Χριστουγεννιάτικα παράθυρα

Πάντα στις γιορτές με γοήτευαν τα παράθυρα. Στολισμένα λιτά ή πλουμιστά γεμάτα λαμπάκια. Παράθυρα που αφήνουν να φανεί κάπου εκεί ένα δέντρο να αναβοσβήνει ή σκιές να περνούν και να αχνοφαίνονται πίσω από τα λαμπερά φωτάκια.

Πάντα με γοήτευαν και με συγκινούσαν. Ίσως γιατί μεγάλωσα με "Το κοριτσάκι με τα σπίρτα". Το παιδί που κοιτάζει πίσω από το παράθυρο και ονειρεύεται ότι δεν μπορεί να έχει...

Τα στολισμένα Χριστουγεννιάτικα παράθυρα, μου δίνουν πάντα την ψευδαίσθηση της ευτυχίας. Δεν ξέρεις στ' αλήθεια τι κρύβεται από πίσω. Αν αυτοί που ζουν σε αυτό το σπίτι είναι χαρούμενοι ή λυπημένοι. Αν είχαν μια όμορφη ή μια άσχημη ημέρα. Αν σε αυτό το σπίτι υπάρχει αγάπη ή πόνος...βλέπεις μόνο το φως. Αυτό το υπέροχο γιορτινό φως που περνά μέσα από τα μάτια σου και ζεσταίνει την καρδιά σου...κι ονειρεύεσαι υπέροχες οικογενειακές στιγμές, ανθρώπους ερωτευμένους, παιδιά χαρούμενα και μια ζωή σαν παραμύθι.

Μαζί με τη χαρά όμως περνά και μια μικρή, μικρή, μικρή σταγόνα πόνου γιατί ξέρεις...ξέρεις πως δεν υπάρχει αυτή η ζωή, παρά μόνο ίσως...για λίγο!

Για στιγμές, για ώρες, ίσως για κάποιες μέρες...και τα λαμπάκια φεύγουν από τα παράθυρα και ξημερώνει.

Είναι δύσκολα σαν ξημερώνει στη ζωή. Σαν ξυπνάς και διαπιστώνεις πόσο όμορφο ήταν το όνειρο σου, μια αυθαίρετη σκηνή που έπλασες πίσω από ένα φωτεινό στολισμένο Χριστουγεννιάτικο παράθυρο.

Μαγικά παράθυρα, δεν υπάρχουν...ούτε μαγικές ζωές. Υπάρχεις εσύ και η αλήθεια σου. Εσύ και η εικόνα που πλάθεις πίσω από κλειστά παράθυρα. Εσύ που στέκεσαι έξω στο κρύο κι ονειρεύεσαι την ξένη ζεστασιά...

Δεν ξέρει κανείς μας τι κρύβει στα αλήθεια ένα ξένο υπέροχα και μελαγχολικά στολισμένο παράθυρο. Η μαγεία δεν είναι σε εκείνο...Η μαγεία είναι κρυμμένη στο μυαλό μας. Σε αυτό το μυαλό που ξέρει να πλάθει εικόνες και παραμύθια και μαγικά ευτυχισμένα σπίτια...

...κι εγώ στέκομαι πάντα στα μαγικά αυτά Χριστουγεννιάτικα παράθυρα. Μα στην πραγματικότητα, δεν αναζητώ κάτι που δεν έχω...αναζητώ αυτό που νομίζω πως δεν έχω...κάτι που λαχταρώ ενώ υπάρχει ήδη.

Μια ζωή ψεύτικη, γεμάτη από την χαμένη μου παιδική αθωότητα. Μια ζωή όπου δεν ξημερώνει η επόμενη ημέρα των Χριστουγέννων...

Μεγάλωσα πια και δεν ζηλεύω ξένα παράθυρα, γιατί ξέρω πως μπορώ να στολίσω το δικό μου. Δεν ζηλεύω ποτέ ξένες ζωές...γιατί είμαι απασχολημένη να ζήσω όμορφα και χρήσιμα την δική μου ζωή...

"Κανείς μας δεν ξέρει τι κρύβεται πίσω από ένα στολισμένο Χριστουγεννιάτικο παράθυρο"... 

Δεν το λέω εγώ, είναι τα λόγια μιας γυναίκας που  έχασε το  παιδί της και τα πρώτα Χριστούγεννα της απώλειας του, στόλισε φανταχτερά το σπίτι της για τα άλλα της παιδιά. Αν σταθείς έξω από το παράθυρο της θα μαγευτείς και θα ζηλέψεις με την μαγική εικόνα. Θα θέλεις την ευτυχία της...Μα αν σου ανοίξει την πόρτα θα ορμήσει πάνω σου η απόγνωση.

Είμαστε έτσι πλασμένοι οι άνθρωποι, να νομίζουμε πως κοιτάμε την "ευτυχία" του άλλου και να την μεταφράζουμε σαν δική μας έλλειψη. Μα η αλήθεια είναι αλλού. Είμαστε όλοι αρκετά μεγάλοι κι ώριμοι για να ξέρουμε πως κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει το δικαίωμα στη χαρά...μα ούτε και στον πόνο. Απλά κάποιοι από εμάς αποφασίζουμε να μείνουμε κολλημένοι είτε στο ένα, είτε στο άλλο!

Καλημέρα αγαπημένοι. Όλα στη ζωή έρχονται για να φύγουν...να το θυμάσαι την επόμενη φορά που θα σταθείς σε ένα τέτοιο παράθυρο και θα ζηλέψεις...κι ύστερα προσπέρασε το. 

Πήγαινε σπίτι σου κι άναψε τα λαμπάκια του δικού σου σπιτιού γιατί τα αξίζεις. Γιατί δεν υπάρχει μόνο περίσσεμα πόνου σε αυτό τον κόσμο, μα και περίσσεμα χαράς...μόνο που σε αντίθεση με τον πόνο που σε βρίσκει εύκολα...η χαρά θέλει κόπο για να την βρεις! 

                                                                               Κατερίνα
Κάθε κείμενο και εικόνα είναι πνευματική ιδιοκτησία του Blog KaPaworld. Ως εκ τούτου, απαγορεύεται η αναπαραγωγή, η αναδημοσίευση και η τροποποίηση των εικόνων και του κειμένου χωρίς την άδεια των δημιουργών τους. Με επιφύλαξη για κάθε νόμιμο δικαίωμα μας.