Κι ήταν ένα πραγματικά όμορφο θέαμα.
Τα πρωινά της Κυριακής μετά το χαλαρό πρωινό δεν είναι και πολύ χαλαρά γιατί είναι επίσης αφιερωμένα στο διάβασμα. Βάζουν κι οι δασκάλες λίγα μαθήματα παραπάνω, λόγω του περιθώριου των ημερών και τελευταία ημέρα τρέχουμε.Το διάβασμα τους είναι ο βραχνάς μας. Καταλήγουμε συνήθως έξαλλοι, όλοι με όλους. Πόσες φορές να πεις το ίδιο πράγμα χωρίς να σου έρθει κόλπος;
Ευτυχώς υπάρχουν κι οι στιγμές απρόσμενης χαράς, όπως η ετικέτα της nutella με το όνομα του Άγγελου. Τώρα περιμένουμε και του Γιώργου.
Και βέβαια μιας κι αυτό το βάζο του ανήκει είπε να μοιραστεί μαζί μας τον "σωστό" τρόπο για να τρως nutella.Τον τρόπο του Άγγελου. Nutella α λα banana dog....είπες κάτι;
Εγώ βρίσκομαι σε μια "αποστασιοποιημένη κι ελεγχόμενη" σχέση με το φαγητό τον τελευταίο καιρό...για ευνόητους λόγους. Κι όπως κάθε φορά όταν συμβαίνει αυτό οι γευστικές απολαύσεις στο σπίτι μας πολλαπλασιάζονται. Έτσι ο Πα έφτιαξε την γνωστή θανατηφόρα πίτσα του για να κεράσει την θεατρική του ομάδα...Αχ αυτή η πίτσα. Είναι κόλαση! και όχι εννοείτε πως δεν την δοκίμασα.
Από την άλλη ο μικρός όλο καμάρι, μας έκανε τα τέλεια τυροπιτάκια που φτιάξανε στο σχολείο και ακολούθησε την πανεύκολη συνταγή κατά γράμμα και ολομόναχος. Το αποτέλεσμα ήταν τέλειο και τσακίστικαν σε χρόνο μηδέν κι είναι πραγματικά τέλεια, τραγανά από έξω, υπέροχα ζουμερά από μέσα. Εντάξει εδώ έφαγα ένα για τη χαρά του παιδιού βρε!
Και βέβαια κέικ, γλυκάκια, μπισκότα. Όταν παίρνω απόσταση από το φαγητό γεμίζω με ενέργεια και μαγειρεύω πολύ περισσότερο και κάνω πολύ περισσότερα γλυκά.
Νομίζω με αυτό τον τρόπο καλύπτω το κενό της πείνας...Μου κάνει πραγματικά πολύ καλό, τουλάχιστον χορταίνει το μάτι και η όσφρηση. Προς το παρόν δικά μου είναι τα τσάγια και τα υπέροχα ζεστά ροφήματα που λατρεύω, γιατί είναι γεμάτα γεύση και μυρωδιά. Πολλά από αυτά μπορείτε να τα βρείτε στο Μπαχαράδικο και τα παραγγείλετε διαδικτυακά. Εμένα με βοηθούν πολύ και μου κάνουν τόσο καλό. Με ξετρελαίνουν αυτές οι στιγμές του τσαγιού.
Η χθεσινή μέρα ήταν τόσο κρύα που μπήκε μέσα κι αυτός ο τύπος και δεν κούνησε ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για να μετακινηθεί από το χαλάκι του. Έμεινε εκεί κουλουριασμένος σαν γάτα!
Το χιόνι έκανε την ατμόσφαιρα στο σπίτι πραγματικά ειδυλλιακή...αν μπορέσεις να ξεχάσεις όλο το κρύο που κάποιοι είναι υποχρεωμένοι να αντέξουν εκεί έξω...
Εμείς αυτή την εβδομάδα αποχαιρετήσαμε τον Ερμή μας. Τον σκύλο της γιαγιάς και του παππού που πέθανε κοντά 13 χρονών σε βαθιά, βαθιά γεράματα, σχεδόν μισότυφλος...
"Γειά σου ρε μικρέ"...όπως είπε κι ο Άγγελος σαν τον χαιρέτησε!
Το Σαββατοκύριακο για ακόμη μια φορά το σαλόνι μας είναι παιδότοπος. Από την μια τρένα κι από την άλλη κάστρα.
Περπατάς σαν τη γάτα κι όταν βάζεις ηλεκτρική χαμός...Μαζεύεις από ανταλλακτικά τρένων μέχρι κεφάλια playmobil! Η σακούλα της κρύβει θησαυρούς! Τα παιδιά όμως είναι χαρούμενα με το χάος αυτό, οπότε...
Τα λουλούδια επίσης είναι τόσο χαρούμενα στο παράθυρο τους.
Οι βιγόνιες ολάνθιστες, προστατευμένες από το χιονιά. Τόσο χρώμα!
Και δίπλα το καδράκι που μας έκανε την Πρωτοχρονιά δώρο μια αγαπημένη φιλική οικογένεια, για να βάλουμε την πρώτη φωτογραφία του χρόνου. Εμείς βάλαμε αυτό που νιώθουμε κάθε φορά που καθόμαστε στο μεσημεριανό μας τραπέζι...
Όταν το βράδυ σβήνουν τα φώτα κι ανάβουν τα κεριά είναι σαν να ξυπνούν τα όνειρα. Λίγο πριν πέσει η νύχτα βγήκα να επιθεωρήσω τα λουλούδια και να σκεπάσω αυτά που κινδυνεύουν από το χιόνι. Το κρύο ήταν τόσο αναζωογονητικό...Μέσα το ζεστό φως και η ταινία κι εκείνοι στους καναπέδες να γελάνε και να με περιμένουν να δούμε μαζί το έργο.
Δεν θέλω να φεύγω από το σπίτι τα Σαββατοκύριακα. Δεν θέλω να χάνω αυτή την υπέροχη αίσθηση. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά. Καθημερινά τρέχουν με δραστηριότητες, εγώ στα δικά μου, ο μπαμπάς τους το ίδιο, γυρνάμε όλοι μαζί αργά το βράδυ και βρισκόμαστε για λίγο. Καμιά φορά τους φιλάω ενώ κοιμούνται και τους βλέπω το επόμενο πρωί. Όλη την εβδομάδα μας λείπει τόσο το σπίτι.
Οπότε, τα Σαββατόβραδα μαζευόμαστε. Εγώ κάθομαι εκεί δίπλα στο τζάκι και διαβάζω τα δικά μου, ενώ κάνω πως κοιτάζω την ταινία μαζί τους. Κατά καιρούς μου φωνάζουν "κοίτα κοίτα μαμά" ή "το είδες αυτό;" και γελάνε σαν τρελοί...και οι τρεις!
Μπαίνουμε λοιπόν στην τελευταία εβδομάδα του Γενάρη...Το χιόνι επιτέλους ήρθε...κι εύχομαι να έφερε χαρά σε πολλούς.
Σας καλημερίζω μπαίνοντας σε μια ιδιαίτερα απαιτητική για εμάς τουλάχιστον εβδομάδα. Το σύνθημα μας...
Χιόνι που λιώνει λοιπόν....Καλημέρα αγαπημένοι, καλή, τρελή εβδομάδα!
Κατερίνα
καλή σας μέρα παιδιά και καλή εβδομάδα έτσι όμορφα πάντα
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό σήμερα κι εγω δίαιτα και ο άντρας μου απο χτες το βραδυ φέρνει σοκολάτα το κρεβάτι ,παίρνει κομματάρα και μου την περνά απο τα μάτια μου! Ο μεγάλος μου εχει ζητησει πάστα φλώρα για σήμερα και σοκολατόπιτα τα μικρά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τους σκοτώσω όλους σήμερα και μετα θα χάσω ήρεμα τα κιλά που θέλω!
Καλημέραααα!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα με μια υπέροχη περιγραφή του Σαββατοκύριακου που περάσατε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΣΑΣ ΒΛΕΠΩ ΔΥΣΚΟΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΕΦΤΙΑΞΕΣ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΛΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒ/ΚΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εδω χιονισε. Απο χθες η μικρη μου δηλωνει ευτυχισμενη επειδη χιονιζει :) Καναμε και 3 χιονανθρωπακους σημερα (μικρους, στο παρμπριζ τους αυτοκινητου). Τρελλα χαρα. Μονο που για καποιους δεν ειναι και τοσο ευχαριστο δυστυχως.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη εβδομαδα κι ευχομαι να καταφερνεις τα περισσοτερα Σαββατοκυριακα να τα περνας αποκλειστικα οπως εχεις αναγκη εσυ!
χιονάκι στην Θεσσαλονίκη!!τι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήσιμο το μπαχαράδικό.
Περιμένω πως και πως να μεγαλώσει ο Κωσταντής και να πάρουμε τρενάκιιιιιι
φιλιά
Καλημέρα Κατερινιώ...! Αυτό με τα Σαββατοκύριακα... τι ευτυχία νιώθω όταν απόγευμα Παρασκευής επιστρέφουμε στο σπίτι από την τελευταία υποχρέωση της εβδομάδας! Καλή σου εβδομάδα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρίμα για το σκυλάκο σας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα Σαββατοκύριακα στο σπίτι το χειμώνα είναι ωραία..χουχουλιάρικα :-)
Καλή βδομάδα να έχετε οικογένεια!
υ.γ. το ζήλεψα το χιόνι σας!
Το ότι την ώρα που διάβαζα το ποστ ένιωσα μια τεράστια ανυπομονησία για να κάνω τη δική μου οικογένεια(ενώ προς το παρόν δεν το σκέφτομαι με τίποτα!) πώς να το εξηγήσω...;;μάλλον φταίει ο πολύ όμορφος και νοσταλγικός τρόπος γραφής καθώς και οι φωτογραφίες που με ταξιδεύουν και με μεταφέρουν στο σπιτικό σας...! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧιονίζει;;;Πόσο ζηλεύω!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπάμαι για το σκυλάκι σας!
Μύρισαν ως εδώ τα τυροπιτάκια και φαίνονται λαχταριστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι μπιγκόνιες στο παράθυρο πολύ φινετσάτες!
Πόσο όμορφα που είναι τα Σαββατοκύριακά σας.... Μυρίζουν οικογένεια! Πόσο όμορφες οι εικόνες σου! Μυρίζουν ελπίδα! Χρόνια Πολλά, Κατερίνα μου, πάντα ευτυχισμένοι, πάντα ΜΑΖΙ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα προτείνω και κάτι? Πείσε τον Πανταζή για ένα foodblog.... Καταπληκτικός μάγειρας είναι, νοστιμότατες συνταγές έχει, φοβερή φωτογράφο έχει, φανατικούς αναγνώστες έχει, γευσιγνώστες δοκιμαστές έχει, μικρούς βοηθούς έχει, τί άλλο θέλει?
Φιλιά.
Κρίμα για τον Ερμή....
Πόσο ζήλεψα λίγο χιόνι, μια γωνιά σε ένα ωραίο τζάκι σαν το δικό σας, όμορφη θέα στο δάσος και ανάγκη για ζεστό καφέ!Εδώ που ζω δεν κάνει ποτέ κρύο, παρά μόνο ζέστη που το καλοκαίρι γίνεται ανυπόφορη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά να περνάτε πάντα.
Κατερίνα.
Κρίμα για το σκυλάκο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως κάποια σαββατοκύριακα θελουν σπίτι και θαλπωρή και άλλα πάλι θελουν βόλτες.
Αυτό με τη νουτέλα και το όνομα πως γίνεται βρε Κατερινάκι;;; Πολύ πλάκα έχει:)
Και τα τυροπιτάκια μια χαρά φαίνονται. Μπράβο στον προκομένο γιόκα σου! Σαν το μπαμπα και αυτος θα γινει απο τους άντρες που ξέρουν ΚΑΙ να μαγειρευουν και θα κάνουν μια γυναίκα πολύ ευτυχισμένη:)))