Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ερωτευμένα Καλοκαίρια...

Τα Καλοκαίρια είναι του Έρωτα. Πάντα! όλα γύρω φαντάζουν αλλιώτικα και συ ο ίδιος φαντάζεις αλλιώτικος στα μάτια του καθρέφτη σου...συνήθως...Γιατί υπάρχουν κι αυτές οι μέρες που δεν φτάνει ούτε το πιο καυτό Καλοκαίρι, να σε κάνει να νιώσεις ...κάτι πέρα από πίεση.

Υπάρχουν κι αυτές οι μέρες...οι δύσκολες. Μέρες κούρασης, απογοήτευσης, μέρες σε τράπεζες, σε συναντήσεις με λογιστές, σε δημόσιες υπηρεσίες. Μέρες που σε στοιχειώνουν αγωνίες, σε αδειάζουν από συναίσθημα. Κι ύστερα γυρίζεις σε ένα σπίτι που εκείνοι...οι μικροί άνθρωποι είναι παντού...


...κι έχεις ένα ρόλο και περιμένει ο κάθε ένας κάτι από εσένα ανάλογα με το ρόλο σου. Άλλοι θέλουν τη μαμά τους χαρούμενη, άλλοι το σύντροφο τους γελαστό, άλλοι το παιδί τους ευτυχισμένο κι άλλοι το φιλαράκι τους χαλαρό. 
Κι εσύ; Τι θέλεις εσύ;

Ανοίγω τα παράθυρα στο πρωινό φως και  βλέπω τους ιβίσκους μου ερωτευμένους...Δες χρώμα. Δες ζωή. Δεν είναι αυτό έρωτας; 



Ναι είναι ερωτευμένοι και ζουν μόνο με  ήλιο και νερό κι ανθίζουν κάθε Καλοκαίρι...Ανθίζουν κι ερωτεύονται!

Ήμουν κουρασμένη πολύ. Μέσα μου. Ήθελα να σκεφτώ, να βάλω σε τάξη, να οργανώσω σκέψεις, να βάλω συναισθήματα στη σωστή διάσταση, να απαλλαγώ από κάθε καταστροφικό θυμό. Μα οι ρόλοι...οι ρόλοι πάντα εκεί!Και σε ποιόν στρέφεσαι στα δύσκολα; 
Έχουμε τρία σκυλιά. Τα δύο, ο Κάρλο κι ο Λου είναι κολλητοί, μα ο  Κάρλο είναι το μόνο μας σκυλί που αν θυμώσει επιτίθεται στον Λου, το φιλαράκι του. Δεν είναι αληθινή επίθεση, μα έχει ένα πείσμα και μια ανοησία. Δεν τον δαγκώνει αληθινά απλά ..."του τη λέει", είναι ο εύκολος στόχος. 
Αγαπιούνται τρελά και ο Λου, ποτέ δεν επιτίθεται πίσω...υπομένει και έχει απίθανη κατανόηση κι όχι μόνο...Έχει την ικανότητα να απορροφά την αρνητική ενέργεια του φίλου του κι είναι ο μόνος που τον ηρεμεί...

Νομίζω καταλαβαινόμαστε. Στα δύσκολα, δαγκώνεις όποιον αγαπάς κι εμπιστεύεσαι περισσότερο.

Κάποτε το Καλοκαίρι ήταν μόνο του έρωτα...τώρα είναι όλων των άλλων...κι αν περισσέψει κάτι θα πάρει κι ο έρωτας το ξεροκόμματο του... 
Λατρεύω το να είμαι με τα παιδιά αλλά καμιά φορά, ένα ευλογημένο διάλειμμα είναι τόσο σημαντικό.Το συζητούσα με φίλους..."κάποιος" έλεγα, "κάποιος να μπορούσε να τους πάρει για λίγο...." Το μήνυμα μου στάλθηκε με τον σωστό τρόπο στο σύμπαν και την ίδια  ημέρα, ένα τηλεφώνημα από την αγαπημένη μου lifesaver Φανούλα κι οι μικροί έγιναν πακέτο. Ένα ευτυχισμένο πακέτο στο λεωφορείο για να ταξιδέψουν στα ξαδέρφια τους. Δες χαρά!


Πάει ο ένας ρόλος...τώρα μπορώ τουλάχιστον να μην κάνω συνέχεια την χαρούμενη;

...και ξαφνικά πως γίνεται;  Ήταν Σάββατο...πήγαμε στο γάμο κάποιας που αγαπώ πολύ! Και τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν εκεί. Σε εκείνο, το μικρό απόμακρο εκκλησάκι με τις ελιές, ένα κατακόκκινο βαμμένο απόγευμα. 



Με ένα γαμπρό τρισευτυχισμένο, ανεβασμένο στο ψηλό τοιχάκι τραγουδώντας και γελώντας, 


να περιμένει το κορίτσι του για  να το πάρει αγκαλιά και το κορίτσι του, να βγαίνει από το αμάξι λυγερό και φωτεινό σαν το Καλοκαίρι το ίδιο. 



Το κορίτσι αυτό, ήταν η πιο όμορφη νύφη που έχω δει...και το κορίτσι αυτό το αγαπώ βαθιά, γιατί έχουμε περάσει τόσα...τόσα πολλά και με γέμισε δάκρυα η πανέμορφη εικόνα της ευτυχίας της!
Και τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν στα μάτια τους. Σε εκείνη την απίθανη αγκαλιά τους μόλις συναντήθηκαν, σαν να περίμεναν ο ένας τον άλλο μια ζωή!
Στα χέρια τους που κρατήθηκαν σφιχτά κι ύστερα εκείνος περπατώντας μπροστά, την οδήγησε στη νέα τους πραγματικότητα...Στο κλείσιμο ή στην αρχή ενός παραμυθιού...


Τα Ερωτευμένα Καλοκαίρια ήταν σε εκείνη που τον ακολουθούσε γεμάτη εμπιστοσύνη και σε εκείνον που δεν ήξερε στ'αλήθεια που πήγαινε...μα την οδηγούσε και τραβούσε μπροστά με ενθουσιασμό.  Ω!!!έτσι προχωρούσαμε κι εμείς...
Ήταν στο υπέροχα φωτισμένο μονοπάτι στην άμμο στο μπαράκι που έγινε το τρικούβερτο γλέντι τους. Ήταν στα χρόνια που θα'ρθουν, τα γεμάτα σχέδια κι όνειρα για πολλά πολλά ακόμη Ερωτευμένα Καλοκαίρια.


Ήταν στον πρώτο τους χορό, καθώς στάθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλο για μια μόνο παγωμένη στιγμή με τα μάτια γεμάτα με εκείνο το φως, το Καλοκαιρινό, το ζαλισμένο από ευτυχία...Το θυμάσαι;


Ήταν στα βεγγαλικά που φώτισαν την νύχτα για να δηλώσουν έναν έρωτα! Μια αγάπη που ενώθηκε και γιορτάζουμε για αυτή...Για να είναι παντοτινή, για να είναι Καλοκαιρινή και στους Χειμώνες της ζωής...


...κι έτσι σιγά σιγά θυμηθήκαμε τα Καλοκαίρια εκείνα, τα δικά μας...το συναίσθημα του - είμαι εδώ μόνο για εμένα και οκ, όλα τα άλλα είναι εκεί και με περιμένουν μα...έλα να κάνουμε "σαν να"...Σαν να μην πέρασε μια μέρα και εκείνα τα Καλοκαίρια μας, ζωντάνεψαν.


Μόνοι...στο σπίτι μας  να στήνουμε στα γρήγορα γεύματα με γεύσεις φροντίδας, λατρεμένες. 



Τα saker βγήκαν επιτέλους από το ντουλάπι κι έφτιαξαν coctail super καλοκαιρινά, που λένε πολλά!!!!


Και μετά, κάναμε το μπαλκόνι σινεμά... Απλά πράγματα, γιατί δεν θέλει πολλά το καλοκαίρι για να έρθει.


Κι ύστερα τέλειωσε, τόσο γρήγορα...όπως τα Καλοκαίρια! Το δικό μου αγόρι έφυγε ταξίδι και τα τρελοκομεία μας γύρισαν. Μαζί κι ο ρόλος κι  οι φωνές τους κι ο χαμός στο σπίτι.
Μα έμεινε ένα συναίσθημα υπέροχο...

Το'χουμε! Κάθε ερωτευμένο Καλοκαίρι είναι μέσα μας, πάντα εδώ και θέλει μόνο κάτι, κάτι μικρό για να γυρίσει.
Είναι μέσα σου...μην ψάχνεις τριγύρω, είναι δίπλα σου. Εκεί που γυρίζεις κάθε φορά που χρειάζεσαι ένα σάκο του μποξ...Πόσο εύκολα το θυμάσαι τότε ε;

Τα ερωτευμένα καλοκαίρια είναι αυτά που με κρατούν και με κάνουν να περιμένω, να υπομένω, να αντέχω, να ονειρεύομαι.  Οι σιωπές τους, η κατανόηση, η αναμονή τους στις βαριές Χειμωνιάτικες μέρες της σχέσης...γιατί ναι! Υπάρχουν και Χειμώνες, χαλάζι που μπορεί να καταστρέψει καρπούς πολύτιμους και κόπους μηνών, καταιγίδες που σε ξαφνιάζουν κι ένας αέρας που αλλάζει ξαφνικά κι από δροσερό Μελτεμάκι γίνεται Τραμουντάνα και σε παγώνει, σε τρομάζει, σε κάνει να θέλεις να φύγεις μακριά, να σωθείς...


Μα τελικά...γιατί να σωθείς από κάτι που δεν κινδυνεύεις;

Απόστολε, Κατερίνα, να έχετε μια υπέροχη ζωή και...όχι δεν είναι πάντα Καλοκαίρι...Μα στους Χειμώνες, να θυμάστε...τα Καλοκαίρια δεν αργούν, έρχονται πάντα αν τα προσκαλέσεις, αν αντέχεις την αναμονή τους.Τα Καλοκαίρια εσύ τα φέρνεις κι είναι Ερωτευμένα.Τα Καλοκαίρια, είναι πάντα Ερωτευμένα....

Καλημέρα αγαπημένοι. Ερωτευμένη και Καλοκαιρινή Καλημέρα και μια συμβουλή...μην κρατάς τα ξεροκόμματα για τον έρωτα...δεν του αξίζει αυτό. Ούτε εσένα σου αξίζει!
                                                                                               Κατερίνα

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Το δροσερό Trash Pack πάρτι του Γιώργου μας!

Τα γενέθλια των παιδιών για εμένα ξεκινούν μέρες πριν, με σκέψεις και μνήμες και μικρές γιορτινές προεόρτιες στιγμές. Έτσι αρχίσαμε να μιλάμε για την τούρτα καιρό πριν. Η πρώτη επιθυμία ήταν minions....η δεύτερη Olaf και αφού αποφασίσαμε το τι και το πως δυο μέρες πριν αποφασίζει trash pack! Ναι αυτά τα μικρά βρωμερά σκουπιδάκια είναι η νέα του τρέλα και παρόλο που είχαμε μόνο δυο μέρες μπροστά μας ήταν τελικά η πιο εύκολη επιλογή!


Έτσι ξεκινά η κάθε παιδική μας γιορτή.


Με ένα χιλιοταλαιπωρημένο χαρτί με λίστες, που σβήνουν μέρα με τη μέρα...και φτάνουμε στο ξημέρωμα της μεγάλης ημέρας και βέβαια  γεμίζουμε το κρεββάτι  του μικρού με μπαλόνια για να τα βρει μόλις ξυπνήσει η μεγάλη του μέρα! Τέλεια ιδέα που μας έδωσε το  Μαμάδες Μπαμπάδες και πρωτοκάναμε στον μεγάλο μας!


Ξύπνησε με τρελό ενθουσιασμό λοιπόν και άρχισαν τα  όργανα...

Το πάρτι ήταν πρωινό και θα είχε πολλά πολλά νερά οπότε άρχισαν άμεσα οι προετοιμασίες οι οποίες έχουν πάντα ένταση! Ναι ναι! Μπορεί το αποτέλεσμα να φαντάζει τέλειο, αλλά το λίγα λεπτά πριν δεν είναι και πολύ χαριτωμένο...τουλάχιστον στο δικό μας σπίτι! Φωνές, διαφωνίες, εντάσεις και ο κόσμος θα έρθει σε λίγοοοοοο!
Τέλος καλό όλα καλά και να!όλα έτοιμα για το πάρτι του κυριούλη μας! Μα προπαντός οι βόμβες νερού!!!!


Και βέβαια στο βρωμερό τραπέζι...θυμηθείτε trash pack!
Υπήρχαν κάθε λογής σκουπίδια τόσο που μαζεύτηκαν σκουλήκια και βατράχια και όλα τα γλυκά ήταν ψιλοσάπια...όμως το καλύτερο ήταν η εύκολη πίτσα της Άσπα online  που έγινε στα γρήγορα κι αν και απίθανα γευστική είχε πατσαβουρέ όψη...πολύ σκουπίδι σε αυτό το πάρτι!

 Ποιος το περίμενε.....Μαζεύτηκαν βρωμερά σκουλήκια παντού!


 Βατράχια, σκουλήκια...κακός χαμός!


 ...και κάτι κεικάκια με σάπια κρεμούλα...

 Να και η πατσαβουρό πίτσα...μην τη βλέπεις έτσι από γεύση έσκιζε!

 Κορμός χρωματιστός με καραμελάκια...αυτός δεν πρόλαβε να σαπίσει...

 Κι όλα πια έτοιμα στη θέση τους....


Όμως αυτό που ποτέ μου δεν φαντάστηκα είναι ότι θα έφτιαχνα τούρτα που θα είχε πάνω μια τουαλέτα!!!
Αυτό μου έδωσε ο κύριος όταν τον ρώτησα  τι να βάλω στην τούρτα του. Μια τουαλέτα και κάτι βρωμερά μικρά trash pack σκουπίδια....Μάλιστα μέσα από την τουαλέτα ξεχείλιζε σοκολάτα ....δεν θα σας πως πως φαινόταν! Η εικόνα της ήταν super τσαπατσούλικη και βρωμερή....Εκείνος απλά την λάτρεψε!!!





Και άρχισε το πάρτι! γιουπίιιιιιιιιιιιιι....
Ήταν όμορφα, με τα πιτσιρίκια να τρέχουν μουσκεμένα και τρελαμένα. Οι εικόνες νομίζω τα λένε όλα!

Ξεκίνησε νεροπόλεμος κι έρχονται οι προμήθειεεεεες!

 ....και αρχίζει η μάχη....


 και όταν δεν έφταναν τα νεροπίστολα, επιστρατεύτηκαν τα λάστιχα!


Αυτό θα πει Καλοκαίρι....

Όμορφη μέρα...Ο Γιώργος μας τρισευτυχισμένος και πάντα έτοιμος, για μάχη...


και το πάρτι συνεχίστηκε.  Οι πολεμιστές έφαγαν το κατιτίς τους να πάρουν δυνάμεις και να συνεχίσουν....



....ιιιιι ένα σκουλήκι στο ζελέ μου!!!!






Να συνεχίσουν λοιπόν...με την ραδιενεργή από το σκουπιδομάνι, πινιάτα του μπαμπά που έκανε με χαρτόνι και την έκανε όσο πιο γερή μπορούσε...τόσο που κοντέψανε τα πιτσιρίκια να λαλήσουν, για να την σπάσουν!


Κοπάνησαν όλοι μικροί και μεγάλοι...να εδώ ο πιο μικρός κι αστείος....


...κι όταν έσπασε κανένα τρίωρο μετά, έγινε το μεγάλο γιουρούσι!


Έπεσαν πάνω στα γλυκά με αλαλαγμούς...



...όμως, όπως γίνεται κάθε φορά...στο τέλος τα μοιράστηκαν! αχ αυτά τα παιδιά...


...ενώ ο μικρότερος της παρέας, ο τρισίμηση χρόνων ανιψιός, αναρωτιόταν με το κεφάλι μέσα στην διαλυμένη πινιάτα, αν έμεινε κάτι και για αυτόν..."μα μου πήγαν όλα τα κα-αμελάκια;"
Τι εικόνα!

Και βέβαια συνεχίζουμε με πολύ πολύ ξυποληταρία και μουσκεμένο, μα πιο ήρεμο πια παιχνίδι...






Μέχρι την ώρα της τούρτας!


Τι χαρά είχε ο μικρός ανθρωπάκος! Έγινε 8....


...και κάπου εκεί μετά το μεσημέρι, το χρωματιστό βρεγμένο σκουπιδοπάρτι τέλειωσε...μα όχι και τα γενέθλια του!

Την ημέρα λοιπόν την κλείσαμε στην αμμουδιά όπως ήθελε ο μικρός. Παρέα με έναν υπέροχο ουρανό, ένα κερί αναμμένο σε ένα κοχύλι κι ένα ποτήρι δροσερό κρασί σε ένα κασόνι,  για την μαμά και το μπαμπά...Όσο για εκείνους...


...μετά το παιχνίδι, τους περίμενε μια σιωπηλή, βαθιά κι ήρεμη θάλασσα...


...κι ένας ουρανός γεμάτος με το απαλό χρώμα ενός ήλιου που χανόταν στον ορίζοντα...

Πέρασε και φέτος η γενέθλια ημέρα του, μια ημέρα σημαντική για όλους μας...Οπότε ήταν σημαντικό να την κλείσουμε μαζί, γιατί γιορτάζαμε...Ξέρετε πια, πως κάθε 20 Ιούλη, στου Προφήτη Ηλία, γιορτάζουμε την οικογένεια μας!
Καλημέρα αγαπημένοι, σας ευχαριστούμε για τα λόγια και τις ευχές...Είστε θησαυρός για εμάς...
Με ειλικρινή αγάπη...η οικογένεια ΚαΠα.