Ανάσταση και Πασχαλιά...

Το σπίτι μυρίζει μαστίχα, μαχλέπι και κακουλέ.

Τα αυγά, κατακόκκινα. 

Μια γιορτή σιωπηλή, γεμάτη καρτερικότητα. Χείλη που δεν μιλούν, μάτια που κοιτούν μακριά γεμάτα αναμονή. Χέρια που δουλεύουν μέχρι τη μεγάλη στιγμή. Χέρια που δημιουργούν,ανάβουν κεριά, πλάθουν.

Μαγειρέψαμε, γελάσαμε,δημιουργήσαμε, κουραστήκαμε... το τραπέζι στρώθηκε για το μεγάλο βράδυ.

 

Το βράδυ αυτό  το πελώριο, που αφήνουμε όλες τις αισθήσεις ελεύθερες, να νιώσουν τον πόνο, την αναγέννηση, την ελπίδα.

Οι γεύσεις θα μας βρούνε και πάλι σε ένα σώμα καθαρό και έτοιμο. Σε μια ψυχή γαληνεμένη από αγκαλιάσματα, ευχές, νηστεία και προσευχή .

Κι εκεί πίσω στο σπίτι, η φλόγα του κεριού θα ανάβει όλη νύχτα.

Θα καθίσουμε όλοι γύρω απ'το τραπέζι κι αν κάποιος λείπει , θα αφεθούμε να νιώσουμε το κενό και δεν θα φοβηθούμε να του ευχηθούμε, εκεί μακριά που βρίσκεται και δεν θα νιώσουμε ντροπή για τα δάκρυα που μπορεί να έρθουν στα μάτια.

Αυτή είναι η βραδιά...Η βραδιά για όλους όσους λείπουν.

Δεν θα αφήσουμε το κερί να σβήσει σήμερα  για όλους εκείνους που αγαπήσαμε βαθιά και χάθηκαν.

Κι ύστερα θα γυρίσουμε να δούμε όλους όσους είναι εδώ αυτή την τρυφερή νύχτα.

Τη νύχτα της Ανάστασης...

Θα σερβίρουμε κόκκινο γλυκό κρασί και θα  τσουγκρίσουμε, για να ακούσουμε τον μαγικό ήχο...

Τον στιγμιαίο μελωδικό ήχο...Σημάδι πως δεν είμαστε, μόνοι...

Ευχόμαστε μια Λαμπρή Γιορτή, γεμάτη  μνήμες, γεύσεις και θαύματα...Αύριο είναι Πασχαλιά....

                                                                                                                          ΚαΠα