Εκκαθαρίσεις... Αφαίρεση και μετά πρόσθεση!

Έχω δυο καταπληκτικούς βοηθούς...κι η ζωή είναι πιο απλή!! Εγώ τους παρακολουθώ και τους κατευθύνω κι εκείνοι αναλαμβάνουν δράση κι είναι και χαρούμενοι!!!

Ανέλαβαν λοιπόν  τον αρακά, μέσα στα γέλια και στα πειράγματα!! Εκείνοι τον καθάρισαν, εγώ τον μαγείρεψα και μαζί τον φάγαμε...αυτό κι αν είναι μοίρασμα!!!

Μια νέα εβδομάδα άρχισε και μαζί της, άρχισαν οι μαζικές εκκαθαρίσεις...Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το σπίτι είναι στον αέρα...έτσι και τώρα.
Τα χαλιά έφυγαν ήδη, τέλειωσαν και οι ντουλάπες!!και ήρθε πάλι ο Χειμώνας...με βροχές και πολύ κρύο!!Τα πιτσιρίκια έφυγαν για το σχολείο με αδιάβροχα και ομπρέλες...λες κι είναι Οκτώβρης!!

Ο Γιώργος είχε και σοβαρό παράπονο από την ομπρέλα του η οποία είναι μωρουδίστικη και θα τον κοροϊδεύουν οι φίλοι του....Πότε μεγάλωσε τόσο που θέλει κι αυτός ομπρέλα super ήρωα, μα είναι τόσο μικρούλης!!!

Το σπίτι βομβαρδισμένο τοπίο. Δυο φορές το χρόνο το κάνουμε αυτό και κάθε φορά ξεφορτώνω από τα δωμάτια ντάνες ρούχα παπούτσια, παιχνίδια, ότι μπορεί κανείς να φανταστεί....
Κάθε ντουλάπι θα ανοιχτεί να καθαριστεί και να ..."ξαλαφρώσει" όπως λέω και μετά το σπίτι θα ντυθεί καλοκαιρινό...Θα βάλουμε τις καλοκαιρινές κουρτίνες...ναι ναι!! το κάνουμε κι αυτό...θα αλλάξουμε τα μαξιλαράκια του σαλονιού με άλλα πιο δροσερά και σε χρώμα και σε ύφασμα...και θα είμαστε έτοιμοι για το καλοκαίρι....

Κάθε φορά που έρχονται αυτές οι μέρες του χρόνου, γκρινιάζω μα τελικά κάθε φορά παρά την κούραση, διαπιστώνω πως η διαδικασία εκκαθάρισης είναι τόσο γοητευτική και  σημαντική...
Νιώθουμε όλοι ανανεωμένοι, καθαροί και όχι μόνο, νιώθουμε ανάλαφροι...
Ξαφνικά γύρω μας έχει χώρο, χώρο πολύ για να τον γεμίσουμε με κάτι νέο...όπως και στη ζωή!!
Είναι αδύνατο να προσθέσεις αν δεν αφαιρέσεις...είναι αδύνατο να ανοίξει ο ορίζοντας αν αρνείσαι να αποχωριστείς, αν δεν κάνεις χώρο στη ζωή σου αργά ή γρήγορα θα διαπιστώσεις πως ζεις μέσα σε ένα  συναισθηματικό σκουπιδότοπο...όπου στριμώχνεις πράγματα που δεν χωρούν...και βέβαια δεν ξεχωρίζει τίποτε.
Ούτε το παλιό, ούτε το καινούριο....Ούτε το όμορφο, ούτε το άσχημο...Όλα ένας αχταρμάς, που έλεγε κι η γιαγιά μου!!

Κι ύστερα για να χωρέσουν όλα αρχίζεις κι απλώνεσαι. Απλώνεσαι τόσο πολύ που χάνεις τα προσωπικά σου όρια... "ξεχειλώνεις" και ξαφνικά δεν σε χωρά τίποτε..."Δεν χωράς πουθενά" που λένε κι οι "Τρύπες"...
Ετσι κι εγώ τελευταία έχασα το προσωπικά μου όρια σε πολλούς τομείς...μπερδεύτηκα κι απλώθηκα και τώρα το μαζεύω! Μαζικές εκκαθαρίσεις παντού...στο σπίτι, στο σώμα και προπάντων στο μυαλό!!!

Σε αυτές τις εκκαθαρίσεις λοιπόν ανακαλύπτω πράγματα που νόμιζα για χαμένα, και το πιο σημαντικό θυμάμαι πράγματα και στιγμές που έχω ξεχάσει...
Έτσι βγάλαμε τα μωρουδίστικα και θυμηθήκαμε πόσο μικρούλια ήταν τα παιδιά μας όταν ήταν μωράκια...Πάντα συγκινούμαι όταν κοιτάζω τα μωρουδιακά...Αυτό το ζακετάκι του Γιώργου είναι δώρο της αδερφής μου και το είχα λατρέψει, και του δείχνω το ρουχαλάκι που φορούσε όταν τον βγάλαμε νεογέννητο, από το νοσοκομείο!!

Ενώ εκείνος αναρωτιέται "με χωρούσε αυτό μαμά;"
Τα παιδιά ξετρελαίνονται να κοιτούν αυτά τα ρουχαλάκια και θυμάμαι πως το ίδιο χαιρόμουν και εγώ όταν η μαμά μου έβγαζε τα δικά μας μωρουδίστικα ρούχα!!
Αυτά είναι μέσα στο κουτάκι τους και δεν θα πάνε πουθενά!!!Είναι τα μόνα που δεν θέλω να αποχωριστώ ποτέ...

Ξεσκαρτάρω όλα τα πράγματα, των παιδιών, τα βιβλία και τα ρούχα τους κι αυτό είναι το πιο δύσκολο.
Το ότι πρέπει  να αποχωριστούμε κάποια πράγματα και να αποδεχθούμε ότι τα παιδιά μεγάλωσαν και δεν θα τα χρειαστούν πια!!!

Τι δύσκολο....Βγάλαμε όλα τα βιβλία που τα διαβάζαμε με τόση αγάπη και γέλια και το κάθε ένα μας θυμίζει στιγμές και τόπους!
Όπως αυτό το βιβλιαράκι που ήταν το πρώτο που έκανε δώρο η αδερφή μου σε εμένα όταν ήμουν ακόμη έγκυος στον Άγγελο...."Το μικρό σκαθάρι, μπορεί να μην φαινόταν αλλά,ήταν πάντα εδώ, μαζί μας..." Θυμάμαι ακόμη πόσο πολύ είχα συγκινηθεί τότε.

Σε εκκαθαριστική έφοδο λοιπόν στο κομοδίνο του Πα. βρήκα κάτι που με συγκίνησε πολύ....

Αυτό το μικρό βιβλιαράκι που του δώρισα, όταν γεννήθηκε ο πρώτος γιός μας, καταχωνιασμένο στην άκρη του κομοδίνου του και όταν το άνοιξα..με έκλπηξη διαπίστωσα αυτό!

Μέσα του είχε κρατήσει τα εισητήρια  από την ταινία Cars που είχαν δει μαζί...Η πρώτη τους κοινή ταινία!!Πατέρας και γιός....
Τ'αγόρι μου...Μου αρέσει που ακόμη μπορεί να με ξαφνιάζει...

Όλα τριγύρω  είναι ανάστατα και τα χέρια μου πονούν αφάνταστα..θυμάμαι τη μαμά μου τέτοιες μέρες που κουραζόταν πολύ κι εγώ έκανα την έξυπνη...."αμάν ρε μαμά πια!!!" Τι σκατό!
Πόσες φορές ακόμη θα έρθω στη θέση της....
Καθαρίζω και καθαρίζω και ξεσκαρτάρω και ξεχωρίζω, μαζεύω κούτες με πράγματα που είναι να δοθούν και να δώσουν χαρά σε άλλα παιδιά...
Τα παιδιά αποχωρίζονται τα πράγματα τους τόσο εύκολα.Τους ζητάω να ξεδιαλύνουν τα παιχνίδια και τα βιβλία τους για να τα δώσουμε σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη και το κάνουν σαν παιχνίδι...Κι όταν έρχεται η δική μου σειρά τα κοιτάω και σκέφτομαι: "ε! όχι κι αυτό...θέλεις να δώσεις αυτό; μα είναι το βιβλίο που διαβάζαμε στις πρώτες σου διακοπές...." Ευτυχώς δεν το λέω μόνο το σκέφτομαι!!
...Η συναισθηματική προσκόλληση σε πράγματα είναι  μεταξύ άλλων και  γνώρισμα την ωριμότητας....ωχ!!


 Στη δουλειά, όταν θέλουμε να μπούμε σε "βαθιά", θεραπευτική διαδικασία αρχίζουμε από την καθαριότητα του χώρου...Πάντα! Πως να καθαρίσεις το "μέσα" σου αν γύρω σου είναι χάος;
Πάντα η καθαριότητα είναι ευκαιρία για ξεκαθάρισμα....Καθαρίζεις τον ωραίο φρέσκο αρακά και τα  λαμπερά καταπράσινα μπιζελάκια εμφανίζονται...

Όμως κάποιες φορές, κάτι που φαινόταν μια χαρά, μπορεί να  κρύβει μέσα του μια έκπληξη!!

Και μόνο όταν βλέπεις την έκπληξη ευχάριστη ή δυσάρεστη, χαίρεσαι για τον κόπο σου!!

Όχι εγώ δεν πιστεύω στην καθαριότητα που φέρνει την αρχοντιά, πιστεύω στην "καθαριότητα" που είναι η αρχή της ψυχικής μου ισορροπίας  !!!
Πιστεύω στην προσπάθεια να καθαρίζω το σπίτι, το μυαλό και τη ζωή μου από οτιδήποτε περισσεύει, από οτιδήποτε δεν είναι πια σημαντικό, από οτιδήποτε άχρηστο! Όσο δύσκολος κι αν είναι ο αποχωρισμός είναι μέρος της αλλαγής ...

Και τότε νέα πράγματα, νέα συναισθήματα, νέες στιγμές  κατακλύζουν τη ζωή μου...γιατί μόνο τότε  χωρούν!!

Καλημέρα αγαπημένοι...
Τι ευλογία, να έχεις περίσσευμα στη ζωή σου και να το χαρίζεις γιατί δεν το χρειάζεσαι πια...
Πόσο πολύ πρέπει να ψάξεις για να μπορείς να καταλάβεις τι σου είναι στ' αλήθεια χρήσιμο!!!και
...τι ευλογία το να αντέχεις ψάχνεις...
                                                                                                                                Κατερίνα