Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Τα παιδιά !!

Μπήκε ο Μάης. Ο Μάης των λουλουδιών, των αλλαγών και των αγώνων! Ο Μάης που ξυπνά τις αισθήσεις και κάνει το αίμα να κυλά πιο γρήγορα, ξυπνά το σώμα κι οι μνήμες του, ξυπνούν οι επιθυμίες κι οι ανάγκες για όνειρα...

Το Μάη τον πιάσαμε με την οικογένεια.  Στα λιβάδια κάτω από τον όγκο του χιονισμένου Ολύμπου...


Ξαδέρφια και ανίψια. Ήρθε κι ο παππούς ο Γιώργος από τη Γερμανία και τα μικρά έχουν ξεσηκωθεί και δεν μαζεύονται... Ήταν μια μέρα τέλεια η φετινή πρωτομαγιά...Παίξαμε με τα πιτσιρίκια τα Μήλα και τρέχαμε σαν τρελοί κι απορούσα με τις αντοχές που είχαμε ως παιδιά...το λάτρευα αυτό το παιχνίδι κι ήμουν τόσο καλή...σε αντίθεση με τώρα που ήταν γελοίο το πόσο γρήγορα καιγόμουν...ήμουν εύκολος στόχος!!

Τα παιδιά, σκαρφάλωσαν στα δέντρα, το δοκιμάσαμε κι εμείς κι είμασταν αστείοι και σκουριασμένοι.


Παίξαμε πολύ τόσο που πιαστήκαμε και τα μικρά μας έφαγαν λάχανο, μαζέψαμε λουλούδια και περπατήσαμε στο δασάκι ακούγοντας τον άνεμο να σιγοψιθυρίζει μέσα από τα φύλλα.




Το βράδυ στο σπίτι έτριβα τα πόδια τους να πλυθούν η σκόνη και οι λάσπες και χαμογελούσα γιατί ήταν πληγιασμένα και κατακόκκινα από τις τσουκνίδες...Τα πόδια των παιδικών μου χρόνων....
Λίγο πριν πέσουν αποκαμωμένοι στο κρεββάτι τους ρώτησα τι τους άρεσε πιο πολύ. Με ένα στόμα μου είπαν  "τα μήλα"...τους ρώτησα γιατί  και μου απάντησαν "γιατί παίξαμε όλοι μαζί!"

Στεφάνι δεν φτιάξαμε την ημέρα εκείνη όμως πήρα τα μικρά για βόλτα εχθές


και μαζέψαμε αγριολούλουδα και φτιάξαμε ένα μεγάλο χρωματιστό μαγιάτικο στεφάνι!!


Άφησα τα παιδιά να κάνουν συνθέσεις και  γέμισαν τα βάζα με λουλούδια



που τα στολίσαμε στο εξωτερικό περβάζι του παραθύρου μας.


Οι μέρες αυτές που ζω τον τελευταίο καιρό είναι μέρες αφιερωμένες στα παιδιά. Όλα όσα κάνω έχουν να κάνουν με αυτά.
Οτι γράφω, ότι διαβάζω, ότι μελετάω, ότι ακούω...τα πάντα!!
Την Δευτέρα λοιπόν πήγα στο Σχολείο της φύσης για το οποίο έχω μιλήσει και παλιότερα εδώ.

Σχολείο της φύσης σπιτάκια πουλιών από χαρτόκουτα γάλατος
με αφορμή το κάλεσμα μιας γυναίκας ιδιαίτερα γοητευτικής που υπήρξε δασκάλα στο Summerhill.
Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω μια τέτοια παρουσίαση μιας και το σχολείο αυτό, είναι σχολείο θρύλος κι όνειρο!! Ήταν μια βραδιά από αυτές που οι αισθήσεις σου βομβαρδίζονται! Μιλήσαμε πολύ και άνοιξε στα μάτια μου μπρος μια νέα προοπτική που έφερε τη γέννηση ενός ονείρου...
Τα παιδιά!
Από μόνα τους ένα όνειρο...
Η Βέττα που είναι η διευθύντρια του σχολείου μου λέει συνέχεια, "Να βοηθήσουμε τους γονείς για να έχουμε χαρούμενα παιδιά, τα παιδιά θα αλλάξουν το αύριο, αλλά πρέπει να φροντίσουμε τους γονείς τους..." Με συγκινεί αφάνταστα αυτό που κάνει. Η επένδυση στα παιδιά, στους αυριανούς πολίτες του κόσμου και η απόλυτη επίγνωση ότι δεν μπορείς να περιμένεις να ανθίσει το φυτό αν δεν φροντίσεις τη ρίζα του....

Έτσι η συζήτηση για το Summerhill, ήταν σαν να άνοιξε μπροστά μου ένας ορίζοντας...Οι μικροί άνθρωποι, με τα πολλά ερωτηματικά.Με τις αναζητήσεις και τον ενθουσιασμό.Πόσο εύκολα μπορούσε να τους χειραγωγήσουμε, να τους αδειάζουμε...πόσο εύκολα μπορούμε εμείς οι μεγάλοι να σβήσουμε τη φλόγα!

Έχοντας δουλέψει με ενήλικες που έχουν υπάρξει θλιμμένα παιδιά, έτσι όπως τα περιγράφει αυτό το υπέροχο βιβλίο, Παιδιά που έχουν χάσει την παιδική τους ηλικία κι έχουν χαθεί. Ξέρω πως είναι το μετά...Πόσο δύσκολα αναρρώνει ένας πληγωμένος άνθρωπος.
Πόσο δύσκολα σηκώνεται αν δεν έχει κάπου να πατήσει...κι η παιδική ηλικία είναι βάση.
Είναι Η βάση...
"Πατρίδα είναι η παιδική μας ηλικία", γράφει σε έναν τοίχο του σχολείου και το ξέρω γιατί το νιώθω...Κάθε φορά που θα χαθώ, με βρίσκω στα σοκάκια της νιότης μου!!

Είμαι ευτυχισμένη όταν είμαι με τα παιδιά.Ιδιαίτερα αν μαζεύονται, οι φίλοι ή τα ξαδέρφια και γίνονται ομαδούλα. Η ζωή είναι τόσο γοητευτική μαζί τους.



























Τρελαίνομαι να μιλάμε, να τους βλέπω να σιγοψιθυρίζουν πράγματα, κρυφακούω από τις σκιές για να ακούσω πόσο απλά πράγματα τους ενθουσιάζουν και πόσο μπερδεμένα και πολύπλοκα ή άλλοτε απλοϊκά είναι όλα στο κεφάλι τους. Τρελαίνομαι να τους παρατηρώ...





Περπατάμε μαζί κι εγώ τους παρακολουθώ σιγοτραγουδώντας, μαζεύουμε λουλούδια και τους μιλάω όλη την ώρα. Να σέβονται τη φύση να μην κόβουν τα μπουμπούκια να μην πατάνε τα σπαρτά, τους σταματώ για να ακούσουν το θρόισμα της λεύκας κι εκείνοι με κοιτούν σαν να είμαι τουλάχιστον τρελή, μα μετά σε ανύποπτο χρόνο τους ακούω να το συζητούν που σημαίνει ότι κάτι έμεινε ...από όλον αυτόν τον κόπο. Κάτι έμεινε...



Όλα αυτά είναι τόσο σημαντικά για εμένα...Και δεν είναι κάτι που ήρθε με το που έγινα μαμά ή θεία...
Γίνεται σιγά σιγά κάθε ημέρα είναι και μια νέα ανακάλυψη.
Μα η πιο σημαντική για εμένα ανακάλυψη είναι οτι σε όλες αυτές τις βόλτες, τις εξορμήσεις , τα παιχνίδια, τις εξιστορήσεις...παίρνω μαζί μου κι ένα κοριτσάκι.
Δεν το αφήνω ποτέ μόνο του.Είναι εκείνο το κοριτσάκι που χάθηκε μέσα στα χρόνια και  μαζί με τα παιδιά μου ξαναγεννήθηκε και ζει και παίζει κι ονειρεύεται ξανά.
Το κοριτσάκι που αγαπούσε τα δέντρα και τα λουλούδια, τα γατάκια, τα σκυλάκια κι όοοολα τα ζώα και τα μπαμπούρια, τις άρεσε να παίζει με τις λάσπες, να καβαλάει το ποδήλατο και να κατεβαίνει με φόρα τις κατηφόρες, να έχει μόνιμα πληγιασμένα γόνατα...
Κι ίσως όλα αυτά να είναι πολύ πολύ σημαντικά για τα παιδιά μου...μα είναι ακόμη πιο σημαντικά για το κοριτσάκι εκείνο...Που μπορεί να μην ξέρει πολλά, ξέρει όμως ακόμη πως να κάνει αυτή τη ζωή απλή κι αυτό το σώμα ευτυχισμένο....

Παιδιά...Οι μικροί πολύχρωμοι άνθρωποι. Λατρεύω τον κόσμο τους...Τα χρώματα και την χαρά που σκορπούν...Το πως μοιράζονται, πως διαφωνούν, πως αγαπιούνται, πως πλακώνονται, χωρίς αύριο. Μόνο  στο εδώ και τώρα!!





Τα γέλια και τις μακρινές φωνές τους, καθώς τραγουδούν ανάμεσα στα θεόρατα δέντρα. Άφοβα!Ατρόμητα...
Τα πρόσωπα τα καθαρά, τα "απλαισίωτα"...Τα λατρεύω!!


Σαν μικρές εύθραυστες πικραλίδες...φυτρωμένες στη σκιά των πελώριων δέντρων... Έτοιμες να χαθούν στο πρώτο φύσημα του αέρα...Για να πετάξουν μακριά και να σπείρουν το μέλλον τους όπου φυσάει ο άνεμος...


Με αφορμή την ημέρα κατά της παιδικής κακοποίησης και σωματικής τιμωρίας που πέρασε πριν λίγες ημέρες, ήθελα να αφιερώσω αυτή μου την ανάρτηση στα μικρά πελώρια μάτια που έχουν δικαίωμα να είναι ευτυχισμένα και θα κλείσω με τα λόγια του Arthur Neil δημιουργού του Summerhill που πίστευε οτι "τα παιδιά είναι από τη φύση τους καλά" και ότι "ο καλύτερος τρόπος για να μάθει κανείς κάτι, είναι να το διδάξει..."


Τα παιδιά λοιπόν είναι η ευκαιρία...η μοναδική  μας ευκαιρία, να μάθουμε διδάσκοντας τους ότι δεν μπορέσαμε ή δεν προλάβαμε να μάθουμε από την διδαχή των δικών μας "δασκάλων"...


Τις αρχές και τη φιλοσοφία της ζωής που θα θέλαμε να ζήσουμε...



Καλημέρα Αγαπημένοι....Καλό μήνα και καλή δύναμη!!

39 σχόλια:

Mani di fata είπε...

ΤΕΛΕΙΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ!ΚΑΛΟ ΜΑΙΟ,ΕΥΩΔΙΑΣΤΟ

ChristinaD είπε...

καλό μήνα με υπέροχα λόγια!! Πόσο όμορφα πρέπει να πέρασαν χθες τα παιδάκια σας!! Όλος ο κόσμος μας περιστρέφεται γύρω από αυτά!! το λιβάδι με τις παπαρούνες φοβερό!! Και του χρόνου!!

Nasia είπε...

το Σαμμερχιλ το εχω απο φοιτητρια,αργοτερα πηρα και αλλα του Νηλ...και εμενα με εχει επηρεασει ο τροπος αντιμετωπισης των παιδιων και αν και ειναι δυσκολο να εφαρμοσεις τα περισσοτερα ,το προσπαθω....αν δεν εχετε το ''πρασινο συννεφο''να το παρετε,θα αρεσει στα παιδια...βλεπω η λασπη ειχε την τιμητικη της!!!!!!!!!

art nouveau είπε...

Καταρχην που βρισκεται αυτο το μερος με αυτα τα πανυψηλα δεντρα???Καλο μηνα και σε σενα ..Το βρισκω πολυ ισορροπημενο αυτο που γραφεις...

thomi είπε...

παλι καλα που ειχα καταροή και τα δάκρυα συγκίνησης τα χρέωσα στο συνάχι που μεπιασε και δε λεει να μαφησει..
πιο πολυ απολες τις φωτογραφιες μαρεσε αυτη που τα παιδια δημιουργουν στην αυλη και ξωπισω τους καθεται το σκυλακι!
ευχομαι να μαξιωσει ο θεουλης να χαρω κι εγω τη μητροτητα συντομα:)
καλο μηνα αγαπημενη μου κατερινα και του χρονου με υγεια και λουλουδια..

Βενετία είπε...

Καλό μήνα και σε σένα...Μακάρι να καταφέρουμε να μεταδώσουμε στα παιδιά μας όλη αυτή την αλήθεια...Να καταφέρουμε να τους εντρυφήσουμε το νόημα της ύπαρξης μας για να δυναμώσει η επιθυμία τους να σπείρουν το μέλλον τους και να θερίσουν όλες τους τις προσδοκίες... Να μπορούν να γελάνε και να χαίρονται με κάθε στιγμή.. να ζούνε !

Litsa είπε...

Υπέροχη ανάρτηση γι αυτά τα πολύχρωμα ανθρωπάκια, αλλά και για εμάς που σκουριάσαμε, μα ποτέ δεν χάσαμε το παιδί μέσα μας!
Φιλιά πολλά και καλό καλό Μάη

marianth είπε...

Πόσα πράγματα ξυπνάνε μέσα μας με τον ερχομό ενός παιδιού!!Είναι εντυπωσιακό, μαγικό και τρομακτικό!
Ναι,το ξέρω αυτό το υπέροχο βιβλίο. Υπέροχο εργαλείο ψυχής και δουλειάς.

Georgina είπε...

Την επόμενη φορά καλή μου Κατερίνα που θα επισκεφτείς το Σχολίο της φύσης για παρόμοια διάλεξη, να μη με λησμονήσεις! Το Summerhill το έχω κρατημένο από τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν το πρωτομελέτησα σε σχετικό μάθημα στη σχολή και ενθουσιάστηκα με την υλοποίηση και τη σύλληψη αυτής της ιδέας οράματος στην εκπαίδευση. Μακάρι όλα τα παιδιά να παιρνούσαν από τέτοια σχολεία με τέτοιο προσανατολισμό. Και οι γονείς να ήταν ευαισθητοποιημένοι και ενημερωμένοι αρκετά ωστε να διεκδικούν τέτοιες δομές εκπαίδευσης.
Καλό μήνα φιλενάδα!
Καλό καλοκαίρι!

Chryssa είπε...

Η πιο όμορφη ανάρτηση! Μακάρι όλοι οι γονείς να είχα την θέληση σου και την δύναμη σου να παλέψουν ουσιαστικά για τα παιδιά.

Τα φιλιά μου!
xo

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Φανταστική ανάρτηση. Απολαυστικές φωτογραφίες και οι δύο αδερφές. Αν κι εσύ το σοβάρεψες λιγάκι! Αλλά μολαταύτα ήταν πολύ ωραίο κείμενο!

Αν μπορούνε και εξωσχολικοί γονείς να συμμετέχουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις του σχ. της Φύσης στέλνε κανένα μέιλ να μου λες. Φιλιά! Καφεδάκι πότε θα πιούμε;
kathy by anthomeli

princess είπε...

" ... Τα παιδιά λοιπόν είναι η ευκαιρία...η μοναδική μας ευκαιρία, να μάθουμε διδάσκοντας τους ότι δεν μπορέσαμε ή δεν προλάβαμε να μάθουμε από την διδαχή των δικών μας "δασκάλων"..."

Όλα όσα γράφεις Κατερινάκι μου περικλείονται σε αυτή την πρόταση! Είσαι υπέροχος άνθρωπος, μια υπέροχη μαμά! Συνέχισε έτσι Κατερινούλα μου για να δίνεις δύναμη και σε μας! Φιλιά πολλά!

Κάλη και Κατερίνα από Ανθομέλι είπε...

Κατερίνα μου σήμερα θα σου πω κάτι που είμαι σίγουρη ότι δεν θα σε εκπλήξει αλλά θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Χθες που έκανα μάθημα σε ένα από τους αγαπημένους μου μαθητές (έξυπνο μουτράκι, εύστοχες παρατηρήσεις, ευγενικός κ.ο.κ.) τον ρώτησα να συμμετείχε κι αυτός στο υπέροχο στεφάνι που είχαν φτιάξει η μαμά του με τις αδερφές του. Κοιτώντας με με υφάκι που εννοούσε πολλά, μου είπε, "Τι λέτε καλέ κυρία, αυτά είναι γυναικείες δουλειές!" Κι όμως, υπάρχουν ακόμα παιδιά (δηλ. γονείς) που θεωρούν ότι το να φτιάξεις ένα στεφάνι σημαίνει ότι πρέπει να είσαι και γένους θηλυκού. Φυσικά όσο και να προσπάθησα να τον μεταπείσω, η άποψή του ήταν πάγια. Κρίμα οι απλές χαρές της ζωής να χωρίζονται σε αρσενικό και θηλυκό! Σε φιλώ και πραγματικά χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν για το καλύτερο των παιδιών μας. Callie by Anthomeli

myStickland είπε...

Κατερινάκι καλό μήνα..Περάσατε υπέροχα..μες στη φύση,μαζί με τα παιδιά!!Τέλεια..μακάρι όλοι να βλέπαμε τον κόσμο μέσα απο τα μάτια των παιδιών..Μακάρι και εμείς οι μεγάλοι,να μη ξεχνούσαμε πως κάποτε είμασταν και εμείς μικροί και αθώοι..Μακάρι...
(και εγω αγαπώ αυτό το μικρό κοριτσάκι με τα πληγωμένα γόνατα,αλλά με μια ψυχή,που χωράει τον κόσμο όλο!!)
φιλί τεράστιοοοοο;-)

Dee Dee είπε...

Εδω φετος δεν γεμισε ο τοπος παπαρουνες οπως καθε χρονο. Ειχε κρυο, γι'αυτο, μου ειπε ο μπαμπας μου να με παρηγορησει. "Μεσα σε 1-2 εβδομαδες θα γεμισει ο τοπος παλι, θα δεις Κατερινα" και τον πιστεψα κι εγω και περιμενω :):):)

Υπεροχες φωτογραφιες. Μακαρι ολοενα και περισσοτεροι γονεις να μαθουν διδασκουν την αγαπη και την ομορφια στα παιδια τους. Και στενοχωριεμαι πολυ κι εγω, οταν ακουω να χωριζονται σε αγοριστικες και κοριτσιστικες συνηθειες καποια πραγματα. Ταμπου στο μυαλο των γονιων, ειδικα νεων ανθρωπων! (αναφερομαι στο σχολιο της kathycallie πιο πανω).

Καλο μηνα :)

Ερμιόνη είπε...

Καλό μήνα Κατερίνα μου!
Οι φωτογραφίες υπέροχες και η αφήγησή σου ταξιδιάρικη όπως πάντα!
Φιλιά!

Owl Mommy Βέρα είπε...

Καλό μήνα Κατερινιώ! Τέλειες οι φωτογραφίες..οι πρασινάδες και οι κοκκινάδες από τις παπαρούνες..Και όλα τα άλλα όπως τα λες..μένουμε πάντα παιδιά!
Σε φιλώ*

Irene είπε...

Πω πω παπαρούνες... καταπληκτικά!!!

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Kαι οι φωτογραφίες εξαιρετικές και οι σκέψεις υπέροχες !!
Ακόμα μου ζητούν να παίξουμε Μονόπολη κι εγώ βαριέμαι γιατί κρατάει ώρες και αντιπροτείνω παντομίμα που αρέσει σε όλους και γελάμε αφάνταστα !!

Να σαι καλά, πάντα όμορφες οι αναρτήσεις σου και για τα μάτια και για την καρδιά,
σαμιώτικους χαιρετισμούς
(πέρνα να μου αφήσεις το κάτι τις σου)

Φωτεινή είπε...

Υπέροχες μικρές καθημερινές εμπειρίες που είμαι σίγουρη ότι γεμίζουν με όμορφες παιδικές αναμνήσεις τους μελλοντικούς ενήλικες...Ό,τι πιο σημαντικό μπορούμε να χαρίσουμε στα παιδιά μας, είναι μια χαρούμενη παιδική ηλικία (κάπου το διάβασα αυτό και πάντα το θυμάμαι)...Καλό μήνα!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΜΑ ΤΙ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΝΘΙΣΜΕΝΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ!!!!!!!!
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!!!!!!!ΤΑ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ ΣΤΟΛΙΣΑΝ ΜΕ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙΑ!!!!!!!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΣΚΟΠΟ!!!!!
ΤΙ; ΜΑ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ.....Η ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΣΚΟΠΟ!!!!!! ΝΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!
Η ΓΕΝΙΑ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΚΟΠΟ......
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΛΟΙΠΟΝ!!!!
ΝΑ ΜΟΥ ΦΙΛΗΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!

Nena είπε...

ΥΠΕΡΟΧΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ... ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΜΈΝΗ ΑΠΟ ΟΜΟΡΦΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΣΟΥ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ!!!
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΜΟΡΦΑ,,,,ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.
ΟΠΟΤΕ ΒΡΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ ΕΧΩ ΓΕΝΕΘΛΙΑ!!!ΦΙΛΑΚΙΑ

My Lovable Baby (by Daeira mommy) είπε...

Υπέροχο άρθρο!!!

ειρήνη χειροποιήματα είπε...

Όμορφες εικόνες, όμορφες σκέψεις... Καλό μήνα σας εύχομαι και του χρόνου με ακόμα περισσότερα χαμόγελα!!

purpleleath είπε...

Πόσο λατρεύω τις αναρτήσεις σου!!! Καλημέρααααααααααααααα!!!!

maria είπε...

Κατερίνα καλημέρα κορίτσι μου,
πριν ακριβώς απο 27 χρόνια, στείλαμε τον γιό μου σε ένα τέτοιο νηπιαγωγείο. Πήγε δύο χρονιές και μετά δημοτικό σε ένα ιδιωτικό που δεν είχε καμμιά σχέση με το παιδαγωγικό σύστημα του νηπιαγωγείου. Αυτές οι δύο χρονιές όμως ήταν αρκετές ώστε να διαμορφώσουν και εμάς τους γονείς αλλά και τα παιδιά που ήταν μαζί εκείνο τον καιρό.
Το σχολείο αυτό έκλεισε την επόμενη χρονιά, δεν εβγαινε οικονομικά. Ειχε απο επιλογή πολύ λίγα παιδιά και πολλά λειτουργικά έξοδα.
Ηταν "το σχολείο της ΄Αλκηστης"
Το θυμόμαστε πάντα με αγάπη όλη η οικογένεια.

Eleni είπε...

Κατερίνα μου πολύ όμορφη ανάρτηση με αρώματα, χρώματα και πολύ ωραία συναισθήματα!Τα παιδιά είμαι σίγουρη πως ευχαριστήθηκαν και με το παραπάνω εκείνη τη μέρα!!!!
Φιλιά πολλά!!!!

Ρεβεκκα είπε...

Απο τις ωραιοτερες αναρτησεις που εχω διαβασει.μαζι με τις φωτο τις φανταστικες.τι ομορφες κ ζωντανες εικονες.σαν να ακουγα τα γελια των παιδιων μου φανηκε.φιλια.

Rena Christodoulou είπε...

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ, ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ ΞΑΝΑΓΙΝΟΜΑΙ ΠΑΙΔΙ!!!!!!!
ΛΥΠΑΜΑΙ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΓΑΛΩΣΑΝ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ!!!!
ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΤΟΥΣ ΣΤΙΓΜΗ!!!!!!
ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΠΟΥ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ,ΘΑ ΑΝΤΛΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ!!!!!!!
ΣΕ ΑΠΟΘΥΜΗΣΑ!!!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!!!!!!

Christina V. είπε...

Τι υπέροχα πράγματα μας είπες Κατερίνα μου! Και πόσο τα έχουμε όλοι ανάγκη και πόσο ξεχνάμε συχνά να φροντίσουμε εμάς για να ανθίσουν και τα παιδιά μας. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα τόσο όμορφα. Να προσέχεις το κοριτσάκι! Πολλά φιλιά!

maya =^o^= είπε...

καλό μήνα!!υπέροχες φωτογραφίες!!!όπως πάντα!!χιιχιχ!!!!!και του χρόνου με υγεία!!!το στεφάνι σας υπέροχο!!!πάρα πολλά γατοφιλάκια!!!και απο τον Μπέμπη μας!!!happy Sunday!!!!!!!! =^.^= :))

Μαρία είπε...

καλο και χαρουμενο Μηνα..υπεροχα..ξαποστενεις στα λογια σου..και γελας και χαιρεσαι με τις ομορφες φωτο..να σε καλα..καλη βδομαδα...σε φιλω

Dizzy button είπε...

Καλό μήνα! Πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου, γεμάτη χρώματα και γλυκά πρόσωπα! Τα παιδικά χρόνια είναι πράγματι η βάση μας...
Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχα να περνάτε =)
φιλιά!

Elena είπε...

Μια υπέροχη ανάρτηση γεμάτη χρώματα, αρώματα και χαμόγελα!! Και του χρόνου Κατερίνα μου με υγεία! Πολλά φιλιά!

Mania είπε...

Κατερίνα μου και του χρόνου να περάσατε τόσο όμορφα όπως και φέτος!! Οπως πάντα η ανάρτησή σου εξαιρετική!! Φιλάκια!!

Kiki Aposeki είπε...

Κατερινάκι μου, μαγεία είναι οι φωτογραφίες σου, τα λόγια σου, τα παιδιά, η φύση!!! Καταφέρνεις και συνθέτεις άψογα τις αναρτήσεις σου και το αποτέλεσμα είναι ένα μαγικό ταξίδι!!! Σ'ευχαριστώ γι'αυτά τα ταξίδια! Καλή εβδομάδα και καλό ξημέρωμα! Τα φιλιά μου στα στολίδια σου!!!

vailie είπε...

Καλο μηνα τρυφερη οικογενεια ΚαΠα!
Τι προτεινεις σε ενα κοριτσακι που επιμενει να ειναι κοριτσακι μαζι με τα παιδακια του και καταληγει μονο ο μπαμπας ενηλικας στην οικογενεια πολλες φορες? Συν την κουραση της ημερας και της δουλειας?
Μπορεις να καταλαβεις τι δυναμικες αντικρουομενες υπαρχουν....
Τα λειβαδια με τις παπαρουνες...και ολα τα αλλα που γραφεις...χαϊδευουν το μικρακι μεσα μου...
Κι εγω διαρκως μεταδιδω ολα αυτα στις μικρες μου ,απτο θροϊσμα των φυλλων στα δεντρα, μεχρι το σκουληκακι και το κοτσυφακι ... Αφουγκραζονται την φυση μαζι μου και...χανομαστε σε αυτην!
Τα τρελλα και μαγεμενα ξωτικα που χορευουν ανεμελα μεσα στα λουλουδια με τα μαλλια τους ξεπλεκα και στριγγλιζοντας....χιχιχι!!! ;ο)

Κοκκινο μαγιατικο φιλι!

Lyriel Bee είπε...

Κλαίω.. Νοσταλγία, σκέψεις και χαρά. Ατέλειωτη χαρά για αυτά τα λουλούδια σου, που έχουν μια τέτοια οικογένεια. Είμαι περίφανη για σένα Κατερίνα.