Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Πατρικό...


Πατρικό σημαίνει βόλτες και ξεγνοιασιά κι εικόνες από το παρελθόν μου.

Πατρικό σημαίνει τη γεύση από το σάμαλι και τον παππούλη με το ταψάκι που τον θυμάμαι από πάντα να φωνάζει δυνατά:  "Σααααααααααααααααααααμ Σεκερί".



Αυτή η γεύση δεν υπάρχει πουθενά άλλου..Δεν έχω φάει καλύτερο σάμαλι στη ζωή μου!!

Πατρικό σημαίνει η εικόνα του κουλουρτζή με το ποδήλατο κουβούκλιο που γυρνούσε τις γειτονιές φωνάζοντας "Αντικουλούγια" ή τουλάχιστον έτσι το άκουγα εγώ!
Τώρα ο κουλουρτζής,  παππούλης πια, συνεχίζει να φωνάζει το ίδιο με βραχνή φωνή, μα δεν βολτάρει πια στις γειτονιές...κουράστηκε και δεν αντέχουν τα πόδια του.


Πατρικό σημαίνει γειτονιά...Περπατάω τριγύρω και λέω πέντε έξι καλημέρες σε όλες τις γειτόνισσες που πίνουν στις  ολάνθιστες αυλές τους το πρωινό καφεδάκι!!


Τρελαίνομαι να είμαι στο πατρικό μου...
Όταν κοιμάμαι εκεί, σημαίνει ότι  το βράδυ θα μιλάω  μέχρι αργά με την αδερφούλα και το πρωί θα ξυπνήσω αργά γιατί θα φροντίσουν τα παιδιά οι παππούδες...Θα είμαι ξέγνοιαστη γιατί θα μαγειρέψει κάποιος άλλος και εγώ θα βολτάρω στα σοκάκια και μετά θα κοιμηθώ για μεσημέρι,  στο ωραίο νεανικό  μου δωμάτιο...

Μου αρέσει τόσο αυτό το δωμάτιο που καμιά φορά ξαπλώνω στο κρεββάτι με το φως αναμένο και αφουγκράζομαι τους ήχους του σπιτιού ή χαζεύω, νιώθοντας τόσο ήρεμη και χαλαρή.
Από τα έπιπλα μου, πιο πολύ μου αρέσει αυτό το Secretaire.



Το πρωί μπαίνει ένας ήλιος απίστευτος και τα δέντρα έχουν μεγαλώσει τόσο που ακούγεται το θρόισμα τους στον αέρα και κοιμάμαι με ανοιχτό παράθυρο για να τα ακούω....


Τα έπιπλα τα διάλεξα όταν ήμουν έφηβη στη Γερμανία, μαζί με τη μαμά...Τα λάτρεψα από την πρώτη στιγμή...



Το κρεββάτι δε, είναι φανταστικό, αλλά δεν μας χωράει πια γιατί είμαστε πολλοί και το αντικαταστήσαμε με ένα άλλο μεγαλύτερο, που όμως δεν έχει τίποτε από την ομορφιά εκείνου...
Ελπίζω κάποτε να στηθεί σε κάποιο άλλο κοριτσίστικο δωμάτιο...και μιας και δεν έχω κόρη...χε χε ίσως της εγγονής μου!!

Πατρικό είναι οι δαντέλες της μαμάς μου και τα όμορφα κεντητά της σεντόνια...όλα προσεγμένα στην εντέλεια...Κάθε μικρή υπέροχη λεπτομέρεια!!


Το σπίτι των γονιών μου είναι πανέμορφο.


Με πολλά λουλούδια και ιδιαίτερα έπιπλα....Με μια σκάλα σκέτο στολίδι, από όπου κατεβήκαμε  νύφες, εγώ κι η αδερφή μου.


Ένα φανταστικό παλιό έπιπλο βιτρίνα στην τραπεζαρία,


Με αποκορύφωμα τη φωτεινή κουζίνα !!! Το ομορφότερο σημείο του σπιτιού...Εκεί μέσα η μαμά κι ο μπαμπάς  όταν ενώνουν τις δυνάμεις τους  κάνουν μικρά θαύματα....


Το σπίτι είναι ολοζώντανο όταν είμαστε όλοι εκεί...Τρεις γενιές ανθρώπων...


Το Σαββατοκύριακο όμως τέλειωσε και ο μπαμπάς έφυγε.
Τον αποχαιρετήσαμε χθες στο αεροδρόμιο!! Κέρασε τους εγγονούς του από ένα παγωτό  και κάναμε χάζι το Γιώργο που το απόλαυσε με τρέλα....
.


Λεπτομέρεια...τα παντοφλάκια δώρο της γιαγιάς Μαρίας....
 ...και είπαμε αντίο στον παππού Γιώργο..


Ο Άγγελος όταν ήταν μικρός έκλαιγε γοερά σαν λέγαμε αντίο στους παππούδες...Τώρα πια μεγάλωσε και το διαχειρίζεται...πονάει σιωπηλά...Καλώς ήρθες στον κόσμο των μεγάλων αγόρι μου...

Ζήτησα από τον μπαμπά μου μιας και χθες ήταν η γιορτή της Μητέρας να πάρει μαζί του μια κόκκινη μολόχα που ήθελα να της στείλω, μιας κι είναι λουλούδι που της θυμίζει το χωριό της και τις μολόχες φυτεμένες στους ασβεστωμένους τενεκέδες στην αυλή της μαμάς της.
Μου είπε :" που να το κουβαλάω το λουλούδι, άλλωστε έχει και στη Γερμανία μολόχες...."
Τον ρώτησα...."Ντομάτες δεν έχει;"
Με κοίταξε καλά καλά και ρώτησε: "Πού να την βάλω;"
Και ΝΑΙ!! στην βαλίτσα του μπαμπά μου, ταξιδεύοντας για Γερμανία, μεταξύ άλλων, είχε και ντομάτες...

Ένα τελευταίο θλιμμένο νεύμα από μακριά... Αντίο, παππού μας....


Πατρικό....Κάτι περισσότερο από το μέρος που μεγάλωσα. Κάτι περισσότερο από το μέρος που σε κάθε γωνιά του κρύβει τις αναμνήσεις μου.
Πατρικό είναι η αίσθηση μιας ασφάλειας, πολύ διαφορετικής από αυτή που νιώθω όταν είμαι στο σπίτι μου, εκεί που εγώ είμαι η μαμά κι η κυρά του σπιτιού.

Πατρικό είναι εκεί που...είμαι πάντα πιο "μικρή" κι έχω μια αίσθηση σαν να ξαναγυρνώ στη φωλιά μου...
                                                                                                                             Κατερίνα

42 σχόλια:

Δώρα είπε...

Συγκινήθηκα πρωί πρωί...πιο πολύ με την τελευταία φωτογραφία και τη συνέχεια που εμείς δε θα μάθουμε...

Nasia είπε...

καλημερα!με συγκινησες πρωί πρωί!κυριως με τους παππουδες που δουλευουν ακομα στους δρομους.......μα και με τον μπαμπα σου που ζει μακρυα σας........δεν αντεχω τις στιγμες του αποχαιρετισμου αγαπημενων.........

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Περιττό να πω ότι τα ήδη ερεθισμένα μάτια μου από την αλλεργία άρχισαν για μια ακόμα φορά να ρίχνουν τα δάκρυά τους διαβάζοντας τα υπέροχα πράγματα που γράφεις για το σπίτι που μεγάλωσες!!! Εντυπωσιακό το ότι παρόλο που δεν ζείτε, το σπίτι είναι πραγματικά προσεγμένο στην εντέλεια!!! Μπράβο κορίτσια (γιατί πιάνω και την Λίτσα). Η Μανούλα σας θα είναι πραγματικά περήφανη που το τιμάτε κατά αυτό τον τρόπο! Οσο για τον μπαμπά σας... φαντάζομαι την συγκίνησή του όταν σας είδε να κατεβαίνετε νυφούλες από αυτή την σκάλα!!! Εχω να πω κι άλλα.. αλλά θα τελειώσω απλά στέλνοντάς σου ένα ζεστό φιλί. Να είστε πάντα τόσο αγαπημένοι!Callie by Anthomeli

Vivi είπε...

Κι εγώ συγκινήθηκα πρωί - πρωί. Έχεις δίκιο, το πατρικό μας, όπου και να βρίσκεται, όσο μικρό ή μεγάλο και να είναι, είναι πάντα η "φωλιά" μας!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΟΥ ΓΕΜΑΤΟ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ!!!!!!ΤΟ ΣΕΚΡΕΤΕΡ ΠΡΩΤΟ!!!!ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ...Η ΣΚΑΛΑ...Η ΑΥΛΗ...ΠΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΤΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ...ΟΜΩΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΘΑΡΘΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΤΟΜΑ Ε;
ΤΟΝ ΠΙΟ ΞΕΝΙΑΣΤΟ ΥΠΝΟ ΤΟΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΥΖΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΗΧΟΙ ΤΗΣ...ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΧΟΥΖΟΥΡΙ....ΕΧΩ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΠΑΩ...ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΙΚΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ....
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΑΚΙΑ ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΦΙΛΗ!!!!!!!

Ελπίδα - two boys and hope είπε...

AXXX ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΚΙ ΕΓΩ...ΟΜΟΡΦΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΚΟ ΣΑΣ...ΟΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΣΑΣ...ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΤΕ ΜΟΝΙΜΑ ΕΔΩ!!!ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ShareYourLikes είπε...

Κατερινάκι, η φωτογραφία του μπαμπά σου που χαιρετάει χωρίς όμως να κοιτάει, μου έφερε δάκρυα πρωί πρωί. Ξέρεις Κατερίνα μου για μένα που διάβαζα την ανάρτηση δεν είχε καμία σημασία το σπίτι, αλλά η ζεστασιά που μου μετέφερες της οικογενειακής θαλπωρής. Έχεις μεγαλώσει φαίνεται σε όμορφες συνθήκες, δεμένη αγαπημένη οικογένεια και αυτό το κουβαλάς στην καρδιά σου και το μεταφέρεις και σε μας! <3 Πολλά φιλιά

Litsa είπε...

Σπίτι μου σπιτάκι μου... με μυρωδιές και αναμνήσεις που περιμένουν να ξυπνήσουν και πάλι...

Marie είπε...

Όπως το λες, το πατρικό μας είναι η φωλιά μας! Πολύ γλυκιά ανάρτηση! Σε φιλώ! Καλημέρα!

Σεβάχ ο Θαλασσινός είπε...

Πανέμορφες φωτογραφίες!
Πολύ συγκινητική η τελευταία φωτογραφία...

Ανώνυμος είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΓΛΥΚΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ
ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΔΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΕΙΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΝΑΝΤΟ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΜΕ ΛΥΓΜΟΥΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΚΥΛΟ, ΜΙΚΡΟ ΠΑΙΔΑΚΙ. ΟΤΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ,ΕΥΧΗΘΗΚΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΒΗΜΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ.
ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ.ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΟΥ ΒΓΑΖΕΙΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΕΣ ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ.ΕΛΠΙΖΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ [ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΚΟΝΤΟΧΩΡΙΑΝΕΣ]
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Πόσο σκορπισμένοι είστε; Από την Κατερίνη πήγατε στην Γερμανία και μετά εσείς πάλι Ελλάδα και κάτι διάβασα για Ιταλία; Εγώ νόμιζα ότι μεγαλώσατε στην Γερμανία! Πόσο χρονών πήγατε εκεί; Πότε μείνατε εκεί μόνιμα;
Θέλω λεπτομέρειες!XIXI!
Kathy by anthomeli

fenia είπε...

kalimera katerina,,omorfes eikones omorfes skepseis,,
ego meno stin katerini,(apo A8ina exo er8ei),nai,to patriko exei megali a3ia stis anamniseis mas,alla perisoter simantiko einai,oi goneis pou einai konda kai demenoi me ta paidia tous,,
na eiste oloi sas kala,,

fani είπε...

ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΑΝΙΨΙΟΣ ΣΟΥ ¨Ω ΜΑ ΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΧΕΙΣ ΜΑΜΑ¨ ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΡΑΟΥΛΙΤΣΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕΣ ΜΟΥ

ΕΥΓΕΝΙΑ είπε...

Νομίζω ότι όλοι αγαπάμε το πατρίκο μας σπίτι και δεν το ξεχνάμε ποτέ!

Stone είπε...

Αχ μωρε Κατερίνα μου, τι συγκίνηση ειναι αυτή πάλι...???Θυμηθηκα τις δικες μου αναχωρησεις οταν ταξιδευα για Κρήτη και στο αεροδρόμιο με συνοδευε ο μικρούλης ανηψούλης μου 6 μηνων, καθε φορα με ματια πρησμένα και ένα κενο που δεν πρόλαβα να τον χορτασω όπως ηθελα..Ετσι φανταζομαι τωρα και τα παιδια σου με τον παππού!Να ειστε καλά να βρίσκεστε..Γελασα με το σκηνικό με τις ντοματες και τη μολόχα..αλλη μυρωδια και γευση η ελληνική ντομάτα, ξέρει ο παππούς!!!Φιλια πολλά γλυκια μου!

Ερμιόνη είπε...

Πάρα πολύ γλυκιά και συγκινητική η διήγησή σου Κατερίνα μου!
Σχεδόν νόμιζα ότι θα δω τις αναμνήσεις σου να ζωντανεύουν μέσα από τις φωτογραφίες!
Φιλιά πολλά!

thomi είπε...

κατερινα μια παρακληση, πριν την αναρτηση θα γραφεις και προειδοποιηση..μην το διαβαζετε ειναι πολυ συγκινητικο..!
δεν μπορω να βλεπω αποχαιρετισμους, αυτος ειναι ο μεγαλος μου καημος 7 χρονια που λειπω απο το δικο μου πατρικο..καθε αποχαιρετισμος ποναει το ιδιο πολυ..δεν συνηθιζεται με τιποτα!ουφ..
ειμαι και στη δουλεια και αντε να κρατησω τα δακρυα μου...

πανεμορφο το σπιτικο, γεματο μυρωδιες και αναμνησεις και χρωματα και πινελιες μανουλας..
σε φιλω γλυκεια μου κατερινα

Konstantina είπε...

Συγκινήθηκα και εγώ...λίγες μέρες πέρασα στο πατρικό μου μετά απο 8 μήνες και ένιωσα απίστευτη γαλήνη!!
Η επόμενη ανάρτηση που ετοιμάζω έχει παρόμοιο θέμα...
χρώματα και αρώματα!!!
Φιλιά πολλά

jenny είπε...

Με έκανες κι έκλαψα!
Δε σου μιλάω!
( Μέχρι να μου περάσει...)

Μαρία είπε...

να σε καλα Ματια μου..να περνας ομορφα..μας σκορπισες..χαρα..συγκινηση..χρωμα..αξιες..και προ παντον..Αγαπη..ομορφη βδομαδα...σε φιλω

ChristinaD είπε...

Δεν μας λυπάσαι εμάς που μένουμε εξωτερικό λίγους μόνο μήνες? αχχχ...
Νομίζω ότι η τελευταία σου φράση τα λέει όλα...η φωλιά!!!

Maria Villioti είπε...

Κατερίνα μου όταν βρισκόμαστε στα πατρικά μας σπίτια γινόμαστε για λίγο πάλι παιδιά...Αφηνόμαστε στην ασφάλεια των γονιών και κοιμόμαστε ήσυχοι χωρίς έννοιες.Έτσι είναι όταν οι αναμνήσεις είναι όμορφες...δεν είναι πάντα και για όλους...δυστυχώς. Σαν κι εσένα νιώθω κι εγώ παρόλο που έφυγα πολύ νωρίς από το πατρικό μου σπίτι, πάντα όμως γύριζα για να πάρω δύναμη. Και τώρα ακόμη που ο ένας έφυγε και τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα για τον άλλο, ακόμη και τώρα που το σκηνικό έχει αλλάξει εντελώς...αυτή την ηρεμία τη νιώθω...Να'σαι καλά κορίτσι κι εσύ και οι αγαπημένοι σου όλοι και να 'χετε πάντα τέτοιες όμορφες στιγμές να μοιράζεστε...κι ας υπάρχουν και συγκινήσεις,κι αποχαιρετισμοί...είναι όμορφες,γλυκές στιγμές και πάντα τέτοιες να'ναι.Φιλιά πολλά.

Mani di fata είπε...

Οταν είπες για τον μικρό πως διαχειριζεται αλλιως τη θλιψη,τον καλωσορισες στον κοσμο των μεγαλων,του πηρες τη μαγεια και τον εριξες στη σκληρη πραγματικοτητα...τοτε δακρυσα...Φιλια Ιωαννα.ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΠΙΑ ΠΑΙΔΙ.

"Στον δικό μου υπέροχο κόσμο...." είπε...

Σαν να βούρκωσα...Από χαρά...νοσταλγία...Να είσαι γερή ,να ζήσεις τόσες κι άλλες τόσες υπέροχες στιγμές στο πατρικό σου.
Να χαίρεσαι τον πατέρα σου που φαίνεται γλυκύτατος άνθρωπος.

princess είπε...

Κατερινάκι μου εξαιρετική περιγραφή! Είναι σαν να τα έζησα! Σ' ευχαριστώ γλυκό μου κορίτσι! Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!

alex είπε...

αχχχ,,,και το δακρυ κορομηλο!!!!ομορφες,νοσταλγικες αλλα και δυσκολες στιγμες μοιραστηκες μαζι μας....και μας αγγιξες στην καρδια!!πολλααααα φιλιαααα!!1

Σμαραγδάκι- Ρούλα είπε...

Πόσο τυχερή εισαι Κατερίνα μου.να έχεις μια φωλιά πατρική..και να πηγαίνεις έστω και πότε ..πότε....να γαληνευεις και να αφήνεις τις αναμνήσεις να σε πλημυρίζουν..να νιώθεις όμορφα...τι ωραιότερο !!!!!! αμ το να μαγευρευουν άλλοι και να έχεις χρόνο ελευθερο....που το βάζεις;;;;;έ;;;;; σου ευχωμαι πάντα να έχεις..τέτοιες στιγμες όμορφες στη ζωή σου ...φιλακια ΄πολλα...

giasmin είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΥΠΕΡΟΧΗ,ΜΕ ΓΕΜΙΣΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΝΑ ΓΥΡΙΣΩ ΕΚΕΙ,ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.ΕΙΣΑΙ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ.ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΙ ΣΟΥ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΜΑΖΙ ΠΟΛΛΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.ΣΟΥ ΑΦΗΣΑ ΣΧΟΛΙΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΔΑ,ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΕΦΑΓΕ Ο BLOGGER.ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΝΑ ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΗΡΟΠΗΓΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΟΚΙΜΑΣΑ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΠΗΛΟ ΤΑ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΚΕΡΙ,ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ.ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ.ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ.

Faidra είπε...

Καλημερα!!
Με συγκινησες

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Aχ τι ωραία που τα γράφεις και τα περιγράφεις !!
Κι εγώ την ίδια ακριβώς αίσθηση έχω όταν γυρίζω στο πατρικό μου (μόνο που λείπει πια η μαμά και στο σπίτι είναι ολοφάνερη η απουσία της) !!
Νοσταλγική και γλυκιά η βόλτα στο πατρικό σου !!
Μ αρέσουν τα ταξίδια σου γιατί συνδυάζουν λόγο κι εικόνα !!
Υπέροχη και η αυλίτσα με τα τριανταφυλλάκια!!
Να σαστε καλά και να ναι καλά να τους ξανα καλοδεχτείτε !!
Σαμιώτικα χαιρετίσματα

Eleni είπε...

Κατερινάκι τι ωραίες αναμνήσεις ε;Πανέμορφες εικόνες και συναισθήματα για άλλη μια φορά!Η τελευταία φωτογραφία με συγκίνησε!!!!!!!
Φιλιά!

Polyanna είπε...

Τι ωραίο κείμενο :)

Dizzy button είπε...

Ομορφη, συγκινιτική ανάρτηση...οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο σε ταξιδεύουν! Να απολαμβάνετε πάντα τις υπέροχες οικογενειακές στιγμές! Καλή σου μέρα!

Zeta Mp είπε...

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ!! ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!! ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!! :-) ΦΙΛΙΑ

myStickland είπε...

Kατερινάκι μου καλησπέρα..Μερικές φορές,έχω την εντύπωση οτι διαβάζεις τις σκέψεις μου.Με αισθάνεσαι,με αφουγκράζεσαι..Τα λόγια σου,λόγια μιας φίλης,έρχονται και απαλύνουν τον πόνο μου,μου ανοίγουν καινούριες πόρτες..Έτσι και τώρα..Με αφορμή την γιορτή της μητέρας και ενός άλλου στενόχωρου γεγονότος,βίωνα τη θλίψη και τη μοναξιά..Η απώλεια των γονιών μου,έκανε αισθητή την παρουσία της στη ζωή μου.Ξανά και ξανά..Μόλις διάβασα το τίτλο,ταράχτηκα..Μόλις έκανα μια βόλτα μαζί σου στο πατρικό σου,συγκινήθηκα..Λες και έχω ζήσει εκεί..νιώθω τόσο οικεία,βλέποντας το..
(Στο δικό μου πατρικό,έχω να πάω απο τότε που ''έφυγαν'' οι γονείς μου..Δεν μπορώ να το αντικρύσω..τουλάχιστον όχι ακόμα..)
σου στέλνω την αγάπη μου..

myStickland είπε...

Kατερινάκι μου καλησπέρα..Μερικές φορές,έχω την εντύπωση οτι διαβάζεις τις σκέψεις μου.Με αισθάνεσαι,με αφουγκράζεσαι..Τα λόγια σου,λόγια μιας φίλης,έρχονται και απαλύνουν τον πόνο μου,μου ανοίγουν καινούριες πόρτες..Έτσι και τώρα..Με αφορμή την γιορτή της μητέρας και ενός άλλου στενόχωρου γεγονότος,βίωνα τη θλίψη και τη μοναξιά..Η απώλεια των γονιών μου,έκανε αισθητή την παρουσία της στη ζωή μου.Ξανά και ξανά..Μόλις διάβασα το τίτλο,ταράχτηκα..Μόλις έκανα μια βόλτα μαζί σου στο πατρικό σου,συγκινήθηκα..Λες και έχω ζήσει εκεί..νιώθω τόσο οικεία,βλέποντας το..
(Στο δικό μου πατρικό,έχω να πάω απο τότε που ''έφυγαν'' οι γονείς μου..Δεν μπορώ να το αντικρύσω..τουλάχιστον όχι ακόμα..)
σου στέλνω την αγάπη μου..

Dee Dee είπε...

Υπεροχη σκαλα, υπεροχα κεντητα σεντονια με φρασκαδα μαμας, υπεροχο το γραφειακι στο δωματιο σου, υπεροχη κουζινα, υπεροχα συναισθηματα!!! Το απολαυσα ολο :)

Angelique είπε...

Έτσι είναι τα πατρικά σπίτια όλων μας, κρησφύγετα, μέρη λατρεμένα που πάντα νιώθουμε ασφάλεια και γινόμαστε παιδιά κάθε φορά που επιστρέφουμε!!

anna είπε...

Γεια σου Κατερινάκι,η ανάρτησή σου με συγκίνησε πολύ..το δικό μου πατρικό δεν έχει μία έδρα-δυστυχώς οι γονείς μου δεν κατάφεραν ποτέ να έχουν δικό τους σπίτι-και έτσι πολλές γειτονιές της πόλης, μου θυμίζουν τα παλιά..μα πιο πολύ ξέρεις τι μου θυμίζει το πατρικό μου? Η μυρωδιά από το φρεσκοψημένο τσουρέκι..
΄Οσο για τον μπαμπά σου έχει τα πιο χαμογελαστά μάτια που έχω δει..

Owl Mommy Βέρα είπε...

Όμορφα και νοσταλγικά! Κι όμως το κρατάτε ζωντανότατο το πατρικό! Εκτός από τα έπιπλα αυτό που είναι φοβερό είναι η αίσθηση ασφάλειας που έχουμε..όντως σαν να ειμαστε πάλι παιδιά..

Demi είπε...

Πολύ όμορφο το πατρικό σου Κατερινάκι και τόσο συγκινητικές οι αναμνήσεις σου!!!Καταπληκτικά τα στολίδια του σπιτιού!!!Το πατρικό είναι βαθιά αγάπη!!!
Είναι πολύ δύσκολο να ζουν οι γονείς τόσο μακριά..