αυτόν τον τυπάκο που είναι και ζουζούνης και "σατλάπης"...όπως λέει η μαμά του!


Είναι το νινί έκπληξη, του αγαπημένου μου ξαδέρφου του Πέτρου και της Αγγέλας που αγαπώ πολύ και δεν αναρωτιέμαι τι ζωή θα έχει...Το ξέρω. Ο μεγάλος του αδερφός είναι κιόλας 23 χρονών. Η αμέσως επόμενη αδερφή του σχεδόν 12.
Η τρίτη αδερφή 9,5 και να τος τώρα αυτός ο χαρούμενος μικρός τυπάκος.Το  τέταρτο μικρό αγόρι, το στερνοπαίδι. Το ξέρουμε όλοι λοιπόν πως θα είναι ο χαϊδεμένος μιας  μεγάλης οικογένειας. Θα αγαπηθεί όπως αξίζει σε κάθε παιδί να αγαπηθεί. Παράφορα κι ολοκληρωτικά.
Μας έφερε μεγάλη χαρά αυτό το μικρούλι.
Για λίγο ο χρόνος σαν να σταμάτησε και μείναμε όλοι να τον κοιτάμε σαν υπνωτισμένοι...Για αυτή την μαγική στιγμή άξιζε κάθε λεπτό τρεξίματος μέσα στον τρελό αυτό Οκτώβρη...Καλωσήρθες ανθρωπάκο!!!

Καλό Σαββατοκύριακο αγαπημένοι. Ευχές για μαγικά Σαββατόβραδα κι αξέχαστες Κυριακές, σαν αυτή που θα ζήσουμε κι εμείς παρακολουθώντας τον μπαμπά μας στην θεατρική παράσταση...Τα παιδιά είναι ξετρελαμένα που θα δούνε τον μπαμπά τους να παίζει. Ο δικός τους νάνος εκεί ψηλά. Νάνος στο ρόλο μα για πάντα πελώριος Γίγαντας στα μάτια τους!!!
Έρχεται Σαββατοκύριακο και μπήκε ο τέλειος Νοέμβρης. Καλό μήνα λοιπόν...
                                                                                              Κατερίνα

11 σχόλια:

ΕΥΗ είπε...

Kαλημέρα Κατερίνα μου ,και για μένα ο Οκτώβριος ήταν ένας πολύ απαιτητικός και συνάμα πολύ δύσκολος μήνας προσπαθώ και εγώ να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις τις δουλείας μου και στις ανάγκες των κοριτσιών μου.. αυτή η λαχτάρα στα ματάκια τους μου δίνει δύναμη να κάνω πράγματα να συνεχίσω να ομορφαίνω τις στιγμές μας και την ζωή μας ...φιλάκια λοιπόν αγαπημένη Κατερίνα να έχετε ένα πολύ όμορφο Σαββατοκύριακο και καλό μήνα...
ΥΓ καλή επιτυχία και στον μπαμπά σας...

Αφροδίτη είπε...

Αχ, αυτά τα παιδιά με τα πελώρια ματάκια τους! Μια εικόνα που δε λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό σου στιγμή, σε ακολουθεί παντού, όπου και αν πας.... Σε θέλουν εκεί, μαζί τους, δίπλα τους, στα πόδια τους και ας μην κάνεις τίποτε, μόνο να τους κοιτάς και ν' ακούν την ανάσα σου. Αλλά δε σε φοβάμαι εσένα, Κατερίνα μου, εκεί είσαι, στα πόδια τους, στην ανάσα τους. Καλή τύχη στον τολμηρό μπαμπά σας! Καλό σαββατοκύριακο και καλό μήνα! Να σας ζήσει το μικράκι, γερό και καλότυχο, Κατερίνα μου!

Βενετία είπε...

Πόσο πολύ το χρειαζόμουν αυτό... να μάθω ξανά ότι έτσι είναι μια εργαζόμενη ΜΑΜΑ και κυρίως, έτσι νιώθει, ΝΙΩΘΕΙ... Πολλές οι σκέψεις, πολλές οι τύψεις, πολλά κι ατελείωτα τα γιατί, πότε επιτέλους, για πόσο ακόμα.... Σε Ευχαριστώ και πάλι..!
Και το δικό μας ΣΚ είναι αποκλειστικά αφιερωμένο στα μικρά, θα έχει εκδρομή και σινεμά και μουσεία και εργαστήρια και ίσως θέατρο - αν τα καταφέρουμε και βρούμε εισιτήρια...!
Να περάσετε καλά και καλή επιτυχία στον ΄΄νάνο΄΄ σας... Έτσι κι αλλιώς, θα χειροκροτηθεί ωσάν Γίγαντας στο τέλος της παράστασης...
Υ.Γ.: Εμείς εδώ στην Πελοπόννησο μας είναι μακριά η Περαία - τί θα λέγατε για μια μίνι απόδραση για να ανέβει η παράσταση κι εδώ;;; Θα βοηθήσουμε στα διαδικαστικά....! Αλήθεια...!
Ένα μεγάλο φιλί σε όλους σας...!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Καλό μήνα Κατερινάκι! Αυτό με την δουλειά είναι ένα θέμα! Να δουλεύεις ή να μην δουλεύεις. Υπάρχουν και τα υπέρ και τα κατά. Συμφωνώ με όσα λες! Αλλά σκέψου και λίγο τις στιγμές που νιώθεις πως θες να κάνεις κάτι δικό σου εκτός του σπιτιού και των παιδιών. Είναι ένα είδος ξελαμπικαρίσματος μπορώ να πω. Πως μπορείς να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις. άσχετα με το αν θα γυρίσεις ζαλισμένη και κουρασμένη. Όλα έχουν το τίμημά τους. Να σας ζήσει το μωράκι! Θα τα πούμε στο θέατρο την Κυριακή!
Katerina

Nasia είπε...

καλό μήνα Κατερίνα!
ήδη έχω λυθεί στα γέλια με τους νάνους!Θα είναι υπέροχοι!καλή τους επιτυχία!

Ανώνυμος είπε...

Είμαι μαμά μιας μικρουλας 2 χρονών..Δυστυχώς δεν εργάζομαι, όχι γιατί δεν θέλω αλλά γιατί στην επαρχιακή πόλη όπου ζω μια γυναίκα 41 χρονών με όσα πτυχία και να έχει δεν υπάρχει περίπτωση να βρει δουλειά..Εγώ λοιπόν ζηλεύω όλες τις μητέρες που εργάζονται..Δεν υπάρχει ωραιότερο συναίσθημα από το να νιώθεις οικονομικά ανεξάρτητη και από το μπορείς να προσφέρεις και εσύ μέσα στο σπίτι..Πρίν μερικούς μήνες δουλευα και εγώ και είχα τελειως διαφορετική ψυχολογία από αυτήν που έχω τώρα..Είχα λιγότερο χρόνο για το παιδί μου αλλά ήταν ποιοτικός..Τωρα είμαι 24 ώρες το εικοσιτετράωρο μέσα στο σπίτι και ο χρόνος δεν μου φτάνει...Και όσο για το οικονομικό δεν υπάρχει χειρότερο πράμα από το να ζητάς χρήματα από τον άνδρα σου ή και από τους γονείς σου για να αγοράσεις ακόμα και το σαμπουάν σου ή οτιδήποτε άλλο..
Μην νιώθεις άσχημα λοιπόν Κατερίνα μου..Θέληση όταν υπάρχει όλα γίνονται..
Ευχαριστώ πολύ


Μαρία Έλενα είπε...

Τα παιδιά μας χρειάζονται.
Καλό μήνα.
Φιλάκια ...

Crazy Tourists είπε...

Μωρέ τι τζουτζούκι είναι αυτό!! Να σας ζήσει!!!

Τρελοτουρίστρια

Mamaggela είπε...

Καλημέρα Κατερίνα!
Ένας έντονος μήνας πέρασε και ένας υπέροχος και δημιουργικός ήρθε!
Είναι στο χέρι μας να είναι απλός αλλά με όμορφες καθημερινές στιγμές!
Σε ευχαριστώ και χαίρομαι που λατρέψατε τα μπισκότα μου!
Φιλιά πολλά!!!!

"ζαχαρούλα.." είπε...

αχ... κάπως έτσι τρέχει και η αδερφή μου.. να προλάβει δουλειά και παιδιά.. και δίνει μάχη με τις 24 ώρες της ημέρας που τρέχουν!!!!!

τι όμορφο νινί... να σας ζήσει!!!!

φιλιά πολλά!!!! καλή εβδομάδα!!!

Litsa είπε...

Αχ κουράγιο, όλα έχουν το τίμημά τους τελικά. Όμως έτσι θα χαρείς και θ' απολαύσεις περισσότερο τον ελεύθερο χρόνο σου στις γιορτές! Το ελπίζω τουλάχιστον! Εγώ πάντως μπορώ να αναλάβω το γλυκό κομμάτι!!
Το μικρό μας ζουζούνι τι καλούτσικο που είναι! Να μας ζήσει!